Group Blog
 
<<
มกราคม 2549
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
14 มกราคม 2549
 
All Blogs
 
One moment in my memroy




one moment in my memroy

บันทึกรักรอบ ที่ 2

18/12/2005 ณ คอนโด ธารา รมณ์ ขอบคุณคุณ up-2-you สำหรับสถานที่ และขนมที่อร่อย ๆ ค่ะ และเป็นที่เราตบตีและแสดงความคิดเห็น !! กัน จนได้งานออกค่ะ




20/12/2005 เวลาประมาณ 10.00 น. บรรดาสาว น้อย สาวใหญ่ ก็มุ่งตรงไปที่ สนามบินดอนเมือง
ทุกคนรอคอย ชายอันเป็นที่รัก อย่างอดทน ถึงพวกเราจะต้องยื่น 4-5 ชม.ก็ยัง รอคอย เจ้าชาย ของพวกเรา เสมอ และ พี่ ๆ น้อง ๆ มากันเยอะดี นะค่ะดีใจแทน พี่แจง เหมือนกันนะ คนรักเค้า เยอะ พวกเราทีมงาน ยังพูด ๆ กัน ว่า อาจเจอพลังเงียบ ก็ได้ และก็เป็นจริง เลยค่ะ เจอจริง ๆ ค่ะ


ณ เวลา 14.00 ( กว่า ๆ จำไม่ได้ มายได้ดูนาฬิกา ^^ ) ก็ได้ยิน เสีย ข่าวรายงานออกมาจากข้างใน ผ่าน อาคุง ทวด สะไปดี้ ของดิฉัน ว่า ป๋าใส่ เสื้อสีไร ใส่แวนตา ด้วย พวกที่สาว กริ๊ด ที่ พวกเราก็ มองที่ ( นักข่าว งง หรือเปล่า เนี้ย เหอ ๆ ขนาดยังไม่ออก พวกเรายังกริ๊ด ๆ )

และแล้ว เจ้าชายก็ออกมา แต่อีก้อ หาตัวไม่เจอ เพราะสื่อบังหมด มองไม่เห็น ...( ขนาดอยู่หน้า สุด ๆ หลังสื่อเท่านั้นเอง แต่ มองไรไม่เห็นเลย

อีก้อ ละขำ พี่ บอร์ดี้การ์ด สน.บางรัก ดิฮันบอก พี่ ๆ ไปยื่นด้านโน้น พวกนั้นต่างชาติ พวกเราคนไทยด้วยกัน ขอ เห็นพี่แจงชัด ๆ หน่อย เฮียเค้าหันมาเลย บอกว่า “ ได้น้อง ” แต่น้องถอยไปหน่อยดิ แล้วพี่จะไป ก๊ากกก ได้ ๆๆๆ แล้วเค้าก็ไปจริง นะค่ะ อิอิอิ พี่ช่วยได้มากเลย นู๋ก็ไม่เห็นพี่แจง อยู่ดี หุหุหุ






และได้มาแค่เบื้องหลังเท่านั้น หุหุหุ สุดยอดจริง ๆ ( มีสาว ๆ จำไม่ได้แระ สื่อพูดว่า เฮ้ย คนน้อย ได้ภาพ แล้วไงพี่สื่อ.. ได้จริงภาพจริง ปะ ก๊ากกก ไม่เห็นภาพที่ สนามบิน ทางTV เลย ^^! )




เวลาประมาณ 19.00 (กว่าๆ ) พวกเราก็ ไม่ได้ภาพที่ สนามบินแระ อาคุงพี่เล็ก เดินสำรวจ รอบเซ็นทรัล ว่า รถป๋าต้องจอดแถว ๆ นี้ แน่ พวกเรา ทีมงานที่ เหลือ 5 คนเลยมารอที่ชั้นล่างกันค่ะ
และอีกอย่าง น้อง ๆ ก็โทร บอกพี่ขา ไม่มีที่นั่งแระนะค่ะ เค้าจับจองกันหมด ... เราก็ได้บอกน้องๆ ไปว่า
ไม่เป็นไร จะเด๋วพวกพี่หาทางเข้ากันเอง ( พูดไปอย่างนั้นแระ น้อง ๆจ๋า ที่จริง มืดแปดด้าน ) และอีกอย่าง เราก็ทราบว่า มีทั้งพี่หมี น้องน้ำใส และกิมจิ อยู่ด้านหน้าแล้ว ก็ เลยสบายใจหน่อยค่ะ ว่าเราได้ภาพ มาฝากเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ที่ไม่ได้ไป พวกเราเลย ไปรมณ์เสียอยู่ด้านนอก ) ...








