" รักหรรษาคาราโอเกะ " ตอนที่ 51 - 62 “รักหรรษา..คาราโอเกะ” ตอนที่ 51 วันเสาร์ที่ 29 กรกฎาคม 2549 “เข้าใจผิด” เศษอาหารดั๊นมาติดบังตัวเลขในล๊อตเตอร์รี่ ทำให้ “คิ้ม” ดูผิดคิดว่าตัวเองถูกรางวัลที่ 1 ถึงกับจ้าง “ลุงยาม” ให้เป็นบอร์ดี้การ์ดเพราะกลัวคนจะมาขโมยล๊อตเตอร์รี่ แถมยังอวดรวยจะเอาสินสอดไปขอ “โป๊ยเซียน” แต่งงานตั้ง 20 ล้าน แต่พอรู้ความจริงว่าไม่ถูกหวยคิ้มลมแทบจับ " งวดนี้ออกเลขอะไรไม่รู้หรอกนะ แต่ถ้าไม่ทำงานนะ ถูกไล่ออก !! " " อุ้ย.." " คิ้มรู้ออกเลขอะไร " เกี๊ยง " ฝันได้ไงครับ คุณคิ้มว่าโป้ยเซียนมาขอแต่งงาน ฮ่าๆๆๆ " อ้วนกลม " อย่างงี้...เค้าต้องเรียกว่า ฝันสลาย ฮ่าๆๆๆ " คิ้ม " เฮ้ยทุกคน ที่ชั้นฝันน่ะ เหมือนจริงมากๆเลยนะ " เปรี้ยวใจ " ล้อเล่น...แล้วเลขมันอะไรล่ะพี่คิ้ม " คิ้ม " ในฝันของชั้นน่ะ โป้ยเซียนมาขอแต่งงาน วันที่ 9 เดือน 9 แบบนี้หวยมันก็ต้องออก 99 สิวะ " หรรษา " โห... สงสัยอ่ะ มันจะออก 00 นะ เพราะว่า มันเป็นไปไม่ได้ โอ้ว..." " ฮ่าๆๆๆ " " หัวเราะกันเข้าไปเถอะ เอาของดีมาฝากแล้วไม่ยอมซื้อไม่ยอมหากัน ชั้นซื้อคนเดียวก็ได้ แต่ถ้าถูกขึ้นมาล่ะก็ ชั้นจะไม่แบ่งใครเลยแม้แต่สลึงนึง " " โห...นี่ คุณคริ้ม..แล้วถ้ามันไม่ถูกล่ะครับ " " ชั้นยอมให้เตะตูดเลยอ่ะ " " ดี..งั้นก็ไปซื้อยาหม่องทาก้นรอไว้เลยนะครับ คุณคิ้มครับ นะ " " เชอะ ๆๆ " คิ้มทำงอนเดินออกไป " ฮ่าๆๆๆๆ " " ไปทำงาน !! " " วิทยุที่อาม่าต้องการได้แล้วครับ เดี๋ยวผมเปิดไว้ให้เลย จึ๊งจึง...อือ " " อาหรรษา ลื้อใจลีจังเลย อั้วะกำลังอยากได้อยู่พอดีเลย " " เหอะๆ... ผมไม่ได้ให้ฟรีนะครับ ให้เช่า ... โอ้ย...ล้อเล่นนะครับ " " นายรู้ได้ไงว่าอาม่าอยากได้วิทยุอยู่พอดีเลยอ่ะ " " อ้าว..คุณไม่รู้หรือไงผมมีตาทิพย์ " " เวอร์แล้วจ๊ะ " " ล้อเล่นน่ะ.. เสียงอาม่าคุณดังไปโน่น...ไม่รู้ได้ไง " " โอ๊ะ..นี่หมายความว่า นายสนับสนุนให้อาม่าชั้นเป็นคนบ้าหวย งี้หรอ " " ไม่ใช่ๆ ไม่ได้สนับสนุนให้อาม่าคุณบ้าหวยนะ แค่อยากเอามาให้น่ะ เอาใจไง เผื่อสักวันอาม่าจะเปลี่ยนใจรับผมเป็นลูกเขยบ้านนี้บ้าง " " ไม่มีวันซะหรอก " " อ๊าว.." " นี่ทุกคนครับ ผมว่าไอ้หวย ล็อตเตอรี่อะไรนี่ อย่าไปเล่นมันเลย เก็บเงินไว้ทำประโยชน์อย่างอื่นดีกว่า " " ถูกต้องค่ะ ถ้าเกิดไม่ได้เอาเงินไปฝากธนาคารอ่ะนะ ก็เอาเงินไปทำอย่างอื่นให้เงินมันงอกเงยน่ะ นายคิดเหมือนชั้น ใช่ป่ะ " " ป่าว...ผมว่าเอาเงินมากินหมูกะทะร้านผมดีกว่า ฮ่าๆ " " นี่.." " โอ้ย..ล้อเล่นน่า " ลุงยาม " นี่คือ..ผู้ต้องสงสัยที่ขโมยล็อตเตอรี่ครับ คุณคิ้ม " หรรษา เห็นคิ้มจ้องอยู่นาน เลยเอานิ้ว จิ้มตาซะเลย " นี่... " คิ้ม " โอ้ย ทิ่มมาตาแทบบอด ไอ้บ้าเอ๊ย.. " " เลิกเล่นละครตบตาได้แล้ว ชั้นรู้น่าว่าล็อตเตอรี่ของนายมันของปลอม ห๊า นี่..เที่ยวหลอกชาวบ้านไปทั่วว่าตัวเองถูกล็อตเตอรี่อ่ะนะ แล้วมากินหมูกะทะฟรีอ่ะนะ ลูกไม้เก่าๆ " " บอดี้การ์ด...ไอ้หรรษาคือขโมย " " ห๊า.. " " ไม่ต้องหามันอยู่ที่นี่ " " มันต้องซ่อนล็อตเตอรี่ไว้ในนี้แน่เลย บอกดี้การ์ด ค้น.. " " ห้ามค้น " " ฮันแน่ ทำตัวมีพิรุธ บอดี้การ์ด ค้น " " เดี๋ยวก่อน..แล้วถ้านายค้นแล้วไม่เจออะไรนะ นายต้องรับผิดชอบนะ " " แสนนึงพอมั้ยสำหรับค่าเสียหาย " " กับเตะก้นอีก 1 ที " " ได้..ค้น " " เจอ.." " ไม่เจอครับ " " ไม่โดน (เตะ) " " โดน.." " นี่.. แล้วก็จ่ายชั้นมาอีก 1 แสนบาท " " ที่นี่ รู้แล้วใช่มั้ยว่าชั้นไม่ได้เป็นโจร " " ไม่เชื่อโว้ย เพราะนายคือศัตรูหมายเลข 1 ของชั้น ยังไงนายก็เป็นคนเอาล็อตเตอรี่ของชั้นไป นายหรรษา " " แล้วจะเอายังไงอีกวะ ก็ค้นทุกซอกทุกมุมแล้วอ่ะ ห๊า " " แต่ว่าเรายังไม่ค้นในตัวหรรษาเลยนะคะ อาจจะอยู่ในซอกหลืบไหนในตัวของหรรษาก็ได้นะคะ " " ไอ้อ้วนๆ อย่า " " อ้วนกลมนี่เธอคิดว่าหรรษาเป็นขโมยจริงหรอ " " ป่าว..ไม่ได้คิด แค่อยากเห็นหรรษาเปลือยน่ะ " " อ๊าว " " เฮ้ย " " ดีมากไอ้อ้วนกลม เพราะฉะนั้น หรรษา นายต้องถอดเสื้อผ้าออกเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ โอเคร้ " " อุ๊ย..ไม่เอา " " ใครจับไอ้หรรษาได้ ชั้นให้ทิปคนละหมื่น " " เฮ้ย..ชั้นเป็นเจ้านายพวกแกนะโว้ย " " ชั้นให้คนละ 3 หมื่น " " ใครจับตัวชั้น ไล่ออก " " ชั้นเปิดร้านให้คนละ 1 ร้านเลยอ่ะ " " พวกเราไม่ได้ทำเพื่อเงินนะครับพี่หรรษา " " แต่เราทำเพื่อความยุติธรรมครับ " " ไม่เชื่อๆๆๆ โอ้ยยย " " ไอ้แป๊ะ...หยิบเสื้อผ้าให้หน่อยยยย อากาศมันเย็นน่ะ แล้วก็อายมากกกกเลย " " โถ..ลูกแม่ " " หยุด หยุดเลย อ้วนกลม ไม่ต้องมาเลย ตากุ้งยิงไม่รู้นะ ชอบอยากจะโห..ดูจริงๆเลย อุตส่าห์แอบมิดแล้วนะนี่ ว๊ายๆๆ ไม่เอา พี่ไม่ต้องดูเลย ไปเลยๆ ไม่ต้องดูเลย " " เฮ้ยยังไม่หมดโว้ย ชดเชยค่าเสียหายชั้นอีก 2 แสน " " โห..มันมาเป็นซุปเปอร์แมนเลย " " หวังน้ำบ่อหน้า หวังลมๆแล้งๆ เดี๋ยวก็ผิดหวังอีกอ่ะ " " เฮ้ย.." " อะไรวะ " " เหยียบตีน " " อ้าว " " สงสารพี่คิ้มเหมือนกันนะนี่ " " อือ..สมควรแล้วแหล่ะ ทำตัวโอ่อวดออย่างงี้เนี๊ยะนะ ใจใหญ่แจกเงินคนโน่นคนนี้ ไม่ยอมคิดรอบคอบเสีบก่อน คราวนี้ล่ะเป็นบทเรียนได้อย่างดีเลยล่ะ ว่าต้องคิดให้รอบคอบ ค่อยทำอะไรอ่ะ อ้าว..คุณๆๆ จะไปไหนล่ะ นั่งก่อน " " ก็จะไปช่วยพี่คิ้มน่ะสิ ห้ามทำไมล่ะ นี่..นายต้องคิดอีกแง่นึงเหมือนกันนะ ว่าตอนที่พี่คิ้มกำลังจะมีเงินน่ะ เค้าก็มีน้ำใจคิดถึงคนอื่น จะแบ่งเงินให้ใช้ แล้วตอนนี้ มันผิดพลาดขึ้นมา เราก็ไม่ควรไปเหยียบย้ำซ้ำเติมเค้าอ่ะ จริงมั้ยล่ะ " " โหย..คุณไม่มีใครอยากจะไปเหยียบย้ำซ้ำเติมเค้าหรอก ทุกคนอยากให้เค้าสำนึกได้ รู้รึป่าว นี่..ถ้าอยากจะช่วยอ่ะนะ ช่วยมาเป็นแฟนผมเหอะ " " อ๊าว..บ้า เกี่ยวมั้ยนี่ ไม่เห็นจะเกี่ยวเลย "   Create Date : 04 พฤษภาคม 2550 12 comments Last Update : 4 พฤษภาคม 2550 20:56:56 น. Counter : 2925 Pageviews. Share Tweet

“รักหรรษา..คาราโอเกะ” ตอนที่ 52 วันอาทิตย์ที่ 30 กรกฎาคม 2549 “พ่อ-แม่ จำเป็น” จู่ๆ ก็มีคนเอาเด็กมาทิ้งไว้หน้าร้านหมูกระทะ ตอนแรก “หรรษา” กะจะเอาเด็กไปส่งให้ ตำรวจเพื่อตามหาพ่อแม่ตัวจริง แต่พอเห็น “โป๊ยเซียน” เอ็นดูแถมยังตั้งชื่อให้เด็กกว่า “แสนรัก” หรรษาเลยใจอ่อนตกลงกับโป๊ยเซียนว่าจะเลี้ยงแสนรักด้วยกัน แต่สุดท้าย พ่อ-แม่ ที่แท้จริงก็ทนคิดถึงลูกไม่ไหว กลับมารับแสนรักคืนสู้อ้อมอกเหมือนเดิม " ได้เวลามงคลแล้ว วันนี้..เราต้องสารภาพรักโป้ยเซียนให้ได้ " หรรษามาอย่างหล่อเทพ (พร้อมกับเพลงจักรวาลแห่งรัก ) สูดลมหายลึกๆ ให้กำลังใจตัวเอง สัก 1 ที " ลูกใครน่ะ " " จะลูกใครล่ะ ก็ลูกชั้นเอง ไหนหวัดดีลุงหรรษายังลูก " " ม่ายยยยย.............." สรุปเป็นแค่ฝัน หรรษาเลยรีบลุกจากที่นอนมาฟ้องแม่ " แม่..แม่..ฝันร้ายอีกแล้วอ่ะ ฮือๆๆ ฝันร้ายอีกแล้วอ่ะ " " โอ้ว.." " หล่อ..ไม่เกรงใจใคร หรรษา..ลูกจะไปหาใครกันจ๊ะ " " แฟน.." " แฟน !! ใครหรอ " " อยากรู้จริงง่ะ " " อืม.." " คุณแม่ไปแล้วนะครับ เดี๋ยวจะพาหลานมาฝาก " " จ๊ะ..สมพรปากลูก เฮ้ยพูดไรนะ " " โธ่..แม่ล้อเล่นนะครับ ภรรยาไม่มีจะมีลูกได้ไง " " เฮ้ยเกี๊ยง เปรี้ยว พาเพลิน เอาขยะนี่ไปเก็บ ไปทิ้งให้หมดเลยนะ รู้ป่าว " " ครับ ค่ะ " " เฮ้ยพาเด็กมาทิ้งไว้ตรงนี้ล่ะ เอาไปทิ้งด้วย รู้ป่าว " " ครับ ค่ะ " " เฮ้ย.." " เด็ก " " หรรษา..ใครอ่ะ " " ลูกผมเองแหละ ล้อเล่น... " " ขออุ้มหน่อยนะ นะ นะ อุ้มเป็น จะพาไปไหนหรอ " " จะพาไป.." " อย่าเพิ่งเลยนะ ขออุ้มก่อนนะ แปปเดียว " " น่ารักเนาะ น่าสงสารแกจัง ไม่รู้พ่อแม่ทิ้งลงคอได้ไง ใจดำชะมัดเลย หรรษา เรามาตั้งชื่อลูกกันมั้ย " " ตั้งชื่อหรอ ให้ใครตั้ง ผมหรอ แม่ชื่อโป้ยเซียนใช่ป่ะ พ่อชื่อหรรษา งั้นก็เป็นโป้ยษา ดีป่ะ " " ไม่เอา.." " ทำไมอ่ะ " " คนที่ไหนชื่อโป้ยษาล่ะ บ้าป่าว " " ฮ่าๆ ก็ได้ๆๆ พ่อชื่อหรรษาใช่ป่าว แม่ชื่อโป้ยเซียนใช่ป่ะ งั้นก็เป็น หรรเซียน " " น่าเกลียด ไม่เอา ลูกมีปมด้อยพอดี ตาบ้านี่ ไม่ให้ตั้งแล้ว " " ชื่อไรดีน้า รู้ล่ะ ชั้นจะให้ลูกชื่อว่า แสนรัก " " แสนรักลูกพ่อ " " ลูกแม่ต่างหาก " " ลูกพ่อต่างหาก " " ลูกแม่ " " ใครเป็นคนอุ้มมาล่ะ " " ก็เค้าตั้งชื่อนะ " " แสนรักลูกพ่อ " " แม่..ลูกหิวนมแล้วขอนมหน่อย " "จะหิวได้ไงล่ะ " " พ่อก็หิวแล้วนี่ " " งั้นยืมก่อนนะลูก " " นี่..." " ลูกพ่อเนาะ " " เด็กอะไรไม่รู้ หลับยังน่ารักเลย " " ก็ลูกเราอ่ะ หน้าตาก็ต้องน่ารักเหมือนพ่อกับแม่อ่ะเด้ " " ไม่รู้พ่อแม่เค้าทิ้งได้ลงคอยังไงเนาะ คิดอะไรกันอยู่ " " ผมว่าเค้ามีความจำเป็นบางอย่างแหละ เค้าถึงทำแบบนี้น่ะ ผมก็ได้แต่หวังว่า พ่อแม่เค้าคงคิดได้นะ แล้วก็กลับมารับแสนรักอ่ะ " " ถ้าพ่อแม่เค้ามารับแสนรักกลับ เราก็ไม่ได้เลี้ยงดูแสนรัก อีกแล้วน่ะสิ" " คุณอยากเลี้ยงแสนรักไว้จริงๆหรอ " " ป่าวหรอกชั้นจะเลี้ยงได้ไง ชั้นไม่ใช่แม่จริงๆเค้าสักหน่อย " " ถ้าคุณอยากเลี้ยงจริงอ่ะ เอาไว้เราก็มีลูกกันจริงๆสิ " " บ้า " " เดี๋ยวพ่อมานะ " " พ่อรีบไปแล้วรีบมานะ " " เป็นห่วงพ่อหรอ ฮึ " " ไม่ใช่..กลัวลูกคิดถึงต่างหาก " " เดี๋ยวพ่อ มีธุระสำคัญคุยกับแม่รำเพยด้วย " " เรื่องอะไรหรอคะ " " ก็เรื่องจะรับแสนรักมาเป็นลุกบุญธรรมไง พ่อกับแม่ จะได้เลี้ยงแสนรักตลอดไป " " งั้นพ่อก็รีบไป แล้วก็รีบกลับมานะ " " โอเค..ไปละ " " หนูสัญญานะคะ ว่าจะไม่ทิ้งแกไปอีก " " ยกโทษให้พวกเรานะครับ " " เรารู้สึกผิดมาก คืนลูกให้พวกเรานะครับ " " ให้โอกาสเราเถอะนะคะ " " เลี้ยงแกให้ดีๆนะ ถ้าต้องการความช่วยเหลือก็มาบอกแล้วกัน " " คิดถึงผมอยู่หรอ " " ป่าว คิดถึงแสนรักอ่ะ " " คิดถึงทำไม แสนรักไม่ได้จากเราไปสักหน่อย ฮะ " " นายจะบ้าหรอ ไม่ได้จากอะไรล่ะ เค้าก็กลับไปอยู่กับพ่อแม่ของเค้าแล้วไง " " ถึงตัวจะไม่อยู่อ่ะนะ แต่แสนรักอ่ะ อยู่ตรงนี้ อยู่ในนี้ " " ไม่ต้องมาน้ำเน่าเลย นายจะบอกว่าแสนรักอ่ะจะอยู่ในใจนายตลอดไปงั้นหรอ เชย " " ไม่ใช่อย่างนั้น ผมหมายความว่าแสนรักอยู่ในนี้จริงๆนะ ไม่เชื่อก็ลองดูดิ " " ไม่หลงกลนายหรอก " " ไม่อยากเจอแสนรักก็ไม่เป็นไร " โป้ยเซียนหยิบภาพมาจากเสื้อหรรษา " แสนรักลูกแม่ ...ขอนะ " " ใครบอกว่าแสนรักลูกคุณ " " ลูกผมต่างหาก " " เอามานี่นะ " " ไม่ให้ๆ "   โดย: 17gerrard 4 พฤษภาคม 2550 20:57:51 น.

