ก่อนจะเล่าเรื่องวันที่ 3 ก็ขอเชิญพบกับสติ๊กเกอร์ชุดสุดรักของเดี๊ยนกันก่อนเลยฮ่้า ก็รู้อะนะว่ามันเลยวัยแล้ว แต่ก็ยังอยากทำ



รูปไม่ค่อยชัดแฮะ ก็สแกนมาน่ะ... ตู้สติ๊กเกอร์ญี่ปุ่น ข้อดีของมันก็คือ มันจะมีการจัดวางท่าทางไว้ให้เราอยู่แล้ว เราไม่ต้องไปคิดว่าจะโพสต์ท่ายังไง แค่ทำตามภาพไกด์ไลน์ ก็จะออกมาแนวๆ นี้แหละ



รูปที่ผิดพลาดทางเทคนิค จริงๆ ต้องลงมานั่งข้างล่าง ดันนั่งสูงไปนิ๊ดส์ ถ้านั่งข้างล่าง รูปที่ได้ก็จะเป็นรูปสองเรา นั่งโซฟา ในบรรยากาศหะรู พลาดอย่างแรง หลับตาอีกตังหาก



ส่วนข้อเสียก็คือ มันจับเวลาอะคะ แล้วก็เลือกรูปไม่ได้ด้วย อย่างไอ้รูปหลับตาพริ้ม ข้างบน ชั้นก็อยากจะลบทิ้งแล้วถ่ายใหม่จัง แต่มันไม่ให้ เอ๊ะ หรือว่าชั้นโง่เอง ทำไม่เป็นฟะ



ภาพนี้ชอบสุดๆ ช่างสื่อถึงนิสัยของเราจริงจริ๊ง นิ่งเป็นหลับ ขยับเป็นแดรกกกกก



อุ๊บส์ ...หวานไป บีบมะนาวได้นะฮ้า



หลังจากถ่ายเสร็จแล้วก็จะมีให้เขียนอะไรต่างๆ ลงไป คำที่ชินจังเขียนในภาพข้างบนก็คือ "อุเรชี่คุเสะนิ" แปลว่า ...ท่าทางจะดีใจนะนั่น...

ก็หนุกหนาน เหมือนได้นั่งไทม์แมชชีน ย้อนเวลากลับไปสู่วัยหวานอีกครั้งง่ะ

จบแล้วก็มาต่อกันด้วยทริปวันที่ 3 กันเลย ดีสนีย์ซีจ้า

ตื่นเกือบ 11 โมง ชินจังใจร้ายบอกว่าไม่ต้องกินข้าวเช้า เพราะจะไปกินบุฟเฟท์มื้อกลางวันที่ ชั้นล่างของรร. บุฟเฟท์นี้ก็ราคาเกือบๆ สองพันเยน มีอาหารฝรั่งกะญี่ปุ่น ชั้นเลือกกินข้าวคลุก ปลาไหล กะสลัดแซลมอน และสลัดผัก ช่างห่วงใยในสุขภาพซะจริง อิๆ แต่หลังอาหารคาว ชั้นก็กินขนมเค้กไป 4 ก้อนเล็กๆ ตามด้วยโมจิแล้วก็ชูครีม แอนด์ ไอศกรีมช๊อกโกแลต และกาแฟร้อน อเมริกันคอฟฟี่ (อือ จริงๆ แยกไม่ออกว่ามันต่างกะกาแฟนธรรมดายังไง)



จริงๆ แล้วไม่ชอบกาแฟร้อนเลยนะ แต่อึไม่ออก ตั้งแต่มาญี่ปุ่นเนี่ย เลยโด๊ปซะ กินกาแฟเป็นยาระบายน่ะชั้น... (วันนี้กรีดอายไลเนอร์มาจอลิก้าด้วยละ เพิ่งถอยมาเมื่อวาน)

หลังอาหารกลางวันชินจังบอกว่าจะไปนอนพักผ่อน บ่าย 2 ค่อยไปดีสนีย์ แต่ชั้นไ่ม่พัก ขอชินจังไปเดินเล่นที่ช้อปปิ้งมอลล์ เป้าหมายคือ ร้านร้อยเยน กะ้ร้านขายยา หวังจะสอยเครื่องสำอางค์เต็มที่ แต่ไปแล้วไ่ม่มีไรน่าซื้อเลย เลยได้แต่สืบราคา กลับมามือเปล่า กลับมานอนกลางวันเป็นเพื่อนชินจัง ถึงบ่ายสองครึ่ง เลทอีกและ ก่อนไปก็แวะซื้อข้าวปั้นกะแซนวิช เอาไปกินมื้อเย็นในดีสนีย์ซี เพราะอาหารข้างในมันแพง คนจนๆ แต่ไม่เคยเจียมอย่างเรา ต้องประหยัด