ณ ช่วงเวลานั้น พวกเราก็ ได้ตามขึ้นมาถึงชั้น 6 ที่ SFX แล้ว พวกเราก็ไม่ได้ภาพอะไรเลย แบบเศร้านิด ๆ ว่า ทำไม่เค้าเห็นเราเป็นเด็กกันเหรอ พุดไม่รู้เรื่องเหรอ นี้ฉันทำทุกอย่าง ในการช่วยคุณ มากเลยนะ ทั้ง แจ้งข่าว ให้ทุกอย่าง แต่เราขอเพียงเท่านี้เราขอคุณดี ๆ คุณ แบบ นี้ ยัง หรอกกันอีกเหรอ หรือคิดว่าแฟนคลับ ชาง โดง กอน เป็นเด็ก พูดไม่รู้เรื่อง แต่ สักพักพวกเราก็เริ่มเข้าใจ เขาค่ะ เพราะ มันเป็นงานของเค้า ณ ตอนนั้น แรง โมโห ก็ ฉุนขาดกันคนละนิด 2 นิด ต่อๆๆ ( ไว้ขอพูดตอนท้าย เหอ ๆ)

ที่นี้สิค่ะ คุณ ๆ ค่ะ รอบนี้ เจ๊ เล็ก นำหน้า ว่าฉันโกรธแล้วนะ และน้ามูน ตามหลัง แต่แรงสุด องค์ลง คนแรก พูดกะน้อง ๆ PR ตอนรับสื่อ แบบผ่าน ๆ แต่ดังไปนิ๊ดว่า " เฮ้ย ฉันก็เป็นสื่อเหมือนกันนะ ( ก็ได้แต่พูดอะค่ะ เรา ตัวเล็ก ๆ จะทำไรได้ ) เลยต้อง เดินมาดูที่โต๊ะ PR ขอสห ว่า มีชื่อเว้ปเรา บ้างหรือเปล่า ... หุหุห เปล่าเลย ไง งั้นละ น้ามูน เอาละจิ ของขึ้น พูดขึ้นมาทันที่ว่า " อย่าคิดนะว่า สื่อเขียนข่าวได้คนเดียว ดิฉันก็ เขียนข่าวได้ " นี้ไร ทำไม่พวกเราเข้าไม่ได้ค่ะ ก๊ากกกกกก น้ามูน ทำหน้าดุ (เด๋วมายสวยนะน้ามูน) จัยเย็น ๆ นะ ^ 0^


จนน้อง ๆ Pr ที่นั่งตามโต๊ะ ต้องร้อนโทรหา คุณ Pr แสนสวย ( น่ารัก จริง ๆ นะ ) หุหุ และตอนคุณPR คนสวย เดินมา และจัดการยังไง วีนขนาดไหน อานเน่ไม่เห็น มารู้อีกที่ เข้าได้แระ ( คิกๆ ๆ ) แต่ตอนนั้น เดินหาจุดว่า ตูจะเห็นป๋ามาย อะเลยเดิน ส่วน เลยเดิน หาทาง ว่า พวกฉันจะมีที่สิงสถิต ได้ตรงไหน แล้วเราก็ไปจ๊ะเอ๋ กะ แฟนคลับ อีป๋า รุ่น คุณ ยาย หุหุหุ บ้านเราก็มีโว๊ย ไม่น้อยหน้าประเทศอื่น ๆ ผม ขาว มาเชี่ยว อิอิอิอิ ( ดีจัยออกนอกหน้า แต่ไม่กล้าพูด ) :: น้อง ๆPR สห จ๋า พวกพี่ ๆ ขอโต๊ดดดด พวกพี่ ก็แก่แระ พูดรู้เรื่อง แต่วันนั้นอะนะ สาว ๆ JDG Everland ไม่ยอมแก่กัน แต่งตัว ซะ วัยรุ่น บ้างคน 40 Up ก็ แต่งตัว ให้เท่าดิฉัน ไอ้ 30 up ได้ ( รู้ ๆๆ บรรดาป้า ๆ ว่านู๋ หน้าแก่ อ้าวไง หันมาหัดหางตัวเอง ฟร่ะ ) เค้าเลยเข้าใจว่า เด็ก หุหุหุ (" เด็กวัยรุ่น " พูดไม่อายปากเลยเรา อิอิอิ )













ณ เวลา 20.00 ( กว่า ๆ) ป๋าพบแฟน ๆ เสร็จ พวกเราก็ ไว้มาก ลงมารอข้างล่างอีกรอบ แต่เจ้ากรรม เดินหาใครก็ไม่เจอ โทรศัพท์ อีก้อ ก็อยู่ที่น้ามูน โทรศัพท์ ทวดสะไปดี้ ก็อยู่ที่น้ามูน แล้วจะติดต่อใครได้ละเนี้ย!! ... แต่เหมือนพวกเรา จะรู้งานกันค่ะ ลงมาที่ละ 2 คน จนครบ 8 ก็ยื่นรอป๋า ประมาณ 10 กว่านาที จนเราคิดว่าเอาว่ะ สหพาป๋าไปมุมไหน พี่เล็ก เกิดแรงกดดันอีกแล้ว ครับท่าน ถามทุก ๆ คนว่า เราจะรอที่นี้หรือ ไปโรงแรมกันดี เอา ที่นี้ สาว ๆ ลงเรือลำเดียวกันแล้ว ก็ ถึงไหนถึงกัน " ลองดู " เผื่อโชคเข้าข้างเรา หุหุหุ ( สาว ๆ ไม่เคยตามดารา แบบเป็นทางการแบบนี้)