“รักหรรษา..คาราโอเกะ” ตอนที่ 53 วันเสาร์ที่ 5 สิงหาคม 2549 "ขาดน้ำ..ขาดใจ" เดือดร้อนกันถ้วนหน้าเพราะน้ำประปาจู่ๆ ไม่ไหลขึ้นมาดื้อๆ ขนาดร้านหมูกระทะของ “หรรษา” เองยังต้องปิดกิจการชั่วคราว เพราะไม่มีแม้กระทั่งน้ำซุบจะเติมให้ลูกค้า และ “โป๊ยเซียน” ยังได้ยินข่าวมาว่าน้ำจะหยุดไหลแบบไม่มีกำหนด เอาล่ะหว่า เหตุการณ์จะเป็นอย่างไรต่อไป " เฮ้ย !! " " นิดหน่อยนะ พี่หรรษา " " พี่หรรษาไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ " " นี่แน่ะ ! เกรงใจ เกรงใจเรื่องอะไรวะ ฮะ " หรรษา ดีดหูแป๊ะซะไป 1 ที " ก็พี่หรรษาจะขอบใจพวกรเาเรื่องที่พวกเราช่วยล้างรถมอเตอร์ไซด์ให้ไงครับ " " พี่หรรษาไม่ต้องตอบแทนพวกเราหรอกครับเพราะว่าพวกเราน่ะ ไม่เหนื่อย " " ไม่เหนื่อย ไม่เหนื่อย นี่ ฮะ " หนนี้หรรษาดีดหูพร้อมกันทีเดียว สองคนเลย " โอ้ย " " เพิ่งรู้นะครับว่าพี่หรรษา ซาดิสม์ ชอบใช้กำลังอ่ะ " " อีกหน่อยต้องลงโซ่แส้พวกเราแน่เลย " " ก็ใช่นะดิ " " เย้ย " " บ้า ที่ดีดหูแก เพราะแกใช้น้ำฟุ่มเฟือยอ่ะ ห๊า ใครเค้าใช้น้ำกันแบบนี้ จำไว้ด้วยรู้ป่าว " " จากพฤติกรรมการใช้น้ำของทุกคน ประเทศชาติต้องสูญเสียทรัพยากรธรรมชาติไปอย่างเปล่าประโยชน์ วันข้างหน้าเราอาจไม่มีน้ำใช้กันก็ได้อ่ะ เราจึงควรใช้น้ำกันอย่างรู้คุณค่าตั้งแต่วันนี้ เข้าใจมั้ย ใครไม่ทำตามตัดเงินเดือน " " อุ้ยๆ แต่..พี่หรรษาคะ " " ไม่ต้องแต่...ไปทำงาน " " คะๆๆ " " ไปสิ เฮ้อ.." " หรรษา รู้รึป่าวว่ามีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นแล้ว น้ำจะไม่ไหลทั่วประเทศเลยนะ " " ใครบอกคุณ ฮะ " " พี่คิ้ม " " โอ้ย..ยิ่งไม่น่าสนใจใหญ่เลย น้ำก็ไหลของมันปกติอ่ะนะ นี่คุณน่ะ โดนคิ้มหลอกเอาแล้ว " " พี่หรรษา น้ำไม่ไหล " " หือ.. " " นี่ นายหรรษา นายจะทำไงต่อไปอ่ะ " " ยังไงเราก็ต้องหาทางผ่าวิกฤตนี้ออกไปให้ได้อ่ะ ใช่มั้ยครับแม่ " " เราไม่มีทางเลือกแล้วนะ หรรษา เราจะต้องปิดร้านของเราก่อนที่ห้องส้วมจะเหม็นไปมากกว่านี้ " " โธ่แม่... " " พี่หรรษา แต่เราก็ไม่มีทางเลือกแล้วนะคะ ถ้าเราไม่มีน้ำร้านเราก็เปิดไม่ได้อ่ะ " แป๊ะซะ " อย่างเพิ่งหมดหวัง วีรบุรุษแป๊ะซะอยู่ทางนี้แล้ว" เกี๊ยง " ผมจะเสียลสละเพื่อออกไปหาแหล่งน้ำให้ร้านของเราให้จงได้ " " แงงงงงงงงงงงงง.. " หรรษาร้องไห้ซะ (น่ารักเชียว) " ซึ้งในความแมน " " สะเทือนใจในความเสียสละ " " โอ้ย..สะเทือนใจอ่ะใช่ แต่ไม่เป็นเพราะความแมน และความเสียสละหรอก โอ้ย..นี่เราไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้วใช่มั้ยนี่ ถึงต้องให้ไอ้สองคนนี้ไปทำงานน่ะ ไม่เคยทำอะไรสำเร็จสักอย่างเลย กลุ้มใจโว้ยย ..." คิ้ม " 1 พันบาท ครับ " " ห๊า.." หรรษา " 1 พัน.. " ชาวบ้าน " โห..ทำไมมันแพงแบบนี้ " คิ้ม " ไม่แพงหรอกครับ " หรรษา " มันจะมากเกินไปหน่อยแล้วนะ นี่คนกำลังเดือดร้อนอยู่ มาค้ากำไรเกินควรอะไรนี่ ห๊า " " ที่แท้ก็พ่อค้าร้านหมูกะทะไร้น้ำซุปนี่เอง ฮ่าๆๆ ทำไมวะเฮ้ย จะมาคุกเข่าอ้อนวอนข้าขอน้ำไปทำน้ำซุปรึไงวะ " " ไอ้โลบมากเอ๊ย โลบมากอย่างงี้ ระวังจะไม่มีอะไรกินกับข้าวเหนียวนะ " " อะไรซิ.. " "โลบมากก็ลาบหายไง โธ่โง่.. " " หรรษา โต๊ะสองขอน้ำซุปเพิ่มจ๊ะ " " ครับแม่ โอ้ย..แม่ ไม่มีน้ำ " " ก็ไม่มีลูกค้าเหมือนกันแหละ เฮ้อ...ก็แม่เห็นลูกนั่งหน้ายู่เป็นปูอัดอ่ะ แม่ก็เลยล้อเล่น" " โห..แม่ ดูแม่ไม่เครียดเลยนะครับ หรือแม่หวังว่ไอ้สองคนนั้นมันทำได้ " " แม่ ไม่หวังมันเลยต่างหาก แม่ก็เลยไม่เครียดไง อย่างมากเราก็แค่ปิดร้ายชั่วคราว แล้วเราจะได้เห็นว่าใครที่อยู่เคียงข้างเราตลอดไงจ๊ะ " " นายหรรษา เป็นอะไรอ่ะนั่งหน้ายู่เป็นปูอัดเชียว " อยู่ๆ โป้ยเซียนก้โผล่มา " อิอิ ช่าย " แม่กับลูกเลยยิ้มให้กันแบบรู้ใจ หรรษา " ฮัลโหล.. " คิ้ม " นี่คิ้มพูดนะ " หรรษา " มีอะไรไอ้คิ้ม " คิ้ม " ชั้นคิดว่าน้องโป้ยเซียนคงจะหิวน้ำ แล้วก็อยากล้างหน้าล้างตา ก็เลยสั่งลูกน้องเอาน้ำไปส่ง " โป้ยเซียน " พี่คิ้ม..น้ำจากความเห็นแก่ตัวของพี่คิ้มน่ะ โป้ยเซียนไม่เอาหรอก แล้วถ้าเกิดหรรษาเค้าต้องอดน้ำตายอ่ะนะ โป้ยเซียนก็จะอดน้ำตายกับเค้าด้วย " คิ้ม " น้องโป้ยเซียนน่ะ น้องโป้ยเซียนทำไมเป็นคนเกลียดพี่คิ้มเสมอต้นเสมอปลายแบบนี้ล่ะครับ " หรรษาได้ยินถึงกับยิ้มเป็นปลื้ม " ทุกคนน้ำมาแล้ว... " " มันทำได้จริงๆด้วยอ่ะ " " เก่งอ่ะ " " วิกฤตินี่ สร้างวีรบุรุษจริงๆเลยเนาะ " " แต่ว่าถึงวีรบุรุษสองคนจะมาไม่ทันเวลา แต่สองวีรบุรุษก็เป็นเพื่อนรักกันเสียที " " ถูก " " ว่าแต่ว่า เมื่อไหร่เราจะรักกันสักทีล่ะ " " เกี่ยวมั้ยนี่ ไม่เห็นเกี่ยวเลย " " เกี่ยวหน่อยเด้ " " มั่ว ใครไปรักกับนายเล่า " " เขินๆๆ " " ไม่ได้เขินก็มันไม่ได้กินน้ำทั้งวันน่ะ เอาป่าว "   โดย: 17gerrard 4 พฤษภาคม 2550 20:58:36 น.

