ในชีวิตฉันจนถึงปัจจุบัน งานที่ทำอยู่ตอนนี้คืองานที่ 3 แล้ว และเป็นงานที่ทำให้ฉันบ่นมากที่สุดแต่มันก็เป็นงานที่สนุกมากงานหนึ่ง

งานแรกเป็นงานที่ดูเหมือนจะเหมาะสมกับสิ่งที่เรียน ตำแหน่งก็ใช้ได้ เงินก็ดี วาดฝันไว้ว่าอาจจะทำที่นี่ไปจนแก่ แต่สุดท้ายฉันก็ลาออก ซึ่งตอนบอกที่บ้านว่าจะลาออกนั้นฉันน้ำตาร่วงเลยทีเดียวเมื่อต้องตอบคำถามว่าทำไม

แน่นอนฉันไม่เคยบ่นเรื่องงานนี้ให้ใครฟัง เมื่อมีคนถามเกี่ยวกับงาน ฉันมักจะตอบว่า "มันก็ดีนะ"

งานที่สองได้มาทำใกล้ๆ บ้าน ไม่ค่อยเกี่ยวกับที่เรียนแต่ก็มีบ้างที่ได้ใช้ความรู้ที่เรียนมา เป็นงานที่สนุกงานหนึ่ง และทำให้ฉันได้เรียนรู้ว่าการทำงานในแต่ละหน้าที่นั้นมีความยากง่ายต่างกัน มีความกดดันที่แตกต่างกัน ฉันชอบที่นี่แต่บังเอิญว่าฉันไปสมัครสอบงานที่สามไว้น่ะสิ ซึ่งหวยดันออกมาฉันได้รับงานที่สามจึงต้องลาออกเพื่อรับงานใหม่ซึ่งดูมั่นคงกว่า

งานที่สองนี้ฉันบ่นนะ บ่นแบบพอหอมปากหอมคอจนถึงใส่อารมณ์จริงจังกับปัญหาที่เกี่ยวกับงาน แต่ถ้าถามว่าหากฉันไม่ได้งานที่สามฉันจะลาออกจากงานที่สองไหม ฉันคงไม่ลาออก และเวลามีคนถามว่างานฉันเป็นอย่างไร ฉันก็มักจะตอบว่า "สนุกดีแต่ก็มีปัญหาบ้าง"

งานที่สามได้มาอยู่ต่างจังหวัดแต่ก็ไม่ได้ลำบากนักถ้าอยากเดินทางกลับบ้าน ก็แค่นั่งรถทัวร์ประมาณ 5-6 ชั่วโมงเอง เป็นงานที่บ่นได้ทุกเรื่อง บ่นได้ทุกวัน บ่นได้ทุกครั้งเมื่อกลับบ้าน แต่มันเป็นงานที่ฉันรู้สึกสนุก ถึงปัญหาจะเยอะแต่กลับมีส่วนของงานที่ทำให้ยิ้มได้แถมเป็นส่วนใหญ่เสียด้วย 

ซึ่งงานที่สามที่แหละที่ทำให้ฉันเข้าใจเลยว่า ทำไมคนที่ชอบบ่นถึงไม่ลาออก เพราะการที่ฉันสามารถบ่นกับมันได้แสดงว่าฉันสามารถทำงานนั้นได้เพียงแต่อาจจะมีบางสิ่งบางอย่างหรือบางคนมาทำให้ขัดใจบ้างนั่นเองซึ่งมันจะจบเมื่องานชิ้นนั้นเสร็จสิ้น แต่เมื่อใดก็ตามเวลามีงานที่น่าลำบากใจจนไม่สามารถบ่นอะไรได้เลยนอกจากก่นด่าตัวเองในใจ มันจะกลายเป็นงานที่เครียดจนท้อเหมือนงานแรกที่ฉันตัดสินใจทำนั่นเอง 

ถ้าถามว่าไม่บ่นแล้วทำอะไร ตอบเลยว่าขอคำปรึกษา และถ้าคำปรึกษานั้นมันไม่ได้ช่วยแก้ไขอะไร การลาออกอาจจะเป็นความคิดที่ดีที่สุดก็ได้

เพราะฉะนั้นจงเข้าใจเถอะว่าที่บ่นน่ะบ่นเพราะชอบหรอกนะ ก็ใครบ้างจะไม่ชอบงานที่รู้ว่าเราทำสำเร็จได้

ขอเพียงแค่อย่าบ่นพล่อยๆ จนงานเข้าก็แล้วกัน

บ่น บ่น บ่น แต่ก็ชอบนะ 

10 Dec 2016