เป็นธรรมดาของชาวกรุงเทพ ที่มักจะมองข้ามความงามใกล้ ๆ ตัว คนส่วนมากไปกันมา “ร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ“ แต่เกาะเล็ก ๆ หลังบ้านไม่เคยไปเยือน อาการนี้ Guilty กันทุกคนแหละค่ะ สำหรับตัวเราเอง อยู่ดอนเมืองมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย แต่ไม่เคยได้เหยียบไปเที่ยว “เกาะเกร็ด“ เลยค่ะ ว่าจะไปหลายครั้งแล้ว ก็ไม่ได้ไปซักที วันนี้เลยถือโอกาส พาเพื่อน ๆ ไปชมด้วยค่ะ

“เกาะเกร็ด“ เกาะเกร็ดเกิดขึ้นจากการขุดคลองลัดแม่น้ำเจ้าพระยา ตรงส่วนที่เป็นแหลม ในสมัยสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวท้ายสระ แห่งกรุงศรีอยุธยา เมื่อปี พ.ศ. 2265 เรียกว่า “คลองลัดเกร็ดน้อย” ต่อมากระแสน้ำเปลี่ยนทิศทางแรงขึ้นเซาะตลิ่งทำให้คลองขยาย แผ่นดินตรงแหลมจึงกลายเป็นเกาะ

เกาะเกร็ดมีความเจริญมาตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา สังเกตได้ว่าวัดวาอารามต่างๆบนเกาะส่วนใหญ่จะเป็นศิลปะในสมัยอยุธยา แต่คงจะมาร้างคนเมื่อพม่ามายึดกรุงศรีอยุธยาได้ แต่หลังจากกอบกู้เอกราชได้ พระเจ้าตากสินมหาราชจึงโปรดให้ชาวมอญที่เข้ารีตมาตั้งถิ่นฐานที่นี่ ชาวมอญบนเกาะเกร็ดนั้นมีทั้งที่เข้ามาในสมัยกรุงธนบุรี และสมัยรัชกาลที่ 2 การคมนาคมบนเกาะจะใช้จักรยานเพื่อให้เหมาะกับขนาดของเกาะ

เกาะเกร็ด ขึ้นกับจังหวัดนนทบุรี มีชื่อเสียงในด้านเครื่องปั้นดินเผา ขนมหวานโบราณ และวิถีชีวิตของชุมชนชาวมอญ จากฝั่งกรุงเทพ ให้ขับรถไปสุดที่ปากเกร็ด แล้วจอดรถที่ “วัดสนามเหนือ“ จากนั้นนั่งเรือข้ามฝากไปยังเกาะเกร็ด ค่าเรือถูกมากค่ะ 2 บาทเท่านั้น

ภายในเวลาไม่กี่นาที หรือถ้าให้เทียบกับ “ตด“ ก็ขอเปรียบว่า ตดยังไม่ทันหายเหม็น ก็ถึงอีกฝั่งแล้ว เพียงแต่ฝั่งนี้ เหมือนแดนมหัศจรรย์ ระหว่างทางจะได้พบเห็นหลาย ๆ สิ่งที่ไม่เคยเห็น หรือไม่ได้เห็นมานานมากแล้ว

ที่ท่าเรือจะมีทัวร์ชมรอบเกาะ แต่คุณป๋าบอกว่า เดี๋ยวเราเดินรอบเกาะก่อน แล้วค่อยนั่งเรือ เพียงไม่กี่ก้าวจากท่าเรือ เราก็ได้เห็นสิ่งที่ไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิต คือ ดอกไม้ทอดนานาชนิด บ้านนอกอย่างดิฉันตื่นตาตื่นใจมากค่ะ เนื่องจากว่า เคยกินอยู่ดอกเดียว คือ ดอกโสน แต่ที่นี่มีตั้งแต่ ดอกอัญชัน ดอกฟักทอง ดอกแตงกวา ฯลฯ แม่ค้าก็ใจดีค่ะ บอกว่าชิมได้ ไม่คิดตังค์ แต่ถ้ายืนดูเฉย ๆ คิดตังค์ ! หุ หุ