“รักหรรษา..คาราโอเกะ” ตอนที่ 54 วันอาทิตย์ที่ 6 สิงหาคม 2549 ลุงยาม..แก้บน เคยปฏิบัติหน้าที่เข้มแข็งแต่พอหมวกประจำตำแหน่งหายไป “ลุงยาม” จึงไม่เป็นอันทำงานทำการ และดูเหมือนชีวิตจะขาดอะไรไป ถึงขนาดไปบนบานศาลกล่าวขอให้หาหมวกคู่บุญเจอ แล้วจะวิ่งแก้บนสัก 10 รอบ แถมให้ “อาม่า” ต้มจับฉ่ายแจกคนทั้งหมูบ้าน ส่วน “โป๊ยเซียน-หรรษา” ให้เต้นลีลาศถวาย ตบท้ายด้วยโชว์แก้ผ้า!! รำแก้บนของ “คิ้ม” บนซะขนาดนี้ หมวกใบนั้นของลุงยามจะมีโอกาสกลับมาอยู่กับเจ้าของหรือไม่ ช่วยลุ้นที " โย่วๆๆ วอซซับ เดี๋ยวก่อน เป็นอะไร เจอหน้าแล้วเดินหนีอย่างงี้ เดี๋ยวผีหลอกเอาหรอก โอ๊ยๆๆ ทำหน้ายังกะเสียของรักไปอย่างงั้นแหละ โหย..ผมล้อเล่น ฮือ..เล่นด้วยไม่เล่นด้วย ทีหลังไม่เล่นแล้ว " " ไม่เล่นก็ไม่ต้องเล่นดิ " " อ้าว เฮ้..คุ๊ณ หือ..ฮัลโหล " " แค่นี้นะ " " อ้าว ดะเดี๋ยว โอ้วเป็นอะไรนี่ มีอะไรก็ไม่พูด โอ๊ยยย " " นี่คุณ..คุ๊ณเป็นอะไรอ่ะ " " ไม่ได้เป็นอะไร แต่ขอเข้าบ้านก่อนนะ " " เอ๋า..คุณ " " โป้ยเซียน " " ว่าไง " " อึดอัดน่ะ " " ก็อย่ากินเยอะสิ พุงโต " " ไม่ใช่อย่างงั้น ผมหมายความว่าคุณเป็นอย่างเงี๊ยะ ผมอึดอัดอ่ะ " " เฮ้อ.." " อย่าจ้องตาอย่างงั้นสิ ใจจะละลายนะ " " บ้า ..นี่นายยังเก็บไว้อยู่ป่าวอ่ะ " " เก็บใจเก็บไว้มานาน เก็บมันคล้ายๆรอใคร " ( หรรษา ร้องเพลงฮิตของเฉลียง วงสมัย เก๊ายังสาวๆ อ่ะ เพราะเชียว ) " เฮ้อ..ไปดีกว่า " " เฮ้ยเดี๋ยวก่อนดิ๊ จะรีบไปไหนเล่า ยังเคลียร์ไม่ทันรู้เรื่องเลยอ่ะ อะไรเก็บอะไรของคุณ ห๊า " " ก็ไอ้นั่นน่ะ " " อะไร ไอ้นั่น.." หรรษาทำเป็นก้มๆเงยๆ มองตัวเอง " แหวน หมายถึงแหวน " " โอ๊ะโอ้ว เก็บไว้ดิ๊ เก็บไว้อย่างดีด้วยนะ เอ๊ะ หรือว่าคุณทำหาย ถ้าทำหายโกรธตายเลยนะ จะบอกให้ " " โอ้ว..ป่าวนะ ไม่ได้ทำหายเลย ชั้นก็เก็บไว้อย่างดีเหมือนกันแหละ " " เยี่ยม น่ารักที่สุด " " คือ.." " โอ้ว..บอกมาเหอะ " " คือชั้น..ชั้น " " นี่คุณมีอะไรก็บอกมาสิครับ " " ก็มีน่ะ แต่ไม่รู้จะพูดยังไงอ่ะ " " โธ่เอ๊ย..ก็แค่พูดอ่ะ ไม่เห็นจะเป็นไรเลยนี่ มาเร็ว " " เฮ้อ..โอเค คือว่าชั้นอ่ะนะ ฮือ..ไม่พูดแล้วอ่ะ " " โธ่..คุณไม่พูดแล้วผมจะรู้มั้ยว่าคุณอยากบอกอะไรอ่ะ พูดซิ...เผื่อมันจะหลุดออกมาบ้าง พูดดดดด" หรรษาเขย่าไหล่โป้ยเซียน " มึนแล้วอะ พูดไม่ได้แล้วอ่ะ " " อ๊าว.." " เอาไว้ค่อยรู้แล้วกันนะ " " ฮะ อ้าว แล้วจะรู้มั้ยนี่อยากบอกอะไรอ่ะ อือๆๆ ฮัลโหล ปิดเครื่อง ..เซ็ง เฮ้อ " " นี่คุณทำไรอ่ะ " " นั่ง " " โห ตอบได้น่ารักมากคุณโป้ยเซียน ไปเหอะกลับบ้านไปเร็ว นี่..ที่บ้านคุณอยากให้คุณกลับบ้านเร็วๆนะ เป็นอะไรนี่ งอนอยู่ได้ ห๊า " " ไม่ได้เป็นอะไร กลับเองก็ได้ เดี๋ยวก็ถึง " " นี่ คุณ ผมจะไม่สนใจแล้วนะว่าคุณงอนเรื่องอะไรอ่ะ ชักจะไม่ไหวแล้วนะ ยังไงก็ต้องกลับบ้าน ไปเร็วๆๆๆ ขึ้นรถ " " โอ้ย.." " พูดดีๆแล้วไม่ค่อยเชื่อ มาเร็วๆ ไป " " ทำไมต้องบังคับด้วยอ่ะ " " ไปสิ แล้วคุณขับเป็นหรอนี่ ฮะ " " แล้วลองมั้ยล่ะ " " โธ่..เขยิบเลย ไปเลย เขยิบเลย เอาขาหมูหลบ " " ใครขาหมู.." " ไปแล้วนะ เกาะด้วยนะ เกาะแน่นๆ " " ต้องบังคับเกาะด้วยล่ะ " " เกาะไป.." " ไหนลุงลองพูดใหม่สิครับ " " ก็อย่างที่ว่าแหละหรรษา ..เดี๋ยวๆ ฟังลุงนะ ช่วยเต้นลีลาศกับหนูโป้ยเซียนแก้บนให้ลุงที " "โธ่ลุง ตัวผมน่ะไม่มีปัญหาหรอก แต่โป้ยเซียนอ่ะดิ เป็นอะไรก็ไม่รู้ โกรธอะไรผมก็ไม่รู้เนี๊ยะ เป็นอย่างเงี๊ยะ เค้าไม่ยอมเต้นลีลาศกับผมด้วยหรอก " " โกรธกันอีกแล้วใช่มะ " " ก็ใช้ดิลุง นี่เป็นอะไรก็ไม่รู้งอนวันละ 3 เวลา เลย นะนี่ " " งั้นลุงช่วยมะ " " หือ..ลุงช่วยได้ก็โอเค้ " " โป้ยเซียน " " หือ.." " แล้วคุณจะบอกผมได้ยังว่าคุณโกรธผมเรื่องไรอ่ะ " " ถ้าบอกไปแล้วคุณจะโกรธมั้ยอ่ะ " " หือ..จะตอบไม่ตอบ ถ้าไม่ตอบผมจะโกรธนะ " " ก็นายตอบไม่ตรงคำถามอ่ะ " " ผมไม่โกรธหรอก " " สัญญานะ " " สัญญา " " ชั้น..ทำแหวนหายอ่ะ " " แหวนไรอ่ะ " " อ๊าว..ลืมหรอ " " โอ๊ะๆๆ อย่างอนดิ จำได้ ทำไมจะจำไม่ได้ " " แล้วโกรธป่ะ " " ไม่โกรธเลย " " จริงอ่ะ " " จริงดิ " " ทำไมอ่ะ " " โถ..ก็ไอ้ที่สองสามวันที่คุณหาแหวน แล้วก็เครียดกับมันนี่นะ แค่นี้ผมก็รู้แล้วว่าคุณแคร์มัน แค่นี้ผมก็พอใจแล้ว แล้วคุณจำได้ป่ะ ที่อาม่าเคยบอกไว้อ่ะ ว่าคุณค่าทางวัตถุมันไม่สำคัญเท่าคุณค่าทางจิตใจของเราสองคนเลยนะ จริงป่าว " " นี่ๆๆ หาแหวนเจอแล้วนะ " " ทีหลังอย่าทำหายอีกนะ " " จ้า เก็บไว้ดีแล้ว ตอนนี้ " " แล้วเก็บไว้ไหนอ่ะ " " เก็บไว้ใต้หมอน " " ถ้าวันหลังหายอีกนะ โดนจริงๆด้วย " " โอ้โห ดุจริงเลย ก็บอกแล้วไงว่าเก็บไว้ดีแล้วอ่ะ " " งั้น..ขอหอมแก้มหน่อยดิ " " ตรงนี้อ่ะนะ " " อือ " " ก็ได้ " หรรษารีบถลาจะไปหอมแก้มโป้ยเซียนเลย " ดะเดี๋ยว ใจเย็นสิ " " โธ่เอ๊ย.." " โกเรนติกเลย " " เอาเทียนด้วยมั้ยล่ะ โกเรนติกก็ได้ ทำไงเล่า " " หลับตาก่อนสิ " " ต้องมีเทียนด้วยมั้ยนี่ เอายัง ๆ" " อือ " " เฮ้ย..ไอ้อ้วน อะไรนี่ " " ก็หอมแก้มผ่านหน้าหมูตอนไง " " เฮ้อ.."   โดย: 17gerrard 4 พฤษภาคม 2550 21:02:20 น.

“รักหรรษา..คาราโอเกะ” ตอนที่ 55 วันเสาร์ที่ 12 สิงหาคม 2549 "สอนจีบ..หญิง" ไม่เคยมีแฟนมาก่อน แต่พอปิ๊ง! สาวคนแรก "เกี๊ยง" เลยไปขอคำปรึกษา และเทคนิคจีบหญิงสารพัดวิธีกับเทรนด์เนอร์จำเป็นอย่าง "หรรษา" โดยหรรษาสวมวิญญาณเป็นผู้หญิง ให้เกี๊ยงทดลองจีบดู จนคนอื่นเข้าใจผิดคิดว่าเกี๊ยงกับหรรษาเบี่ยงเบนหันมาชอบไม้ป่าเดียวกัน โป้ยเซียนเรียกหาโป้ยก่าย แต่หรรษาตอบแทนซะงั้น " หมูตอน " " คร้าบเจ๊ " " เอาชั้นนี้ไปเก็บที่เดิมด้วย " " คร้าบเจ๊ " " หมูตอน " " คร้าบเจ๊ " " เอาลังนี้ไปเก็บหลังบ้านด้วยนะ " " คร้าบเจ๊ " " หมูตอน " " อะไรอ่ะเจ๊ " " เอานมไปแช่ในตู้เย็นด้วยนะ " " นมจากกล่อง หรือนมจากเต้าคร้าบเจ๊ " " ทะลึ่ง ! นายหรรษา เดี๊ยะ อยากเป็นหมูนักรึไง ได้ถ้างั้นขอแช่งขอให้เป็นหมูตลอด..." " ไม่..ไม่เอา เป็นหรรษารูปหล่อคนเดิมดีแล้วนะ ฮ่าๆ" " โอ้..ชมตัวเองก็ได้อ่ะ " " แล้วมาทำไม มาซื้ออะไรรึป่าว " " ไม่ได้มาซื้อของ แต่มาช่วยจัดของ อ้า..เพราะต่อไปเราจะเป็นคนในครอบครัวเดียวกันแล้ว รู้ป่าว " " ยังไง " " ก็..ก็ผมนี่นะครับจะมาสมัครเป็นน้องชายเจ๊อีกหนึ่งคนนะครับ นะครับเจ๊ รับผมเป็นน้องชายด้วยนะครับ " หรรษาทำท่าเป็นเด็กน้อยน่ารักเชียว " นี่พอได้มะ " " ทำไมอ่ะครับ ผมเป็นเด็กแล้วเกิดหลงรักผมใช่มั้ยครับ" " น่าเกลียด น่ารักตายละ เหมือนตุ๊ดอ่ะ " " หือ..จริงหรอตัวเอง " " อี๊.." " พี่หรรษาไปได้แล้วถึงเวลาแล้ว " " ไปไหนอ่ะ " " ก็พี่ต้องช่วยผมไงเรื่องที่เราสองคนคุยกันไว้อ่ะ " " เออใช่ไปๆๆ ไปแล้วนะตัวเอง " " นี่..ไอ้บ้า " " ทำไมล่ะพี่หรรษา กำลังอินอยู่เลยอ่ะ " " ข้าผู้ชายนะไม่ใช่ผู้หญิง นี่..แค่รับบทเป็นผู้หญิงให้แค่นั้นเอง " " ขอโทษทีครับพี่หรรษา ก็คนมันอินอะ " " หือ อินๆ นี่จะบอกไรให้นะ จีบสาวครั้งแรกนี่นะ ห้ามทำตัวจู่โจม หื่นกามแบบนี้รู้ป่าว หัดให้เกียรติผู้หญิงเค้าบ้าง " " ครับ หัดให้เกียรติผู้หญิง " " เราต้องเริ่มจากการทักทาย " " ทักทาย " " พูดคุย " " พูดคุย " " อือหึ..แล้วก็ดูปฏิกริยาโต้ตอบเค้า ว่าเค้ารู้สึกยังไงกับเรา แล้วก็ค่อยๆจับมือถือแขนเค้าได้ รู้ป่าว " " อันดับที่สอง หลังจากที่รู้จักกันแล้ว ชวนออกเดทเลย " " ออกเดท " " ชวนทานข้าว แล้วต้องมาร้านนี้เท่านั้นนะ ร้านหมูกะทะ " " อ้าว..แล้วทำไมต้องหมูกะทะด้วยอ่ะพี่ พาไปร้านอื่นไม่ได้รึไงอ่ะ " " โห..โง่อีกแล้วไอ้เกี๊ยง พามาอุดหนุนร้านข้าดิวะ เงินทองจะได้ไม่รั่วไหลไง " " ครับพี่ " " พร้อมยังจะแปลงแรงเป็นผู้หญิงแล้วนะ " " เดี๋ยวๆครับ " " อะไรอีกวะ " " ให้เวลาผมทำใจนิดนึงดิ " " โห.." " เกิดมาขออย่าให้เจอหน้าตาแบบนี้เร้ยย " " อื้อ..งอนแล้วนะ ถึงร้านแล้ว ทำไงต่ออ่ะ " " อ๋อ ก็นั่งสิ แล้วก็กินกัน " " ยัง !! " " ทำไมอ่ะ " " ไม่ให้เกียรติผู้หญิงเลยอ่ะ " " ให้เกียรติๆ อ๋อ..เชิญครับ " เกี๊ยงเลยเดินไปเลื่อนเก้าอี้ให้หรรษานั่ง " ขอบคุณนะคะ " " หิวน้ำอ่ะคะ " " ดื่มน้ำเย็นให้ชื่นใจก่อนนะครับ " " นี่ครับเอาผ้าเช็ดหน้าไว้ซับเหงื่อก่อนนะครับ " " ค่ะ " " ใครอ่ะ ชั้นถามว่าใคร ถ้าไม่ออกมางั้นตายนะ นับ 1 นับสอง นับ.." " ลาๆๆ จ๊ะเอ๋ ผมเองครับพี่ เห็นพี่กับไอ้เกี๊ยง สมาเลฟิ๊ดฟิ๊ว ด้วยๆๆ " แป๊ะซะออกมาจากที่ซ่อน " สมาลาเฮ สมาลากุ๊กๆ " " สมาลาแฮบๆด้วย " " เฮ้ยอย่า..." " พอแล้ว..นี่เอ็งมาแอบฟังข้าทำไมวะ " " ก็ข้าเห็นแกกับพี่หรรษา ออกไปข้างนอก ฟิ๊ดฟิ๊ว กิ๊บกิ๊ว กันน้อนนอน กลับมายังอยู่ด้วยกันอีก น้อนนอน ข้าก็เลยอยากรู้อ่ะ " " ข้าบอกแล้วไงว่าเรื่องนี้เป็นความลับ ไพเวด ห้ามยุ่ง " " พอแล้ว..ในเมื่อมันอยากรู้น่ะ ก็บอกมันซะ " " บอกแป๊ะซะ " หรรษาหมั่นไส้ตบหัวไป 1 ที " นี่ .. อยากรู้ป่าว " " นี่หล่อน..