จดหมายในบล็อกนี้
ถ้าเป็นลายมือเขียนส่งผ่านจดหมาย
จะโรแมนติกขึ้นอีกหลายเท่าเลยครับน้องสอง

  

แอบ....แอบ....มาอ่านจดหมาย
ว๊าวววววว ชายหนุ่มชื่อเปรมด้วย
แต่ไม่ยักกะคนเขียนชื่อแม่พลอยแห่ง 4 แผ่นดินเนีาะ
อิอิอิ
รีบออกดีกว่าเดี๋ยวแม่สองเขวี้ยงฆ้อนใส่
ฐานมาอ่านจดหมาย

  

ความคิดถึงเป็นส่วนหนึ่งของความรัก
แน่นอนนัก ไม่รักก็ไม่คิดถึง...
เป็นเนื้อเพลงสมัยคุณแม่ยังสาว
แต่น่าจะยังใช้การได้ดีกับอาการนี้นะคะ

  

  

พี่ก๋าก็ยังชอบเขียนจดหมายนะ 555
ทุกวันนี้ยังเขียนอยู่ครับ

  

สวัสดีค่ะเปรม

มี้เก๋เข้าใจน้องสอง เพราะมี้เองคิดถึงใครคนหนี่งตลอดเวลา จนเกิดอาการกระวนกระวาย ทุรนทุรายในจิตใจ หวังว่ รุ่นพี่ไก่ อ้าว..มาได้ไง 55555

ปล.ปีหน้าถ่ายรูปห้ามพลาดนะคะ

  

ขอบคุณโหวตจ้า

  

แหะๆๆๆ หวานจัง


แวะมาเยี่ยมค่ะ จำกันได้หรือเปล่า

  

สวัสดียามเช้าครับน้องสอง

  

ผมเขียนจดหมายครั้งสุดท้ายตอนครูภาษาอังกฤษให้เขียนส่งเพื่อนสมัย ม.2 มั้งครับ หลังจากนั้นก็ไม่ได้เขียนอีกเลย เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่เรียนไปแล้วไม่ได้ใช้
ยา"จำกัด"ความคิดถึงน่าสนใจนะ ถ้า"กำจัด"ความคิดถึงไปเลยคงไม่ดีแน่ๆ เหลือไว้หล่อเลี้ยงหัวใจนิดๆกำลังดี ^^

  

คิดถึง ถ้ามีมาก ก็ กระวนกระวาย ต้องรีบไปหาด่วนครับ
จดหมาย ตั้งแต่ มีโทรศัพท์มือถือ ไม่เคยเขียนเลยครับ มีแต่ส่งโปสการ์ดครับ
ฝันดีครับ น้องสอง