ร่างสูงเคลื่อนตัวขึ้นกดจูบลงบนริมฝีปากผมอย่างนุ่มนวล ก่อนที่ผมจะรู้สึกถึงบางอย่างที่กำลังเคลื่อนตัวเข้ามาด้านในอย่างเชื่องช้า ผมค่อยๆ ระบายลมหายใจของตัวเองออกแล้วขยับขาออกกว้างเพื่อรับตัวตนใหญ่ของพี่มาร์ค รอยยิ้มกวนตีนถูกส่งมาพร้อมกับประโยคที่น่าหงุดหงิด

“บอกแล้วไงว่าแบมน่ะ...ตื่นง่าย”

“เงียบไปเลย !”

ผมเอียงหน้าหนีร่างสูงด้วยความเขินก่อนจะเบ้ปากเมื่อเขาเริ่มขยับสะโพกเข้าออกอย่างรวดเร็วแบบไม่ให้ผมได้ทันตั้งตัว คล้ายจะแกล้งกันมากกว่า แต่จะให้ทำยังไงได้วินาทีนี้ก็มีแต่จะครางเท่านั้นแหละ

“อ๊าพี่มาร์ค อื้อออ...”

“ครับ...” เสียงตอบรับต่ำจนลากดินนั่นบ่งบอกผมว่าเขากำลังพึงพอใจกับทุกอย่าง

เสียงเนื้อกระทบเนื้อซ้ำแล้วซ้ำเล่าดังก้องเข้าหูผมกับพี่มาร์คอยู่เกือบทั้งคืน...กว่าพี่มันจะปล่อยให้ผมได้นอนพักก็เกือบเช้าซะแล้ว

กลับไปอ่านและคอมเม้นท์ต่อที่เดิมน้าาา...