Bloggang.com : อะไรกันซะยังงั้น : กระโดดเชือก 30

สิงหาคม 2549

		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31

18 สิงหาคม 2549

กระโดดเชือก 30

กระโดดเชือก 30

เสียดายที่รูปที่ถ่ายกับมือถือเอาลงเครื่องไม่ได้ ไม่งั้นคงสนุกกว่านี้ ก่อนอื่นขอทำความเข้าใจก่อนว่า กระโดดเชือก 30 คืออะไร

กระโดดเชือก 30 ไม่ใช่คนอายุ 30 มาแข่งนะคะแต่เป็น การกระโดดเชือกของเด็กนักเรียน ป.5- ป.6 จำนวน 30 คน แข่งกันเป็นทีม (เป็นทีม เค้าบอกว่าคนไทยทำไม่ได้)
โดย มีข้อบังคับคือ
1. กระโดดเดี่ยว
2. กระโดดคู่
3. กระโดดหมู่ (ไม่ได้หมายถึงทีละ 30 คนนะคะ)
ส่วนจะต่อตัว ตีลังกา หกสูง หน้าหลัง ประกอบเพลงไทย เทศได้หมดคะ ซึ่งขอบอกว่าอลังการมาก ถ้ามายืนดูการแข่งขันของทั้ง 5 ทีม 5 โรงเรียน ตัวแทนของแต่ละอำเภอ
จะรู้สึกว่ากระโดดเชือกมันทำแบบนี้ได้ด้วยเหรอ....

ชอบนะ ชอบบรรยากาศการแข่งขัน สนุก ตื่นเต้น ตื่นตา ตื่นใจมาก แต่เหนื่อยมากเหมือนกัน

ทีมแรก จำชื่อโรงเรียนไม่ได้ แต่จำได้ว่าโรงเรียนนี้ได้ที่ 3
อุปกรณ์เยอะมาก เตรียมตัวผูกผมมาอย่างดี เด็กๆ น่ารักแข็งแรงและดูเป็นลูกคนมีตังค์ดี แต่พลาดบ่อย ไม่เข้าจังหวะ อาจจะเป็นเพราะเด็กตัวโตเชือกมันพันมั่ง สะดุดมั่ง แต่สิ่งหนึ่งที่ทุกๆ ทีมมีเหมือนกันก็คือความตั้งใจคะเค้าดูมีความสุข ดูเหมือนไม่มีใครสนุกได้อย่างเค้า มั่นใจและทีมเวิร์คทุกทีมดีมาก

ข้อแรก ที่ทีมนี้ไม่ชนะเลิศคือ ท่าเค้าเยอะคะ อลังการสุดๆ ยากสุดๆ เช่นกันเลยทำให้พลาดมากแต่ไม่มากที่สุด ตื่นเต้น ประหม่า ท่าที่ปกติทำได้บางทีมันก็ทำไม่ได้ซะอย่างนั้น

อีกข้อคือเค้าใช้เพลงฝรั่งคะ ซึ่งในกติกาการให้คะแนนมีเขียนไว้ว่าต้องแสดงถึงความเป็นไทยด้วย ซึ่งข้อนี้คงเสียคะแนนไปบ้าง คิดเอาเองอะอันนี้

ทีมสอง ทีมนี้น่ารักคะมาเป็นทีมแรกของการแข่งขัน เวิร์มแบบไม่บันยะบันยัง ตั้งใจกันมาก อุปกรณ์ไม่เยอะ เน้นการกระโดดร่วมเป็นหมู่คะส่วนนี้ทำได้ดี แต่ว่าก็พลาดคะ ท่ามาก ท่ายากทำให้ตื่นตาก็จริง แต่มันก็ทำให้พลาดได้ สิ่งที่กรรมการจะตัดคือการสะดุด การพลาด ที่เห็นกันชัดๆ เน้นนะคะว่าชัดๆ

ทีมสาม เฉลยก่อนให้ก่อนเลยว่าทีมนี้เป็นผู้ชนะการแข่งขันกระโดดเชือก 30 คะ ทีมนี้มาเป็นทีมสุดท้ายซึ่งช้ากว่ากำหนดการไปประมาณ 35 - 40 นาที แต่โชคดีว่าคณะกรรมการ และฝ่ายจัดเตรียมอื่นๆ ยังไม่พร้อมทีมนี้เลยรอดตัวจากการถูกประนามไป

แต่ทางเราก็หยวนๆ ให้เนื่องจากการเดินทางมาของทีมนี้ทุรกันดานมาก ไกลมาคล้ายออกจากเขามาทีเดียว และยังเป็นทีมเดียวที่ใช้เสื้อกีฬาสีโรงเรียนกางเกงขาสั้นสีดำ (จินตนาการเหมือนกางเกงบอลผู้ชายนะคะ) ผู้คุมทีม โค้ช ดูไลน์ เตรียมอาหาร อาจารย์ คนเตรียมอาหาร ตลอดจนคนขับรถเอ่อ เหมารถประจำทางเป็นรถ 6 ล้อ มีที่นั่ง 2 ฟากมา คนเดียวทุกอย่างอยู่ในตัวอาจารย์คนเดียว

ไม่พูดพร่ำทำเพลง ไม่มีการกระโดดเชือกโชว์ เพียงแต่เด็กทุกคนเข้าแถวโดยชิดเพราะพื้นที่มีจำกัดในการซ้อมเนื่องจากมาช้ากว่าทีมอื่น เด็กๆ ยืนฟังอาจารย์พูดอะไรสักอย่างเงียบๆ ซึ่งแทบไม่ได้ยินว่าอาจารย์พูดอะไรเพราะฝ่ายเครื่องเสียงกำลังเทส เพลงของทีมแรก และอีกหลายๆทีมอยู่

