ว่างก้อเลยมาอัพเดตประสบการณ์คลอด เด็กหญิงกวินธิดา ศรีวานิชภูมิ(น้องจัสมิน)@ร.พ.สมิติเวช ศรีนครินทร์วันที่ 30 มี.ค 53 ตอนเช้าประมาณ 7.30 น. เห็นจะได้ ไปอาบน้ำมากลับมาจะแต่งตัว ทำการเช็ดจิมิ๊ ปรากฏว่ามีเลือดสีแดงติดออกมา ก้อเลยตกใจเรียกคุณสามีมาดู ก้อตกใจตามกัน จากนั้นก้อรีบโทรถามพยาบาล เพราะตอนอบรมบอกว่าถ้ามีมูกเลือก เลือดออก น้ำเดินให้รีบมาโรงพยาบาล โทรไปคุณพยาบาลบอกว่าให้รีบมาโรงพยาบาลเลยคะ เพราะอายุครรภ์คลอดได้ทุกเวลาแล้ว (อุตสาห์นัดวันผ่าไว้แล้วเชียว) สงสัยลูกอยากจะคลอดเอง คุณสามีก้อรีบไปอาบน้ำ จากนั้นก้อไปโรงพยาบาลเลย พยาบาลโทรบอกคุณหมอแล้วว่าคนไข้มีเลือดออก พาไปถึงแจ้งชื่อกับพยาบาล คุณพยาบาลพาไปห้องคลอดเลย ถามว่าคุณแม่เดินไหวไหมค่ะ ตอนนั้นเก่ง ตอบไปว่าเดินเองได้สบายค่ะ จากนั้นก้อไปห้องคลอดเลย นอนดูอาการ พยาบาลห้องคลอดเอาเครื่องวัดการบีบตัวของมดลูก เครื่องวัดการเต้นของหัวใจลูก ติดเต็มท้องไปหมดเลย (คุณสามีตกใจ บอกว่าจะคลอดแล้วเหรอ ทำไมเค้าให้เรามานอนรอห้องคลอดกันเลยล่ะ) จากนั้นก้อชิลล์ นอนดูโทรทัศน์รอหมอไปเรื่อยๆ จน แปดโมงนิดๆ คุณหมอมาถึง จับตรวจปากมดลูกบอกว่ามดลูกเปิดแล้ว 3 เซนต์ แต่คงยังไม่คลอดวันนี้หลอก ให้นอนดูการบีบตัวของมดลูกไปจนถึงเที่ยงดูจากการแล้วบีบตัวแรงมาก เป็นรูปภูเขาเลย แล้วตอนสามทุ่ม ให้มาadmid นะจะได้พักผ่อนและเตรียมตัวคลอดพรุ่งนี้แน่นอนคุณหมอบอก แต่จิ๊บยังไม่อยากนอนโรงบาลตอนสามทุ่ม ต่อรองคุณหมอขอมาตีสามแล้วกันนะคะเพราะบ้านใกล้ คุณหมอก้ออนุญาติ พอดูการบีบตัวถึงเที่ยงก้อกลับบ้าน พอกลับมาถึงบ้านก้อนอนพัก แต่นอนไม่หลับเลยเพราะมดลูกบีบตัวทุก 10 นาทีเลย บีบแบบเจ็บมากๆ พอบีบครั้งนึงกว่าจะคลายน้ำตาร่วงเลย เจ็บสุดๆ เป็นตลอดตั้งแต่บ่ายโมง เป็นแบบนี้ไปเรื่องๆ จนกระทั่ง 5 ทุ่ม ไม่ไหวแล้วบอกคุณสามีว่าไม่ไหวแล้ว มันปวดมากเลยนะ ไปโรงพยาบาลกันเถอะ คุณสามีก้อไปเรียกแม่บอกจิ๊บไม่ไหวแล้วจะพาไปโรงพยาบาล ก่อนไปโทรไปบอกพยาบาลก่อนเพื่อเตรียมแฟ้ม ไปถึงจะได้เร็ว พอไปถึงโรงพยาบาล ก้อไปที่ห้องฉุกเฉินวัดความดัน ชั่งน้ำหนักติดแทบรัดข้อมือคนไข้ แล้วก้อขึ้นไปห้องคลอด