|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
แชทเม็ด
อ่านชื่อเรื่องอย่าเพิ่งต๊กกระจายไป คือประมาณว่าออกไปทางแนวเช็ดเม็ด แต่อันนี้เราแชทค่ะ อยากเล่าประสบการณ์การแชทซักหน่อย แต่ก่อนอื่นคงต้องเกรินที่มาที่ไปที่ได้แชท หลังจากเลิกกับแฟนเก่าที่คบกันมาได้ปีที่10 ก็เริ่มปรับปรุงตัวเองใหม่ เลิกดื่ม เลิกเที่ยว ทำงาน งาน งาน เมื่อทำแต่งาน แต่เงินเดือนก็ยังไม่พุ่ง จะให้หยุดไปเรียนต่ออีกคงไม่ไหวแล้ว พอแล้ว แค่ ป.ตรีก็เล่นจนแก่ ลองเข้าไปสมัครงานบริษัทที่มีต่างชาติถือหุ้น ประสบการณ์ดีแต่ภาษาไม่ได้เขาก็เซกู๊ดบาย ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเรียนจบตั้ง ป.ตรี ไหงภาษาไม่ได้ ดิฉันตั้งกะจบม.3 ก็เริ่มเรียนมาทางด้านศิลปอย่างเดียว จนมาปวส.ถึงป.ตรีก็หันมาทางด้านช่าง เรียนภาษานั้นไม่สำคัญเอาซะเลย ตั้งกะจำความได้ ไม่เคยได้เกรดที่มันสูงกว่า Dเลย จนมาวันนึงเป็นการเรียนภาษาอังกฤษตัวสุดท้ายของการศึกษาระดับ ป.ตรี เกรดออกมา แม่จ้าว(โว๊ย) เดี๊ยนได้เกรด D+ เป็นที่น่าปลามปลื้มเป็นยิ่งนัก มีการโจษขานกันไป4บ้าน5ตำบล(เว่อร์ๆ) เรื่องภาษาของดิฉันนั้นห่วยแตกแค่ไหนนั้น ขอบอกว่า ดิฉันผสมคำยังไม่ถูกเลย รู้แต่พื้นฐานเบสิค เวลาเห็นฝรั่งยิ่งกว่าเห็นผี ก้มหน้างุดๆ พยายามส่งกระแสจิตไปทางพี่แก อย่าเข้ามา อย่าเข้ามา โฮะๆๆ เคยเจอครั้งนึง หลังจากทานข้าวเที่ยงก็กลับเข้าตึกที่ทำงาน ในขณะที่กำลังเดินนวยนาดอยู่นั้นก็มีฝรั่งร่างถึกตนนึง มองตามด้วยสายตาไม่ลดละ(ประมาณสวยเริด อิอิ) จนเข้าลิฟ ป๊าดดดด ดันมาตัวเดียวกัน เขาก็มากับเพื่อนเขาคนไทย เราก็ยืนติดประตูลิฟ กะว่าเกิดไรขึ้นตรูแกล้งกระโดดออกก่อนเลย พี่แกก็มอง มอง มอง จ้องอะไรหนักหนาว่ะ กลัวนะเฟร้ย ช่วงเวลานั้น ภาวณาอย่างเดียว อย่านะ อย่าทักอะไรหรือถามอะไรเลย อายว่ะ ถ้าเขาพูดอะไรที่ง่ายๆมาแล้วเราก็ยื่นหน้าเป็นฟาย หา หา ึคนเขาจะมองเรายังไง อินี่สวยไส(ยศาตร์)แล้วยังจะมายืนโง่อีก แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้่วยดี มานป๊อด โด่เอ๊ยยย นึกว่าจะแน่ อิอิ อีกประสบการณ์นึงที่เป็นที่น่าจดจำ ตอนนั้นสมัย สาวววววมาก ตอนปวช. ไปเดินเวิล์เทรดกับเพื่อน กำลังจะกลับแล้วเชียว แหม๋มมมม ทำไมมานต้องเป็นตรู พอเดินพ้นประตูห้างเท่านั้น มาเลยครับพี่น้อง 2สาวญี่ปุ่น ตรงรี่เข้ามา ในมือถือแผนที่ในกำมือ จำได้ว่าเขาถามว่า โซโก้ไปทางไหนค่ะ เดี๊ยนนะ ถึงจะโง่แต่หูดีนะเฟร้ย ตรูได้ยินนะ โซโก้นะ ในขณะนั้นเริ่มมองหาตัวช่วย ไม่พบแม่แต่เงาหัว ไอ้ครั้นจะเดินหนีก็เสียฟรอมและก็น่าสงสารนะ ต่างชาติหลงทางเนี่ย แหม๋มมมเข้าเวิลเทรดไม่หนำ ดั๊นจะไปโซโก้ต่อ มานน่าตีนัก เมื่อหันซ้ายแลขวา สายตาก็ไปเจ๊อะเข้ากะป้ายโซโก้ขนากใหญ่ ฝั่งถนนตรงข้ามกับเวิลเทรด น่านๆ ตรูรอดแล้ว จากนั้นก็หันกลับมาทาง2สาวอย่างเร็ว