ได้งานแล้ว...ในที่สุดฝันก็เป็นจริง

เกือบจะเอาบล๊อคนี้ไปไว้ที่ "เวิ่นเว้อ" แล้วเชียว ฮ่าๆ เพราะว่าดีใจสุดๆ

เหมือนฝันเป็นจริงเลยค่ะ Like a dream comes true!!!

ในที่สุดก็ได้งานทำซักที เป็นพยาบาลในคลีนิคส่องกล้องลำไส้ค่ะ (endoscopy clinic) อยู่ในรัฐ Rhode Island เมือง Providence ซึ่งเป็นเมืองหลวงของรัฐนี้ โชคดีที่อยู่ใกล้ๆบ้านของจูน ขับรถไปประมาณแค่สี่สิบกว่านาทีเอง (?) ฮ่าๆ แต่ขับรถจนชินแล้วค่ะ ตอนเรียนอยู่มหาวิทยาลัยก็อยู่หอที่ห่างจากบ้านประมาณสองชม.ครึ่ง (ขับแบบเหยียบสุดๆแล้วนะเนี่ย)

ไม่นึกว่าจะได้งานนี้เหมือนกัน ได้งานแบบกระทันหันจริงๆ

หลังจากที่หางานมาได้ประมาณสามเดือนกว่าๆ (หลังกลับมาจากเมืองไทย..ฉลองเรียนจบซักหน่อย) กลับมาตั้งแต่เดือนกย. ก็หางานเหมือนคนบ้า ฮ่าๆ สาบานได้ว่าจูนส่งใบสมัครไปเป็นร้อยๆ ใบ (คิดว่าส่งไปสักสามร้อยกว่าใบได้) ทั้งกรอกแบบฟอร์มออนไลน์ ทั้งส่งทางจม. ธรรมดา ทั้งเดินไปสมัครด้วยตัวเอง ทำทุกวิถึทางเพื่อที่จะได้งานมา ใครว่าเว็บไหนดี เว็บไหนมีงานดีๆ โพสอยู่ก็รีบสมัครทันที

แต่ทีแล้วทีเล่าที่ได้รับแต่จม. หรือ อีเมล์ ที่บอกว่า "เรารับคนอื่นที่เราคิดว่าเหมาะสมที่สุดเข้าทำงานแล้ว ขอบคุณที่ส่งใบสมัครมาที่รพ.xxx" ถ้าโชคดีหน่อยก็โดนเรียกไปสัมภาษณ์ แต่แล้วก็หายไปซะงั้น ไม่มีใครโทรมา หรืออีเมล์มาว่า โอเค เราตัดสินใจจะรับคุณเข้าทำงานแล้วนะ

ก็รู้สึกเซ็งและท้อแท้บ่อยมากๆ อยู่บ้านเฉยๆ ไม่ได้ทำงาน เหมือนชีวิตมันไร้คุณค่า ก็เลยตัดสินใจไปทำงานเป็นแคชเชียร์หาเงินไปพลางๆ พร้อมกับฆ่าเวลาด้วย

แล้วในที่สุดเมื่อสองอาทิตย์ที่แล้ว ก็เข้าไปในเว็บไซต์หางาน แล้วเจอโพสที่คิดว่าส่งมาจากสวรรค์

"เราต้องการพยาบาลทำงานอยู่ในคลีนิคส่องกล้องลำไส้ เวลาทำงาน 7-4โมงเย็น จ.-ศ. เท่านั้น ถ้ารู้เรื่องการเจาะเลือดก็ดี แต่ไม่จำเป็นต้องมีประสบการณ์ เราแค่อยากจะหาคนที่เหมาะสมกับเราที่สุด ถ้าสนใจกรุณาเขียนอีเมล์บอกว่าทำไมถึงอยากทำงานที่นี่และทำไมคุณคิดว่าคุณเหมาะสมกับสถานที่นี้ พร้อมทั้งแนบประวัติการทำงานย่อๆของคุณมาด้วย เราจะนัดสัมภาษณ์อาทิตย์หน้า"