เป็นอะไรฮะ มีอะไรไม่สบายใจหรอ ทำหน้าเศร้าๆ นี่..มีอะไรปรึกษาเจ๊ได้นะ " " นายยอมรับตัวเองซะเถอะ อยากเป็นอะไรก็เป็นไปเหอะ " " ผมไม่เข้าใจ คุณพูดเรื่องอะไรอ่ะ " " ไม่ต้องมาเก็กเสียงแบบนี้เลยนะ นายแสดงออกอย่างที่นายต้องการจะเป็นก็แล้วกัน " " คุณพูดเรื่องอะไร ผมไม่เข้าใจ " " นายยังไม่เข้าใจตัวเอง แล้วชั้นจะไปเข้าใจนายได้ไงเล่า " " โอ๊ะ.." " หรรษาท่าทางเหนื่อยเนาะ ดื่มน้ำมนต์ก่อนนะ " " เดี๋ยวๆๆ น้ำมนต์ เอามาทำอะไร ฮะ " " ดื่มจะได้หาย " " ไม่เอาอ่ะ ผมไม่หิว " " ดื่มหน่อยน่า จะได้หาย นะๆ " " หายอะไรล่ะอ้วนกลม โอ้.." " นี่..." " โอ้ย..อ้วนกลมเล่นอะไร เปียกไปหมดแล้วนี่ " " พรมนิดเดียวเองหรรษา จะได้หายนะ " " หายอะไรเล่า เล่นเป็นเด็กไปได้ โอ๊ะ.." " ห๊า..นี่กล้าขึ้นเสียงกับอ้วนกลมเลยหรอนี่ แสดงว่าระยะสุดท้าย " อ้วนกลมเอาน้ำทั้งแก้วราดหัวหรรษา " ผีผู้หญิงออกไปแล้ว กลับมาแมนมากๆ " " ไม่ใช่เทศกาลสงกรานต์นะ มาราดน้ำอะไรอย่างงี้ เปียกไปหมดแล้วนี่ เฮ้ยเล่นเป็นเด็กๆไปได้ เฮ้ย..." " เฮ้อ..อ้วนกลมเล่นอะไรของเค้าวะ อือ..โมจิ !! " " ดีใจจังเลยนะคะ ที่หรรษายังจำชื่อแฟนตัวเองได้อ่ะ " " โมจิเข้ามาทำไมอ่ะ ผมว่าคุณออกไปดีกว่า ผมจะเปลี่ยนเสื้อผ้าอ่ะ ครับ " " โมจิว่าไม่ต้องเปลี่ยนดีกว่านะคะ เพราะว่าขืนเปลี่ยนไปอ่ะ ก็ต้องถอดออกอยู่ดีอ่ะคะ " " เอ่อ..โมจิพูดอย่างงี้ ผมว่ามันดู ไม่ดีเลย...โอ้ยย " โมจิผลักหรรษาไปที่เตียง " อย่าพูดอย่างงั้นสิคะหรรษา ถ้าเกิดโมจิปล่อยให้คุณเป็นอย่างงี้ โมจิว่ามันจะไม่ดีขึ้นไปใหญ่นะคะ เอางี้ดีกว่า โมจิน่ะจะบำบัดคุณเองค่ะ ด้วยอโรม่า " " เทอราพี .." " ความเป็นชายของคุณน่ะ จะได้กลับคืนมายังไงล่ะคะ " " ผมก็เป็นชายอยู่แล้วนี่ครับ " " ก็ใช่ค่ะ คุณน่ะเป็นชาย แต่ว่าเป็นชายรักชายน่ะสิคะ โมจิน่ะ อยากให้คุณเป็นชายโดยสม..." " โอ้ยย " หรรษารีบลุกหนี โมจิที่รุกเข้าหา " สมบูรณ์ น่ะคะ " " โมจิ..ผมว่าคุณทำตัวอย่างนี้ คุณไม่น่ารักเลยนะ คุณออกไปข้างนอกดีกว่านะ ผมว่า นะ " " หรรษาไม่รักโมจิแล้วหรอ ใช่ซี่ เพราะว่าหรรษาน่ะ เป็นอีแอบ " " อีแอบอะไรของคุณอีกอ่ะ ห๊า " " นี่..คุณเลิกเล่นละครได้แล้วนะคะ เพราะว่าโมจิน่ะ เล่นละครตีบทแตกมาหมดทุกเรื่องแล้ว แล้วก็โมจินี่นะเข้าใจบทบาทของตัวละครดี แต่คุณนี่นะ มันเก่งมากๆเลยที่แสดงตบตาโมจิได้เนียนมาก คุณน่ะเลวที่สุด คุณใช้โมจิเป็นเครื่องบังตา หาว่าคุณน่ะเป็นผู้ชายทั้งแท่ง คุณมันเลว " ' เพี๊ยะ !! ' โมจิ ตบหน้าหรรษา ก่อนเดินจากไป " อะไรว้า.." " โป้ยเซียน...อย่าเพิ่งไปซิ ผมมีเรื่องจะปรึกษาคุณน่ะ นี่..เค้าพูดกับเรื่องอีแอบๆ อีแอบอะไรก็ไม่รู้ แล้วก็หาว่าผมเป็นอีแอบอ่ะ " " ชั้นดีใจด้วยนะ ที่นายยอมรับความจริงอ่ะ " " คุณหมายความว่ายังไงอ่ะ นี่รูปผมกับไอ้เกี๊ยงนี่ " " ตอนนี้คนก็รู้ความจริงกันหมดละ ต่อไปนายก็ไม่ต้องหลบๆซ่อนๆกันต่อไป " " อ่อ อ๋อ..ผมพอจะนึกออกแล้วแหละ ว่าทำไมคนอื่นเค้านึกว่าผมเป็นอีแอบ " " ขอโทษนะ " " ไม่ให้อภัย " " อย่าโกรธชั้นเลยนะ ดีกันนะ " " ผมเสียใจนะ ที่คุณก็เหมือนกับคนอื่นๆอ่ะ แทนที่คุณจะเข้าใจผมมากที่สุด กลับไม่ไว้ใจ ไม่เชื่อใจผมอย่างเงี๊ยะ ผมไม่เหลือใครอีกละ พอกันที " " หรรษา นายจะไม่ให้อภัยชั้นจริงๆหรอ " " ไม่ให้อภัย แทนที่คุณจะถามผมสักคำอ่ะ ผมก็ตอบความจริงให้คุณแล้ว แต่นี่ดันคิดเอง เออเองอย่างเงี๊ยะ เข้าใจผิด ผมเสียหายมั้ยล่ะ พอกันที " หรรษาแอบยิ้มคิดว่าโป้ยเซียนจะง้อต่อ " อ๊าว..โธ่เอ๊ย โป้ยเซียน นี่คุณจะไม่ง้อผมหน่อยหรอ นี่ เร็ว " " ก็ชั้นง้อนายแล้วอ่ะ แต่พูดอะไรไป นายก็ไม่ฟังสักอย่างอ่ะ " " หือ..ผมขอโทษผมล้อเล่นน่า " " ไม่..ไม่ทันแล้ว ชั้นโกรธไปแล้ว ต่อไปนี้ชั้นจะไม่ฟังอะไรนายอีกแล้ว ไม่ฟังแล้ว " " โธ่เอ๊ย..ล้อเล่นจริงๆ มาโกรธอะไรผมเล่า ผมขอโทษ " " นายล้อเล่นกับความรู้สึกของชั้นน่ะ " " ความรู้สึก ..ไปกันใหญ่แล้ว ย้อนเวลากลับไปได้ ไม่เล่นนะนี่ " " จริงหยอ ฮ่าๆ " " นี่..นี่คุณแกล้งผมหรอ ห๊า " " เออ.." " โห...แทนที่คุณต้องมาง้อผมอ่ะ ผมต้องง้อคุณแบบนี้เนี๊ยะนะ " " อ้าว..ก็ช่วยไม่ได้ก็เค้าง้อตัวเองแล้วนะ ไม่ยอมคืนดีเองอ่ะ " " โป้ยเซียน..ผมมีเรื่องจะบอกคุณน่ะ แต่คุณอย่าไปบอกคนอื่นนะ " " อะไรหรอ " " เอาหูมา...ผมเป็นอีแอบอ่ะ " " ไม่เลิกเล่นนะ " " จริงๆนะ ผมเป็นอีแอบ แอบมานานแล้วด้วย เป็นอีแอบ..รัก..คุณ น่ะ "   โดย: 17gerrard 4 พฤษภาคม 2550 21:03:19 น.

“รักหรรษา..คาราโอเกะ” ตอนที่ 56 วันอาทิตย์ที่ 13 สิงหาคม 2549 "ดูตัว!?" แต่ก่อนไม่กล้าไปไหนมาไหนกับ "หรรษา" สองต่อสอง แต่พอรู้ว่าครอบครัว "ไมค์" จะนัดไปดินเนอร์ "โป๊ยเซียน" จึงหาเรื่องชวนหรรษาไปขับมอเตอร์ไซด์เล่นไม่ยอมกลับบ้าน ทำเอา "อาม่า" กับ "เตี่ย" เป็นห่วงที่โป๊ยเซียนหายจากบ้านไปทั้งวัน แถมยังไม่เลิกล้มความคิดที่จะพาโป๊ยเซียนไปให้พ่อแม่ไมค์ดูตัว " ไปขี่รถเล่น กินลมชมวิว กันมะ " " จะไปยังไงอ่ะ รถมัน..ที่ไม่ว่างนี่ " " อ๋อ..แหะๆๆ " หรรษาหันไปมองพาเพลิน " พาเพลินเดินไปเองก็ได้ " " ขอบใจจ๊ะ " " ห๊า..โหย..พี่หรรษาอ่ะ " " โถ งอนๆ งอนๆ " " เร็วคุณขึ้นรถ " " เอ่อ บังเอิญว่าเป็นผู้หญิงอ่ะ แล้วก็ซ้อนท้ายผู้ชายสองต่อสองนี่นะ ชาวบ้านเค้าเห็นเค้าจะนินทาเอาได้ว่าไม่งาม แต่ถ้ามีมอเตอร์ไซด์สองคันก็โอเคนะ " " แต่ผมมีรถคันเดียวเองอ่ะ " " ถ้างั้นก็ใสเจียเสียใจนะจ๊ะ แบบว่าสวย..เลือกได้อ่ะ " " โอ้ว.." " โอ้โห..แต่งตัวซะสวยเชี๊ยะ นี่..รอผมพาไปขี่รถเล่นหรือไง ห๊า " " นี่ นายยังอยากพาชั้นไปขี่รถเล่นอยู่ป่ะ " " อยากดิ " " ถ้างั้นไปเลย ตอนนี้เลยนะ " " ไปรถคันเดียวกันนี่นะ " " ก็ใช่น่ะดิ ทำไมอ่ะ " " ไม่ได้หรอก " " อ๊าว ทำไมอ่ะ " " เร็วคุณขึ้นรถ " " ก็ผมมานั่งคิดดูแล้วนะ คุณเป็นผู้หญิง ผมเป็นผู้ชาย แล้ว คุณซ้อนท้ายรถผมอย่างเงี๊ยะ เดี๋ยวชาวบ้านเห็นก็เอาไปนินทาเสียๆหายๆหรอก " " ไม่เป็นไรหรอกนะ " " เป็นดิ ผมจะไม่ยอมให้ใครมาดูถูกคุณหรอกนะ " " ก็ชั้นอยากไปนี่ นะๆๆ นะไปเหอะ " " ก็ได้..แต่ผมจะไปหารถคันใหม่มาให้คุณนะ ไปและ " " ห๊า..อ๊าว..หรรษา หรรษาาาาาาาาา " " เฮ้อ..เป็นไง " " นี่ นายไปหารถจากไหนมาอ่ะ " " อ๊าว..ก็ผมบอกคุณแล้วไง ว่าผมจะหารถมาให้คุณให้ได้ ผมก็ต้องทำได้ดิ โธ่ โธ่เอ๊ย.." " ไปขโมยใครมาบอกมาดีกว่า " " เอ้ยย..อย่าเรียกว่าขโมยดิ เค้าเรียกว่าตัดปัญหาให้คนอื่นมากกว่า " " พูดอะไรของนายไม่เห็นเข้าใจเลย " " หือ..คุณไม่เห็นต้องเข้าใจเลย คุณต้องเข้าใจเรื่องของเรามากกว่านะ " " แหวะ ไม่เห็นอยากเข้าใจเลย " " อ้าว..เข้าใจหน่อยเด้ " " ไม่เข้าใจ โง่ๆ..อ่ะ " " จริงด้วยเขาขึ้นละ " " อ๊าว.." " คุณว่าผมอร่อยป่ะ " " บ้า ไม่รู้ ไมได้กินนี่ " " นึกว่ารู้.. นี่คุณ...ผมถามอะไรหน่อยดิ ทำไมอยู่ๆก็มาขี่รถเล่นกับผมอย่างเงี๊ยะ หึ " " ก็นายช่วยนี่ " " อ๊าว..ทีตอนแรกที่ผมชวนไม่เห็นออกมาอย่างงี้เลย แล้วอยู่ดีๆก็ออกมา แอ๊ะ..มีไรป่าว ไม่อยากอยู่บ้านอ่ะ ห๊า " " ป่าวนี่ " " งั้น กลับบ้านกันดีกว่า " " หือ..ไม่เอาอ่ะ ไม่กลับ " " มีเรื่องอะไรหรอ ฮะ " " ก็พ่อแม่ไมค์อ่ะ เค้ามาจากเมืองจีน แล้วเค้าก็นัด ป๊ะป๊า กับอาม่า กินข้าว " " แล้วคุณก็ไม่อยากเจอพ่อแม่ไมค์ คุณก็ไม่ได้ชอบไมค์ใช่ป่ะ " " มารู้ได้ไง ทำไมจะไม่ชอบ ชอบมากเลย " " โห..อย่างน้อยๆก็ชอบน้อยกว่าผมแล้วกันแหละ " " โอ้โห..กล้าพูดเนาะ หลงตัวเอง " " อ๊ะ..หลงดิ หลงมากด้วย ยิ่งคุณมาขี่รถเล่นกับผมอย่างงี้นะ ผมยิ่งหลงใหญ่เลย " " นี่..บ้า ไม่คิดว่าคนอื่นเค้าจะอายเป็นบ้างรึไง " " นี่..คุณ..ผมมีไรอยากจะบอกคุณน่ะ ทำไมเดี๋ยวนี้คุณหน้าบานจังเลยอ่ะ " " อ๊าว.." " ไรเล่า " " นายหน้ากะทะ " " หน้าบาน " " ที่คุณแกล้งป่วยนี่ เพราะคุณอยากจะซ้อนท้ายรถผมใช่ป่ะ " " บ้า ไม่ใช่สักหน่อย เค้าก็แค่ไม่อยากอยู่บ้านแค่นั้นเอง " " คุณไม่กลัวคนอื่นเค้ามองไม่ดีหรอ ฮะ " " หึๆ ไม่กลัว " " อ๊าว..แล้วถ้าเค้าเอาคุณไปพูดเสียๆหายๆ คุณจะทำไง ฮะ " " พูดไม่กลัว กลัวไม่พูดอ่ะดิ ไหนเสียหายยังไง ไหนว่ามาดิ๊ " " ก็..ถ้าเค้าเอาคุณไปเม้าว่า หรรษากับโป้ยเซียนนี่ เค้าเหมาะสมกันดีจริงๆเลยนะ คุณจะทนได้ป่ะ " " ทนได้ " " แล้วถ้าเค้าไปเม้า กันอีกว่า สองคนนี้เมื่อไหร่จะลงเอยกันนะ คุณจะทนได้ป่ะ " " ก็..ทนได้นะ " " หรอ แล้วถ้าเค้าไปเม้า กันอีกว่า อิจฉาสองคนนี้จังเลยผู้ชายก็หล่อ ผู้หญิงก็สวย คุณจะทนได้ป่ะ " " ทนได้มากๆ " " ทนได้อีกหรอ แล้วถ้าเค้าไปเม้า กันอีกว่า โป้ยเซียนนี่นะเหมาะจะนั่งรถหรูๆของไมค์มากกว่า คุณจะทนได้ป่ะ " " อันเนี๊ยะ ทนไม่ได้ " " ทำไมอ่ะ " " ก็เค้าชอบนั่งมอเตอร์ไซด์มากกว่าอ่ะ มันผาดโผนกว่านี่ " " งั้นไปไต่ถังกันเลยดีกว่า ผาดโผน พูดจาระรื่นหูจริงๆเร้ย พร้อมยัง เกาะแน่นๆดิ "   โดย: 17gerrard 4 พฤษภาคม 2550 21:03:56 น.

