ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่จัยเด็ดเดี่ยว เป็นบ้างครั้ง อ่อนแอเป็นบ้างคราว ที่ใช้ชีวิตในเมืองกรุงมา 15 ปี เรียนจนจบ จนทำงาน เบื่อในรุปแบบพนักงานประจำ (หรือโดนบังคับหว้า) เบื่อสภาพเมือง กรุงรถติดทำเวลาไม่ได้ ใจร้อน จึงได้ กลับมาซุกหัวนอนที่บ้านนอก หลังจากหลงแสงสีจนเกินเหตุ บทสุดท้ายของชีวิต กลับบ้านนอกดีที่สุด
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