ไปถึงดีสนีย์เกท ชินจังพาชั้นเข้าไปเดินในห้างอะไรก็ม่ายรู้ คิดเอาเองว่าเดินไปเรื่อยๆ จะทะลุไปถึงดีสนีย์ซีได้ แต่ที่ไหนได้ มันต้องต่อรถไฟไปอีกป้ายนึง ไม่อยากจะเชื่อเลยอ้า ว่าชั้นมาเที่ยวกะคนญี่ปุ่นนะเนี่ย ยังจะพาชั้นหลงทางอีก



รถไฟสายดีสนีย์ หน้าต่างจะเป็นรูปมิกกี้เม้าส์สุดน่ารัก ที่จับเวลายืนก็เป็นหัวมิกกี้



ด้านหน้าดีสนีย์ซี

อากาศร้อนมากๆ หลังจากเข้าไปพอดีมีโชว์ชิปแอนด์เดล ไม่กลัวเปียกก็ไปดูกัน



มาแร้ว เรือชิปแอนด์เดล สงสัยใช่มะ จะมาโชว์อะไรกัน



เตรียมร่มไว้ให้ดี ชิปแอนด์เดลจะมาเล่นสงกรานต์แหละ นั่นไง๊ ฉีดน้ำมาแล้ว

เห็นคนญี่ปุ่นหลายคนใส่เสื้อกันฝน ถือร่มไปยืนดูริมแม่น้ำ แต่ชั้นขอบายจ้า ขออยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ ละกัน

ดูเสร็จชั้นก็ไปเล่นดีกว่า อันแรกเป็น hotel horror (อาจจะจำชื่อได้ไม่แม่นนะ)



ตาเสื้อเขียวนั่นคือ ชินจังแหละ ตอนแรกที่เข้าไปน่าเบื่อมากๆ มีแต่ฉายวีดีโอเล่าเรื่องโรงแรม ชั้นก็คิดว่า เออ ดีสนีย์ซีนี่เครื่องเล่นมันไม่มันส์เลยจริงๆ ด้วยว่ะ แต่พอขึ้นลิฟท์เข้าไปนั่งแล้วก็ั รัดเข็มขัด ตอนแรกชั้นคิดว่า โธ่เด็กๆ สงสัยจะเป็นหนังสามมิติละซี้ แต่เปล่าเลย ไอ้ลิฟท์นรก มันโยกขึ้นโยกลง หัวใจเจ๊จะวาย

หยุดความเสียว(ไม่ซ่าน) ไว้แค่นี้ก่อนละกัน ไปต่อกันที่ดรีมครูซ



กะลังจะเดินไปดรีมครูซละน๊า

ตอนแรกก็คิดว่าคงมีอะไรให้เล่น (อาจจะมีก็ได้ แต่ไม่ได้เข้าไป) เพราะข้างหน้ามีโชว์น่ารัก ของมิกกี้ เราก็เลยแวะดูซะเลย



ถ่ายไกลๆ มาให้ดูก่อน ตรงนี้รูปจะเยอะมาก เพราะชั้นชอบโชว์แบบนี้ ดูแล้วมันกระชากหัวใจเด็กเอ๊าะๆ ในร่างของชั้นออกมา แถมตอนจบก็ยังซึ้งอีกด้วยแน่ะ



เป็นเรื่องราวของสองพี่น้อง ต้องการจะเดินทางกลับบ้าน เลยแอบขึ้นเรือมา



เรือที่ว่านี้มีกัปตันเป็นมิกกี้และมินนี่ แล้วก็ผองเพื่อนมากมาย ทำงานบนเรือ



สองพี่น้องก็ช่วยให้คนแก่ กลับรู้สึกเป็นหนุ่มเป็นสาว แล้วก็ช่วยให้คนได้รักกัน



แต่ตอนหลังถูกจับได้ ว่าลักลอบขึ้นเรือมา ช่างน่าสงสาร



แต่ก็อย่างว่า โลกของดีสนีย์ ไม่มีคำว่าเสียใจหรอก



นั่นก็เป็นโลกในฝันของชั้นจริงๆ เลย



แฮปปี้เอนดิ้งซะที โชว์จบและ แต่เรื่องของชั้นยังจ้า

ไปเที่ยวต่อ...