“รักหรรษา..คาราโอเกะ” ตอนที่ 57 วันเสาร์ที่ 19 สิงหาคม 2549 “สายลับ...นังแจ๋ว” หมู่นี้ “อาม่า” สุขภาพไม่แข็งแรง “โป๊ยเซียน” จึงประกาศหาคนมาดูแล และก็ได้ “แจ๋ว” คนรับใช้สารพัดประโยชน์มาดูแลให้ แต่อยู่ๆ ไปแจ๋วกลับมีพฤติกรรมแปลกๆ ชอบทำลับๆ ล่อๆ โป๊ยเซียนสงสัยจึงตามจับพิรุธทุกฝีก้าว ในที่สุดก็เจอเงินเป็นปึ๊กๆ ในกระเป๋าของแจ๋ว แต่สุดท้ายแจ๋วกลับสารภาพว่าเป็นสายลับตำรวจที่มาตามจับแก๊งค้ายาเสพติดซะงั้น หรรษาผ้าหลุด " หลุด " " รู้แล้ว " " หยุด." " อย่าทำอะไรชั้นเลยนะ ถ้าชั้นเป็นอะไรไปสักคนต้องแย่แน่ๆเลยอ่ะ พ่อชั้นก็แก่มากแล้ว ย่าชั้นก็แก่ยิ่งกว่า น้องชั้นก็ยังช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ไว้ชีวิตชั้นเถอะนะ " " มีแฟนยังอ่ะ " " อ้า....หรรษา ตาบ้าเล่นอะไรอย่างงี้ ตกใจหมดเลยอ่ะ " โอ้ย.." " อาม่าเป็นไรอ่ะ " " ไม่รู้เหมือนกันอยู่ๆขากับเอวก็ปวดจื๊ดขึ้นมาเลย " " ค่อยๆนั่งครับ " " นี่..ผมว่าคุณต้องหาคนมาช่วยอาม่าคนนึงแล้วรู้ป่าว " " ใครรู้ตัวว่าสวยออกมารับลูกค้าด้วย " " ค่ะๆ จะซื้ออะหยังคะ " " ใครอ่ะ " " เป็นคนมาดูแลอาม่าชื่อแจ๋ว " " คนใช้ชื่อแจ๋ว..แล้วเจ้าของร้าน แจ๋วป่าวครับ " " อาแจ๋วนะ ทำทุกอย่างเลย ดูแลอั้วะ ทำความสะอาดบ้าน แล้วยังขายของอได้อีกด้วย " " โอ้โห..ขายของเก่งเหมือนเจ้าของร้านด้วย " " น้ารำเพยครับ ห้ามซื้อตัวนะครับ" " โอ้ย..ไม่ซื้อตัวหรอกแต่จะซื้อหัวใจอ่ะ " " โห พี่หรรษา วันนี้ผีลิเกเข้ารึป่าวนี่ " " เตร้งเตรง เตร้งเตรง... " " เฮ้ย..นี่เธอมาทำอะไรในนี้นี่ เธอเป็นใคร เธอบอกมาเดี๋ยวนี้นะ ห๊า..เธอเป็นใคร " " หลุด.. " " รู้แล้ว " " นี่เธอเป็นใครนี่ห๊า เข้าไปห้องชั้นได้ยังไง แล้วขโมยอะไรไปป่าว " " บ่ค่ะ ไม่ได้ขโมยอิหยังค่ะ แจ๋วบ่แม่นขโมยค่ะ เอ่อ..แจ๋ว..เข้าบ้านผิด " " เข้าบ้านผิด !! " " นายก็รู้สึกเหมือนกันหรอ หือ..แล้วจะทำไงดีอ่ะ หรรษา " " ผมว่าคุณน่ะ ต้องคอยจับตามันให้ดี แล้วสังเกตพฤติกรรมมัน " " หือ..ชั้นทำคนเดียวได้ยังไงเล่า " " คุณทำคนเดียวที่ไหนเล่า คุณก็มีผมนี่ไง " " แล้วมันจะฆ่าชั้นกับครอบครัวมั้ยอ่ะ " " ผมสัญญานะ ว่าผมจะดูแลคุณและครอบครัวเอง " " แล้วนี่..คุณจะรับคนใช้อยู่รึป่าวอ่ะ ฮะ " " โอ้ย..ไม่รับแล้วครับอาม่าเข็ดมากๆ " " นี่..อยากมีคนนึงมานำเสนอนะ คนขยันอดทน รูปหล่อเสียงดี ร้องเพลงเพราะด้วยนะ " " อือ..แต่รู้สึกคุณสมบัติมันจะน้อยไปนิดนึงนะ " " มันยังมีมากกว่านั้นอีกนะ " " จริงหยอ " " นี่ยังเป็นคนรักเด็ก รักธรรมชาติ รักศิลปะนะ แล้วก็ รักเดียวใจเดียวด้วย " " อู้ย..เปอร์เฟคขนาดนั้นเลยหรอ " " อือ " " ว้า..สงสัยไม่มีตังจ้างอ่ะเด้ " " โอ๊ยย..เค้าทำงานให้ฟรีๆ ไม่ต้องจ้างเค้าหรอก แต่ถ้าสงสารนะ ก็จ่ายเป็นความรู้สึกดีๆ หรือที่เรียกว่าความรักบ้างก็ได้ " " โอ๋..ความรักเลยหรอจ๊ะ อืม.." " เอ๋า เดินหนีอีก แล้วนี่ ตกลงจะรับคนใช้คนนี้ป่ะ " " รับไว้ตั้งนานละ ไม่รู้ตัวรึไง "   โดย: 17gerrard 4 พฤษภาคม 2550 21:04:26 น.

“รักหรรษา..คาราโอเกะ” ตอนที่ 58 วันอาทิตย์ที่ 20 สิงหาคม 2549 “อย่างนี้ต้องลาออก!!” ตั้งแต่เรียนจบ “โป๊ยเซียน” ไม่เคยไปทำงานที่ไหน ขายของอยู่ที่บ้านมาตลอด โป๊ยเซียนจึงอยากออกไปหางานทำตามที่ได้ร่ำเรียนมาบ้าง แต่ “อาม่า” กับ “หรรษา” ไม่เห็นด้วย ทั้งสองจึงช่วยกันห้ามแต่ก็ไม่สำเร็จ แต่โป๊ยเซียนก็หนีไปสมัครงานจนได้ โชคไม่เข้าข้างเริ่มงานวันแรกโป๊ยเซียนก็เจอดี โดนเจ้าของบริษัทลวนลามจนลาออกมา " แหมกะอีแค่ขายหมูกะทะนี่ ทำไมต้องคิดโปรโมชั่นให้วุ่นวายด้วยอ่ะ หรรษา " " จะขายอะไรมันก็ต้องคิดทั้งนั้นแหละ " " ทำไมหรรษาไม่คิดจะไปขายอย่างอื่นที่มันได้เงินเยอะกว่านี้หรอคะ " " ไม่อ่ะ ผมขายหมูกะทะอย่างเงี๊ยะ ดีละ ไม่ต้องได้เงินเยอะ แต่มีความสุข " " ฮ่าๆๆๆ " " ขำอะไรของนายอ่ะ " " ก็ขำคนหมองยุงอ่ะดิ " " ว่าใครสมองยุง " " ก็คุณนั่นแหละ คุณบอกเองไม่ใช่หรอว่าคุณสมองยุง วันๆไม่ต้องทำอะไรเลยคิดแต่เงิน " " หรอ ชั้นพูดหรอ " "ใช่ คุณบอกคุณสมองยุงนะ แล้วตอนนี้คุณก็เป็นสมองปลาทองอีกละ เพราะคุณพูดเองเออเองจำไม่ได้รึไง โอ้ว..." " นี่.. " " แหม เอาน่า แค่คิดเงินคิดทองก็ใช้สมองแล้ว " " แต่มันใช้แค่นี้ มันยังใช้ได้อีกอ่ะ " " ผมว่าอย่างคุณนี่นะใช้แค่นี้ก็พอแล้ว " " อ้าว ทำไมพูดแบบนี้อ่ะ นายหาว่าชั้นไม่มีปัญญาใช้อย่างอื่นได้มากกว่านี้ใช่ป่ะ " " ไม่ใช่อย่างงั้น คือแบบว่า.." " มันไม่ใช่ยังไงอ่ะ คือที่พูดมามันหมายความว่าอย่างงั้นเลยอ่ะ " " โอ้ย..โรคเก่ากำเริบอีกแล้ว ไม่ฟังกันมั่งรึไง " " เห็นมะ นายก็หาว่าชั้นงี่เง่าน่าเบื่อ อีกแล้ว ไม่มีอะไรดีเลย " " อ๊าว.." " นี่..จะบอกให้นะ คนอย่างชั้นน่ะมีความสามารถทำอะไรได้มากกว่านายคิด คอยดู " " ไปโน่นเลย.." " นี่คุณ...คิดดีแล้วหรอ จะไปสมัครงานน่ะ ฮะ " " ไอ้เรื่องสมัครงานเป็นเรื่องของชั้น นายไม่เกี่ยว " " หรรษา..มาได้ไงอ่ะ " " ก็บังเอิญผ่านมาแถวนี้อ่ะ เห็นยืนกระเซอะกระเซิงอยู่ ทำท่าเหมือนจะกลับบ้านเลย เลิกงานแล้วหรอ " " คือ..ชั้นพบว่าชั้นไม่ชอบงานเลขาอ่ะ ชั้นก็เลยลาออก " " ลาออก !! โอ๊ย..ทำงานไม่กี่ชั่วโมงเองอ่ะ " " ก็ไม่เห็นต้องใช้เวลาทั้งชีวิต เพื่อที่จะพิสูจน์ว่าถนัดหรือไม่ถนัดนี่ ไม่รู้ลาออกไปแล้วอ่ะ " " แล้วจะไปไหนอ่ะ " " ก็ไปสมัครงานที่อื่นอ่ะดิ " " เดี๋ยวก่อน..วันนี้เราก็ไม่มีงานทำด้วยดิ ลูกค้าที่ร้านก็ยังไม่ค่อยมี ให้เราไปส่งรึป่าวน้า " " บังเอิญหรอ " " ป่าว..ตั้งใจ " " ไม่ต้องห่วงหรอก ชั้นไม่ลาออกง่ายๆหรอก เพราะว่าชั้นเจองานที่ชั้นชอบแล้ว " " ก็ดีให้คิดได้อย่างงั้นอ่ะ แล้วทำไมมาคิดข้าวคนเดียวอย่างงี้อ่ะ " " ทำงานเพลินไปหน่อย แล้วก็ไม่อยากให้เพื่อนๆรอ ก็เลยให้เค้ามากินข้าวกันก่อนอ่ะ " " โห..ฟิตๆๆ เวลากินก็ไม่ยอมกินนะ เดี๋ยวโรคกระเพาะก็ถามหาหรอก รู้ป่าวว่ามีคนเค้าเป็นห่วง " " ใครหรอ " " ไม่บอก " " ไม่บอกก็รู้ ตามเค้ามาทั้งวัน อย่างงี้อ่ะ " ' ปื๊ด ๆ ' " หรรษา.." " ถ้าให้ผมเดานะ คุณลาออกจากงานแล้วใช่มะ " " นี่นายจะมาซ้ำเติมว่าชั้นเป็นอย่างที่นายดูถูกใช่มะ " " ผมไม่เคยดูถูกคุณนะ โป้ยเซียน " " มีอะไรจะพูดก็พูดออกมาเลยมา " " นี่คุณคิดว่าผมดูถูกคุณจริงๆหรอ ฮะ " " แล้วไม่ดูถูกยังไง นายคิดจริงๆใช่มั้ยล่ะว่าชั้นอ่ะนะแค่อยู่ร้านขายของชำ รับเงินขายของทอนเงินแค่นี้ก็พอแล้ว " " ใช่ผมคิดอย่างนั้น " " เห็นมะ แล้วอย่างเงี๊ยะ ไม่เรียกว่าดูถูกยังไง ห๊า " " คุณฟังผมก่อนได้มั้ยอ่ะ " " สุดๆเลยอ่ะ " " ฟังผมก่อน " " ไม่ต้องมา.." " ฟังก่อนสิ " " ดูถูกเลย " " ฟังก่อนได้มั้ย " " ก็ได้ " " ที่ผมจะบอกคุณอ่ะนะ ผมอยากจะบอกคุณว่าที่คุณทำไปนี่ คุณมีความสุขรึป่าวอ่ะ ห๊า " " พูดยังกะรู้ว่าชั้นทำอะไรแล้วจะมีความสุขอ่ะ " " ใช่ ผมรู้ " " รู้อะไร พูดมาเลย พูดมาเลย " " ก็ทำร้านอาหารไง คุณลืมไปแล้วหรอ ว่าคุณอยากทำอะไรอ่ะ " " ยัง ยังไม่ลืม อย่าบอกนะ ว่านายจะขายร้านหมูกะทะให้ชั้นน่ะ " " อ่ะโห..ฝันไปเหอะ " " อ๊าว " " ถ้าขายร้านให้คุณแล้วผมจะทำอะไรกิน ห๊า " " แต่มันมีทางออกสำหรับเรื่องนี้นะ " " ไม่เห็นจะมีเลย สงสัยว่าต้องรีบหาร้านเร็วๆแล้วล่ะ ขืนรอให้นายขายร้านให้นะ มีหวัง หัวหงอกเต็มหัว แก่ตายพอดีอ่ะ " " ก็มาทำด้วยกันเด้ ก็มาทำด้วยกันไง " " นายหมายความว่า จะให้ชั้นเป็นหุ้นส่วนงี้หรอ " " ก็..แล้วแต่จะคิดแล้วกัน " " เอาให้แน่จะให้อยู่ในฐานะอะไรกันแน่ พูดมา " " หุ้นส่วน หุ้นส่วนชีวิตอ่ะ " " อืม ถ้างั้น ขอเปลี่ยนชื่อร้านได้ป่ะ เปลี่ยนเป็น หมูกะทะ ไม่เอาๆ เปลี่ยนเป็น โป้ยเซียนหมูกะทะ " " อ้าว..แล้วหรรษาคาราโอเกะ หายไปไหนอ่ะ " " ก็ต่อท้ายอีกทีนึงไง ก็ให้ชั้นใหญ่กว่าหน่อยสิ เป็น โป้ยเซียนหมูกะทะหรรษาคาราโอเกะ แล้วข้างหน้านะก็ปลูกดอกไม้สีแดงให้เต็มไปหมดเลยนะ ฮวงจุ้ยจะได้ดีๆไง " " งั้นก็ปลูกขายไปด้วยเลยสิอ่ะ " " ทำไมรู้อ่ะ ว่าคิดอยู่เลย แหมรู้ทันจริงๆเลย แสนรู้ๆ " " อ๊ะอ๊าว ไม่ใช่แมว.."   โดย: 17gerrard 4 พฤษภาคม 2550 21:05:18 น.

