กาลครั้งนึงนานมาแล้ว ไม่ใช่ละ คือเมื่อหลายปีก่อน ชีวิตผมผกผัน มีเรื่องและปัญหาในชีวิตกระหน่ำใส่มาเหมือนฝนห่าใหญ่ในทุ่งกว้างที่มีผมยืนเพียงลำพัง ตอนนั้นยอมรับว่าเครียดมาก เลยอยากหาที่บ่นๆระบายออกมา เลยคิดว่า เฮ้ยบล็อคแก๊งนี่ละ ดีสุด ไม่มีใครรู้จักเราเลยสักคน คนรอบตัวไม่มีใครเล่นพันทิปเลย เอาวะ ลองสร้างบล็อคมาบ่นดูจะเป็นไรไป ก็จัดการเลย อ่านๆ ทำตามซึ่งก็ไม่ได้เรื่องเท่าไหร่ ไม่ใช่เค้าสอนไม่ได้เรื่องนะ คือผมเองอะไม่ได้เรื่อง ก็ช่วงนั้นมันเครียด อ่านอะไรแทบไม่เข้าใจเลย

แต่ก็ทำงูๆปลาๆจนได้บล็อคหน้าตาโง่ๆมาบล็อคนึง เราก็พร้อมละที่จะบ่น ปรากฏว่า เฮ้ย!!! มีงานเข้าอีกแล้ว นี่ชาติที่แล้วเราเคยเป็นกระโถนรึเปล่าวะ แล้วทำหน้าที่ในการเป็นกระโถนบกพร่อง ชาตินี้เลยจัดหนักเลย เรื่องแย่ๆปัญหาถาโถมใส่เหลือเกิน ครับอย่ากระนั้นเลย เลิกเล่นเน็ตก่อนดีกว่า เอาเวลาไปสู้กับปัญหา เผื่อชีวิตจะดีขึ้น  จนเวลาล่วงเลยเข้าสู่วัยชรา ไม่ใช่ละ จนเวลาล่วงเลยมาถึงวันนี้ นั่งมองดูล็อคอิน ตัวเอง แล้วคิดว่า นี่เราสมัครล็อคอินแบบอมยิ้ม(ใครเล่นมานานจะเข้าใจคำว่าอมยิ้ม) มาทำไมนะ เลยสังเกตุเห็นตัว B โง่ๆตัวนึงหลังล็อคอิน เกิดอาการแฟรชแบ็คทันที เลยกลับเข้ามาดูบล็อคตัวเองซักหน่อย ตอนแรกเข้ามาแก้ไขไม่ถูกเลย แต่ก็งมๆไปเรื่อย จนเกิดไดอารี่หน้านี้ขึ้นมา

เล่ามาซะน้ำท่วมทุ่งผักบุ้งไม่มีสักต้น แค่จะบ่นว่า เราเข้ามาดูบล็อคแล้วนะ แค่เนี่ย !!  เพื่อ !! เอาน่ามีโอกาสจะกลับมาบ่นบ่อยๆละกัน  จริงๆก็มีเรื่องราวมากมายอยากเขียนลงเป็นไดอารี่นะ แต่ คือ เอ่อ จะพยายามนะ  เฮ้ย งานเข้าไปละไว้จะมาใหม่ 

Create Date : 09 มิถุนายน 2560
Last Update : 9 มิถุนายน 2560 9:26:44 น.		2 comments
Counter : 479 Pageviews.
Share Tweet