คุณหมอนั่งยิ้มรออยู่ บอกว่าเป็นยังไงให้นอนตอนสามทุ่มก้อไม่เชื่อ จากนั้นก้อเปลี่ยนเสื้อผ้า ขึ้นเตียงตามระเบียบ คุณหมอก้อตรวจปากมดลูก บอกว่าเปิดเยอะกว่าเดิม บางขึ้นด้วย พรุ่งนี้คลอดแน่ๆ ติดเครื่องวัดการบีบตัว การเต้นหัวของหัวใจลูก ติดเครื่องวัดการเต้นของชีพจรจิ๊บ เต็มไปหมดเลย ส่วนคุณสามีกะแม่ ต้องขึ้นไปนอนรอที่ห้องพัก เพราะห้องคลอดไม่มีที่นอน เราก้อนอนคนเดียว คุณสามีมาอยู่ด้วยเป็นระยะๆ นอนดูโทรทัศน์ไปเรื่อยๆ พยาบาลเดินมาดูตลอด วัดโน่นวัดนี่ทั้งคืน มดลูกก้อบีบตัวทุก 10 นาทีเหมือนเดิม นอนดูนาฬิกาผ่านไปช้ามากเลย ดูโทรทัศน์ไปเรื่อยๆ ก้อแล้ว จำได้เลยนอนดูบอลแมนยูก้อแล้ว มันก้อหลับไม่ลง พอจะหลับ มดลูกบีบตัวอีกล่ะ พยาบาลก้อมาตลอด คุณสามีก้อลงมาดูบ้างเป็นระยะ จนถึงตีสี่ พยาบาลมาเรียกให้ไปอาบน้ำ ก้อเดินไปอาบน้ำ แปรงฟัน เปลี่ยนชุดใหม่กลับมานอนต่อ รอสวนอุจาระตอนตีห้า ยังไม่ไดนอนเลยตั้งแต่เมื่อวาน ในใจกังวลว่าจะมีแรงเบ่งรึเปล่า วันที่ 31 มี.ค. 5304.00 น. พยาบาลมาถามว่าไหวไหมค่ะ มดลูกบีบตัวไม่ได้นอนเลย รอคุณหมวิสัญญีถึง แปดโงครึ่งไหวไหมค่ะ บอกไปว่าไม่ไหวค่ะ พยาบาลก้อเลยโทรตามหมอวิสัญญีว่าให้มาบล็อกหลังให้ตอนหกโมง05.00 น. พยาบาลมาทำการสวนอุจจาระ บอกว่าจะสวนแล้วนะค่ะ ถ้าปล่อยน้ำแล้วให้กลั้นไว้ให้นานที่สุดแล้วค่อยถ่าย สัก 5 นาที อย่างน้อยนะคะ ของเสียที่ค้างอยู่จะได้ออกมาหมด เดี๋ยวเวลาคลอด จะได้ไม่มีอุจจาระออกมาด้วย แล้วอย่ารีบลุก ลุกช้าๆนะคะ เดี๋ยวจะล้ม อันตราย ตอนนั้นก้อรับปากว่าได้ค่ะ พอพยาบาลปล่อยน้ำที่ใช้สวนเสร็จ แค่พยาบาลเดินออกยังไม่พ้นประตูห้องเลยมั้ง มันก้อมาแล้วๆๆๆจะออกแล้ว ห้องน้ำอยู่ในห้องคลอด เดินลงจากเตียงประมาณ 5 ก้าวถึงห้องน้ำมันยังไม่ทันเลย ต้องเอามืออุดก้นเอาไว้ มันจะไหลอย่างเดียว นึกถึงโน๊ตอุดม ตอนเดี่ยวไมโครโฟนเรื่องสวนอุจาระได้เลย เห็นภาพ มืออุดแล้วก้อรีบไปถ่ายทันที ไม่รอแล้วห้านาที ไม่ไหวจริงๆ มันออกมาปานระเบิด ข้าศึกถล่มกรุงศรีแตก ถ่ายเสียนานเลย กะว่าหมดแล้ว มันจะอ๊วกด้วย รับไม่ได้กะของตัวเอง 555 พอถ่ายเสร็จก้อกลับไปนอนรอบนเตียงสักครึ่งชั่วโมง