หลังจากที่เมื่อคืนหลับไปก่อน ปล่อยชินจังให้อารมณ์ค้าง ดูิวิวโรแมนติคนอกหน้าต่างคนเดียว ตื่นมาประมาณ 10 โมงเช้า เพราะได้ยินเสียงชินจังบ้า บ่นว่า "นอนเกิน 12 ชม. แล้วนะ" แล้วก็เอาฟรุตเค้ก (แจกบนเครื่องบิน) มาโยนให้กิน 2 ชิ้น ส่วนตัวชินจังเอง ไปต้มมาม่า กินไปทั้งหมด 3 ถ้วย กินไปได้
แผนการวันนี้.. ไปอาซากุสะ แต่ก่อนอื่น อ้าว..เที่ยงอีกและ เผลอแป๊บเดียวได้เวลากินอีกและ กองทัพต้องเดินด้วยท้อง เราก็เลยไปแวะกินข้าวที่ห้างใกล้ๆ โรงแรม ตอนแรกจะกินแกงกะหรี่ แต่ชั้นเปลี่ยนใจเดินเลยไปนิดนึง เจอร้าน มากุโระยะซัง ของโปรดชินจังเค้าละ นี่เลยมื้อกลางวัน



หลังจากนั้นก็นั่งรถไฟไปอาซากุสะ ตอนเดินออกจากสถานีผ่านไปรษณีย์ ชั้นบอกชินจังว่าอยากส่งโปสการ์ด ชินจังบอกให้ไปวัดก่อน แล้วซื้อโปสการ์ดแถววัดเอามาส่ง ที่ไปรษณีย์

ถึงแล้วจ้าวัดโึคมใหญ่



นี่เป็นริกชอว์ (รถลาก) ได้ยินว่าแพงมาก ชั้นไม่มีปัญญานั่ง อีกอย่างสงสารคนลาก ชั้นตัวหนัก แอนด์ตูดใหญ่ ยิ่งถ้านั่งสองคนกะิชินจัง เค้าคงต้องคิดตังค์เพิ่มแหงๆ ไม่นั่งดีกว่า



ถึงหน้าประตูก็ัชักภาพเป็นที่ระลึกซะหน่อย



เสร็จแล้วก็เข้าไปกันเล๊ย นี่เป็นส่วนด้านในของวัด หลังจากเดินผ่านร้านขายของที่ระลึกมากมาย



ชั้นไปเสี่ยงเซียมซีมาด้วย เซียมซีบอกว่า your all wishes will come true in the future ว้าว..แบบนี้ขอเก็บกลับบ้านเลยนะตัวเอง

เสร็จแล้วก็นี่เลย ปัดควันธูปเข้าตัว เพื่อความเฮง (เอาดีเข้าตัว..อันนี้งานถนัดของชั้นเลย อิๆ )



แล้วก็เข้าไปโยนเหรียญ 5 เยน อธิษฐาน ก่อนที่จะออกจากวัด ไปส่งโปสการ์ด แล้วเดินทางต่อ ไปร้านหนังสือแถวชินจูกุ



เซ็งเลยรูปเนี้ย ยืนตรงเคารพธงชาติ เฉยเลย ชินจังง่ะ พอยื่นกล้องให้ก็ไม่เคยนับเลย ถ่ายแชะ ชั้นโพสต์ท่าไม่ทันเลย

หลังจากไปเดินย่านชินจูกุได้แป๊บนึง ก็นั่งรถไฟกลับไปวีนัสฟอร์ท ไปหาข้าวเย็นกินกัน มื้อนี้เป็นไคเต็นซูชิ (ซูชิสายพาน) อร่อยดีเหมือนกัน กินเสร็จก็ออกมาเดินเล่น กินลมชมวิว



เจอโตโตโร่ตรงใกล้ทางออก ชินจังเลยถ่ายรูปให้ เพราะบอกว่าชั้นเหมือนโตโตโร่ จริงๆ แล้วก็คือ ตัวการ์ตูนอะไรที่มันอ้วนๆ กลมๆ ชินจังจะบอกว่า เหมือนชั้นหมดแหละ

แล้วก็ออกมาเจอนี่ งานแสดงรถโตโยต้า ชั้นกระโดดเข้าไปถ่ายรูปกะป้ายโตโยต้า ด้วยความคิดถึง



เสร็จแล้วก็ไปนั่งชิงช้าสวรรค์ สวีตกันสองคน แล้วก็ถ่ายสติ๊กเกอร์ด้วย รูปสติ๊กเกอร์ไว้โชว์พรุ่งนี้ละกัน ขี้เกียจสแกน

ชั้นเริ่มเมื่อยแล้ว แต่ชินจังไม่ยอมให้นั่งรถไฟ บอกให้เดินกลับโรงแรม จะได้เห็นวิวโรแมนติค



ก็เห็นจริงๆ ไม่มีคนเลย เหมือนกะเมืองร้าง โลกนี้เหลือเราแค่สองคน เราก็เลยหยุดถ่ายรูปกันเป็นระยะ



บรรยากาศแสนดี แต่เมื่อยขาเหลือเกิน ไมคนญี่ปุ่นมันเดินกันเก่งจังฟะ ชั้นกลับไปรร. ทีไร ต้องไปแช่น้ำอุ่น แล้วนวดขาตัวเองในน้ำอุ่นตั้งนาน ไม่งั้นปวดขานอนไม่หลับ จบวันดีๆ ไปอีกวัน พรุ่งนี้ไปดีสนีย์ซี แต่ได้ยินพยากรณ์อากาศบอกว่าฝนตกตอนเช้า งั้นนอนตื่นซักเที่ยงแล้ว ็ไปเที่ยวตอนบ่ายละกัน