แฉตัวเองบ้างก็ได้ นินทาลูกผัวมาเยอะแล้ว

เรื่องมันเป็นอย่างนี้

ท้าวความสักกะหน่อย

อิชั้นเนี่ย ไม่เค้ย ไม่เคยรักแมวมาก่อนตลอดระยะเวลา สามสิบกว่าปีที่หายใจ กิน ใช้ทรัพยากรอันมีอย่างจำกัดบนดาวเคราะห์สีน้ำเงินแห่งนี้
หากกล่าวหาว่าไม่รักสัตว์ก็ไม่ได้เป็นเช่นนั้น เพียงแค่ in love กับสุนัขมากกว่า แม้ว่าคุณนายแม่จะรักแมวเลี้ยงแมว แต่แกก็เลี้ยงแบบบ้านๆ(บ้านนอก) หาข้าว หาน้ำให้กิน เจ็บไข้ไม่สบายดูแลกันไป ซ้ำคุณนายแม่ยังบอกว่าเลี้ยงไว้จับหนู อืมมมมม นะ
แมวในสายตาอิชั้นสมัยวัยเด็กจึงเป็นเหมือนสัตว์เลี้ยงใช้แรงงาน ต่างจากหมาที่เป็นสัตว์เลี้ยงแสนรัก
กอรปกับตัวเองไม่ชอบแมวที่คุณนายแม่เลี้ยงสักกะตัว เพราะมันชอบพันแข้งพันขา เรียกหาก็ไม่มา ขนก็ร่วง โอ้ยเยอะแยะมากมาย
น้องชายคนเดียวก็เกลียดแมว เพราะเขาเกลียดหนู แล้วแมวมากินหนูให้เขาเป็น ซ้ำยังไปขรี้ใส่ที่นอนเขาอีก มันมีเหตุผลให้เกลียด
สรุปว่า สามสิบกว่าปีที่ผ่านมาอิชั้นไม่เคยแลแมวตัวไหนในโลก แต่เราก็ไม่เคยรังแกมันแม้สักครั้ง ต่อให้ไม่พอใจขนาดไหนก็ตาม (กลัวแม่ตี) โตขึ้นมาความที่อยู่กับสัตว์เลี้ยงมาตลอดชีวิตวัยเด็ก มีอยู่แล้ว บางตัวชอบย่อมไม่มีปัญหา ไอ้ที่ไม่ชอบก็ไม่เคยเป็นปัญหา เพราะเลือกต่างคนต่างอยู่ อย่างที่ถูกเลี้ยงดูอบรมมาตลอด


แล้วอิชั้นก็ได้เลี้ยงแมว....
วันที่จับผลัดจับผลู เลี้ยงเบเบ้ ก็เป็นความบังเอิญเหลือแสน (ไม่ต้องเล่าซ้ำแล้วเนอะ อยากรู้หาอ่านเอาในนี้แหละ)
เบเบ้ หายไป เจ็บช้ำระกำทรวงเหมือนสูญเสียคนในครอบครัวไม่มีผิด (ไม่เล่าซ้ำเช่นกัน ไม่อยากร้องไห้อีกแล้ว น้ำตาหม่ามี้คงไม่ทำให้เบเบ้สบายใจแน่ๆ)

ตอนนี้มีลูกชายใหม่ ชื่อเจ้าลาเต้ เฮ้อ จะตั้งใจเลี้ยงแมวจริงจังกับเขาสักตัวก็ดันเป็นแมวสุขภาพไม่เต็มเต็ง เจ็บป่วยออดแอดอยู่ร่ำไป เป็นคนอื่นเราก็ไม่รู้หรอกนะว่าเขาจะทำอย่างไร ตอนที่เจ้าของเดิมบอกว่า "น้องแมวป่วย กระเพาะปัสสาวะอักเสบนะคะพี่" และ ต้องรีบมารับน้องเพราะบ้านน้ำกำลังจะท่วม! ถ้าน้ำท่วมแล้วน้องแมวแย่แน่ เพราะป่วย!!!!!!!! ถ้าพี่ไม่เอาก็ไม่เป็นไร ไม่สะดวกก็ไม่ว่ากัน

เป็นคนอื่นทำไงไม่รู้ แต่เราที่อยู่ห่างจากน้องแมวนามลาเต้ในอนาคต ตั้งร่วม 200 โล จ้าละหวั่นขอความช่วยเหลือคนนั้นคนนี้ให้เขารีบช่วยไปรับเจ้าลาเต้ให้ที ความรู้สึกคือ แมวน้อยๆวัยไม่เกิน 2 เดือนป่วย ลำบากในเรื่องที่อยู่อาศัย จะให้ทำเป็นว่าแมวไม่สมบูรณ์ไม่รับเพราะไม่อยากเป็นภาระ เราทำไม่ลง!!!!