ก็เลยกลัว ว่าโรงแรมจะให้เราไปรอหรือไม่ + แก่ ๆ กันทั้งนั้น อาย เค้าด้วย จะหวังน้ำใสมาน ก็ หุหุหุ ไม่เคยเหมือนกัน ก็เลย เอาว่ะ เอาแก่เข้าสู้ ... ก๊ากกกกกกกกก.... (เน้นแก่ ๆ ตูจะโดนฆ่าไม่เนี้ย ) ^^ แถมพี่เล็กนะค่ะ เธอ ลืมเพื่อนไว้ที่เซ็นทรัล 555 งานนี้พวกเรา ลืมกันบ่อย ที่สนามบินก็ลืมพี่หมี ให้นังรถเมลมาเซ็นทรัลเองเฉยเลย

พวกเราก็ไปถึง อย่างเร็วเลยค่ะ ประมาณ 2 ทุ่ม จะ 3 ทุ่ม เราก็เลยต้องไปนั่งรอ + รับประทานกาแฟ และชา แบบ ต้องเสียเงินโว้ย ถึงไม่หน้าเกลียด เสียงจากน้ามุนร้อยมา นั่งรอ ประมาณ ชม .นิ๊ด ๆ หมดไป 1,281 บาทเท่านั้นเอง หุหุห กาแฟ 2 แก้ว ชา 1 แก้ว น้ำต่าง ๆ 4 แก้ว ดินะมีถั่วให้กิน ด้วย... เหอ ..ถ้าป๋ามาช้ากว่านี้ ไม่ใครก็ ใครละว่ะ ต้องตด แน่นอน ^^ หุหุหุ งานเน่ลง ทุนลงทุน ขนาด สาว ๆ กินข้าวที่ ....ร้านกลางครั้งหนึ่ง....ได้เป็นมือเลย เด้อ


และแล้ววววววววววววว ประมาณ 4 ทุ่ม ทุกคนก็เริ่มตัดใจสมควรแก่เวลา แล้ว เริ่มเกรงจัยซึ่งกันและกัน โทรศัพท์ พระบิดา พระมารดา น้ำใส มาเป็นระยะ และ ก็เริ่มเป็นห่วง คุณเพื่อนกิมจิ ที่ต้องนั่งรถแท็กซี่กับบ้านดึก ๆ จน เอาละ ทำไงละ ก็ ต้องตัดใจ คงไม่ได้เจอ กลับ ก็กลับ เรียก เช็คบิล จิค่ะ ที่นี้ ละจิ อีก้อ จาย เงิน เลยคิดว่าเอาว่ะ เวลา รอทอนตัง 2-3 นาที มีค่า เอา แบงค์ พัน ให้ 2 ใบเลย เธอจะได้ ทอนช้า ๆ และแล้ว ก็ ช่วง การรอคอย น้อง เค้าเอาตังมาทอน เจ้าชายยยยยยยยยเรามาแล้ว และได้ยินเสียง กิมจิพูดว่า นั้นเปล่าอะ มาแล้ว

แต่...เอ๊ะ !!! รถจอดแล้ว ไม่ป๋าไม่ลง แรก ๆ จะกรูเข้าไปรอที่หน้าประตู เห็นป๋าไม่ลงจากรถ เลยวงแตก มีพี่เล็ก กะน้ำใส เดินตรงเข้าไปหาป๋า สักพัก พวกเรา ก็ มะ-ลุม มะ-ตุ้ม-ลุม-รัก-อี-ป๋า กันค่ะ แล้ว ตอนที่ น้ามูนถาป่าเหนื่อยไหม กริด .............. อีป๋าส่งสายตา หวานให้น้ามูน ไม่ ยอม อะน้ามูน ไม่ยอม ...

ที่นี้ สิค่ะคุณขา ทุกคนได้เข้าใกล้ป๋ากันแล้ว พวก บรรดา she ทั้งหลาย ไม่คิดอยากจะได้ภาพ กับป๋าเลย ... จน ดิฉันพูดขึ้นว่าทุกคน หันมาหน่อย !! เลยได้ภาพ และป๋าเซ็น ของแต่ละอย่าง ดู ภาพ นาน เหมือนกัน คงกำลังนึกว่า ตูไปถ่ายภาพกะพวกหล่อน ๆ ตอนไหน ( 5555 ป๋าจำได้ค่ะ เพราะคุณไปดี้ ถาม ว่าจำเจ๊ได้เปล่า อีป๋ายังพูดว่า Airport กริ๊ด ….โห พ่อรูปหล่อ ความจำมาก เลย ... ) และต๋อมอิจฉาเริ่มทำงาน สิค่ะ ตัว
อีก้อ ชักไม่ไหวแรก หันไปหาใครดีที่อยู่แถว ๆ นั้น ว่า พี่ ๆ ถ่าย ให้หน่อยค่ะ.... อิจฉาอะ สาว ๆ ได้เข้าใกล้ป๋า ... อีก้อ เลยไปยืนหลังป๋าหน่อยหนึ่งได้กลิ่นตัวป๋ามานิ๊ด หน่อย และรูปหลังป๋าไปนิดหน่อย ( เหอ ๆ )