ที่เกาะเกร็ดนี่ ทางเดินสะอาดมากค่ะ เดินแล้วไม่ต้องกังวลเรื่องกับระเบิด (ขี้หมา) พ่อค้าแม่ค้าก็เป็นมิตรดีด้วย ไม่ซื้อไม่เป็นไร ไม่มีการด่าตามหลัง น้องพูกกี้เดินไป หอบแฮ่ก ๆ ไป นายจอมยุ่งเลยต้องคอยเอาผ้าชุบหน้าเช็ดหน้าให้ (อ้อนกันซะไม่มีล่ะค่ะ สองคนพ่อลูกเนี่ย) แต่ว่าพอ ๆ กันเลยค่ะ พ่อลูกลิ้นห้อยพอกัน ก็มันร้อนมาก ๆ นี่หน่า

ทริปนี้ ฝรั่งไม่ค่อยตื่นเต้นเท่ากับเราคนไทยค่ะ เนื่องจากอากาศวันนั้นร้อนมาก แต่ที่เราตื่นตาตื่นใจ เห็นจะไปพ้นขนมหวานแบบไทย ๆ เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นเค้าจีบขนมทองหยิบ เห็นแล้วดูท่าทางเทคนิคจะเยอะน่าดูค่ะ เพราะเล่นเอาคุณยายคนขาย อารมณ์เสียไปหลายรอบ สุดท้ายคุณยายบอกว่า “อีหนู เอ็งเองทองหยอด ผสมไปบ้างล่ะกัน“

นอกจากขนมหวานชนิดต่าง ๆ อาหารแบบโบราณ เช่น ข้าวแช่ ทอดมันหน่อกะลา ซึ่งเป็นอาหารมอญ (เกิดมาก็เพิ่งเคยได้ยินคำว่า “หน่อกะลา“ นี่แหละค่ะ) ที่นี่ยังมีของเล่นแบบโบราณ ที่ปัจจุบันหาดูไม่ค่อยได้แล้ว ใครอยากรื้อฟื้นความหลังสมัยเด็ก ๆ แนะนำให้ไปเที่ยวที่นี่เลยค่ะ

ตอนกลางวัน เราแวะทานอาหารที่ร้านริมน้ำแห่งหนึ่ง เขียนว่าเป็นร้านอาหารให้มันดูหรูไปงั้นแหละค่ะ ความจริงแล้วมันเป็นแบบร้านอาหารตามสั่ง ที่เราไม่ทราบว่า เค้าไม่ใช่เจ้าของเดียวกัน มารู้ตัวอีกทีก็เมื่อนั่งแล้ว เราไปกัน 5 คน กับอีกหนึ่งตัว แต่แม่ค้าเป็นสิบเลยค่ะ เสียงดังช้งเช้งมาก ๆ แบบว่าเชียร์อาหารตัวเองเต็มที่ เล่นเอาคนกิน “งง“ ไปเลย ไม่รู้จะกินอะไรดี ประมาณว่ามันมึนจัดค่ะ นายจอมยุ่งไม่ชินกับประเพณีนี้ เลยนั่งทำตาปริบ ๆ ฮ่า ฮ่า เห็นแล้วขำ


“Koh Kret” is an island in the middle of Chao Praya River. The island officially belongs to Nontaburi province, but it is easily accessible from Bangkok.

Koh Kret has been developed since Ayuthaya era; some hundred years ago. It is home to the ethnic mons whose ancestors set up “Pottery Village” on the island after their capital was attacked by the Burmese.

The island is most famous for its blood-red, mons style pottery called “Hai” -- all hand made, of course!

Besides the pottery, the island is famed for its Thai desserts. There are boat tours operated every 2 hours from the pier. The tour takes you around the island and it makes a few stops along the way. You can purchase a variety of Thai desserts -- from pastel color sun dried coconuts, a “must try” old-fashion coconut ice cream, to egg yolk based snacks like Thong Yod & etc.. All of which are very sweet! Well, that’s why we call them “Dessert”!

Even though I was born & raised in Thailand, going to Koh Kret is not only just a day trip but it also brought back so much of my childhood memories.

On this island, I got to see many toys and snacks which I had played & eaten as a child. Do you remember those bubble gums you ate 20 years ago and now you can’t find them anymore? Geez, aren’t we getting old? Times really fly. The only thing left for us is the “wrinkle”! Ha-Ha.

We had a great day even though it was steaming hot. I strongly recommend everyone to go there; especially the Thais.
The food was excellent. The villagers were super friendly. It was one of our most memorable trips once again.