ชักหิวแฮะ มาเล่นแป๊บเดียวหกโมงแล้ว ชั้นเลยชวนชินจังไปหลบมุมกินข้าวเย็นกัน แบบจนๆ กินเสร็จก็เดินเล่น ถ่ายรูปเรื่อยเปื่อย



ชั้นแต่งตัวแก่จัง จริงๆ ไม่ได้อยากจะแ่ต่งชุดนี้มาดีสนีย์เล๊ย แต่ชินจังขอร้อง ชุดนี้ชินจังพาไปเลือก แล้วซื้อมาเลยนะ เป็นชุดเปิดตัวพบพ่อแม่ชินจังด้วย เรียบร้อยที่สุดในชีวิต



ตรงนี้ชั้นถ่ายแล้วไม่สวย ดูรูปชินจังละกัน



ได้บรรยากาศดีสนีย์ซีจริงจริ๊ง



ก่อนจะค่ำมืด ก็ถ่ายภาพสุดท้าย แล้วก็ไปตะลุยป่าละ

ไปเล่นรถไฟเหาะหลายๆ แบบ หัวใจจะวาย จริงๆ มันไม่เสียวเท่าสเปซเมาเท่นของดีสนีย์แลนด์หรอก ชั้นก็เคยเล่นสเปซเมาเท่นมาแล้ว ก็เล่นได้ แต่ไม่ได้ชอบอ้ะ แต่ชินจังชอบเล่น ชวนไปเล่นเครื่องเล่นแบบเนี้ยหลายอันเลย จะว่าไปก็ถือว่าคุ้ม เพราะมาตอนบ่ายจ่ายเงินน้อยกว่า แล้วได้เล่นเครื่องเล่นเยอะมาก พวกเด็กๆ ทยอยกลับบ้านกันแล้วด้วย โดยเฉพาะพวกเด็กที่มากับกรุ๊ปทัวร์ สมแล้วที่เค้าว่ากันว่า ดีสนีย์ซีเป็นโลกของผู้ใหญ่ มุ่งหน้ามาเสพความโรแมนซ์กัน

เริ่มมืดแล้ว มีโชว์ระบำไฟอีกอย่าง ชั้นเข้าไปดูเหมือนกัน แต่คนเยอะมาก สเตจโชว์ก็อยู่สูง ชั้นมองไม่เห็นเลยบอกให้ชินจังอุ้ม แต่ชินจังบอกให้ชั้นพิจารณาตัวเองมั่ง อ้วนก็อ้วน สุดท้ายเลยต้องออกมา ไปนั่งรถไฟเล่นอีก แล้วก็รอดูโชว์ดอกไม้ไฟ ไม่ได้ถ่ายรูปมา เพราะว่าฉากที่เล่นมันอยู่ในแม่น้ำ ชั้นไปช้าได้ที่ยืนดูไม่ีดี เลยดูอย่างเดียว แต่ก็สวยมาก เอฟเฟ็คอลังการสุดๆ เพียงแต่อาจจะเทียบกับพลุหน้าปราสาทนางซินในดีสนีย์แลนด์ไม่ได้



อันนี้ตั้งกล้องถ่ายกันเองง่ะ ดูเป็นอีแอบเชียว



ชอบเที่ยวตอนกลางคืนมากกว่านะเนี่ย อากาศเย็นสบาย ไฟเยอะ ถ่ายรูปสวยดี



ข้างหลังเป็นโรงแรมจ้า ใครที่บ้าคลั่งดีสนีย์มากๆ น่ามาพักนะเนี่ย



บ๊ายบายนะ ดีสนีย์ซี

เรานั่งรถไฟกลับมาถึงห้องราวๆ 4 ทุ่มครึ่ง ชั้นขอชินจังซืื้อ shuhai (คอกเทล) รสลิ้นจี่มากระป๋องนึง ชินจังกลับมาก็กินเหล้าบ๊วย แกล้มกะมาม่า 1 ถ้วย ชั้นเห็นเค้ากินแล้วหิว เลยต้มอีก 2 ถ้วย กินด้วยกัน อาบน้ำเสร็จแล้วก็มาถ่ายรูปวิวจากหน้าต่างของโรงแรม



นี่ไง ที่ชินจังบอกว่าโรแมนติคนักหนา



มองเห็น rainbow bridge ด้วยละ



ไม่เลวเลยนะ โรงแรมนี้



จบวันอันยาวนาน วันพรุ่งนี้ชินจังไปสัมภาษณ์งาน เราต้องเช็คเอ้าท์แต่เช้า และคืนพรุ่งนี้จะนั่งรถบัส ไปโอซาก้า ไปบ้านชินจัง...เจอว่าที่คุณแม่ซะมีซะที...บรึ๊อสสส์