เด็กหลายคนในทีมไม่มีอาการประหม่าแต่อย่างใด เริ่มต้นการแข่งขันด้วยทำนองเพลง เอ่อ เพลงโนราห์ คะเร้าใจและสนุกสนานเด็กๆ ทุกคนเข้าแถวเป็น 4 แถวพร้อมยกขาทำท่าคล้ายการวอร์มของนักมวย สามารถเรียงแถวให้คณะกรรมการดูได้ทั่วถึง และการต่อเพลงด้วยเพลงของน้องอาย เป็นเพลงชวนออกกำลังกาย และต่อด้วยเพลงเอกชัยคะ ศิลปินพื้นบ้านคนใต้ช่วงต่อเพลงจะมีทั้งช้าและเร็ว ซึ่งจะมีทำนองเพลงโนราห์ ขณะเดียวกันเด็กเข้าแถวกระโดดเชือกแบบหมู่ และพร้อมกัน 5 คนและเป็น 10 คนตามลำดับระหว่างนั้นจะต้องมีการกระโดด อยู่กับที่เด็กๆ รำโนราห์ขณะกระโดดเชือกคะ สวยงาม พร้อมเพรียง และไม่พลาด จากนั้นก็หมุนวนกันออกไปแตกเป็นแถว ใกล้จบมีการวอร์มดาวน์ เพื่อให้ร่างกายปรับตัวเองทัน

สิ้นเสียงดนตรีมีการชูป้าย เรารักนายหลวง ธงชาติที่เด็กๆ ถืออยู่ หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส แม้จะเห็นอาการเหงื่อแตกบ้าง 5 นาทีคะที่ต้องกระโดดและวิ่งไป วิ่งมาแบบนั้น หน้าตามีความสุขมาก พอทุกอย่างเงียบทุกคนนิ่ง น้องๆ ได้รับเสียงตรบมือดังลั่น พร้อมเสียงเฮของอาจารย์อิสลามหญิง 2 คนที่เพิ่งตามมาถึง

อยากจะบอกว่า เราแอบเชียร์ทีมนี้ พี่แอ็ดกับเราหันไปสบตากัน ได้แต่ยิ้มๆ

ทีมสี่ ทีมนี้มีครูผู้คุมทีม 2 คน คือหญิง100% กับหญิง 50% คือร่างกายยังชายอยู่ แต่หญิง 1/2 นั่นน่าจะเป็นผู้ฝึกสอนออกอาการเครียดอย่างเห็นได้ชัดจากการงวดกับเด็กๆ จึงเป็นผลให้เด็กในทีมเครียดมากและส่งผลขณะแข่งขันอย่างเห็นได้ชัด เนื่องจากเด็กพลาดแทบจะทุกครั้งที่มีการเปลี่ยนท่าทั้งๆ ที่เด็กๆ ทำได้ดีและท่าประกอบเพลง อุปกรณ์ต่างๆ ค่อนข้างสมบูรณ์แบบในภาพรวม แต่เป็นทีมที่เราสงสารมากคิดดูนะคะว่าพลาดมากเด็กก็จะเสียกำลังใจจบการแสดงอาจารย์ก็จะพูดอีกครั้งว่าพลาดยังไง

ทีมสุดท้าย ทีมที่ห้า ทีมนี้เป็นทีมที่มาเป็นทีมแรกของการแข่งขัน ขอบอกว่าทีมนี้ผู้คุมทีม อาจารย์ หมออนามัยในพื้นที่มาเชียร์กันเยอะมากประมาณเกือบ 10 คนมีขนมมีนมพร้อมสำหรับเด็ก มีแต่งหน้าทาปาก เด็กทุกคนเต็มร้อยมาก เพียงแต่ขาดการแสดงที่เป็นไทยและพลาดมากกว่าทีมที่ชนะเลิศเท่านั้นเอง เด็กๆ พร้อมเพรียงกันดีมากคะ เพียงแต่พลาดแล้วเด็กตกใจบางคนนิ่งไปพักหนึ่งถึงจะเริ่มกระโดต่อได้จึงทำให้เห็นชัดว่าเด็กประหม่า เชื่อว่าหากมีการซ้อมมากกว่านี้ทีมชนะเลิศคงหวั่นๆ หน่อยละคะ

อาการของเราคืออึ้ง ดีใจ และมีกำลังใจในการทำงาน ในการตั้งใจทำงานมากขึ้นเนื่องจากอายเด็กคะ เค้าตั้งใจทำในสิ่งที่เค้าชอบ ไม่กังวลอะไรและทำได้อาจจะดีกว่าเราซะอีกให้เราไปกระโดดเชือกแบบนั้นคงทำไม่ได้แบบนั้น อายคะอายเด็ก

เครดิต คะ ให้อาจารย์ผู้ฝึกสอน เจ้าหน้าที่ประจำสถานีอนามัยทุกอำเภอ ที่ให้ความร่วมมือ และเด็กๆ ทุกคนที่ทำให้งานวันนั้นสดใส และสร้างแรงบัลดาลใจกับผู้ทำงานทุกคนในการทำงานประสานโครงการสุขภาพสู่ชุมชนต่อไปคะ

จากงาน กระโดดเชือก 30 ของสำนักงานสาธารณสุขจังหวัดระนอง อบจ.ระนอง และการกีฬาและวัฒนธรรมจังหวัดระนองคะ

Create Date : 18 สิงหาคม 2549

Last Update : 19 สิงหาคม 2549 15:13:05 น.

1 comments

Counter : 530 Pageviews.