ต่อมา ...ความสุข หมดลงโดยไว มีเจ้าหน้าที่สห ละค่ะ ( ไม่รู้ใคร บอกน้อง ๆ ถ่ายภาพ สิ ถ่าภาพหมู่ สิ คิดในใจ อีกแล้วเหรอ อยากได้ภาพ คู่ อะ แง้ แง้ ) พอถ่ายภาพดังใจ ทุกคนลืมป๋าไป ยืนดูรูปที่ป๋าเซ็น อีป๋าสิค่ะ นึกว่าจะเดินไปเลย ดัน หันมา แล้วยกมือไหว้ พร้อมพูดว่า ขอบคุณครับ กริ๊ด… สาว ๆ สิ ก็ ยกมือไหว้เช่นกัน พร้อมพูดว่า ขอบคุณค่ะ กริ๊ด ๆๆ ๆ









ณ เวลานั้น สาว ๆนั่งบนรถ ได้ จากโรงแรมถึง สถานีรถไฟฟ้า.. ก็พูดถึง แต่ผู้ชายคนนี้ ไม่เคยเบื่อเลย .. และทึกคนกลับถึง บ้าน คงฝันหวานกันคนละนิดคนละหน่อยละค่ะ

รุ่งเช้า พวกเราก็ไปรวมพลกันที่ ตึก ชินวัตน์ 3 สถานี ITV พวกเรายื่นอย่างเป็นระเบียนตามที่ คุณก้อย ณ ITV ได้บอกให้น้อง ๆ แฟนคลับยื่นตรงนี้นะค่ะ ( ก๊าก หุหหุ คุณก้อย เรียกน้องเลยเหรอ หุหุหุ น้องก้อด้วย นะ )












ณ ตอนป๋าไปอัดรายการ พวกเราก็ได้ รอคอยการลงมาของป๋า เดินไปเดินมา จน ประมาณเหมือนรอคอยเจ้าชาย และได้ยินเสียง(ถ้าจำไม่ผิด ก็คงเป็นคุณเอ๋พูดว่า เค้าลงไปแล้วนะ เราก็เลยกระชากมือกิมจิ วิ่งลงไป ที่จอดรถ ) ถ้าไม่ได้ยินพวกเราก็คงกินแห้ว ทั้งโรงงานแน่นอนค่ะ ต้องขอบคุณ คุณเอ๋ม๊าก มาก ^^!


วิ่งลงไปได้ทันเวลามากเลยค่ะ แถมถือกล้อง + โฟโต้อีก เอาไงละที่นี้บอกเพื่อนกิมจิ แกถ่ายรุป ตูอยากให้ป๋าเซ็น คนอื่นได้หมดกันแระ การมอง ไอ้เราก็อะนะ อุ้ม โฟโต้ วิ่งตามรถป๋า แง แง มาถึงป๋ากำลังก้าวขึ้นรถพอดี เลย ได้แต่มองตาระห้อย น้ำตาจะใหล ดังเหมือน อีป๋าจะเข้าใจ ป๋ามอง มาแล้วพยักหน้า อย่างเข้าใจซึ่งกันและกัน ตูรู้วามึงอยากให้เซ็น แต่ตู ลงไปไม่ได้ ( ลุกทุ่งดีแท้ ) 5555 รถ ก็ยังไม่ไป ดิฉานก็ กะไรอยู่ หน้าจะวิ่งไปที่กระจก แล้ว ยื่นให้ป๋าเซ็น อีป๋ามันต้อง กดกระจกลงแน่นอน แต่จัยก็ไม่กล้า ที่คิดเช่นนี้ เพราะป๋าจัยดีค่ะ เค้าคงคิดว่า แฟน ๆ ผิดหวังไม่ได้ 5555 คิดไปเอง อีกแล้วเรา และแล้วเจ้าชายก็ ได้ไปจากสายตา แบบเสียจัย สุด ๆ แต่ เอาละ ฉัน พรุ่งนี้ ยังมีโอกาส

.. จึงได้ถาม สาว ๆ กันว่า พรุ่งนี้ เราจะไปส่ง ป๋าหรือไม่ สรุป ไป แล้วเราจะไปไหนดี สนามบิน หรือ โรงแรม น้ามูนช่วยคิด ( แต่ไม่ไป ) บอก น้ามูนว่า โรงแรม ไปรอกันตั้งแต่ ตี 1 ก๊ากกกก .... น้ามูน แถวนั้น ถ.วิทยุ + สวนลุม กลัวเค้า มองเป็นไก่บ้าน อะ (( เหอ ๆ เลย สรุปกัน ตี 2.30 ตี ไปรอป๋าที่โรงแรม ตี 3 แต่ตกลงกันเรียบร้อย พี่เล็ก เธอได้ ลิโพ จากป๋า พร้อม ๆ น้ามูน และน้ำใสแระ พี่เล็กเกิดเปลี่ยนจัย กระทันหัน บอก รู้สึกไม่ดี ถ้า ไปเจอป๋า แสดงสีหน้าหรือ ตัวผู้จัดการต่าง ๆ ที่ พี่เค้ารู้สึกดี ๆ แล้ว แถมความเกรงจัย + เข้าไป ยิ่งทำให้พี่เล็กตัดสิ้นใจ ไม่อยากไป

