แวะมาทักทายครับ เก่งจัง

สวัสดีคุณชายคา เราเก่ง หรือพี่ชายเราเก่งค่ะ เหอ ยังไม่จบนะค่ะ ชีวิตผู้ชายคนนี้

"...นับถือพี่สงค์ น้องยังติดตามผลงานและร่วมอนุโมทนาบุญกับพี่เสมอ แม้กาลเวลาจะเปลี่ยนไป ยังจำได้ถึงปณิธานที่พี่เคยบอกผมว่าความหวังสูงสุดของพี่คือ......ขออนุโมทนา และกับคำว่า นิพพานํ ปรมํ สุญฺญํ
พระนิพพานเป็นสภาวะสูญ... ครับพี่
คนที่เคยเป็นน้องชายพี่....กล้าครับ

อ้าว ทำมายถึงเคยเป็นน้องละค่ะ พี่น้องมันยังไง มันก็พี่น้อง ..

เราก็อยากรู้เหมือนกันว่า ต้องนี้เฮียสงค์ เค้าทำไรอยู่น่ะ

คิดถึงอาจารย์ค่ะ

...............หว้า

นานมาแล้วมิได้เปิดมาเวบนี้เลย

คิดถึงอาจารย์ ศม จังเรยย ค่ะ

บางที่เวลาหนูคิดถึง ก็เปิดเจาะใจดูซะเลย....555+

ทีนี้มาทังภาพทั้งเสียง เลยคร้า....อิอิอิ

หนังสืออุโบสถวัดโพธิคุณมีขายอีกไหมคะ อยากได้มากเพียงเห็นก็ศรัทธาอยากได้จริง
ท่านใดพอรู้ที่สั่งซื้อช่วยบอกหน่อยนะคะ
ขอบพระคุณล่วงหน้า

สวัสดีครับพี่สงค์ จำเชิดกับอ้อยได้หรือไม่ เจอพี่เตือนกับพี่เจี๊ยบ ก็ไม่ได้ขอเบอร์พี่ไว้ สบายดีนะครับ เอาไว้จะไปหาที่คณะฯ นะครับ
Mail nitis@thaipolycons.co.th

หวัดดีค่ะพ่

เป็นสมาชิกใหม่นะค่ะ

อยากขอประวัติของอาจารย์ ศมประสงค์

รบกวนสง๕มาที่ pleja_narak@hotmail.com

ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

ขอโทษที่บางคำพิมพ์ผิด

รีบค่ะ

สวัสค่ะอาจารย์

ตอนนี้อาจารย์ สอนที่ไหนแล้วค่ะ

อาจารย์สบายดีน่ะค่ะ

ถ้าใครยังเข้ามาอ่านนะค่ะ

อาจารย์สบายดี ค่ะ ตอนนี้มาสอนที่ศิลปกร แล้วเค้า งานเยอะเช่นเคย

ช่วงนี้หายไปจากชีวิตน้อง ๆ นิ๊ดหนึ่ง เห็นว่าไปอิตาลี นะค่ะ

นานนานมากรุ้จักมานานมาก ไม่เจอนานมาก และคงไม่เจออีกนานนาน salete@hotmail.co.th

เป็นลูกศิษย์อาจารย์ที่ ม.บูรพา ตอนปี47-49 อาจารย์เป็นคนที่ทำให้วิชาประวัติศาสตร์ศิลปะ เป็นวิชาที่เรียนเข้าใจง่ายและสนุก ได้แนวคิดและการนำไปใช้ต่างๆจากอาจารย์มากมาย ทุกวันนี้ยังรักเคารพและคิดถึงอาจารย์เหมือนเดิมนะครับ

คนแม่สอดก็คิดถึงคุณพี่ประสงค์มากเช่นกัน

เคยสนทนากับอาจารย์อยู่เป็นเนืองๆ อาจารย์เป็นคนที่อธิบายเรื่องยากให้เข้าใจง่าย และจากการที่ได้สนทนานั้นพบว่าอาจารย์เข้าใจสัจจธรรมมากๆ ทำให้เรา ปิ๊ง อะไรมาหลายๆ อย่าง แต่ก็มีเรื่องประทับใจอาจารย์บางเรื่องอยากจะแชร์ให้ฟัง ไว้เป็นอีกมุมหนึ่งที่จะทำให้รักอาจารย์มากขึ้น

เรื่องแรก อาจารย์เล่าว่า อาจารย์เป็นคนที่ไม่ค่อยสนใจเงิน เพราะไม่รู้จะเอาไปทำอะไร วันหนึ่งเข้าแบงก์ที่ ม.บู เพื่อไปทำธุรกรรม เจ้าหน้าที่ให้เซ็น อาจารย์ก็เซ็น พออาจารย์เซ็นเสร็จเจ้าหน้าที่ก็บอกว่า อาจารย์เซ็นไม่เหมือนลายเซ็นในสมุด อาจารย์ก็เซ็นอีกครั้ง จนผ่านไปหลายครั้งก็ยังไม่เหมือนในสมุด อาจารย์เลยบอกกับเจ้าหน้าที่ว่า "อะไหนคุณลองเซ็นสองครั้งแบบเหมือนกันให้ดูหน่อย มันเซ็นกันคนละครั้งจะให้เหมือนกันได้อย่างไร"