แพทย์วิสัญญีก้อมา ชื่อคุณหมอลีนา ก้อจัดแจงเตรียมอุปกรณ์เพื่อบล็อกหลัง คุณหมอให้นอนตะแคงแล้วงอตัวให้มากที่สุด พยาบาลก้อมาช่วงกอดตัวให้งอมากๆขึ้น ห้ามโก่งตัวเวลาจิ้มเข็มลงหลังเพราะมันจะทำให้เข็มหักได้ แม่เจ้าเวลาเข็มทิ่มหลังจริงๆ มันเด้งขึ้นมาเอง ไม่เจ็บนะแต่มันจี๊ดๆ พอใส่เข็มอันใหญ่เสร็จ ก้อใส่เข็มไว้สำหรับเติมยา เอไว้ เป็นสายเล็กยาว เอามาไวที่ตัวข้างหน้า บล็อกหลังเสร็จเหมือนได้ขึ้นสวรรค์ ไม่เจ็บเลย มดลูกบีบตัวก้อไม่รู้สึกแล้ว สบายจริง แต่ต้องจับชีพจรทุก 2 นาที พยาบาลกะคุณหมอดูเครื่องวัดการเต้นของหัวใจตลอด ประมาณครึ่งชั่วโมง พอเห็นว่าไม่มีอะไรผิดปกติ ก้อให้นอนพักผ่อน คุณสามีลงมาก้อไม่ให้เข้าเพราะอยากให้พักผ่อนเนื่องจากไม่ได้นอนมาทั้งคืนเลย สักหกโมงครึ่งก้อได้หลับไป7.30 น. คุณพยาบาลยืนดูกราฟการบีบตัวของมดลูกอยู่ ก้อบอกพยาบาลว่า น้ำเดินแล้วค่ะ เพราะรู้สึกได้ว่ามันแตก แล้วน้ำไหลออกมาอุ่นๆ พยาบาลก้อมาดูบอกน้ำคล่ำใสดีคะ เปลี่ยนผ้ากันเปื้อนเสร็จ ก้อนอนต่อ รอต่อไป8.00 คุณหมอทำคลอดมาถึง ตรวจปากมดลูกว่าเปิดกี่เซนแล้ว ปรากฏว่าเปิดไป สี่เซนกว่าๆ ความบาง 70 แล้ว หัวลูกต่ำระดับ section 1 แล้ว คุณหมอคาดว่าน่าจะคลอดสักตอนบ่ายๆ น้ำเกลือที่เร่งคลอดก้อยังให้อยู่ตามเดิม นอนรอต่อไป รอได้สบายมากเพราะมันไม่ปวดแล้ว ลัลลา ดูโทรทัศน์ต่อไปเรื่อยๆ สักกะครู่พยาบาลก้อมาโกนขนจิมิ๊ แต่โกนนิดเดียวนะเฉพาะส่วนที่จะใช้ ไม่ได้บวชชี 9.00 กว่าๆ อาการตุงๆที่ก้นเริ่มมา รู้สึกได้ว่ามันมีอะไรตุงที่ก้น ปวดนิดๆ ก้อเรียกพยาบาลที่อยู่ในห้องคลอดด้วยอีกตามเคย บอกพยาบาลว่า พยาบาลคะเหมือนมันตุงๆที่ก้น ปวดหน่วงยังไงไม่รู้ พยาบาลก้อเลยตรวจปากมดลูก ปรากฏว่า ปากมดลูกเปิด 9 เซนกว่าแล้ว พร้อมคลอดแล้วนะคะ คุณพยาบาลบอก อ้าวฉันจะคลอดแล้วเหรอ ไหนบอกว่าบ่ายๆไง คุณพยาบาล ก้อโทรตามคุณสามีบอกว่าจะคลอดแล้ว ตามหมอสู หมอวิสัญญี กุมารแพทย์ ผู้ช่วยแพทย์ พยาบาลห้องเนอส พยาบาลห้องคลอด ไม่ถึง 5 นาที ในห้องคลอดเต็มไปหมดเลยประมาณด้วยสายตาน่าจะสัก 15 คนเห็นจะได้ และอุปกรณ์เครื่องมือพร้อม ปรับเตียงเป็นให้เป็นขาหยั่ง ไฟส่อง ผ้าคลุม