...พี่เล็กเธอ โทรหา พี่ไปเด้อ พี่ไปเด้อ พูดคำแรกว่า ถ้าคุณเล็กไม่ไป พี่ก็ไม่อยากไป แล้วพี่ไปเด้อ ก็ประมาณ ก้อมาคุย ดิฮั้นก็เล่นตัว ทำเหมือนงอน ไม่อยากคุย นอน อยู่นาน 2 นาน บนเตียง อาคุง ไปเด้อ ( เหอ ๆๆ น้ำยังไม่อาบ ไปนอนบนเตียงเค้า ) ก็ กินเวลา นาน เหมือนกันในการที่จะดึงพี่เล็ก มา น้อง ๆ ก็โทรกันว่า สรุป พวกพี่ ไปกันเปล่าค่ะ พวกนู๋ไปด้วย

แบต อีก้อ หมด ดีนะ น้อง ๆ ยังมีเบอร์ พี่ไปเด้อ อยู่ ไม่อยากนั้น อี ก้อ คงเสียใจมากกว่านี้ ที่ทำให้น้องไม่ได้เจอป๋าอีกครั้ง จริง ๆ ไม่ได้เตรียมการว่าจะไปหรือไม่ไปเลยค่ะ ยังคิดว่า ถ้าฉันกลับบ้าน พี่เล็ก เธอพูดว่าจะไปรับที่บ้าน เพราะ ถ้าออกแต่เช้า มันไม่ปลอดภัย หน้าจะเป็น ทางออกที่ คิดว่า พี่เล็กปฏิเสธไม่ได้ ( เหอ ๆ ถ้านู๋รู้จัยพี่ คง ว่างแผนใหม่ ) ก็คุยกันนายเลยค่ะ จน พี่ไปเด้อ บอก ไอ้อีก้อ พอแระ คุณเล็กลำบากใจ แก บี่พี่เล็ก จัดเกิน 55555 นี้ละนู๋ละ เราทำทุกทางอยากให้พี่เล็กไป แล้วเธอไม่ไป เอาว่ะ ไป ก็ ไป แต่พี่เล็กเธอ กะนะ 2จิต 2จัย แต่กลัว อี น้องก้อ ปี่อีก เลย sms ว่าขอโทษรู้สึกไม่ดี ไม่อยากไป ( ประมาณนี้เปล่าพี่จำไม่ได้ ) 5555 ก็ เลย มาสรุปกันว่า เอาละ อีก้อ พี่ไปเด้อ ไป แล้วน้อง ๆ ก็ ไป ไปรับ น้อง ๆ ที่ ม.หอการค้า ตี 3 กว่า ๆ


พี่ไปเด้อ ขับรถอย่างไว ถึงก่อน น้อง ๆ จะออกจากหอ อีก แล้วพวกเราก็เดินทางกัน ขึ้นทางด่วน แต่ ณ เวลานั้น นอน 2 ชม สมองไม่พัฒนา บอกทางลงผิด เวลาก็บีบพวกเรา ทำไงดีละ ผ่านเกษรพลาซ่าสั่งพี่แหม่มเลี้ยวเข้าโรงแรม คุณเธอ ก็เลี้ยวดังปากดิฉัน รถแท๊กซี่ เชียวไปนิด แต่ทำไงละ ตกจัยก็ตกจัย เพราะนั่งคิดมาตลอดทางว่า



ถ้าเกิดอุบัติเหตุ แล้ว หนัก เข้าโรงบาล ทำไงละเนี้ย เลยเกิด อาการช๊อค ไปนิดค่ะที่ ได้ยินเสียง ร้อง ถามคำแรกไปว่า โดนเปล่าพี่ ก็ได้ยินแต่พี่ไปเด้อ พูดว่าเฮ้ย ทำไง อะ เสียง เหมือนคนจะร้องให้ เอาละสิ อีก้อ ปกติ จะเป็นคนที่ ถ้าสติแตก แต่ สติ จะมาก่อนเพื่อน แต่รอบนี้ กล้ามาก เลยเดินไปหาแท็กซี่บอก พี่มีประกัน เรา มีประกัน ต่างคนต่าง ไปแจ้งดีปะ หุหุ ก็มันไม่หนักอะ ก็เลย อยากให้ทุกคน ไปพร้อมกัน เลยหาทางออก เพื่อ พี่แท็กซี่ยอม ... ( มันคงยอมหรอก ) พอเรียกประกันเสร็จ พนักงานแจ้ง 20 นาที 20 นาที่ ของเรา เหมือน 1 ชม . พีไปเด้อ ไล่ ทุกคน ให้ไปโรงแรม ไอ้เราก็ จะทิ้ง ญาติผู้ใหญ่ได้ ยังไง ก็ บอกไม่เป็นไร พี่ ไม่ได้ ก็ คือไม่ได้ แต่ พวกเราสิ ดัน ไล่ 2 สาว เด็กน้อย ให้ ไปโรงแรมก่อนได้ไง ( อารมณ์นั้น อยากให้น้อง ๆ ได้เจอ ) ลิดว่าน้อง ๆ ไป2 คน แท็กซี่ คงไม่กล้าทำไร