อาจารย์เล่าเรื่องนี้เสร็จแล้วก็หัวเราะ แต่ผมอะคิดเลยว่านี่แหละอาจารย์พยายามจะสอนว่าทุกสิ่งในโลกล้วนต้องเปลี่ยนแปลง แต่อาจารย์จะไม่สอนมาตรงๆ

เรื่องที่ 2 มีวันนึงไปพบพูดคุยกับอาจารย์ ในขณะที่อาจารย์กำลังยุ่งเพราะเป็นช่วงใกล้สอบ พอธุระอาจารย์เสร็จ อาจารย์ก็ให้ดูผลงานของนักเรียนศิลปะคนหนึ่งซึ่งเป็นภาพวาดที่สวยโคตร ในมุมมองของผมที่ไม่ใช่เรียนคณะศิลปศาสตร์มันสวยมากจริงๆครับ อาจารย์ถามผมว่า ถ้าเป็นผมจะให้คะแนนรูปนี้เท่าไหร่ ผมก็ตอบไปด้วยว่าเกรงใจอาจารย์ว่า 9/10 ทั้งๆที่ในใจผมให้ 10/10 อาจารย์ก็ตอบกลับผมว่า "ครูให้ศูนย์" ผมถึงกับอึ้งคิดว่ามาตรฐานอาจารย์สูงมาก แต่ที่จริงแล้วอาจารย์ให้เหตุผลว่า รูปนี้วาดจากรูปภาพ ถ้าเธอจะทำศิลปะขึ้นสักชิ้นเธอจะไปทำแข่งกับกล้องทำไม

เรื่องที่สาม อีกวันนึงผมไปคุยกับอาจารย์ อาจารย์ให้ผมดูรูปวัดที่อาจารย์สร้างที่ จ.ตาก ผมด้วยความที่ต้องการอวดภูมิ เลยถามอาจารย์ว่า นี่คือศิลปะสมัยอยุธยาใช่ไหมครับ? อาจารย์ตอบทันทีว่าไม่ใช่ ผมก็เสียหน้านิดนึงด้วยว่าศึกษาประวัติศาสตร์มาบ้าง อาจารย์ถามต่อว่า เธอคิดว่าเป็นศิลปสมัยไหน ผมก็ตอบไปอีก อยุธยาตอนปลาย? รัตนโกสินทร์ตอนต้น? ปรากฎไม่มีคำตอบที่ถูกจนผมยอมแพ้ อาจารย์ก็เฉลยว่า มันคือศิลปะสมัยนี้ เพราะถูกสร้างสมัยนี้จะเป็นศิลปะสมัยอื่นได้อย่างไร

จากเรื่องนี้ทำให้ผมไม่อยากจะอวดภูมิอีกเลย

เรื่องสุดท้ายสำหรับวันนี้ ผมเข้าไปคุยกับอาจารย์ อาจารย์นำรูปที่ไปเที่ยวยุโรปมาให้ดูในมุมแปลกๆ เช่น ความสกปรกของปารีส อะไรทำนองนี้ อีกรูปคือถาพเขียนเปรอะฝาผนังไปหมด แถมอาจารย์เปรียบเทียบกับเมืองไทยว่า ประเทศไทยอะวัยรุ่นมือบอนไม่เท่ากับฝรั่ง(พร้อมรูปยืนยัน) พอพูดถึงวัยรุ่นอาจารย์ก็บอกว่าวันรุ่นฝรั่งเวลาใครไม่มองหน้า จะต้องกลับไปพิจารณาตัวเองแล้วว่าบกพร่องอย่างไร ผิดกับวัยรุ่นไทยหากใครมองหน้านี่มีเรื่องชกต่อยกันทันที
นอกจากนั้นอาจารย์พูดถึงสถานที่ค้ากามของฝรั่งเศสอาจารย์พูดประกอบภาพถ่ายว่า

"เนี่ยแถวนี้เขาขายประเวณีกันอย่างโจ่งแจ้งเลยนะ"
"เหรอครับอาจารย์"
"แถวนี้เค้าเรียกว่า กังหันแดง"
"มูแลงรูจเหรอครับอาจารย์?"
"อ้าว!เธอรู้ได้ไงเธอเคยไปเหรอ?"
"ป่าวครับอาจารย์เค้าเอามาทำเป็นหนังโด่งดังมากเลยครับ"
(คืออาจารย์ไปอยู่ป่าสร้างวัดมาหลายปีไม่รับรู้โลกภายนอกครับ ฮ่าๆๆๆๆ)

ยังหาซื้อหนังสือได้ที่ไหนครับ จดหมายเหตุอุโบสถวัดโพธิคุณ สวยมากครับ
อู๊ด

คิดถึง...อากู๋....ค่ะ...
หลาน...ดอนทราย..ค่ะ

หนังสือติดต่อได้ที่อ.ทิตตยา

ผมได้เห็นผลงานการสร้างพระอุโบสถวัดโพธิคุณที่อ.แม่สอดแล้วครับ ทำให้(คิดไปเองว่า) ฟ้ากำหนดไว้ถูกคนถูกสถานที่สร้างโบสถ์ หากไปเที่ยวชมวัดถามหาคนชื่อ ศมประสงค์ ทุกคนนึกหน้าไม่ออก เหมือนตำนานครับ เวลาไปไหว้พระพุทธชินราชแล้วมีคำถามในใจว่าใครหนอเป็นผู้สร้าง เหมือนกันครับ

ตะละแม่ลลิตา คิดถึงอาจารย์มากกกก