พร้อมคลอดแล้วค่ะ คุณหมอวิสัญญีก้อเติมยา หมอสูก้อประจำตำแหน่ง พยาบาลห้องคลอดมาช่วยกดที่ท้อง พยาบาลอีกหลายคนช่วยกันเบ่ง คุณหมอกะพยาบาลบอกให้เบ่งได้ พร้อมคลอดแล้ว ลมเบ่งมาแล้ว ให้เบ่งตามที่อบรมมา ช่วยกันเบ่งเต็มห้องเลย คุณสามีก้อนั่งอยู่ข้าง เบ่งเสียงดังกว่าใครเลย น้องจัสมินอยู่ในท่าขวาง หมอทำการกรีดแผลฝีเย็บ เพื่อให้คลอดง่าย น้องมีสายสะดือพันคอรอบนึง ต้องรีบเบ่งคลอดให้เร็วที่สุด คุณหมอสั่งถ้าเบ่งสามครั้งไม่ออก ไปผ่าเลยนะ มีขู่ก่อนด้วย แล้วก้อใช้เครื่องดูดสูญญาการในการช่วยคลอดเพราะถ้าไม่ออกลูกจะอันตรายจะขาดอากาศหายใจ ฟังแล้วต้องเต็มที่แล้ว หมอสั่งเบ่งครั้งแรก เบ่งเต็มที่ แต่ยังไม่ออก คุณหมอบอกดีแล้ว เบ่งแบบนี้ถูกต้อง รวบรวมกำลังเบ่งใหม่คุณสามีก้อลุ้นตัวโก่ง แทบจะเบ่งแทน เบ่งครั้งที่ 2 หัวน้องออกมาแล้ว คุณหมอรีบให้เบ่งครั้งที่ 3 คราวนี้เอาแบบเต็มที่สุดๆ เพื่อลูกเสียงทุกคนในห้องช่วยกันเบ่งลั่นห้องเลย อืบบบบบบบบบบบ!!!! ออกแล้ว ร้องเสียงดังมาก คุณหมอรีบเอาสายสะดือที่พันคออก พยาบาลขานเวลา 9.39 น.พอดี คุณสามีลุกขึ้นยืน ทันทีที่ลูกคลอด ไม่รู้ตกใจหรืออะไร คุณหมอวิสัญญีต้องบอกให้นั่งก่อน ใจเย็นๆคุณพ่อ พอตัดสายสะดือเสร็จคุณหมอก้อเอามาวางที่หน้าอก ได้เห็นหน้าลูกดีใจจนทำอะไรไม่ถูก ตัวแดงแป๊ดเลย หน้าเหมือนใครยังดูไม่ออก รักตั้งแต่แรกพบเลย จากนั้นกุมารแพทย์ก้อเอามาให้ดูดนมทันที แต่ยังดูดไม่เป็น ก้อพาไปห้องเนอสรี่ ดดยกุมารแพทย์ พยาบาลห้องเนอส คุณสามี ไปกะลูกด้วย ส่วนตัวจิ๊บก้อคลอดรกต่อไป รู้สึกว่าไม่ได้เบ่งคลอดรก เพราะพยาบาลช่วยกดท้อง รกก้อคลอดออกมา คุณหมอเอารกมาอธิบายให้ฟังว่าตรงไหนอาไว้ทำอะไร รกอันใหญ่มาก ทำให้ตอน u/s เครื่องเลยประมาณน้ำหนักลูกผิดไป แล้วคุณพยาบาลกะหมอวิสัญญ๊ก้อช่วยกันคลึงๆที่ท้อง เพื่อไล่เลือดเสียออก จากนั้นก้อเย็บแผล แอบมองผ่านไฟที่ส่อง น่ากลัวเลยไม่มองแล้ว เย็บเสร็จก้อนอนรอดูอาการในห้องคลอดตามเดิมอีก 2 ชั่วโมง ดูโทรทัศน์ต่อไป ไม่รู้สึกเจ็บเพราะยาบล็อกหลังยังออกฤทธิ์อยู่ สักพักคุณสามีส่งลูกเข้าห้องเนอสรี่เสร็จ ก้อลงมาอยู่เป็นเพื่อน จบข่าว...............