อารมณ์นั้น มองหน้าพี่ไปเด้อ อ่านความรู้สึกไม่ออก ได้แต่ รู้สึกเสียใจ ที่ทำให้ “ คุณ ดล” มีร้อยแผลเป็น หมดสวย สักพัก พี่ไปเด้อ ไล่ ดิฉันอีกแล้ว บอก ไป ๆ เด๋วพลาดโอกาส .... ( เพ่ ไม่กลัวหรือไง ไล่น้อง ๆ ไป มีแต่ผู้ชายทั้งนั้นเลย ) พี่ไปเด้อไล่ บ่อยเลยตัดสิ้นใจไปค่ะ ยังกำชับ กะพี่ยาม ของห้างว่า ฝาก ดู แลด้วนนะพี่

มาถึง... โรงแรม ก็ เกิด อาการองค์ลงแล้วละค่ะ แถมดิฉัน มีหน้าเป็นอาวุธ ด้วย ยิ่งเครียด ไปใหญ่ สาเหตุ .. เพราะ จากเหตุการณ์รถเฉี่ยว นั้น มันบีบสมอง มาพอสมควร มาเจอ พี่หมี แวนด้า เล่า ว่า มีน้อง 2 คนรอ ป๋าทั้งวันทั้งคืน แถมเมื่อคืนมีข่าวว่าง ต่างชาติไม่พอใจเรา ว่า คนไทยนิสัยไม่ดี เขียนด่าเรา ว่า เหมือนพวกเรา ไปรับป๋า หรือไปก่อม๊อบ ( หึหึ ) ดีนะฉันไม่เอาผ้าคาดหัว แล้วเขียน Love JDG นั้นยิ่งเหมือนเลย และไม่สบายใจ ว่า กลัว ทางสห จะจัดสรร อีป๋าไปลิฟท์ ขนของอีก เปล่าเนี้ย

ทางสห เหมือน เค้าเดิน ดูทิศทางที่จะพาป๋า แอบลงทางด้านใด ด้านหนึ่ง เลย เหมือน มี อะไรเข้าสิงค์ ฉุนขาด เดินเค้าไปคุยกะสห ทันที่ว่า ขอร้อง ละ นะค่ะ มันก็ มากันเท่าเท่านี้เอง ทางสห ก็ แจ้ง ว่า อ่มเค้าไม่มีอำนาจตัดสินใจอะไร และได้ พูดถึงกรณ๊ มี แฟน ๆ ตาม ดาราถึง ร้านอาหารเลย เราก็ได้พูดว่าเสียใจ ถ้า แฟนคลับจะไม่ทำเช่นนั้น บทสรุป นะตอนนั้น เค้าก้อบอกได้แต่ว่าดูหน้าผู้จัดการป๋าหน่อยแล้วกัน เหอ ๆ ไม่ดูหรอก จะขอป๋าเอง ก๊ากก ) หน้าตา ก็เครียด แถมพี่หมี ก็ เครียด ด้วย ชวนกลับ ไม่รู้กี่รอบ แต่ เหมือน ไม่ได้ มาแล้ว ต้องเอาสุด ๆ ก็บอก พี่หมีแวนด้า ว่า เอานะ พี่ ลองดู ถ้าป๋า ไปที่ สนามบิน เราก็ไม่ทันแล้วละ แต่ ก็ยังมีความหวังอยู่บ้าน เอ้อ นะ เจ้าหน้าที่ของสห เค้ายังอยู่ และรถ ก็ ยังอยู่ แต่ไอ้เจ้า BMW คันนั้น ไม่อยู่แระ ก็เดินไปเดินมา จนเราทนไม่ไหว อะค่ะ ไปถาม ทีมงานสห ว่า คุณ พูดกะเราตรง ๆ เลย แล้วกัน ว่า ดารา ไปแล้วหรือยังไม่ไป ( เหอ ๆเพ่ คน ไม่เคยตามดารา ก็ คิดมากเป็นธรรดมา เหอๆ


จริง แล้ว อีก้อ ก็ต่อว่า น้องคนนั้นไปเยอะ เช่นกัน ( ถ้าน้องได้อ่านพี่ก็ขอโทษนะน้องนะ พึ่งรู้ว่า แฟน ๆ F4 เค้าตามกันแบบนี้ ) แต่ใช้กับ ชาง โดง กอนไม่ได้ ดารา ก็ต้องมีความเป็นส่วนตัวเช่นกัน หลัง ๆมา พี่แวนด้า กะเราก็ คุยกัน เยอะมาก พี่แวนด้า ก็ คงนึกว่า ตูมาทำไรที่นี้ มันมีจุดหนึ่ง นะค่ะ สำหรับ พวกเราที่ มีจุดคำว่าเกรงจัย + กับ ความที่ ไม่ใช่วัยที่ บ้างครั้งทำไรตามใจตัวเองเกินเหตุ ก็สึก ละอาย และเริ่มอายรอบข้าง, ก็อายตัวเอง ก็ ชวนกันกลับอีกแล้ว เราก็ ได้แต่พูดว่าเอานะ มาแล้วถึงไหน ถึงกัน ว่า แล้วเรามาเตรียมคำพุดว่าเราจะพูดอะไรก็เค้า เอีก ๆ เจอหน้าป๋าที่ไร สาว ๆ ที่นี้ คิดไม่ ออกหรอกค่ะว่า จะพูดไรดี ...