“รักหรรษา..คาราโอเกะ” ตอนที่ 59 วันเสาร์ที่ 26 สิงหาคม 2549 กลัว ‘จิ้งจก’ “โป๊ยก่าย” กลุ้มใจตัวเอง เพราะดันเป็นคนกลัว “จิ้งจก” เอามากๆ พยายามจะหาวิธีลดความกลัว แต่ก็ทำไม่สำเร็จรู้ถึง “ลุงยาม” กับ “คิ้ม” จึงอาสาหาทางช่วยเหลือ สุดท้าย โป๊ยก่ายก็เอาชนะความกลัวกับจิ๊กจกตัวเล็กๆ ได้ เรื่องย่อนี่ก็อปมาจากโพลีพลัส แต่พอเล่าเจงๆ จะมีโป้ยก่ายป่าวว้านี่ ไปๆมาๆ จะเหลือแต่ หรรษา นะก๊าบ เอารูปมายืนยันก่อน " โรคหัวใจกำเริบเลิฟ ละเลิฟๆ " " ไอ้อ้วนอยู่ป่าว " " ทำไมหรอ " " มีเรื่องจะคุยกะเค้าหน่อยอ่ะ " " หรอ เรื่องอะไรอ่ะ " " บอกไม่ได้หรอก เรื่องของผู้ชายเค้าอ่ะ " " บอกได้เหอะ ไม่บอกใครหรอก นะนะนะ " " ความลับ จริงๆ " " นี่..ชั้นเป็นพี่สาวเค้านะ ทำไมจะรู้ไม่ได้อ่ะ บอกนิดนึงดินะ " " ก็ได้..เข้ามาใกล้ๆดิ " " อือ........ " ( กีสสส เพ่หรรษาบร้า เก๊าอยากสิงร่างโป้ยเซียน เป็นที่สุด ) "โอ้ย อะไรเล่า ตีทำไมเล่า " " ตาบ้า ทะลึ่งอ่ะ " " ก็ไม่ยอมทันมุขผมเองอ่ะ นี่ ไม่พัฒนาเลยนะ เขินนะนี่ " " อ้าวพี่หรรษา " " อ้าวอ้วน นี่เรื่องคิวนะพี่จองคิวกับยายหนูเรียบร้อยแล้ว ทุกอย่างโอเค เตรียมตัวได้เลย" " สุดยอด คราวนี้ความฝันของเค้าจะเป็นจริงแล้ว " " ทำไรกันหรอ " " ก็เค้าจะเปิดคอนเสิร์ทอ่ะเจ้ แต่เป็นคอนเสิร์ทส่วนตัวนะ จะเชิญเฉพาะญาติสนิทกับแขกวีไอพี ไปอ่ะ " " ส่วนผมอ่ะนะ เป็นสปอนเซอร์ เรื่องสถานที่ ที่ๆ " " อ้า..จิ้งจก " " เฮ้ย นี่ๆ..ไอ้อ้วนกลัวจิ้งจกหรอ " " มาก " " โห " " แกล้งน้องชั้นทำไม " " แกล้งอะไร " " ก็นายอ่ะ เอาจิ้งจกส่งพัสดุไปให้หมูตอนอ่ะ แค่นี้ทำต้องแกล้งกันด้วยอ่ะ " "เอ้ย..ผมไม่รู้เรื่อง " " ไม่รู้เรื่องแล้วใครรู้เรื่อง ใครทำ " " อ้าว..จะไปรู้เรอะ " " นี่ ใจร้ายเกินไปแล้วนะ เด็กตัวนิ๊ดเดียวก็ยังอุตส่าห์แกล้งได้ลงคออีก " " โป้ยเซียน ฟังผมดีๆนะ แล้วดูปากด้วย หนึ่ง ผมไม่ได้ทำ สอง ใครทำไม่รู้ สาม ถ้าคิดในแง่ดี มันก็เป็นการฝึกนะ เผื่อหมูตอนจะได้เลิกกลัวจิ้งจกสักทีไง และสี่ ดูดีๆเลย ผมรักคุณ " ( 55+ ยังกะตอนล้อครูกานต์เลย ฮี่ๆ ) " ไม่ขำไม่ต้องเลย นั่นแหละต่อไปนี้ห้ามแกล้งหมูตอนอีกนะ เค้าจะกลัวอะไรนิดๆหน่อยๆบ้างก็ไม่แปลก " " นั่นมันความคิดของคุณนะ ตอนนี้หมูตอนอาจจะอยากเลิกกลัวจิ้งจกแล้วก็ได้ " " โห รู้ดีนี่ นี่..ชั้นน่ะเป็นพี่สาวเค้าชั้นรู้ดีที่สุด นายไม่ต้องเลย " " แต่ผมก็รู้หัวใจของผมดีนะ ว่ามีให้แต่คุณน่ะ " " อุ้ย น้ำเน่าตลอด ไปแล้ว " " คิดถูกแล้วหมูตอน นายน่ะต้องเลิกกลัวจิ้งจกให้ได้ นายจะได้เป็นลูกผู้ชายตัวจริงเหมือนพี่ไงเล่า " " เหอะๆ ลูกผู้ชายตัวจริง ไม่ต้องมายุยงส่งเสริมเลย " " อะไรของคุณอ่ะ " " เค้าจะต้องเลิกกลัว เค้าจะต้องทำให้ได้ เค้าจะต้องแมนแบบพี่หรรษา " " ถูกต้อง " " ไม่เอาน่าหมูตอน " " เจ้อย่ามายุ่ง เค้าตัดสินใจแล้ว สู้โว้ย " " สู้โว้ย " " สู้ตาย " " สู้ตาย " " เอ้ย " " เอ้ย " " เอ้ย " " สู้โว้ย " " หรรษา " " ทำไมฮะ นี่เจ้าอ้วนอยากจะเลิกกลัวจิ้งจก ทำไมคุณไม่สนับสนุนเค้าห๊า ต่อไปในอนาคตจะได้เป็นลูกผู้ชายตัวจริงไงเล่า " " มันคนละประเด็น ลูกผู้ชงผู้ชายตัวจริงอะไรล่ะ คนเราก็กลัวอะไรกันได้ ไม่เห็นจะประหลาดเลยอ่ะ นายเองก็กลัวเหมือนกันแหละ " " โห..เสียใจ คนอย่างผมไม่เคยกลัวอะไรอยู่แร้นน " " คนอย่างผมไม่เคยกลัวอะไรอยู่แร้นน อย่ามาโม้เลยไม่เชื่อหรอก " " ไม่ได้โม้ ไม่ได้กลัวอะไรจริงๆ " " ไม่เชื่อให้ตายก็ไม่เชื่อ " " แล้วคุณจะให้ผมทำไง " " ไม่ต้องทำไง เพราะชั้นจะขุดความกลัวของนายออกมาเอง " " เห๊อะ นี่ เอางี้มะ ถ้าคุณทำให้ผมกลัวอะไรได้นี่ ผมจะย้อมทำตามคำสั่งคุณทุกอย่างเลย " " โฮะๆๆ " " แต่ถ้าผมเกิดไม่กลัวอไะรขึ้นมาล่ะก็ คุณต้องหอมแก้มผม 1 ที ป๊อดป่าวๆ" " ก็เอาดิ เพราะไง นายก็แพ้อยู่แล้วแหละ " " หือ..แมงสาบ แมงสาบปลอมไม่กลัว " " ไม่กลัวแมงสาบใช่มะ ได้ ตุ๊กแก" " โอ๋..ตุ๊กแก ตุ๊กแกปลอมไม่กลัว " " นี่เลย อาจจะกลัวก็ได้นะ " " หือ หนูปลอม หนูปลอมก็ไม่กลัว แบร่ " " โรคจิตนี่ ไม่กลัวซักกะตัวนึง " " แมงมุม ก็ม่ายกลัว " " เหลือตัวสุดท้ายแล้วนะ " " โอ้โห งูเขียวๆ งูเขียวก็ม่ายกลัว " " อือ หรรษานี่ " " มีอะไรน่ากลัวกว่านี้อีกมั้ย โยนมาให้หมดกล่องเร้ยย " " โฮะๆๆ " " โอ้โห มั่นใจมาเลย นี่คุณวันนี้มีมุขอะไรมาให้ผมกลัวอีก ฮะ " " โฮะๆๆ " " โห มั่นใจๆ จริง ๆ " " นี่ชั้นกำลังคิดอยู่ว่าถ้าชนะนะ จะให้นายทำอะไรดี ตีลังการอบหมู่บ้านดีมะ " " โอ้ " " โอ้ยไม่เอาๆ เอ๊ะเอางี้ดีกว่า แก้ผ้าวิ่งรอบสนามหลวงดีกว่า " " โอ๋..นี่มันง่ายไปแบบนั้นอ่ะ ให้ผมขอคุณแต่งงานมะ " " บ้า..ทะลึ่งตลอดเลย นั่นแหละ วันนี้ชั้นมีไพ่ตายมาฝากนายด้วย " " ไพ่ตาย ไพ่ตายอะไร " " ถูก อยากรู้หรอ เดียวดูก็แล้วกัน " " อ้วนกลมนี่นะ ไพ่ตายของคุณ " " อ้าว เดี๋ยวคอยดูก็แล้วกัน อ้วนกลม ลุย " " จ๊ะ หรรษา...อ้วนกลมไม่รักหรรษาแล้ว อึ้งไปเลยใช่มั้ยล่ะ กลัวใช่มั้ยล่ะ กลัวอ้วนกลมไม่รักใช่มั้ยล่ะ หรรษา " " ฮ่าๆๆ กลัวอ้วนกลม กลัวจังๆๆ " " นี่คุณหลังจบคอนเสิร์ทยังไม่รู้ผมกลัวอะไร อย่าลืมนะ จุ๊บๆ " " ฮึ่มๆ สัญญาต้องเป็นสัญญา " หรรษาร้องเพลงพี่เบิร์ดมาอย่างสบายอารมณ์เลย " จุ๊บๆ สัญญา อื้อ อือ อื้อ อือ " " นี่ นายไม่ได้แกล้งหมูตอนจริงๆหรอ " " ไม่ได้แกล้งจริงๆอ่ะสิ นี่ผมจะไปแกล้งหมูตอนเค้าทำไมฮะ น้องคุณก็เหมือนน้องผมอ่ะแหละ สัญญาว่าจะ จุ๊บๆ " " นายไม่กลัวอะไรเลยจริงๆหรอ " " หือ ก็บอกคุณแล้วไงว่าผมไม่ได้กลัวอะไร " " หือ..มันมีที่ไหนล่ะคนที่ไม่กลัวอะไรเลย ในชีวิตนี้ไม่มีหรอก " " นี่ไงก็มี ก็นั่งเคียงข้างคุณอยู่นี่ " " ไม่เชื่อคนอะไรจะเก่งกล้าเลิศเลอเปอร์เฟคขนาดนั้นอ่ะ " " ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ แล้วเชื่อด้วยนะว่าคุณน่ะได้หัวใจของคนที่เปอร์เฟคคนๆนี้ไปเรียบร้อยแล้วอ่ะ " " อี๊ น้ำเน่าตลอดเลย " " ไม่เน่าเลย เร็วๆเลย " " อยากกินผลไม้อ่ะ " " นี่..ล้างหน้ามาเรียบร้อยแล้วนะ " " กินด้วยกันได้นะ อร่อยนะ " " โป้ยเซียน เร็วๆเลย " " ดุด้วยล่ะ " " ต้องดุสิก็ไม่ทำตามสัญญาอ่ะ " " ตรงนี้เลยหรอ " " อ้าว หรือว่าจะ..ให้เข้าห้องไปสองต่อสองล่ะ " " ทะลึ่ง ไม่ต้องเลย " " ฮ่าๆ เร็ว " " อือๆ..." โป้ยเซียน ใช้ส้อมขูดจานผลไม้ ทำเอาหรรษาเสียวฟันแทบหลุด " โอ้ยย " " เป็นไรอ่ะ " " ปะป่าวๆ " ว่าแล้วโป้ยเซียนก็ขูดต่อ " โอ้ยๆๆ ไม่เอา โอ้ยย " " นายกลัวหรอ " " ไม่ได้กลัว ไม่ต้อง ไม่เอา " " เป็นไรอ่ะ " " อึยย ไม่เอา " " ในที่สุดชั้นก็รู้แล้วว่านายกลัวอะไร " " อ้ายย ไม่ได้กลัว มันจะหลุด ฟันจะหลุดๆ โอ้ยๆๆ " " ไม่ให้หนีด้วย ไม่ให้หนี " " โอ้ยๆๆ "   โดย: 17gerrard 4 พฤษภาคม 2550 21:06:18 น.

“รักหรรษา..คาราโอเกะ” ตอนที่ 60 วันอาทิตย์ที่ 27 สิงหาคม 2549 " อุปสรรค " “คิ้ม” มาขอคำปรึกษาจาก “อ้วนกลม” เรื่องจีบหญิง ทำให้ทั้งคู่รู้สึกเห็นอกเห็นใจ จนเป็นบ่อเกิดแห่ง “ความรัก” ในที่สุด แต่ต่างฝ่ายต่างกลัวว่าอีกคนจะรังเกียจ จึงไม่กล้าเอยปากบอกรัก “โป๊ยเซียน” เลยอาสาเป็นกาวใจ คอยประสานหัวใจให้ “คิ้ม” กับ “อ้วนกลม” หรรษา : " จ๊ะเอ๋เบบี้ อ้า..คิดถึงผมหรอ ถึงมากินหมูกะทะนี่ .." " ..." หรรษา : " ถามไม่ตอบ ฟันหลอป่าวไหนดูเด๊ะ อยากเจอผมล่ะซี่ ห๊า.. นี่เป็นอะไร ถาม.. พูดด้วยไม่ยอมพูดด้วยนี่ " โป้ยเซียนไม่ทันตอบ ไมค์ก็โผล่เข้ามา ไมค์ : " มาแล้วครับ ขอโทษด้วยนะโป้ยเซียนที่ทำให้รอนาน " หรรษา : " นี่นายนัดโป้ยเซียนกินข้าวหรอ " พาเพลิน : " เฮ้อ..น่าสงสารพี่โป้ยเซียนจังเลยอ่ะ อย่างนี้เค้าเรียกว่า ถูกคลุมถุงชน " หรรษา : " ฮึ..กล้าบุกมาเย้ยถ้ำเสือ พญาเสืออย่างข้าไม่ยอมหรอก ฮึ " พาเพลิน : " น้องพญาเสือก็ไม่ยอมเหมือนกัน " หรรษามาร้องเพลงไล่ไมค์ (ที่(วงเล็บ) คือเนื้อที่ถูกนะ ก้อรู้ใช่ม้า เพ่บอยของเรา จำได้ทุกอย่าง ยกเว้นเนื้อเพลง 55+ ) " เธอไม่รัก ฉันไม่รู้ ที่เธอไม่รัก ฉันไม่รู้ แต่ที่รู้ ฉันมัน(นั้น)รักเธอมาตั้งนาน เธอไม่คิด ฉันจะคิด ว่าเธอคนนี้ ใช่ที่ฝัน เข้ากันไม่ยากเท่าไหร่ เธอยัง(จะ)ร้อน ฉันก็รัก จะเย็นเป็นน้ำ ฉันก็รัก เธอจะรัก(รั้น) ฉันจะมัดเธอไว้ด้วยใจ ( ถ้าเธอหนี ฉันจะตาม จะดำลงน้ำ ข้ามไปไหน จะไปให้ถึงใจเธอ ) << บอย เอ้ย หรรษา ข้ามไปไม่ร้องอ่ะ * ก็คนมันรอเธอมาตั้งนาน ข้างเดียว ไม่(แค่)อยากจะเกี่ยวเธอมาไว้กอด ทั้งตัวและใจ ไมค์ : นี่เงินนะ ไม่ต้องถอน ไปกันเถอะโป้ยเซียน ไม่ให้รัก ฉันจะรัก ไม่ให้สน ฉันจะสน ก็เป็นเหตุผลของใจ หรรษา : หยุดได้แล้ว แป๊ะซะ : มันหยุดไม่ได้ครับพี่หรรษา หรรษา : ทำไมเล่า เกี๊ยง : ก็มันหยุดไม่ได้ครับ หรรษา : งั้นไล่ออก!! " สนุกแม่ะ " " มาซื้อของหรอจ๊ะ " " ป่าวหรอก จะมาซื้อคนหน่อยอ่ะ " " ขอโทษนะ ที่นี่ไม่ขายคน " " อ้าวหรอ นึกว่าคนที่นี่ใช้เงินซื้อได้ซะอีก " " อ๊าว..ทำไมพูดจาแบบนี้อ่ะ " " ขอโทษ.." " ผมมีคำถามอยากจะถามคุณคำนึงอ่ะ แล้วผมก็จะไป " " ถามหลายๆคำก็ได้ ไม่มีใครเค้าว่าไรสักหน่อย " " พอดีผมมีเพื่อนสนิทอยู่คนนึงอ่ะ แล้วเค้าก็ไปชอบผู้หญิงคนนึงม๊ากมาก แต่อาม่ากับป๊ะป๊าของเค้าบังคับให้แต่งงานกับผู้ชายคนนึงที่รวยม๊ากกก เลย ถ้าเป็นคุณน่ะ คุณจะเลือกใครหรอ " " หรรษา " " คุณจะเลือกความร่ำรวยใช่ป่ะ " " หรรษา " " หรือบางทีคุณอาจจะไม่ชอบความร่ำรวยก็ได้ แต่คุณโดนอาม่ากับป๊ะป๊าบังคับ คุณก็เลยปฏิเสธไม่ได้ไง เฮ้อ..ผมพอจะรู้คำตอบที่จะไปบอกเพื่อนแล้วแหละ ว่าให้ทำใจซะ โชคดีนะ ลาก่อน " " หรรษา " " ทำอะไรบ้าๆนะ หรรษา ๆ ๆ ๆ" " ผมอยู่นี่.." " หรรษา นายยังไม่ตายอ่ะ " " ผมยังไม่ตาย ผมแค่ผูกกระสอบทรายเท่านั้นเองอ่ะ " " โอ้ว..บ้า " โป้ยเซียนตีไหล่หรรษา แก้เก้อ ไป 1 ที " อุ๊ย " " บ้าที่สุดเลย " " นี่..ผมดีใจนะ ที่คุณเป็นห่วงผมอ่ะ โป้ยเซียน ต่อให้ผมมีอุปสรรคที่ยิ่งใหญ่ขนาดไหนมาขวางกั้นอ่ะนะ ผมก็จะไม่ย้อท้อหรอก ถ้าจุดหมายปลายทางของผมมีคุณอยู่จริงอ่ะ ขอถามอะไรหน่อยดิ คุณยังรักผมอยู่ใช่ป่ะ " " ก็.." " อ้วนกลม ผมมีเรื่องอยากจะบอกคุณน่ะ " " จริงหรอใจตรงกันเลย อ้วนกลมก็มีเรื่องอยากจะถามหรรษาเหมือนกัน " " คือ.." " อ้วนกลมก็แค่อยากจะรู้ว่า หรรษาน่ะ คิดยังไงกับอ้วนกลม อ๊ะ..ห้ามตอบว่ารักแบบเพื่อน รักแบบพี่น้อง หรือว่ารักแบบญาติผู้ใหญ่ " " อ้วนกลม ผมรักอ้วนกลมแบบ.." " แบบคนรักใช่มั้ย " " แบบเพื่อนสนิทอ่ะ แล้วก็สนิทมากๆด้วยนะ คือคล้ายๆจะเป็นแบบญาติผู้ใหญ่กันเลยนะ " " ไม่เคยรักแบบคนรักเลยหรอ " " ไม่เคยอ่ะ ผมขอโทษนะ " " ไม่ต้องขอโทษหรอก เพราะว่าอ้วนกลมก็รู้สึกอย่างนั้นกับหรรษาเหมือนกัน " " อ้วนกลม.." " ไม่ต้องไปส่ง อ้วนกลมไม่เป็นไรเลย บ๊ายบาย " " ทำไม..หึงอ้วนกลมอ่ะดิ " " โอ้โห..ป่าวซะหน่อยไม่ได้หึง แค่อิจฉาคิ้มเท่านั้นเองอ่ะ คิ้มอ่ะนะ อยู่กับคนที่เค้ารักแล้วก็มีความสุข ส่วนผมอ่ะสิ อยู่กับคนที่ผมรัก แต่มีความทุกข์ใจอ่ะ " " งั้นชั้นก็ต้องอิจฉาอ้วนกลมบ้างน่ะสิ เพราะว่าอ้วนกลมได้อยู่กับคนที่ตัวเองรักอย่างมีความสุข ในขณะที่ชั้นน่ะ ต้องอยู่กับคนที่ไม่รัก แล้วก็มีความทุกข์ด้วย " " อ๊าว..นี่คุณไม่ได้รักผมหรอ " " ไม่รู้ " " นี่ถามจริงๆนะ คุณยังรักผมอยู่รึป่าวอ่ะ " " นี่จะต้องให้บอกกี่ครั้งเล่า " อยู่ๆโมจิก็โผล่มา ทำให้โป้ยเซียนไม่ได้ตอบ โมจิ " รักสิหรรษา โมจิรักหรรษาที่สุดเลย " หรรษา " ทำไมคุณกลับมาเร็วจังเลยอ่ะ ไหนบอกจะกลับพรุ่งนี้ไง " โมจิ " ก็เพราะโมจิอดคิดถึงหรรษาไงล่ะ นี่โมจิกะจะชวนหรรษาไปเที่ยวด้วยกันด้วยนะ นะ " โป้ยเซียน " งั้นชั้นขอตัวกลับก่อนแล้วกันนะ " โมจิ " ไปเที่ยวด้วยกันมั้ยละโป้ยเซียน " ไมค์ " คงไม่ได้หรอกครับ เพราะผมก็มารับโป้ยเซียนไปเที่ยวเหมือนกัน " โป้ยเซียน " งั้นเราไปกันเถอะนะไมค์ "   โดย: 17gerrard 4 พฤษภาคม 2550 21:07:10 น.

