วิวาห์หวานรานใจ...ฉัตรฉาย

ปกหลัง... ‘ลออองค์เนื้อหอม มีหนุ่มบุกมาหาถึงบ้านตอนกลางดึก!’

ประโยค แรกเธอยังพอเข้าใจได้ แต่ประโยคหลังไม่ใช่สิ่งที่ ‘ลออองค์’ คาดหวังเอาไว้เลยจริงๆ นับตั้งแต่เธอยอมถอยให้เพลิงพลและการะบุหนิงได้ครองรักกันสมใจตัวเธอเองก็หลบไปหาความสงบให้ชีวิตสักพัก ทว่าทุกอย่างกลับไม่เป็นอย่างที่คิดเมื่อนักข่าวในแวดวงสังคมยังพุ่งเป้ามาที่เธอเป็นจุดเดียว

แค่ยอมถอนหมั้นเธอก็เครียดกับข่าวมากพอแล้ว ยังโดนตีไข่ใส่สีว่าเป็นมือที่สามของครอบครัวคนอื่นอีกลออองค์ถึงกับมืดแปดด้าน... ทว่าในนาทีวิกฤตนั้นคนที่ยื่นมือเข้ามาช่วยกลับเป็น ‘รณภพ’ ผู้ชายคนสุดท้ายบนโลกที่ลออองค์คิดว่าจะยอมทำตามข้อเสนอของพ่อ
แม้จะมี สัญญาระหว่างกันอยู่ แต่ยิ่งใกล้กันมากเท่าไหร่ ลออองค์ก็ชักไม่แน่ใจเสียแล้วว่าเขาใช่รณภพคนปากเสียที่เธอรู้จักแน่หรือเปล่า เพราะภายใต้ใบหน้าหล่อเหลาและรอยยิ้มมีเสน่ห์นั้นล้วนเป็นยิ่งกว่าเพลิงวาบ หวามที่ถูกจุดขึ้นอย่างร้อนแรงเพื่อหลอมรวมหัวใจเอาไว้ด้วยกันอย่างที่เธอไม่อาจปฏิเสธได้

อ่านจบ...ติดตามชุด Kiss ในนามปากกา Hideko_Sunshine ซะมากกว่าค่ะ สำหรับนามปากกา ‘ฉัตรฉาย’ เพิ่งเคยลองเป็นเล่มที่สอง ต่อจากพิษพยัคฆ์ (สืบเสน่หา)และบอกเลยว่า...ถึงเรื่องนี้พระเอกจะไม่ร้อนแรงเท่าคุณไตรภพ ณพิษพยัคฆ์...แต่ความหื่นพี่ภพไร้ขีดจำกัดจริงๆค่ะ(ไม่รู้ว่าจะสงสารหรือจะอิจฉาน้องอรดี 555)

พล็อตเรื่องไม่แปลกใหม่ค่ะ...พระเอกนางเอกเค้ามีเหตุจำเป็นที่จะต้องแต่งงานกันเพื่อกลบข่าวฉาว...นางเอกนี่เสน่ห์แรงมากกกกขนาดแต่งงานแล้วก็ยังมีหนุ่มมาชอบอีก รู้ทั้งรู้ว่าเค้ามีครอบครัวแล้วด้วยนะ แรกๆพี่ภพก็ใจเย็นเป็นสุภาพบุรุษแต่งงานกันแต่ในนามอยู่ร่วมกันอย่างพี่น้องนั่นแหละแต่มันก็มีเหตุการณ์หลากหลายให้กระตุ้นอารมณ์หึงอยากเป็นเจ้าเข้าเจ้าของจนได้ไม่ว่าจะเป็นอดีตคู่ข่าวฉาวของนางเอก หนุ่มหล่อคนใหม่นิสัยดีแต่ดั๊นมาชอบนางเอกแฟนเก่าพระเอก...