สาว ๆ ก็ รอไปสิค่ะ ตี 4 แระ อีป๋ายังไม่ลงมาอีก โห ......ทำไรเนี้ย... จนเจ้าหน้าที่โรงแรม ( มีคนถามมั่งถ้าจำไม่ผิด ..) เขาตอบว่า ยังไม่ลงจะน้อง .. ป๋ายัง อาบน้ำอยู่ ..(55555 รู้ดีจริงนะพี่ อยู่หน้าเคาน์เตอร์แท้ ๆ )

ที่นี้.... สิค่ะ คนขับรถ คนที่พี่เล็กกะน้ามูนเอาขนมไปฝากเดินผ่าน มาพอดี... ดันมาพูดว่าเด็ก ๆ ว่ามากันจนได้นะน้อง... เฮ้ย ..ไรว่า.. หมายความว่าไง อีก้อได้ยินผ่าน ... เลยหันไป ถามพี่อ้วน คนขับ ว่าไรนะ เพ่ !!! แล้วหันไปพุดถึง เรื่อง ขนมซะเลย ว่า " เอาขนมให้ ชาง โดง กอน เปล่า " บวก วิ่งเข้าไปหา คุณเฮียอ้วน ดำ แกตอบมาว่า “ให้ครับ ให้หมดเลย อื่ม ขอบคุณค่ะ


และ......แล้วเวลาก็มาถึง อีผู้จัดการปากแดง ลงมาพร้อมกระเป๋าเสื้อผ้า และ ทีมงานป๋า ขาดที่ผู้จัดการที่ใส่แวนตา และอาเฮีย นั่งไปกะรถป๋าตลอด ( มารู้ภายหลังค่ะ ว่านั้นนะ ท่านประธาน) เหอๆ
แล้วน้อง ๆ ก็ มองเห็น กล่องขนม หวานดำรง และ S & P ที่ฝากให้อ.ลี และผู้จัดการ ( งง อะเอาไปหมด อ.ลีไม่ได้ ) 555 ไอ้เราก็นึกว่า ป๋า พร้อม จะลงมาแล้ว .... สักพักใหญ่ ๆ


อีกไม่นานเกินรอ เจ้าชาย ลงมาแล้ว ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ยิ้มหวานมาเลย แต่ดัน ใส่แวน เลยมองไม่เห็นในตาที่ช่างฝันของปาเลย \\O// เรามองได้เท่านั้น ดิฉัน ก็ต้องมองผ่านกล้องอีกเช่นเคย พี่หมีแวนด้า พูดเสียงดังฟังชัดว่า อยู่เฉย ๆ... พี่จัดการเอง เหอ ๆ ก็คุณน้องตามทั้งวันทั้งคืนเธอเร็วมากไงค่ะ มายื่นหน้าสุดเลย


แล้วต่อมาก็เกิดการเซ็นกันอีกครั้ง .. ดิฉันก็บอก พี่ยูมิ ว่าพี่ฝาก ให้ป๋าเซ็นโฟโต้ ด้วย.... แล้วน้อง ๆ ก็พูดภาษาเกาว่า ไรต่อมิไร ( อันนี้จับประเด็นไม่ได้ )

แต่ อีก้อ ปล่อยมุขฮ่า... ให้หนุ่มเกาหลี ไปหนึ่งรอบ ดันไม่มีประธาน กริยา แต่ปล่อย กรรมออกไป ว่า “ซารัง” อีป๋าขอหน่อย ๆ แล้วพุดว่า เน่ เน่ ก๊ากกก ( อันนี้ไม่ได้ยิน พี่หมีได้ยิน ) แง้











ภาพนี้ละค่ะ ไอ้เราก็นึกถึงตอนไปรับป๋า ครั้งแรก ที่มันก็มืด เช่นกัน เลยไม่ได้สนใจมองเท่าไร แต่พอรถออกตัวเท่านั้นละค่ะ ชาง โดง กอนหัน มาบ๊าย บาย เราก็น้อง ๆ ก็ยกมือ บ๊าบ บาย อยากจะร้องให้ค่ะ ไม่หน้าเชื่อว่า โห มันมืด ขนาดนั้น คุณ ไม่จำเป็นต้องทำเลย ..... จุดนี้ เราประทับใจมาก ...




พอส่งป๋าโรงแรม พวกเราก็ ต้อง ไปส่ง 2 สาวกับพิดโลก ที่ สนามบินเช่นกัน ยังคุยเล่นกะพี่หมีว่า เราจะทันป๋าเปล่าพี่ ไปถึงป๋าอาจเข้าไปแล้วก็ได้ รอบนี้ไม่รีบค่ะ พี่หมี ขับรถ ออกไป ถ.วิภาวดี 1 รอบ วนอยู่ใน สนามบินอีก 1 รอบ พอไปถึง ด้าน ระหว่างประเทศ เรายังเจอรถตู้ป๋าจอดอยู่ มอง ก็เหมือนป๋าไม่ได้อยู่ข้างใน แต่รู้ว่า สาว ๆ อะ รอ กันเยอะพอสมควร

แต่คุณทวด อิฉัน สิค่ะ เล่น มุข จีบผู้จัดการปากแดงเสียแล้ว เหอ ๆ พอดีเฮียแก เดินผ่าน ทวดดิฉัน ก็วิ่งเข้าไปเลย บอกของถ่ายรุป คู่กะคุณหน่อย อี คง งง หันกลับมา ว่า Me ทวดก็ อืม มึงนั้นละ เหอ ๆๆ เลย ได้ภาพคู่รักแห่งปี 2005 ไป ครอง ค่ะ

ถ้าป๋ามา ทวดดิฉันคง ถือเอาไปให้อีผู้จัดการปากแดง เซ็นให้ด้วย 55555

และไม่นานเกินรอ เจ้าชาย มาแล้ว มาแบบ ง่วง ๆ หุหุหุ ไม่ง่วงได้ไง นอน ถึง 2 ชม. เปล่าก็ไม่รู้ ...