“รักหรรษา..คาราโอเกะ” ตอนที่ 61 วันเสาร์ที่ 2 กันยายน 2549 “ดาราจำเป็น” “หรรษา” ยอมให้ “โมจิ” ใช้ร้านหมูกระทะของตัวเองเป็นสถานที่ถ่ายทำมิวสิควิดีโอ แถมยังต้องมาจับคู่กับ “โป๊ยเซียน” เป็นดาราจำเป็นให้อีก เพราะดาราตัวจริงดันเบี้ยวงานเอาดื้อๆ แต่ถึงจะเป็นมือใหม่ทั้งคู่ก็ไม่ทำให้ผู้กำกับฯ ผิดหวัง เพราะโป๊ยเซียนกะหรรษาแสดงเป็นคู่รักคู่เลิฟกันเนียนสุดๆ จากภาพ จากตอนที่แล้วที่หรรษา กับ โป้ยเซียนไม่เข้าใจกัน วันนี้หรรษามาหาที่ร้าน แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรกัน นอกจากยิ้มให้กันก็ชื่นใจละ " ^-^ " " ^-^ " แต่ยิ้มให้กันได้แปปเดียว " ฮึม.." โมจิ ก็โผล่มา ทำเอาหรรษากับโป้ยเซียนต้องจ๋อย แล้วดึงหรรษาออกไป " หรรษาแน่ใจนะ ว่าไม่ได้คิดอะไรกับโป้ยเซียนน่ะ " " แน่ดิ แน่ใจสุดๆเลย " " หรอ แล้วหรรษารู้มั้ยว่าถ้าโมจิจับได้ ว่าหรรษาคบกับใครอยู่นี่ อะไรมันจะเกิดขึ้น " " น้ำซุปเดือดๆนี่นะ มันคงจะร้อนมากเลยนะหรรษา ดีเลยโมจิจะเอาน้ำซุปนี่นะ ไปราดคนที่มาแย่งคนรักของโมจิ มันจะได้เสียโฉมกันไปเลยไงล่ะ " " อึยย..ผมรู้ ผมไม่ได้ชอบโป้ยเซียนจริงๆนะ สาบานได้ " " ขอสายโป้ยเซียนครับ " " .... " " โป้ย..โป้ยเซียน คุณใช่มั้ย " " .... " " ฮัลโหล ๆ ๆ " " โป้ยเซียน..นี่ คุณโกรธผมรึไงล่ะ " " ทำไมต้องโกรธ " " อ๊ะ แล้วไม่โกรธ แล้วหนีมาทำไมอ่ะ " " ไม่ได้หนี " " แล้วเมื่อวานโทรไปทำไมไม่พูด ห๊า " " มันก็เรื่องของชั้น " " ถ้าคุณจะโกรธผมเรื่องโมจิอ่ะนะ ผมอธิบายได้ คุณก็รู้ไม่มีอะไรกันน่ะ " " ไม่รู้ " " ต้องรู้ ไม่ต้องไปเลย " " ไม่ให้จับ โอ้ยปล่อย " " ไม่ปล่อย " " ปล่อย " " ก็บอกว่าไม่ปล่อยไง " " โอ้ย..เจ็บ " " ก็ผมห่วงคุณน่ะ เข้าใจมั้ย " " นี่เป็นห่วงอะไร ชั้นไม่เข้าใจ " " โห..เยี่ยมมาก ใช่เลยผมจะเอาสองคนนี้เป็นพระเอกนางเอก เอ็มวีของผม " " ห๊า !! " " ตาบ้า..ทำหน้าอะไรของนายนี่ ทุเรศจริงๆเลย " " 5 4 3 2 แอ็คชั่น " " โป้ยเซียน ชั้นจะมาขอหรรษาคืน " " เอ่อ.. " " เธอไม่ต้องพูดอะไรเลย เพราะต่อให้เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เหลืออยู่บนโลกนี้ หรรษาก็ไม่มีวันรักเธอเด็ดขาด เธอก็คงจะรู้สินะ ว่าชั้นกับหรรษาน่ะ เรารักกันมาก " " ก็แค่เคยรักอ่ะ เธอเป็นคนทิ้งเค้าไปหาผู้ชายคนอื่นเองอ่ะ แล้วเธอจะมีหน้ามาบอกว่าเธอรักเค้าได้ไงเล่า " " ก็ตอนนั้นชั้นยังเด็กนี่ ชั้นไม่รู้ว่าหรรษามีค่ามากแค่ไหนสำหรับชั้น แต่ว่าตอนนี้ชั้นรู้อย่างเดียว ชั้นรักหรรษามากที่สุด แล้วเธอก็หมดสิทธิ์ในตัวหรรษาด้วย " " แต่หรรษาเป็นคนนะ ไม่ใช่สิ่งของที่ใครจะมาจับจองเป็นกรรมสิทธิ์ได้ " " จะคนหรือว่าสิ่งของ หรรษาก็เป็นของชั้นอยู่ดีอ่ะ หรรษาเค้ารักชั้น เค้าไม่ได้รักเธอเข้าใจไว้ด้วย เค้าคบกับเธอแค่ขั้นเวลาเท่านั้นเองอ่ะ แล้วตอนนี้ชั้นก็กลับมาแล้วด้วย เพราะฉะนั้นเธอหมดสิทธิ์ในตัวหรรษา คืนหรรษามาให้ชั้น " " ชั้นไม่ให้อ่ะ .. " สองสาวเล่นเอ็มวี ทะเลาะกันเพื่อแย่งหรรษา แต่ดูเหมือนจริงจนหรรษา ต้องตะลึงงัน " เฮ้อ..นี่ชั้นพูดอะไรออกไปอ่ะ " " โป้ยเซียน คุณรักผมใช่มั้ย คุณรักผมน่ะ คุณถึงไม่ยอมยกผมให้โมจิอ่ะ " " เข้าใจอะไรผิดรึป่าว มันเป็นแค่การแสดงน่ะ หรรษา " " ไม่อ่ะ ผมรู้ มันเป็นความรู้สึกลึกๆของคุณน่ะ " " ตอนที่ชั้นแสดงอ่ะนะ ชั้นก็นึกถึงหน้าถึงความดีของไมค์ ทำให้ชั้นแสดงออกมาได้ ก็แค่นั้นเอง " " ทำไมคุณไม่ยอมรับความจริงบ้างอ่ะ " " หรรษา ไปเข้าฉากกันเถอะ ไป " " โมจิ คุณไปก่อนได้มั้ย ผมมีเรื่องจะคุยกับโป้ยเซียนเค้าอ่ะ " " ไม่ต้องไปหรอก อยู่กันตรงนี้แหละ หรรษา มีอะไรก็พูดออกมาเลย ให้โมจิได้ยินด้วย " " มีเรื่องอะไรหรอ หรรษา " " เอ่อ..คือว่า เอ่อ... คือ..." หรรษามัวแต่อ้ำอึ้ง โป้ยเซียนเลยเดินหนีเข้าไปในบ้านเลย มาดูเอ็มวี ของพี่บอย ในเรื่องรักหรรษากัน วันนั้นฉันไม่เคยได้ถาม ว่าใจฉันมันคิดกับเธอเช่นไร เธอเองก็ยังมองข้ามฉันไป แล้วเหตุใดจึงอยากเจอทุกวัน ฉันเลยถามหัวใจฉันดู ก็เลยรู้ที่มันตอบกลับมา ว่าใจ มันเรียกเธอที่รัก มันไม่หยุดรักเธอ เวลาขาดเธอ เหงาใจจนทนไม่ไหว ก็ใจ มันรักเธอกว่าใคร มันต้องเหนื่อยแทบตาย ที่ต้องเก็บรักให้อยู่ลึกๆ ทั้งที่อยากบอกเหลือเกิน วันนี้คงจะยังไม่สาย ที่จะใช้เวลาบอกเธอทุกคำ ฉันหวังจะเปลี่ยนแปลงเรื่องทุกอย่าง นับจากนี้ฉันจะทำเพื่อเธอ เพราะฉันถามว่าใจรักใคร ก็ได้รู้ที่มันตอบกลับมา ว่าใจ มันเรียกเธอที่รัก มันไม่หยุดรักเธอ เวลาขาดเธอ เหงาใจจนทนไม่ไหว ก็ใจ มันรักเธอกว่าใคร มันต้องเหนื่อยแทบตาย ที่ต้องเก็บรักให้อยู่ลึกๆ ทั้งที่อยากบอกเหลือเกิน เพราะฉันถามว่าใจรักใคร ก็ได้รู้ที่มันตอบกลับมา ว่าใจ มันเรียกเธอที่รัก มันไม่หยุดรักเธอ เวลาขาดเธอ เหงาใจจนทนไม่ไหว ก็ใจ มันรักเธอกว่าใคร มันต้องเหนื่อยแทบตาย ที่ต้องเก็บรักให้อยู่ลึกๆ ทั้งที่อยากบอกเหลือเกิน ทั้งที่อยากบอกเหลือเกิน ทั้งที่อยากบอกเหลือเกิน ทั้งที่อยากบอกเหลือเกิน " หรรษา นายกลับไปหาโมจิเถอะ ชั้นรู้ว่านายสองคนยังรักกันอยู่ ถ้านายกลับไปหาเค้า นายสองคนก็จะมีความสุข " " นี่คุณไล่ผมจริงๆหรอ " " อือ..ชั้นอยากให้นายไปจริงๆ " " เพราะอะไรอ่ะ คุณไม่ได้รักผมหรอ " " ไม่มีเกี่ยวกับความรักแล้ว แต่ตอนนี้ชั้นไม่รู้ว่าชั้นอยู่ในสถานะไหน ชั้นไม่รู้ว่าชั้นอยู่ในส่วนไหนของชีวิตนายน่ะ ชั้นเหนื่อยแล้วอ่ะหรรษา พอเหอะ " " โป้ยเซียน ผมรักคุณ " " โป้ยเซียน ๆ โป้ยเซียน หยุดก่อน " " นายมาทำงี้กับโป้ยเซียนได้ไงอ่ะ " " นายไม่เกี่ยวถอยไปก่อนได้ป่ะ " ' เพี๊ยะ !! ' อาม่าตบหน้าหรรษา " อาม่า.. " " ลื้อกล้าดียังไง ถึงได้มาจูบอาโป้ยเซียนอย่างงี้ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป อั้วะ บ้านอั้วะ ไม่ขอต้อนรับลื้อ แล้วห้ามลื้อยุ่งกับอาโป้ยเซียนอีก เป็นเด็ดขาด ถ้าลื้อยังขืนมายุ่ง อั้วะจะฆ่าลื้อ " ความรักที่ถูกกีดกัน ทำให้ทั้งหรรษา และ โป้ยเซียน ได้แต่คิดถึงกัน   โดย: 17gerrard 4 พฤษภาคม 2550 21:08:09 น.