ส่วนคนที่เขาเลือกปฏิเสธ ขอยืนยันไว้ตรงนี้ ว่าอิชั้นไม่ประนามคุณเลยแม้แต่น้อย เข้าใจดีด้วยซ้ำ เพราะการดูแลเด็กแมวเล็กๆป่วยเนี่ย มันไม่ต่างจากดูแลทารกป่วยเลยแม้แต่น้อย หากไม่พร้อมรับสภาพภาระหนักหนาจริงๆ ก็ไม่ควรไปยุ่งเกี่ยวแต่แรกถูกแล้ว ไม่งั้นรับรองต้องมานั่งเสียใจที่ตัวเองทำไม่ได้ หรือคิดว่าตัวเองตัดสินใจผิด กรรมมันจะไปตกกับชีวิตน้อยๆที่ช่วยตัวเองไม่ได้


บทบาทการเป็นแม่แมวเต็มขั้น.....(ด้วยความสมัครใจมิใช่บังเอิญ)
ใช่ว่าคนอย่างอิชั้น ที่เป็นประเภทสุขนิยมตลอดกาล จะเพียบพร้อมดีเด่ มากกว่าใครเขา ไอ้คนอย่างเรามันก็แค่เป็นคนชอบเอาชนะ ความเย่อหยิ่งอยากเอาชนะ มันสำแดงผลด้านดีเฉพาะกับเหตุการณ์อย่างนี้เท่านั้น! ความดื้อรั้นนั้นเหมือนมีตีนที่มองไม่เห็นถีบให้ทำในสิ่งที่ตัวเองก็ยังงงอยู่ว่า กรูทำไปได้ไงหว่า???? ทั้งที่คนดีๆ(กว่าซึ่งมีเยอะมาก)เขาก็ทำกันเป็นปกติ แต่อิชั้นไม่ใช่คนดีขนาดนั้น

ดังนั้นเรื่องเพียงเท่านี้สำหรับคนอื่น จึงเป็นก้าวสำคัญมากจริงๆสำหรับอิชั้น


การได้ดูแล เด็กแมวน้อยๆด้วยความทุ่มเทมากกว่าปกติ สำหรับอิชั้นคือการผ่านบททดสอบ ไม่ต่างจากการเอ็นทรานซ์เข้ามหา'ลัยเลยเชียว
เมื่อเข้ามาได้ เมื่อผ่านวันคืนอันแสนสาหัส ที่ต้องทนเห็นแมวน้อยเจ็บ ร้อง ขอความช่วยเหลือ น้ำตาอิชั้นร่วงแล้วร่วงอีก ช่วงนั้นหวาดผวาอริยาบทเขาแทบทุกวินาที แต่ก็ผ่านมันมาแล้ว ผ่านมาได้ดีด้วย
ตามนิสัยคนชอบเอาชนะ เมื่อชนะก็ย่ามใจ ครั้งนี้ย่ามใจสุดๆ อยากเลี้ยงแมวเพิ่ม แหมเด็กแมววัยเกือบทารกป่วยยังเอาอยู่ ปั๊ดดิโธ่!!! แมวไหนๆก็ต้องเลี้ยงได้ดิว้า

คึกจัดอยากเลี้ยงเพิ่ม...
ส่องกระทู้ไปมา ไม่ถูกใจสักกะตัว ไปถูกใจแมวดำๆลูกผสมเข้าให้ซะงั้น ไม่ใช่อะไรหรอก มันทำให้คิดถึงเบเบ้ น่ะซิ
เจ้าของเดิม (ก็ไม่เชิง) เขาเก็บมาเพราะมันถูกทิ้ง เขาก็ไม่รู้หรอกว่า อายุอานามเท่าไหร่กันแน่???? เพราะตัวมันเล็กผอมโกรก แต่ลูกตามันซิน่าสงสารจัง
มาถึงมือเรา เอาส่งศูนย์ตรวจเช็คสุขภาพ โถ มันเลยวัยลูกแมวแล้ว ฟันแท้ขึ้นเต็มปาก ต้องเกิน 5 เดือนชัวร์ หมอฟันเฟิร์ม
อร้ายยย ไม่ใช่ที่ต้องการเล้ยยยยย ขอสารภาพ แมวโตนี่นะ คิดว่าฝึกยากแน่ๆ
แล้วก็จริง มันฝึกยาก มีนิสัยที่ไม่เหมือนทั้งเบเบ้และลาเต้ ขี้ระแวง สองวันแรกที่มาอยู่เนี่ยมันซุกในซอกตลอด ไม่ยอมให้ใครจับต้อง ดีที่ว่าเชื่องหน่อยไม่กัดไม่ข่วน แค่ขู่!!!
เห็นอะไรมันก็จะกิน เพราะคงเคยอดมาก่อน ดูจะตะกละ หลบสายตาคน ขู่แฟร่ตลอดๆ จริงๆมันควรจะรังเกียจใช่มั้ย ที่ไม่ใช่แมวอย่างที่ต้องการ อิชั้นยิ่งเป็นคนใจดำอยู่ด้วย อยากส่งคืนซะเดี๋ยวนั้น ซะที่ไหนย่ะ ชิส์
สงสารซิ โถ เจออะไรมาบ้างน๊อเด็กน้อย ลูกสาวชั้น โคล่าของหม่ามี้ ไม่เป็นไร อดีตคืออดีต วันนี้หนูเป็นแมวมีบ้านอยู่ มีพ่อ มีแม่ มีอาหารการกินอย่างดี ขอบอกว่าด้วยความแค้นใจที่ยัยหนูที่ออกจะน่ารัก(ในสายตาเรา)เคยถูกทิ้ง จึงสรรหาของกินดีๆมาปรนเปรอเต็มที่