นางเอก...ถ้าใครอ่านชุดดอกไม้ลายพยัคฆ์คงจะได้เห็นนางมาบ้างค่ะ(แต่เรายังไม่ได้อ่านนะคะ) ปูทางไว้ว่าเมื่อก่อนเป็นคนอารมณ์ร้อน นิสัยยังเด็กๆ(จบใหม่) แต่ในเล่มนี้เห็นว่านางเปลี่ยนไป เป็นผู้ใหญ่ขึ้น ใจเย็นขึ้น(เป็นบางทีนะ)ที่สำคัญนางฉลาดทันคน...ชอบตอนนางตอบกลับนางร้ายสุดๆ แต่เสียที่นางใจอ่อนขี้เกรงใจนี่แหละทำให้คนอื่นๆเข้าใจผิดได้ เวลาหึงนางดุจริงอะไรจริงค่ะ...ทำเอาพี่ภพกลายเป็นคนขี้เกรงใจเมียไปเลย555

พระเอก...เป็นผู้ใหญ่กว่านางเอกสิบเอ็ดปีเลยค่ะโปรไฟล์เริดมาก และแน่นอนเขี้ยวเล็บมากกว่า ชั้นเชิงมากกว่าคืออ่านตอนแรกๆคิดว่าปราบพยศนางเอกอยู่แน่ๆ แต่ไหงไปๆมาๆคนโดนปราบกลายเป็นพระเอกไปซะงั้น...โถๆคุณพี่... ชอบพระเอกตรงจุดที่แฟนเก่ากลับมาหาเมื่อหมดรักเหลือเพียงความเป็นเพื่อน...ฉะนั้นนางร้ายจะยั่วยังไงพี่ยังมั่นคง กรี๊ดสุดๆ

เริ่มเรื่อง...เป็นช่วงปรับตัวการใช้ชีวิตคู่กันแต่ในนามก็มีดราม่านิดหน่อยเรื่องความไม่เข้าใจกัน กว่าจะปรับความเข้าใจกันได้ เล่นเอาคนอ่านลุ้นเหนื่อย555แต่หลังจากผ่านการใช้ชีวิตคู่แต่ในนามไปแล้ว...เอ่อ...พี่ภพคะ พี่กินกิ่งเหมยในกองไฟมาเหรอคะ?...พี่ช่างหื่นได้ตลอดเวลา จนน้องอรแทบจะตื่นมาทำขนมไม่ไหวแล้วนะ (สงสารน้องอรสุดๆ 555) อ่านไปแอบคิดว่านี่คือแจ่มใสใช่มั้ย...เหอๆๆ

“บ้าจริงๆ พี่ภพหาว่าอรยั่วตลอดเลยแบบนี้ถ้าทนไม่ได้ก็จะทำได้ทุกที่ทุกเวลาเลยเหรอ”

“ใช่...”

“หื่นกามที่สุดในโลกอรเพิ่งรู้นะคะว่าพี่ภพเป็นคนบ้าขนาดนี้”

“รู้ก็สายไปแล้วล่ะเพราะตอนนี้เราเป็นเมียพี่แล้ว”

“อรจะหย่ากับพี่ภพ!”

“พี่ไม่หย่าแน่ๆ ถ้าน้องอรอยากหย่าก็ไปฟ้องหย่าเอานะ”

“อย่าท้าอรนะคะ”

“พี่ไม่ได้ท้า แต่ถ้าอรไม่อายก็เชิญเลย”...“นี่คิดดูสิ!อรไม่อายเหรอเวลาที่เราต้องไปขึ้นศาลแล้วตอบคำถามทนายว่าทำไมอรถึงฟ้องหย่าพี่รับรองเลยว่าคราวนี้เป็นข่าวลงหน้าหนึ่งติดต่อกันหลายวันยิ่งกว่าตอนที่นายลภัสตามตื๊ออรจนเป็นบ้าเป็นหลังแน่ๆ”

“พี่ภพต่างหากล่ะที่ควรจะต้องอาย”

“พี่ไม่อายเพราะพี่ทำหน้าที่สามีได้อย่างยอดเยี่ยมที่สุดแล้ว”

ยอมใจพี่เค้าเลยค่ะ...เรื่องนี้เบาๆหวานปนหื่น...เอ่อ น่าจะเรียกว่าหื่นปนหวานซะมากกว่านะมีดราม่าจี๊ดเดียวพอกรุบกริบ กำลังน่ารักค่ะ อ่านแล้วไม่เครียดดีจริงๆชอบคู่ของลภัสกับภรรยานะคะ...เป็นความรักที่เจ็บปวดดีคนนึงผิดหวังจากรักและยังพยายามที่จะไขว่คว้าถึงคนที่เค้าไม่รักตัวเองอีกคนรักและพยายามประคับประคองชีวิตคู่ให้ถึงที่สุด ถ้าเขียนเรื่องยาวนี่แนวดราม่าแน่นอน...