ศักดิ์ศรีต่างสถาบัน "ยิง" น้องเค้าทำไม

สวัสดีทุกท่านที่เข้ามาอ่านบล็อคของผมวันนี้นะครับ หลังจากที่ติดตามอ่านบล็อคท่านอื่น ๆ และไม่ได้อัพของตัวเองเลย วันนี้มีเรื่องจะเล่าให้ฟัง

วันเสาร์ช่วง 11.00 กว่า เปิดทีวีดูช่อง 3 ดูรายการเรื่องเล่าเสาร์ - อาทิตย์มีช่วงนักเรียนโดนยิง นายอัคเดช บุญรอด นักศึกษาเทคโนโลยีดุสิต ปวช. 1ขณะกำลังจะไปเรียนตอนเช้า น้องรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลจุฬา

คิด ๆ ๆ พรุ่งนี้จะไปเยี่ยมดีไหมหนอ เข้ากรุงเทพฯ สีลม แต่คิดว่าไม่ยาก นั่งรถตู้ไปลงอนุสาวรีย์ และใช้รถไฟฟ้าในการเดินทาง ตัวผมอยู่นครปฐม วันทั้งวันก็คิดเรื่อย ๆ จะไปดีไหมหนอ จะไปดีไหม

และผมก็ตัดสินใจ

มาทายกันสิครับว่าผมไป หรือไม่ไปเยี่ยมน้องเค้า.......

...............
............................
........................................
....................................................
...................................................................
..................................................................................
.............................................................................................

เฉลยแล้วนะครับ


ผมไปเยี่ยมน้องเค้าครับ ทำไมผมถึงไป ????

ตอนที่น้องให้สัมภาษณ์ น้องบอกว่า เกิดมายังไม่ได้ตอบแทนบุญคุณของพ่อเลย เนี่ยแหละที่ทำให้ผมตัดสินใจไปเยี่ยม

ไปถึงโรงพยาบาลจุฬาก็เที่ยงนิด ๆ ไปก็เจอน้องเค้านอนอยู่บนเตียง มีเพื่อน 3 คน มาเยี่ยม ผมก็บอกเค้าว่าพี่ดูรายการเรื่องเล่าเสาร์ - อาทิตย์
ตอนแรก ๆ ที่คุยกันก็เหมือนกับน้องเค้ายังเกร็ง ๆ อยู่ ก็คนแปลกหน้ากัน หรือหน้าแปลกก็ไม่รู้ คุยสักพักก็มีพี่ผู้หญิงก็ดูทีวีมาเยี่ยมน้องเค้าเหมือนกัน คุยกันไปสักพัก พ่อน้องเค้าก็มา ก็คุยรายละเอียดกันว่าอะไรยัง

น้องโดนยิงเช้าวันที่ 29 มิถุนายน ตอนเช้าขณะกำลังจะไปเรียน กระสุนเข้าที่คอ 1 นัด โดนเส้นประสาทกระสุนฝังใน กระสุนยังอยู่ในตัวน้องเค้า คุณหมอบอกว่าถ้าเอากระสุนออกจะมีผลเสียมากกว่าผลดี ถ้าดูจากภายนอก น้องเค้าดูดี มาก แต่ถามอาการแล้ว กระสุนโดนเส้นประสาทที่คอ ทำให้ขยับร่างกายไม่ได้ตั้งแต่ช่วงหน้าอกลงไป คือไม่มีความรู้สึกใด ๆ น้องบอกว่า คุณหมอ 2 คนบอกไม่เหมือนกันว่า

คุณหมอท่านแรกว่าเส้นประสาทถูกยิงขาด ถ้าขาดคือน้องเค้าจะเป็นอัมพาตตั้งแต่ช่วงหน้าอกลงไป

คุณหมอท่านสองบอกว่า แค่โดนเฉี่ยว ๆ ก็คือ มีโอกาสหาย กลับมาเดินได้เหมือนเดิม ผมก็ภาวนาให้เป็นเหมือนที่คุณหมอท่านที่สองบอก

คุยกันได้สักพัก คุณหมอก็จะวัดไข้ผู้ป่วยทั้งชั้น เลยเชิญญาติ และผู้ที่มาเยี่ยมออกจากห้องประมาณหนึ่งชั่วโมง ตอนแรกก็จะลากลับเลยตอนนั้นประมาณบ่ายสองกว่า ๆ ก็บอกพ่อน้องเค้า บอกน้อง น้องชื่อเต้ครับ เต้ก็ถามว่าพี่จะกลับเลยเหรอ ผมก็ถามว่าจะให้อยู่อีกไหม น้องพยักหน้าให้อยู่ต่อ ผมก็อยู่รอจนคุณหมอตรวจคนป่วยเสร็จ

คุณหมอตรวจเสร็จก็เข้าไป

คราวนี้เหมือนความสนิทสนมจะเริ่มมากขึ้น คุณพ่อนวดขา นวดเท้าให้น้อง ผมก็เอามั่ง คุณพ่อน้องบอกว่า ขาข้างขวาของน้องเค้าเริ่มกระตุก ผมนวดขา นวดเท้าซ้าย ขาน้องเริ่มจะเล็กลง เนื้อเริ่มเหลว ทำไมแค่ไม่ได้เดิน ยังไม่ถึงเดือน ทำไมเนื้อเริ่มเหลวแล้ว ถ้าเป็นอย่างนี้ กลัวขาน้องลีบจัง แต่น้องก้กำลังใจดีนะ น้องคุยเล่น เพื่อนมาเยี่ยมก็คุยกันหนุกหนาน น้องบอกกับเพื่อนว่า (กู) ดีใจนะ (โว้ย) ที่พวก (มึง) มา น้องก้พูดกับเพื่อนว่าอยากเล่น MSN กับ hi5 โชคดีที่โทรศัพท์ผมเล่นได้ทั้งสองอย่าง ก็เลยให้น้องเล่นได้สักพักน้องก็คืน เพราะมีข้าวเย็นมาก็เลยให้น้องกินข้าวเย็นก่อน ตอนนั้นก็เกือบ 5 โมงเย็น ก็เลยลาคุณพ่อ และบอกน้องว่าพี่กลับแล้ว ก่อนกลับก็บอกน้องว่า พี่จะมาเยี่ยมใหม่ แต่มาครั้งหน้าต้องวิ่งได้แล้วนะ


*** ทำไมคนเราไม่เคยมีเรื่องกัน แค่ต่างสถาบัน ไม่เคยโกรธ เกลียดกัน ทำได้ถึงขนาดนี้ ถึงขั้นฆ่ากันจะเอาชีวิต ทำไปแล้วได้อะไร สบายใจไหม ลูกใคร เค้าก็รัก น้องใครเค้าก็รัก ถ้าเป็นคนในครอบครัวคุณบ้างจะรู้สึกอย่างไร เฮ้อ...สังคมไทย รักสถาบัน ทะเลาะกัน .... เพื่อใคร


ถ้าใครอยากไปเยี่ยมน้องเค้านะครับ น้องชื่ออัคเดช บุญรอด น้องเต้ อยู่ตึกมงกุฎเพชรรัตน์ ชั้น 3 โรงพยาบาลจุฬาสีลม โรงพยาบาลอยู่ใกล้สวนลุม และโรงแรมดุสิตธานี

Create Date : 20 กรกฎาคม 2553		2 comments
Last Update : 20 กรกฎาคม 2553 10:59:51 น.
Counter : 1607 Pageviews.
Share Tweet