ใช้ความรัก ความจริงใจ สัมผัสที่ทำให้เขารู้ว่าปลอดภัย เรียกหาบ่อยครั้งให้รู้ว่าเป็นที่ต้องการ ฯลฯ วันนี้ โคล่าอาจไม่ยอมให้ใครจับต้องนานนัก แต่กับพ่อกับแม่ของหล่อน สบายมาก ^__^
อ้าวใครว่าฝึกยากหว่า (ก็ตรูนี่แหละ 555) ไม่ยากเท่าไหร่นี่ แมวเคยถูกทิ้งต้องการความรักความเอาใจใส่มากเป็นธรรมดา เขาจะไว้ใจได้ไง ในเมื่อคนเคยรักเคยเล่นกับเขา จู่ๆมาวันหนึ่งทิ้งขว้างเขาลงคอ เขาก็ต้องระแวงน่ะซิ
น่าน ดันรู้ใจแมวอีกกรู


ขอแฉตัวเองจริงๆสักทีเหอะ............
มีคนมาเสนอน้องแมวให้มากมาย แต่ก็ปฏิเสธเขาไป ต้องขออภัยเป็นอย่างสูง ณที่นี้จากใจจริง
เพราะอย่างที่บอกตอนต้น อิชั้นไม่ใช่คนดีมีเมตตาขนาดนั้น.....
คือ จะบอกว่าไงดีล่ะ สิ่งมีชีวิตไม่ใช่ของเล่นนะจ้ะ หากว่าไม่ต้องใจ ต้องตา จะมาเลี้ยงมาอยู่กันอย่างไร
แค่สงสาร มันไม่พอหรอกสำหรับอิชั้น ถ้าสงสารก็ช่วยเหลือกันไป ไม่ใช่รับมาเลี้ยงดูประคบประหงม เพราะหากเขาไม่เป็นดั่งใจ เกิดเราไม่พอใจ หมดความสงสารแล้วเขาจะเป็นยังไง???
จริงอยู่ ครั้นจะทิ้งจะขว้างต่อให้อิชั้นจะใจร้ายใจดำขนาดไหน ก็ทำไม่ลง แค่ไม่อยากคิดว่าต้องให้เขาทนอยู่เป็นส่วนเกิน หรือเราต้องทนเลี้ยงเพราะรักษาคะแนนนิยม(มีด้วยเหรอ)หรือเลี้ยงเขาเพราะความเกรงใจเพราะความคาดหวังที่คนอื่นมีให้ต่อตัวเอง ก็สยองแล้ว
ทุกวันนี้ก็เลี้ยงแมวจรตัวโตๆ แต่มันไม่ปักใจอยู่แค่ในบ้าน แล้วมันก็โตแล้ว อยากไปไหนก็ปล่อยมันไป มันหิวมันก็กลับมากินเอง มันเคยชินของมันอย่างนั้น ก็แค่ต้องทำหมันให้ หยอดยาฆ่าเห็บหมัด พาไปฉีดวัคซีน แค่นี้สำหรับแมวอิสระมาตลอดชีวิตก็คงเพียงพอ เพราะเห็นมันก็อ้วนพี ขนเงางาม สบายอกสบายใจดีนะ

หากถามว่าเรารักแมวจรที่เลี้ยงมั้ย??? ก็รักก็ห่วงมันแหละ แต่ไม่เท่ากับเจ้าสองแสบ โคล่า กับ ลาเต้ แน่นอน
ยอมรับว่าลูกสาว ลูกชายเหมียวๆเนี่ย กินอาหารพรีเมี่ยมทุกเม็ด น้ำดื่มจากขวดแก้ว ของเล่นสารพัด เสื้อผ้าอุปกรณ์ครบ ตัวหอมกรุ่นตลอดวัน หยูกยากระทั่งเครื่องสำอางค์บำรุงความงามมีทุกชนิด พูดง่ายๆว่า มีปัญญาซื้อหรือสรรหาอะไรให้ได้ แม่จัดเต็ม ทั้งกอดทั้งหอมแทบทุกทีที่มีโอกาส