เปล่งสำเนียงดัดจริตฟรายๆออกไป "โซโก๊ะ" ชีพยักหน้างึกๆ "โอเค" เราก็หันกลับมาทางทิศของโซโก้ พร้อมด้วยนิ้วชี้ที่เกร็งจนงอน เล็งไปที่ป้ายที่เห็นอยู่ไม่ไกลนัก "โน้นนนนนน" ออกเสียงลากยาวมากแบบให้ชีทั้ง2มองตามให้ไกลจนถึงป้าย "โน้น โซโก๊ะ" เมื่อ2สาวมองตามมือเดี๊ยน และสายตาปะทะเข้ากับป้ายอย่างจัง ต่างแสดงสีหน้าอย่างดีใจ ก้มโก้งโค้งขอบใจ เซย์ แท๊งกิ้ว เราก็เป็นเจ้าบ้านที่ดี โบกมือบ๊ายบาย กล่าวออกไปว่า "ไม่เป็นไร" พร้อมด้วยรอยยิ้มละไม พอชีไปแล้ว เข่าตรูแทบทรุด
เมื่ออุปสรรคในการหางานดีๆเงินเยอะๆนั้นมันขึ้นอยู่กับภาษา คิดว่าถึงเวลาแล้วที่เราจะต้องไปเรียนภาษา(คิดช้าไปมั้ยเนี่ย) เริ่มแรกก่อนเลยมองเงินในบัญชี อ้าว 0 ไปดูสถานที่เรียนก่อนดีกว่า แล้วค่อยมาคิดเรื่องเงินกันใหม่ เริ่มจากแถวที่ทำงาน สีลม โอ้เจอแล้วครับ ใหญ่โตเสียนี่กระไร ตกแต่งได้ใจมาก หรูหราไฮโซเหมาะกับเรายิ่งนัก เดินเข้าไปอย่างมาดมั่น ว๊ายๆๆๆๆ แต่ละคนไม่พูดภาษาไทยกันเลย ตื่นเต้น ท่าทางจะพูดได้เร็ว เราจะเรียนที่นี่ เมื่อเดินทำหน้าเซ่อซ่าอยู่ได้5นาทีก็มีพนักงานเข้ามาถาม เราก็บอกวัตถุประสงค์ของเราไป เราก็แนะนำให้ไปเทสที่คอมก่อนว่าน่าจะเริ่มสเตปไหน เราก็ว่าขอสเตปหนึ่งเลยละกัน พนักงานมองหน้า สเตปหนึ่งนั่นมาน เอ บี ซี นะค่ะ เออ น่านแหละ ตรูจะเริ่มเรียนใหม่จะทำไมละ แต่เธอก็ยังคงอยากให้ไปทดสอบ เอาก็ได้ เมื่อเปิดหน้าคอม น่านนนนตรูว่าแล้ว อ่านไม่ออกเลย ที่อ่านได้ก็มี The This is am are you ะไรที่ง่ายๆ เหอะใครจะสนเล่า มั่วๆไปให้จบ ป๊าดดด ได้สเตป2 แหมมเราเก่งจังเยย หรือมานไม่มีสเตปหนึ่งว่ะ เมื่อเทสเสร็จก็เข้ามาคุยเรื่องราคาระยะเวลาการเรียน เมื่อเธอเอื่อนเอ่ยราคามาเท่านั้นแหละ แทบตกเก้าอี้ สเตปแรก หมื่นก่าๆ ห่วย นั้นมานเกือบจะเอาเงินเดือนตรูไปทั้งเดือนอยู่แล้วนะเฟร้ย ยัง ยังไม่สำนึก ยังมีหน้ามาเสนอเงื่อนไจจ่ายตอนนี้ตอนนั้นลดเท่านั้นเท่านี้ ลดครึ่งนึงอยู่ยังไม่มีปัญญาจ่าย เมื่อเธอยื่นข้อเสนอเสร็จก็หยุดแล้วถามความสนใจมั้ยค่ะ จ่ายไหวมั้ยค่ะ ต๊ายยยยนังนี่ พูดอย่างนี้มานดูถูกกันชัดๆ เดี๊ยนก็ยืดตัวตรงเชิดหน้าหยิ่งๆ " แหมมไหวซิค่ะ ดิฉันก็คาดอยู่แล้วประมาณนี้ สถานที่เรียนก็สวย เห็นนักเรียนแต่ละคนก็พูดแต่อังกฤษกัน ท่าดิฉันจะเป็นภาษาไว" "ใช่แล้วค่ะ สถาบันของเราเน้นเรื่องการพูด บลาๆๆๆๆๆ" "แล้วจะลงทะเบียนเลยมั้ยค่ะ" "ยังค่ะยัง แหมม เสียเงินตั้งเยอะ ดิฉันก็ยังอยากให้โอกาสตัวเองได้ไปดูสถาบันอื่นด้วย ถ้าไง ไม่ถูกใจดิฉันจะกลับมาที่นี่แน่นอน(ตรูไม่มาแล้วเฟร้ย)" ก่อนจากก็ทำเป็นข้อรายละเอียดหอบหิ้วมาศึกษา แล้วเดินแน๊บออกมาทันทีอย่างไม่ต้องหันหัวกลับไปมองอีก
