ฉัน...พื้นหญ้า...กรรณิการ์โรย
กรรณิการ์ พราวหล่น ปนกลิ่นกรุ่น
โชยละมุน หอมอวล ชวนสร้างฝัน
นั่งรับลม ชมฟ้า กว่าค่อนวัน
มีเพียงฉัน พื้นหญ้า กรรณิการ์โรย.....
อยากมีเธอ มานั่ง ยังข้างข้าง
แต่เลือนลาง ห่างไกล ใจหวนโหย
ฝนหล่นพรำ ซ้ำมา พาสายโปรย
ดอกไม้โรย หล่นเกลื่อน เหมือนหัวใจ
กรรณิการ์ พราวร่วง ควงดอกพริ้ว
ใจเป็นริ้ว รอยแผล เกินแก้ไข
ไม่มีเธอ เคียงข้าง บนทางไกล
เหลือทิ้งไว้ ไออบอุ่น กรุ่นกลิ่นอวล...
Create Date : 28 กรกฎาคม 2551 |
|
0 comments |
Last Update : 17 สิงหาคม 2551 23:44:03 น. |
Counter : 1075 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|