แต่อินวลแมวจร กินอาหารเกรดธรรมดา มีบ้างได้กินพรีเมี่ยม เพราะคุณหนูๆไม่โปรดในรสชาติ มีบ้างได้ของเล่นเพราะคุณหนูเบื่อ เล่นด้วยหากมันชวนเล่น หรือเพราะความสงสาร เจ็บไข้ไม่สบายพาหาหมอ หาหยูกยามารักษาบรรเทากันไป
ก็ไม่เห็นอินวลจะออกอาการน้อยอกน้อยใจอะไรนะ มันก็คงมีความสุขตามประสามันแหละ มันเป็นแมวนี่หว่า จะรู้เรื่องความฟุ้งเฟ้อที่คนบำรุงบำเรอแมวเหรอ

อิชั้นก็ไม่รู้ว่าคนจะเข้าใจมั้ย แต่อยากบอกว่า แมวที่ขอมาเลี้ยง หรือสรรหามาเลี้ยง อิชั้นตั้งใจไง ยิ่งกว่าตั้งใจคือตั้งมั่นว่าเลี้ยงแล้วรักเป็นลูก
คิดว่าไงล่ะ คนมีลูกรักลูกตัวเอง หรือคนรักเด็ก จะรับภาระเด็กในโลกนี้เหมือนกัน ปฏิบัติต่อเด็กเหมือนกันทุกคนมั้ยล่ะ???

ที่อธิบายมาทั้งหมดนี่ ไม่ได้หมายความว่า อย่าได้คิดให้แมวชั้นนะ ไม่ใช่อย่างนั้น แต่อยากให้เข้าใจมากกว่าว่าทำไมถึงปฏิเสธ
บางทีคนให้ ให้ในสิ่งที่เรากำลังต้องการเวลานั้นพอดี ทั้งที่ก่อนหน้าอาจไม่เคยคิดจะแล เมื่อมันคลิกลงตัว มันก็เกิดขึ้นได้

อยากเลี้ยงแมวเพิ่ม...
ใช่อยากเลี้ยงเพิ่ม แต่อยากได้ลูกผสมเหมือนสองแสบ เพราะอะไร???
เพราะสองแสบมันน่ารักมาก มีแต่คนรักคนหลง (จนกลัวจะหาย ต้องระวังทุกฝีก้าว) หากได้แมวที่รูปร่างหน้าตาต่างกันมากมาอยู่ด้วยกัน อิชั้นกังวลนะ กลัวว่าคนรอบข้างเราจะไม่รักไม่เอ็นดูมันเท่ากับเจ้าสองแสบ
อิชั้นมีครอบครัวแล้ว อีกทั้งมีบริวารก็มากคนอยู่ หนำซ้ำบ้านยังไม่ต่างจากที่สาธารณะมีคนวนเวียนเข้าออกหลากหลายทุกวันคืน
เป็นเรื่องจำเป็นมากสำหรับอิชั้น ที่คนรอบข้างต้องเห็นพ้องเห็นด้วย หรือให้ความร่วมมืออย่างเต็มใจที่จะเลี้ยงลูกๆเหมียวๆของอิชั้น
ลำพังทุกวันนี้ ลูกค้าให้ความสนใจกับลาเต้ มากกว่าโคล่า ก็เวทนาโคล่าเหลือใจ แต่ยังโชคดีที่ คนใกล้ชิดทุกคนเวทนาโคล่าในเรื่องนี้เหมือนๆกัน จึงให้ความรักความสนใจสองแสบเท่าๆกัน


สำหรับอิชั้น แมวทุกตัวในโลกนี้ มันก็น่ารักหมดแหละ แต่ไม่ใช่ทุกคนจะเห็นว่ามันน่ารักเหมือนเรานี่ ขนาดเรายังรักแมวที่พบเห็นต่างกันเล้ยยยย ประสาอะไรกับคนที่ไม่ได้รักได้เลี้ยงแมว ใช่มั้ยล่ะ

แฉตัวเองจบแล้ว ใครจะว่าอย่างไร จัดได้เลยจ้ะ ยินดีอยู่แล้ว เพราะเป็นคนเพี้ยนๆ ค่อนข้างคิดมาก อ่อนไหว โลกส่วนตัวสูง หยิ่งและจริงใจเหมือนแมว เคร.ป่ะคะ????

Create Date : 15 ธันวาคม 2554		2 comments
Last Update : 15 ธันวาคม 2554 1:24:45 น.
Counter : 512 Pageviews.
Share Tweet