พอถึงเวลา ป๋าก็ลงจากรถ และ จับไม้จับมือกะสาว ๆ ทักทาย แต่เดินช้ามาก แล้ว ก็ จาก ไป พร้อมลอยยิ้มหวาน ๆ ให้สาว ๆ เราก็ได้แต่วิ่ง ไปพร้อมกะเจ้าซุนมีน้อย มองป๋า ในช่อง ตม. อย่าง อยากจะไปกะป๋าด้วย ^^ !


สาว ๆ หลังจากป๋าไปแล้ว ก็ได้เวลาเม้าท์กัน จนเจ้าหน้าที่ สห เดินออกจากหลังจากไป ส่งป๋าแล้ว แล้วมาเจอเราข้างนอก เค้าพูดกับเราคำหนึ่งว่า OK. นะครับ ค่ะพี่ OK. มาก ก็ ไม่รู้จะพูดอย่างไร เพราะรอบ นี้ เค้ารู้สึก เหมือนเราได้เปิดใจ ในสิ่งที่เราขอ รอบที่อยู่ โรงแรมแล้ว และบทสรุป แฟนคลับ ไม่ได้ พูดอยาก หรือพูดกันไม่เข้าใจ ก็ ไม่รู้จะ ... มีคำไหน ที่ อยากแสดงออกไป ก็คือ ขอบคุณมากค่ะพี่... ( มานั่งนึก ถ้าพี่กะทีมพวกนู๋ คุยกันแต่แรก เราคง มีโอกาสที่มากกว่านี้ ) แต่ ณ. ตอนนี้ก็พอใจที่สุดแล้วละค่ะ



++++++ บทสุดท้าย +++++


ไม่มีสิ่งที่จะมาให้เราเลิกรักป๋า

และรู้สึกดีจัยที่ ณ ตอนนี้ไม่ใช่เฉพาะกลุ่มได้เจอป๋าแต่ เป็นคนที่รักป๋า ได้เจอป๋า ดีจัยกันทุก ๆ นค่ะ

ขอบคุณ: บ้านน้อยหลังนี้ ที่มีทั้งความรัก ความเอื้ออาธรให้แก่กัน .

ขอคุณเพื่อนบ้าน : คุณอึ่ง คุณอ้อน คุณอ้อย คุณนภา คุณปลา คุณเราะห์ ที่สนับสนุนและแลกเปลี่ยนข้อมูล ที่ทำให้งานนี้ประสบความสำเร็จ


ขอบคุณ คุณโอ๊ต สหมงคล และทีมงาน สหมงคลฟิมพ์ สำหรับข้อมูลและความน่ารักของคุณตลอดมา


ขอบคุณ ป๋าที่น่ารักกับแฟน ๆ และทำให้ เรารักคุณ มากยิ่งขึ้น




ภาพ วันไปดูหนัง ค่ะ














Create Date : 14 มกราคม 2549
Last Update : 23 มีนาคม 2549 17:39:34 น. 2 comments
Counter : 410 Pageviews.

 
ฟามทรงจำที่แสนประทับจายยย จาจำไปตลอดชีวิตเร้ยยย ครั้งหนึ่งของชีวิต ป๋าบอกป๋าจามาถ้าไต้ฟุ่นเข้า สาธู๊ ขอให้ได้เจอแบบนี้อีกเตอะ จาขอกอด ชางโดงกอน สักหนึ่งที ฮี่ๆ


โดย: H2O IP: 203.209.96.251 วันที่: 16 มกราคม 2549 เวลา:11:27:17 น.  

 
ไปยืนรอป๋าแจง ที่ SF เหมือนกันค่ะ...

รอนานมากๆ แต่พอเห็นพี่ท่านออกมายืนบนเวที โอย...หัวใจจะละลาย



โดย: PANDIN วันที่: 19 มกราคม 2549 เวลา:8:23:58 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

e_kor_tok_doi
Location :
ขอนแก่น Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]









ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่จัยเด็ดเดี่ยว เป็นบ้างครั้ง อ่อนแอเป็นบ้างคราว ที่ใช้ชีวิตในเมืองกรุงมา 15 ปี เรียนจนจบ จนทำงาน เบื่อในรุปแบบพนักงานประจำ (หรือโดนบังคับหว้า) เบื่อสภาพเมือง กรุงรถติดทำเวลาไม่ได้ ใจร้อน จึงได้ กลับมาซุกหัวนอนที่บ้านนอก หลังจากหลงแสงสีจนเกินเหตุ บทสุดท้ายของชีวิต กลับบ้านนอกดีที่สุด



Friends' blogs
[Add e_kor_tok_doi's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.