เป้าหมายสูงเสียดฟ้า จะไปถึงได้ยังไง

จะไปถึงได้ยังไง

ตอนเด็ก(เข้า theme วันเด็กหน่อย) ผมเกิดมาในครอบครัวธรรมดา ฐานะปานกลางและซื้อของเล่นเท่าที่จำเป็นด้วยความที่สนใจเรื่องเรียนสุดๆ(ประชดนะ) ผมกลายเป็นเด็กหลังห้องและมีผลการเรียนแค่พอผ่าน ขึ้นมัธยมต้น ผมยังคงเป็นเด็กหลังห้องและเริ่มแย่ลงอีกเมื่อทำผิดกฎมากมายจนโดนเชิญผู้ปกครอง(สมัยนั้นถือว่าเป็นเรื่องใหญ่มาก) ทำยังไงดีหละ?

จ้างมอเตอร์ไซค์รับจ้างมาเป็นผู้ปกครองไง! "เชิญผู้ปกครองเหรอ เจอพี่มอเตอร์ไซค์ซะ" เอาตัวรอดด้วยวิชามารมาเรื่อยๆ ผลการเรียนตลอดมัธยมต้นก็ย่ำแย่ทุกวิชา ไม่เว้นแม้แต่วิชาพละก็ติด 0 มาแล้ว เรียนจบมาได้ไง? ผมโชคดีได้ 4 วิชาเลขตลอด ทำให้เกรดเฉลี่ยรวมเกินขั้นต่ำสามารถจบมัธยมต้นได้

และแล้ว วิกฤตแรกของชีวิตก็มาถึง ตอนกำลังจะเข้ามัธยมปลาย เกรดอันต่ำเตี้ยของผมพอแค่เข้าสายศิลป์ภาษาตั้งแต่เกิดมาเรียนรู้เรื่องแค่เลข ท่องA-Zยังไม่ครบ แต่กำลังจะโดนยัดเข้าศิลป์ภาษา บร๊ะเจ้า! โคตรจะไม่ make sense

ทางรอดทางเดียวคือต้องสอบเข้าโรงเรียน Y (ชื่อสมมุติ) ซึ่งเป็นโรงเรียนอันดับ 1 ของภาคและเลือกสายวิทย์คณิต ซึ่งมีแต่หัวกะทิเค้าไปสอบกัน หัวกระเทียมอย่างผมไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะคิด ผมตัดสินใจไปสอบครับ! พร้อมกับการให้กำลังใจจากเพื่อนๆ มากมาย"บ้าปะ เรียนยังจะไม่จบ ดันไปสอบโรงเรียน Y"

ผมคิดง่ายมากครับ "ถ้าไม่สู้ โดนจับเรียนภาษาตลอดชีวิต ไม่มีอะไรจะเสียละวะ" กำลังใจมาเต็ม ตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือ จากปกติไม่รู้ว่าการอ่านหนังสือต้องเริ่มยังไงด้วยซ้ำ(คนไม่เคยอ่านหนังสือจะเข้าใจ) "ตั้งเป้า" ทั้งที่ลึกๆ ก็สงสัยว่าคนฉลาด(น้อย)อย่างเราจะไหวไหม๊?

ผลออกมาพังปากกาเซียน ผมสอบติด ไม่น่าเชื่อ อ้าวเห้ย ไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี่นา ยิ้มกว้างจร้า ทำเป้าหมายผ่านวิกฤตแรกของชีวิตได้สำเร็จวิกฤตที่สองมาถึงไวมาก(หาเรื่องให้ตัวเองตลอด) ผมทำตัวเน่าเหมือนเดิม หลังจากเข้าได้ในเทอมแรก เรียนได้เกรด 1.6 จ่อจะโดนไล่ออก ความคิดแรกที่เข้ามาเลยคือ "เรามันไม่เก่งจริงด้วยT_T"

หลังจากนั่งท้อแท้ได้ 2 วัน ผมตัดสินใจว่า "เอาวะ ไม่เก่งแล้วไง ลงเรียนมันวิชาละ 3 สถาบัน โง่กว่าก็แค่ต้องทุ่มมากกว่า" มันเป็นการตัดสินใจที่เปลี่ยนชีวิตผมไปตลอดกาล เพราะมันทำให้ผมพบสัจธรรมว่า เป้าหมายไม่มีคำว่าเป็นไปไม่ได้ แค่ว่าคุณจะเอาจริงกับมันได้นานพอรึเปล่า

จาก 3 สถาบันที่ผมลงเรียนไว้ ผมกลับเรียนรู้เรื่องหมดทุกอย่างจากสถาบันแรก และนั่งหาว(+แอบโดด)ใน 2 สถาบันที่เหลือ "อ้าวแล้วเมื่อก่อนเราทำไรอยู่ โทษทุกอย่างบนโลกแต่ไม่เคยใส่ความตั้งใจลงไป" ในที่สุดเด็ก 1.6 ก็แปลงร่าง จนสอบติดมหาวิทยาลัยตามเป้าหมาย

ขอข้ามช่วงเรียนที่เหลือทั้งหมดไปที่ตอนเริ่มทำงานที่แรกเลยนะครับ เด็กจบใหม่และมั่นใจในตัวเองตามภาษาเด็กวิศวะจามจุรี เดือนแรกที่เข้าทำงาน มีประชุมกับ Regional Team ผลคือ'เละจร้า' นอกจากจะฟังภาษาอังกฤษที่เค้าพูดกันไม่รู้เรื่องซักคำแล้ว slide ก็ยังอ่านไม่เข้าใจ วันนั้นเป็นวันที่ผมตั้งเป้ากับตัวเองเลย "ภายใน 5 ปี จะต้องเป็น regional team" ช่างดูเป็นเป้าหมายที่มนุษย์เงินเดือนส่วนใหญ่คงคิดว่าบ้าบอ ผมเองก็คิดว่าบ้าบอนะแต่ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้ จริงมะ? (แอบพยายามเงียบๆ ไม่ให้ใครรู้)

ผมมุ่งมั่นในเป้าหมายอย่างเชื่อมั่นตลอด 4 ปี 8 เดือน และแล้วผมก็ทำมันสำเร็จ! เป้าหมายที่ดูบ้าบอ กลายเป็นความจริงอีกครั้ง มาถึงตรงนี้คุณคงพอเดาได้ว่าตอนนี้ผมคงกำลังวิ่งไล่ตามเป้าหมายการลงทุน(หาเรื่องให้ตัวเองเช่นเคย) และกำลังวิ่งอยู่ระหว่างทางเหมือนเพื่อนๆ นักลงทุนที่กำลังอ่านบทความนี้หละครับ ไม่ได้เป็นคนพิเศษอะไร จริงๆ แล้ว FB page Salaryman Estator ก็เป็นส่วนนึงของเป้าหมายของผม ด้านการให้ความรู้การลงทุนกับคนอื่น

อ่านต่อที่ :: เป้าหมายสูงเสียดฟ้า จะไปถึงได้ยังไง

Create Date : 19 มกราคม 2560		1 comments
Last Update : 19 มกราคม 2560 16:36:40 น.
Counter : 860 Pageviews.
Share Tweet