เวรๆๆๆ ทำไมเรียนภาษามานถึงแพงขนาดนี้ฟร่ะ กลับไปตั้งต้นใหม่ที่บริษัทดีกว่า ขณะที่เดินอยู่นั้นก็ได้รับใบปลิวมา โห สัพคุณเพรียบ สอนโดยอาจารย์ที่เก่ง สอนดีเข้าใจง่าย ชื่อโรงเรียนก็โนใจ แบบขอเร็วๆ ค่าเรียนก็พอไหว หมื่นนึงจบ เอาใบปลิวไปหาเพื่อนที่ทำงาน ชีก็ว่าพี่ชายชี(บอส)เคยเรียนที่นี่ ดีนะ แต่เราก็สงสัย เราอยากได้ภาษา แต่นี่เขาสอนไวยกรณ์นะ ชีก็สนับสนุน พี่น่าจะเรียนไวยกนณ์ก่อน แล้วจะเข้าใจง่าย เรียนง่ายขึ้น อืมมมมมม สองจิตสองใจว่ะ คืออยากได้ภาษาเพื่อเอาไว้ใช้งาน หางาน แล้วไอ้ไวยกรณืเนี่ยมานจะช่วยเราได้มั้ย จริงอยู่ว่าไวยกรณ์เราไม่ได้เรื่อง แต่เราอยากได้แบบเร็วๆอ่ะ เห็นสาวพัฒพงศ์เรียนกันแป๊บๆก็พูดกะฝรั่งได้แล้ว เดี๊ยนอยากได้แบบนั้น แบบสื่อสารได้ก็พอ ว่าแล้ววันรุ่งขึ้นก็เอาใบปลิวไปที่สำนักงานที่สอนภาษา สอบถามและระบุสิ่งที่เราต้องการ(บอกตามตรงว่าตอนนั้นตันมาก ไม่รู้ว่าตัวเองต้องเริ่มจากตรงไหน อยากหาผู้ช่วย) เดี๊ยนถามพนักงาน เรียนจบแล้วเนี่ย เดี๊ยนจะพูดได้มั้ย เธอก็ว่าน่าจะได้นะ "จริงหรอ" เรามองหน้าเธอ เธอก็ว่าจริงแต่ทำหน้าลังเล เมื่อกลับมาบ้านไม่ปรึกษาพี่น้อง นอนคิดคนเดียว เอาก็เอา ลองดูซักตั้ง ไวยกรณ์มันก็จำเป็น เพื่อรู้เรื่องการผสมคำมากขึ้นน่าจะง่ายต่อการเข้าใจ ว่าแล้วรุ่งขึ้นก็ไปจ่ายเงิน ไม่นานเกินรอก็ได้เรียน วันแรกของการเรียนก็โอเค แต่หลังๆเรียนไปเรียนมา ตรูมาทำอะไรที่นี่เนี่ย ตรูไม่ได้จะมาสอบโทเฟลนะเฟร้ยยย ตรูอยากพูดอังกฤษ ตรูอยากมีงานดีๆทำ แล้วอะไรกันเนี่ย ตรูไม่ได้ใช้ภาษาเลยซักแอะนึง แงๆๆๆๆๆ สถาบันเขาไม่ผิดหรอก ตรูแหละที่โง่เอง ช้ำใจ ไปกดบัตรเครดิตมาละลายแม่น้ำซะจริงๆ แต่ก็กล่ำกลืนฝืนทนเรียนจนจบ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้อะไรเลย ที่นี่เปิดสมองเดี๊ยนอย่างมาก ทำให้เดี๊ยนมองภาษาอังกฤษได้เพิ่มมากขึ้น เหมือนเปิดทางสว่างเลยละ ต้องยอมรับว่าหลังจากออกจากที่นี่ ภาษาไม่ได้ ไวยกร์ไม่แตกต่าง แต่ก็สามารถเอาไปประยุกต์ซื้อหนังสือมาเรียนเอง เข้าใจง่ายขึ้น อย่างน้อยก็ต้องพูดคำว่าขอบใจจริงๆ
เดี๋ยวมาต่อ แชทเม็ดภาค2ค่ะ คราวนี้จะเริ่มเรื่องเลย แต่ตอนนี้ขอพาไอ้ตรูดหมึกออกไปขับรถเล่นหาไรกินหน่อย
Create Date : 07 มกราคม 2551 |
|
11 comments |
Last Update : 9 มกราคม 2551 6:04:58 น. |
Counter : 433 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: So Girls 17 มกราคม 2551 17:48:52 น. |
|
|
|
| |
โดย: So Girls 22 มกราคม 2551 12:12:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: กบูร IP: 58.9.175.39 23 มกราคม 2551 13:22:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: madamepen IP: 58.8.119.238 14 เมษายน 2551 22:44:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: Yarita IP: 88.1.109.171 22 พฤษภาคม 2551 14:03:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: พลอย IP: 124.120.99.168 26 พฤษภาคม 2551 20:40:07 น. |
|
|
|
|
|
|
|