“รักหรรษา..คาราโอเกะ” ตอนที่ 62 วันอาทิตย์ที่ 3 กันยายน 2549 เมื่อ "โป๊ยเซียน" ตกลงแต่งงานกับ "ไมค์" ตามที่ "เตี่ย" กับ "อาม่า" ต้องการ ทำให้ "หรรษา" อกหักจนคิดขายร้านหมูกระทะ เริ่มต้นตอน 62 (ตอนจบ) ด้วยบรรยากาศเศร้าๆ เคล้าน้ำตา ประกอบเพลง อยากบอกเธอเหลือเกิน กันแบบนี้ วันนี้คงจะยังไม่สาย ที่จะใช้เวลาบอกเธอทุกคำ ฉันหวังจะเปลี่ยนแปลงเรื่องทุกอย่าง นับจากนี้ฉันจะทำเพื่อเธอ เพราะฉันถามว่าใจรักใคร ก็ได้รู้ที่มันตอบกลับมา " หรรษา " " ลูก..มีเรื่องอะไรพูดกับแม่ก็ได้นะ " " เฮ้อ " " หือ..ทีไอ้เรื่องที่ไม่ควรจะพูดก็พูดม๊ากมาก แต่ไอ้เรื่องที่ควรจะพูดก็ไม่ยอมพูดอ่ะ เอ้อ " " นั่นสิครับแม่ ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ทีไอ้เรื่องไม่ควรจะพูดก็พูดมาก ทีไอ้เรื่องที่ควรจะพูดก็พูดไม่ออก " " เฮ้ยยย " แม่ตีไหล่ หรรษาไป 1 ที " อุ๊ยแม่ เจ็บอ่ะ " " อ้าว มันจะได้หลุดพูดๆออกมาไงลูก " " โห ไม่ฮาเลยไม่ฮา " " กลุ้มใจเรื่องโมจิหรอ จะปล่อยให้เค้ารอไปอีกนานแค่ไหนลูก ผู้หญิงน่ะ ถ้าเค้าไม่รักไม่ชอบเค้าไม่ตามตื้ออย่างนี้หรอกนะ ลูกก็เหมือนกัน ถ้ารักเค้าชอบเค้าก็บอกเค้าไป อย่าปล่อยให้เค้ารอ มันน่าเกลียด ผู้หญิงน่ะเค้ามีศักดิ์ศรีนะลูกนะ " " หือ..ไม่ใช่อย่างนั้น แม่ไม่ใช่ " " อ้าวแล้วอะไรที่มันใช่ล่ะลูก " " ผม... โอ้ยยยย " " รู้ละ ถ้าเกิดเขินไม่กล้าพูดนะ เดี๋ยวแม่จัดการเอง " " แม่..แม่..แม่จะพูดไรอ่ะ แม่ " " พี่หรรษาเกิดเรื่องใหญ่แล้ว " " มีอะไรอ่ะหมูตอน ฮะ " " เจ้ตกลงแต่งงานกับพี่ไมค์อ่ะ " " ห๊า " " คุณรักไมค์มั้ย " " ไม่รัก ... แล้วตกลงแต่งงานกับเค้าทำไม " " แค่นี้แหละที่ผมอยากรู้อ่ะ โชคดีนะ " พี่หรรษาเลยต้องไปนั่ง หมาเหงา น้ำตาตกคนเดียวที่ริมน้ำ " คุณแม่ว่าคนที่กำลังจะแต่งงานควรจะต้องมีความสุขมั้ยคะ " " มีความสุขสิจ๊ะเพราะว่ามันเป็นวันนึงที่สำคัญที่สุดในชีวิตเราเลย " " แต่คุณแม่ดูหน้าพี่หรรษาสิคะ หน้าพี่หรรษาดูไม่มีความสุขเลยอ่ะคะ คุณแม่ดูสิ " " พาเพลิน ลูกรู้นี่จ๊ะว่าพี่ชายของเราน่ะเป็นพวกปากกับใจไม่ตรงกัน เห็นหน้าอมทุกข์แบบนี้ มีความสุขจะตาย เข้าใจมั้ยจ๊ะ " " ป๊ะป๊ามีลับลมคมในอะไรกันนักกันหนานี่ " " คืองี้อ่ะนะ คนที่เค้าฝากเรื่องนี้มาคุยกับลื้อ เค้าไม่อยากให้เรื่องนี้รั่วไหล " " ทำไมอ่ะครับ " " อั้วะบอกลื้อได้ว่ามันเป็นเรื่องทางธุรกิจ อั้วบอกลื้อได้แค่นี้อ่ะ อั้วะเข้าเรื่องเลยนะ " " ก็ควรจะอ่ะ ผมอึดอัดจะตายแล้วนี่ " " มีคนจะซื้อร้านลื้อ ลื้อขายเท่าไหร่ เค้าให้ราคาดีนะ ถ้าลื้อตกลงนะ อั้วเอาสัญญามาให้ลื้อเซ็นเลย " " ป๊ะๆๆ ป๊ะป๊า ใจเย็นๆครับ ผมยังไม่ได้บอกอะไรเลยฮะ " " เอ้ยย อย่าเสแสร้งน่า อั้วะเห็นหน้าลื้อก็รู้แล้ว ตกลงโอเคเลย " " ผมไม่ขายหรอกครับ ป๊ะป๊า ร้านนี้คือชีวิตผมเลยนะครับ ยังไงผมก็ไม่ขายหรอกครับ สวัสดีครับ " " อะไรกันนี่อาม่า อาม่ามุขเดียวกับป๊ะป๊าเลยนะครับ " " อ้าวหรอ อาตี๋อีใช้ไปเลี้ยวหรอ " " อาม่ามีไรอาม่าว่ามาเลยดีกว่า " " อ่ะ ลีๆ เริ่มเรื่องเลยนะ " " ครับ " " มีคนเค้าจะขอซื้อร้านลื้ออ่ะ ขายเท่าไหร่ เค้าให้ราคาลีนะ ตกลงขายเลยใช่ป่ะ ไปทำสัญญากัน " " อาม่าครับ คนที่อาม่าบอกน่ะ คนเดียวกับป๊ะป๊า ใช่มั้ยครับ " " ก็ใช่นะซี อาหรรษา ลื้อยังหนุ่มยังแน่น ลื้อไปเริ่มต้นใหม่ที่ไหนก็ล่าย " " อาม่า ความรู้สึกที่ผมมีให้กับร้านนี้อ่ะนะ มันไม่สามารถไปเริ่มต้นใหม่แบบที่อาม่าเข้าใจหรอกฮะ สวัสดีครับ " " มานี่เลยพี่หรรษา พี่หรรษา... " " พี่ไม่ขายอ่ะ " " อ้าว... ไม่ขายอะไรอ่ะ " " ก็อ้วนจะมาคุยกับพี่เรื่องคนมาถามซื้อร้านพี่ไม่ใช่หรอ ป๊ะป๊ากับอาม่าก็มาถามแล้วไง ถามจริงๆเหอะ ใครจะซื้อร้านพี่อ่ะ " " อ๋อเค้ารู้แล้ว สงสัยอาม่ากับป๊ะป๊า คงมาขอซื้อร้านแทนพี่ไมค์อ่ะครับ " " ไมค์หรอ แล้วไมค์เกี่ยวอะไรด้วย จะมาซื้อร้านพี่ทำไม " " ก็คงอยากทำความฝันของเจ๊ให้มันเร็วขึ้นมั้ง ก็เจ๊เค้าฝันอยากได้ร้านอาหารให้ได้ก่อนไงพี่ ถ้าไม่ได้นี่ เจ๊จะไม่แต่งงาน แล้วร้านที่เจ๊เค้าฝันก็เป็นร้านพี่หรรษา ท่าทางพี่ไมค์คงอยากแต่งงานตามกำหนดอ่ะ เลยมาขอซื้อร้านจากพี่ไง " " เค้าว่าทางที่ดีน่ะ พี่รีบขายร้านเถอะครับ รักเค้าแต่ไม่ยอมบอกอ่ะพี่ อยู่ไปมันก็ทรมานนะครับ พี่หรรษารีบไปเหอะ " " เฮ้ย.. " " พี่หรรษารู้มั้ยครับ ว่าคนแถวนี้เค้าเรียกพี่ว่าอะไร " " เรียกว่าอะไร " " คนขี้แพ้ สู้พี่คิ้มก็ไม่ได้ ถึงแม้เค้าจะเป็นคนทำอะไรไม่ค่อยสำเร็จนะครับ แต่เค้าก็ไม่ยอมแพ้กับความรัก เค้าสู้ สู้จนหัวชนฝา ชนเพดาน ถึงแพ้มา ก็แพ้อย่างมีศักดิ์ศรี " " อ้วนพูดจบยังอ่ะ " " ยังครับ ยังไม่จบ เค้าว่าเจ๊น่ะ แต่งงานกับพี่ไมค์ดีแล้วนะครับ พี่ไมค์น่ะเป็นคนรักจริง กล้าแสดงออก กล้ารับผิดชอบ ถึงตอนนี้ เจ๊ยังไม่รักพี่ไมค์ แต่คนดีอย่างพี่ไมค์ อีกหน่อยเจ๊ก็รักเองล่ะครับ " หรรษาไม่ตอบ เดินจากโป้ยก่ายไป ทุกคน คิ้ม อ้วนกลม โป้ยก่าย พาเพลิน เลยต้องกอดกันร้องไห้ " ผมเปลี่ยนใจละ... " " หรรษา... " " ตกลงผมจะขายร้านให้ โป้ยเซียนจะได้มีร้านในฝันไง จะได้ไม่ต้องไปหาร้านอื่น ก็จะได้แต่งงานตามกำหนดเวลา จะซื้อเท่าไหร่ก็ได้นะ ผมขายทั้งนั้นแหละ ตกลงจะทำสัญญากันเลยมั้ย ผมพร้อมเสมอนะ " " นายรีบขนาดนั้นเลยหรอ " " ใช่ จะได้รีบๆไปไง ผมขอกลับไปเตรียมสัญญาก่อนนะ " หรรษา บอกขายร้าน แล้วก็มานั่งร้องไห้คนเดียว แบบนี้ " เจอกันที่สนามเด็กเล่น ชั้นมีเรื่องจะคุยกับนายตามลำพัง เป็นครั้งสุดท้าย " " มาแล้วทำไมคุณไม่พูดอะไรอ่ะ " " ก็นายไม่ใช่หรอ ที่มีเรื่องอยากจะพูดอ่ะ แล้วทำไมไม่พูดก่อนล่ะ จนป่านนี้แล้ว ยังไม่เลิกกวนประสาทชั้นอีกหรือไง " " เลิกว่าผมซักทีได้มะ " " ก็มันจริงนี่ คนอะไรปากเสีย ชอบว่าคนอื่น ชอบแกล้งชั้น " " ผมไม่ดีอะไรเลยใช่ป่ะ " " นายเป็นคนดี นายเป็นคนจิตใจดีด้วย นายชอบช่วยเหลือคนอื่น ถึงแม้นายจะเดือดร้อน นายก็ไม่เคยบ่น " " คุณก็เหมือนกันน่ะ คุณก็เป็นคนดี จิตใจดี ถึงแม้บางครั้งจะขี้งอนมากไปหน่อย แต่มันก็ทำให้ผมรักคุณ " " ชั้นก็รักนาย แต่ว่า..ชั้นกำลังจะแต่งงานกับไมค์อ่ะ " " ชั้นไม่ได้รักไมค์ ชั้นไม่ได้รักไมค์เลย หรรษาชั้นรักนายอ่ะ " " ผมรู้...ว่าคุณรักผมอ่ะ แต่คุณก็รู้ไม่ใช่หรอ ว่าเราแต่งงานกันไม่ได้ " " ทำไมอ่ะ ฮือๆๆ " " คุณก็รู้อ่ะ ว่าที่บ้านคุณไม่มีใครยอมรับผมสักคนเลย แล้วจะให้ผมทำยังไงอ่ะ แล้วมันจะมีประโยชน์อะไรอ่ะ หรือคุณจะให้ผมพาคุณหนี ผมทำไม่ได้หรอกนะ " " เพราะคุณมีค่าเหลือเกิน " " ฮือๆๆ หรรษา... " " หรรษา.. " " โมจิ.. " " คือว่าโมจิอยากจะ.. " " ผมรักโป้ยเซียนน่ะ ผมไม่ได้รักคุณ " " ... " " อ่อ..หรรษา ไม่เป็นไรนะ ยังไงโมจิก็ยังคิดว่า หรรษาเป็นเพื่อนโมจิเสมอนะ " " ขอบคุณนะ " " วันนี้เป็นวันที่สำคัญที่สุด เจ้าสาวก็ต้องแต่งตัวให้สวยที่สุดสิลูก " " ครับแม่ ผมคงโชคดีที่สุด ที่เห็นโป้ยเซียนสวยที่สุด " หรรษา ยิ้มให้ไมค์ แต่ก็ไม่อาจทนเห็นภาพตรงหน้าได้ แต่ไมค์กลับจับมือ หรรษากับโป้ยเซียนมาจับกันไว้ " ความรักของคุณทั้งสองคนมันยิ่งใหญ่มาก ผมยอมแพ้ " หรรษากับโป้ยเซียน มายืนคู่กัน เหมือนจะถาม อาม่า กับป๊ะป๊า ว่าคิดอย่างไร อาม่า " อั้วะมาคิดๆดูแล้วอ่ะนะ ถ้าได้หลานเขยเป็นคนไทย แล้วเป็นคนดีอย่างลื้อ มันก็ดีเหมือนกันเนาะ " ป๊ะป๊า " เออๆ มันไม่ดีเหมือนกันหรอก มันดีทีเดียวล่ะ คนจีนหรือคนไทยไม่เป็นไรหรอกก็ขอให้รักจริงก็แล้วกัน " ทุกคนพร้อมใจกัน ปรบมือ ยินดีกับ หรรษา และโป้ยเซียน " พี่หรรษา..ร้องเพลงให้ฟังหน่อยดิ " " เอ้ย...เพลงอะไรเล่า " " เพลงอะไรก็ได้ " " เอาเพลงที่พี่หรรษาชอบอ่ะคะ " " เพลงนี้ก็ได้ .... " " ก็แปลกใจว่าทำไมต้องเธอ เมื่อตัวเธอก็ไม่เคยสนเรา หรือเป็นบุพเพส่งมารึป่าว ให้เราต้องยอมแต่เธอคนเนี๊ยะ " " ก็แปลกใจว่าทำไมต้องเธอ ไม่อยากเจอก็ต้องเจอทุกที หน้าตาอย่างเธอไปให้ไกลก็ดี ได้เจอกี่ทีก็มีแต่เรื่องร้อนใจ " " ใจอยากจะร้องเป็นเพลงดังๆ ว่าเธอถูกใจฉันเหลือเกินคนเนี๊ยะ หน้าตานิสัยประมาณอย่างเงี๊ยะ พอดีกับหัวใจ ต้องออกมาร้องเป็นเพลงดังๆ ว่าจะรอจนวันที่เธออ่อนไหว ให้เธอยอมรับเพลงรักนี้ไว้ ในใจของเธอ.." " ไม่อยากรู้ .." " ก็ต้องรู้ " " ไม่อยากฟัง " " ก็ต้องฟัง " " ก็น้ำคำเธอไม่น่าไว้ใจ " " จะปิดหู " " อย่าปิดหู " " จะปิดไว้ " " อย่าปิดใจ " " ก็หัวใจไม่มีทางให้เธอ " " ใจอยากจะร้องเป็นเพลงดังๆ..... " โป้ยเซียน .... " แล้วนี่ก็เป็นประวัติศาสตร์ความรักที่ไม่น่าจะลงเอยกันได้ ของแม่และพ่อของหนูจ๊ะ พ่อเค้าเลี้ยงลูกเก่งมากเลยนะ เพราะเคยผ่านประสบการณ์มาแล้ว แอ้..อย่าเข้าใจผิดล่ะ ว่าพ่อเคยไปมีลูกที่ไหนมาก่อน พ่อกับแม่น่ะ เคยช่วยกันเลี้ยงเด็กมาแล้ว แต่แม่ก็ช่วยเลี้ยงนะ จะไม่ให้ช่วยเลี้ยงได้ไงล่ะจ๊ะ ก็ลูกแฝดนี่นา ถึงจะมีคุณย่า คุณตา คุณทวด น้าๆ และพี่ๆ ช่วยกันเลี้ยง แต่ก็ไม่มีใครที่จะดูแลพวกหนูได้ที่ที่สุดเท่าพ่อกับหรอก จริงมั้ยจ๊ะ " หรรษา... " ขอพ่อเล่าให้ลูกฟังบ้างนะ พ่อจะบอกว่า พ่อรักลูก และแม่ของลูกมากเหลือเกิน พ่อภูมิใจที่มีวันนี้ วันที่พ่อกับแม่ของหนูมีฝันเดียวกัน วันนี้และทุกๆวัน พ่อจะสัญญาว่า จะบอกรักแม่ของลูก และลูกๆ ถึงจะมีใครเบื่อ พ่อก็ไม่สน ไม่ใช่ว่าบอกไปงั้นๆนะ บอกโดยรู้สึกอย่างงั้นจริงๆ พ่อรักแม่ กับ ลูก จ๊ะ ... "   โดย: 17gerrard 4 พฤษภาคม 2550 21:10:15 น.

รักหรรษาคาราโอเกะ ทางไอทีวี เย็นๆ เสาร์-อาทิตย์ ทำเอาข้าพเจ้าไม่ได้ออกจากบ้านเลย 7 เดือนเต็มๆ ตั้งแต่วันที่ 4 กุมภาพันธ์ 2549 ถึง 3 กันยายน 2549 และสะสมมา 4 เดือนกว่าๆ กับการเล่าด้วยภาพวันละตอน เว้นวันหยุด และวันงานสุมหัว ในที่สุดก็จบลงได้ด้วยดี เย้ๆๆ และก็ได้มารวมที่บล็อคนี้ ด้วยแล้ว   โดย: 17gerrard 4 พฤษภาคม 2550 21:11:47 น.