บนเส้นทางยาวไกล

นอกจากจุดหมายปลายทางแล้ว

ระหว่างทางที่ผ่าน

หากรู้จักเก็บเกี่ยว

ความรู้สึกดีๆ

ประสบการณ์ที่หาไม่ได้ทั่วไป

ก็มีให้จดจำอยู่เสมอ.

*****************

ทริปนี้...ที่เชียงคาน

25-27กรกฎาคม 2556

หลังจากนัดหมายกันอยู่หลายเดือน

เปลี่ยนจุดหมายจากปายจ.แม่ฮ่องสอน

เนื่องจากสภาพอากาศไม่เอื้ออำนวย

สุดท้ายทริปนี้เลยมาลงตัวที่นี่

“เชียงคาน”จ.เลย

ชุมชนเล็กๆริมฝั่งแม่น้ำโขง

ที่ยังคงบรรยากาศดั้งเดิมเอาไว้

และเป็นมนต์สเน่ห์ให้นักเดินทางมาเยี่ยมเยียน

ออกเดินทางเย็นวันที่25 ด้วยรถของบริษัทขนส่ง

เที่ยว20.00 น. กทม. – เชียงคาน

นัดหมายเพื่อนดาวไว้ที่หมอชิต

เราไปถึงก่อน...เลยนั่งเล่นไปเรื่อยเปื่อย

ส่วนดาวกว่าจะฝ่าวิกฤตรถติดมาได้2 ทุ่มเป๊ะ

เล่นเอาเราเองก็ลุ้นจนตัวโก่ง

ไปถึงเชียงคานตีห้ากว่าๆ

มีรถสามล้อรอให้บริการผู้โดยสารอยู่แล้ว

เรียกใช้บริการไปยังบ้านพักที่จองไว้

ค่าโดยสารคนละ20 บาท (ตามที่หาข้อมูลมา)

โชคดีที่รถสามล้อเป็นญาติกับเจ้าของที่พัก

เลยพามาส่งถึงที่และได้เข้าที่พักทันที

ที่พักของสองสาวคราวนี้“บ้านอุ่นรัก”

บรรยากาศอบอุ่นตามชื่อของบ้านทีเดียว

เข้าห้องพักชื่อเดียวกับบ้าน

วิวมองเห็นแม่น้ำโขงชัดเจน

นี่ถ้ามากับพ่อหมีคงโรแมนติกน่าดู5555

พักผ่อน...ถ่ายรูปตามประสาคนบ้าเห่อ

ก่อนจะงีบเอาแรงกันต่อ

9โมงกว่าๆ ไปหามื้อเช้ากินกัน

อาหารแนะนำของที่นี่“ไข่กะทะ ข้าวเปียกเส้น”

มาแล้วต้องหาทานไม่งั้นจะว่ามาไม่ถึง

เลยจัดไปตามเมนูแนะนำ

เรียบร้อยกับมื้อเช้า

ก่อนจะมานั่งจิบชากันสบายอารมณ์

สอบถามเส้นทางไปแก่งคุดคู้จากเจ้าของร้าน

ได้ความว่าห่างไปประมาณ5 กม.

ตกลงใจปั่นจักรยานกันไปเรื่อยๆ

5กม. จิ๊บๆ ถนนรถราก็น้อย

อากาศไม่ร้อนมากแค่นี้น่าจะสบาย

ถนนรอบคูเมืองเชียงใหม่ยังตะลุยปั่นกันมาแล้ว555

ปั่นไปดูวิวกันไปเพลินๆ

ก่อนจะแวะไหว้พระที่วัดท่าแขก

และเช่าพระมาให้พ่อหมี

ไปถึงแก่งคุดคู้เที่ยงพอดิบพอดี

พี่เจ้าของร้านชาก็แนะนำร้านอาหารมาเสร็จสรรพ

ใช้บริการหน่อยละกัน

สั่งอาหารมา4 อย่าง เห็นกับข้าวแต่ละจานนั่งอึ้ง

มองหน้ากันแล้วขำๆตามด้วยคำถามคือ

“จะกินกันหมดมั้ย?”