ระหว่างรอเรือข้ามฟาก ที่ท่าวัดสนามเหนือค่ะ สาวน้อยคนนี้ คือ พี่มด เพื่อนของพี่ชายอีกที ที่ผันตัวเองมาเป็นหนึ่งในครอบครัวของเรามานานหลายปีแล้ว

Waiting for the ferry. This lady is a friend of my brother. We consider her a “family member” although she doesn’t have to deal with bullsh_t in our family. Ha-ha Anyway, she is still my big sister.





ไกด์มือหนึ่งของเราค่ะ (เนื่องจากคุณลูก เบื่อคุยกับนายจอมยุ่งมาก ๆ เลยบอกคุณป๋าว่า พ่อ ๆ พ่อไปเป็นไกด์ให้มันล่ะกันนะ) ว่าแล้วลูกทรพีอย่างดิฉัน ก็เปิดแน่บเลยค่ะ




ดอกไม้ทอด

Fried flowers. Very interesting. I tasted some, but I wasn’t a big fan of deep fried food -- not even French fries !




ไอศครีมกะทิโบราณ ของโปรดคือ ใส่ข้าวเหนียวมูล หุหุ อร่อย

Old Fashion Coconut Ice Cream. Yum Yum.



ผัดไทยกุ้งสด

The famous “Pad Thai”. A must eat dish while in Thailand.



แวะทานอาหารกลางวันกันค่ะ

Lunch Time



น้องพูกกี้ร้อนนิดหน่อย ขอดื่มน้ำหน่อยคร๊าบบบบบ



เครื่องปั้นดินเผาชนิดต่าง ๆ ราคาก็น่าซื้อดีค่ะ แต่ว่าไม่อยากซื้อ ไม่รู้จะซื้อมาทำไม รกบ้าน และขี้เกียจหอบ เป็นอย่างยิ่ง แถมเปลืองเยอะด้วย โฮ๊ะ ๆ งกจริง ๆ เว้ย

The famous pottery. The prices are very reasonable. However, make sure you pack them well because this type of clay is very fragile. I find out that every time I bring breakable items back to the United States, the TSA manages to break them -- EVERY TIME!

A lot of statues, pots, waterfall sets, & etc.




ไปดูเค้าปั้นหม้อกันค่ะ

Free demonstration right on the sidewalk.




เด็ก ๆ โรยฝอยทองกันสนุกสนานเลยค่ะ คุณยายเจ้าของร้าน ต้องคอยคุมไม่ให้เด็ก ๆ ทำของเสีย แต่เห็นแล้วน่าดีใจแทนพ่อแม่เด็กนะคะ เด็กสมัยนี้มีแต่นั่งจ้องหน้าคอม เล่นเกมส์ทั้งวัน ผืนดินไม่เคยไปเหยียบ วัน ๆ นั่งกันอยู่ได้แต่ในห้องแอร์ (แก่แล้วซิเนี่ยตู บ่นจัง !)

This kids were making traditional desserts. I was very impressed with this scene because

(1) These kids were not sitting in front of the darn computers.

(2) They were not running around on the streets getting themselves in troubles.

&

(3) They were learning how to make traditional desserts. In my opinion, these kids will be part of “keeping the traditional alive”.



ป๋องแป๋ง ค่ะ จำกันได้หรือเปล่า ?

Old fashion toys. I don’t remember seeing them anymore. This is the first time in years.



น้ำเต้า ปู ปลา ค่ะ สำหรับเด็ก ๆ ที่ไม่รู้จัก เกมส์นี้ก็เป็นเสมือนการพนันแหละ คล้าย ๆ ไฮโล (ล่ะมั้ง)

This is like gambling games.





บุหรี่หมากฝรั่ง

Cigarette gums -- very famous when I was young. I remember walking around pretending to be smoking.



ขี้หมาแห้ง ! เอ้ย...ไม่ช่ายยยยยย ขนมอะไรก็ไม่รู้ค่ะ แต่สมัยเด็ก ๆ ป๊ะป๋ากับมามี๊ ชอบบอกว่า "กินอยู่ได้ ขี้หมาแห้งเนี่ย ไม่รู้กินให้มันได้อะไรขึ้นมา" ฮ่า ฮ่า




ขอบคุณที่แวะมาที่ Blog เรานะคะ มาแล้วทักทายกันหน่อยเน้อ

Thank you for visiting my blog. Hope you enjoy the trips we put together.

Create Date : 06 พฤษภาคม 2550
Last Update : 6 พฤษภาคม 2550 23:30:23 น.		24 comments
Counter : 918 Pageviews.
Share Tweet