กินเสร็จเดินกินลมชมวิวกันเรื่อยเปื่อย

บ่ายสองกว่าๆก็ปั่นกลับบ้านพักกัน

ขากลับร้อนแฮะ...แถมนุ่งขาสั้นมากอีก

ดำกันละคราวนี้(ทำยังกะเคยขาวกับเขา อิอิ)

กลับมาถึงบ้านพักสลบยาวกันเลยทีเดียว

เย็นแล้วออกมาถ่ายรูปเล่นแถวหน้าบ้าน

ซึ่งเป็นถนนคนเดิน

เพราะเป็นวันธรรมดาร้านรวงเลยเปิดน้อย

กว่าจะหาร้านกินข้าวได้เลยเดินกันอยู่หลายรอบทีเดียว

เนื่องจากเป็นเมืองเล็กๆ

สามทุ่มทุกอย่างก็เงียบสงบ

**********************************

26กรกฎาคม

เช้านี้ตื่นกันตั้งแต่ตี5

เพราะมีนัดกับลุงเจ้าของสามล้อว่าจะขึ้นไปภูทอก

สถานที่ชมวิวที่สวยอีกจุดหนึ่งของเชียงคาน

ตี5 ครึ่งลุงมารับตรงเวลา

ไปถึงตีนภูเกือบ6 โมงเช้า

ก่อนจะนั่งปิคอัพขึ้นไปบนภู

เจ้าของปิคอัพปล่อยให้สองสาวชมวิวตามสบาย

ก่อนนัดหมายเวลาขึ้นมารับกลับลงไป

ภูทอกเป็นจุดชมวิวที่ดีจุดหนึ่งของเชียงคาน

มองเห็นวิว360 องศา

ทั้งวิวแม่น้ำโขงที่โอบล้อมอยู่

วิวตัวเมือง...และท้องนา

เป็นจุดที่เหมาะกับการมาชมทะเลหมอก

แต่เนื่องจากมาฤดูฝนหมอกจึงมีให้เห็นน้อยมาก

วันนี้สองสาวเลยเหมาภูทอกกันสองคนเลย

คิดถึงคนทางนี้อีกแล้วสิ...เฮ้อ^__^

กลับจากภูทอกเดินเที่ยวในเชียงคานกัน

เนื่องจากเป็นเมืองเล็กๆ

เที่ยวแป๊บเดียวก็ทะลุทุกซอกซอยแล้ว

สิ่งหนึ่งที่ชอบใจก็คือที่นี่สงบ

มีมุมให้คนบ้ากล้อง+ คนชอบถ่ายรูปเยอะมาก

แถมมีเจ้าเหมียวร้านชาหลายตัวมานอนเป็นแบบให้ลับฝีมือบ่อยๆ

ถนนคนเดินจะเปิดทุกวัน

แต่ร้านจะเปิดเยอะในช่วงเทศกาล

และวันหยุดเสาร์-อาทิตย์

ได้กางเกงมา1 ตัว

กระโปรงผ้าขาวม้าลายสวยอีก1 ตัว

ก่อนจะเดินหาซื้อเสื้อฝากคนตัวโต

เดินซะจนทั่วถนนคนเดินเชียว

ไซด์ใหญ่หายากมาก555

*************************

มาครั้งนี้เรียกว่าพักผ่อนแบบจริงจัง

หลังจากตะลอนๆทำงานหลายจังหวัด

แต่ก็ไม่สนุกเหมือนมากับเพื่อนที่รู้ใจกัน

คงจะจริงที่มีคนกล่าวไว้

“สถานที่...ไม่สำคัญเท่าคนที่มาด้วย”

ขากลับปรากฎว่านั่งรถคันเดิม

เจ้าดาวจำพนักงานบนรถได้เลยมีแซวกันนิดหน่อย

ออกเดินทางตั้งแต่18.30 น.

มาถึงหมอชิตตี4 กว่าๆ

แยกย้ายเรียกแท็กซี่กันกลับที่พัก

เราเองมาถึงห้องตี4 ครึ่งพอดี

วางข้าวของที่หอบมา

ก่อนจะสลบยาว.....

****************************

ลาก่อนเชียงคาน...

เมืองเล็กๆ ที่มีคำแซวกันสนุกสนาน

“ระวังขึ้นคาน”

ทริปหน้าค่อยว่ากันสำหรับสองสาวนักเที่ยว

อาจจะไว หรือช้า

ขึ้นอยู่กับว่า “แบตเตอร์รี่ชีวิตเริ่มริบหรี่เมื่อไร”

เมื่อนั้นถ้าเวลาลงตัว

ทริปต่อไปตามมาอีกแน่นอน ^__^

***************************