อ่านแล้วโอ้วพระเจ้าจอร์จ เหมือนมันส่งมาให้เราโดยเฉพาะ อ่านแล้วรีบสมัครแทบไม่ทัน

"ไม่จำเป็นต้องมีประสบการณ์"

"เวลาทำงาน7-4โมงเย็น จ.-ศ. เท่านั้น"

รีบสมัครแทบไม่ทัน โอ้ว จะมีใครได้ทำงานอย่างนี้บ้าง นี่มันสวรรค์ชัดๆ เพราะว่าพยาบาลใหม่ๆในอเมริกา ส่วนมากจะได้เข้าเวรกลางคืนถ้าได้ทำในรพ. ส่วนคนที่ทำมานานกว่าก็จะมีโอกาสเลือกเวลาดีๆ อย่างตอนเช้าหรือตอนเย็นๆ แถมยังเป็นคลีนิคเล็กๆอีก จูนชอบคลีนิคเล็กๆ เพราะว่าทุกคนจะรู้จักกันเป็นอย่างดี ทำงานด้วยกันง่ายหน่อย แล้วที่สำคัญก็คือว่ามันไม่ยุ่งมากด้วย

และตัวจูนก็ชอบอะไรอย่างนี้อยู่แล้ว มีอยู่วันหนึ่งตอนปีสามที่ได้โอกาสเข้าไปในห้องผ่าตัด ทีแรกนึกว่าจะเป็นลม ฮ่าๆ เห็นเค้าเอาอะไรต่ออะไรแทงเข้าไปในท้องคนไข้ (เค้าจะผ่าตัดเอาลำไส้ออกนิดหน่อย) แต่ว่าดูไปดูมา เออ สนุกดีอ่ะ ประทับใจมาก คิดอยู่ในใจว่าถ้าเรียนจบแล้วหางานก็จะลองหางานประเภทนี้ทำ

ไม่นึกว่าจะโดนเรียกไปสัมภาษณ์เหมือนกัน เพราะรู้ว่าจูนไม่ใช่คนเดียวที่ส่งใบสมัครนี้ไป จะต้องมีคนอื่นที่มีทั้งประสบการณ์ และดีกว่าเราอยู่แน่นอน เลยไม่ได้หวังอะไรมาก

แต่อีกหนึ่งอาทิตย์ต่อมา ก็ได้อีเมล์บอกว่าให้โทรไปนัดสัมภาษณ์กับผู้อำนวยการของที่คลินิคนี้ อะไรกันเนี่ย ก็เลยรับนัดไปทันที ได้ว่าเป็นวันจันทร์ที่ผ่านมา โอเค มีเวลาเหลืออีกสามวันก่อนที่จะสัมภาษณ์ ก็เตรียมตัวทุกวัน พิมพ์สคริป์ออกมาได้สามหน้ากระดาษ จะพูดอะไรดีหว่า... วันสุดท้ายนี่นอนไม่หลับเลยทีเดียว

ปรากฏว่าพอเดินเข้าไปคุยกับผอ. (เธอเป็นพยาบาลด้วย) เธอถามเราแค่คำถามเดียว "ตอนที่เป็นนร.พยาบาลฝึกงาน..ชอบวอร์ดไหนมากที่สุด" แล้วจูนก็ตอบไปตามที่คิด เธอก็พยักหน้า แล้วก็บอกว่า "ชั้นชอบนิสัยเธอนะ พรุ่งนี้มาสัมภาษณ์อีกรอบกับคุณหมอก็ละกัน" จบ แล้วก็คุยสัพเพเหระอีกประมาณห้านาที

อุตส่าห์เตรียมตัวมาตั้งนาน อาเจ๊เล่นถามอยู่แค่นี่อ่านะ???

แล้วเธอก็บอกว่า "ตอนนี้ชั้นมีคนสองคนที่จะเรียกมาสัมภาษณ์รอบสอง ก็คือเธอกับอีกคนหนึ่งที่ชั้นสัมภาษณ์เมื่อวานนี้ รู้มั้ยว่าแค่หนึ่งอาทิตย์มีใบสมัครเข้ามาเกือบสองร้อยใบ"

พูดเป็นเล่นไปได้ เราก็คิด แต่เธอก็ชี้ไปที่กองกระดาษกองเบ่อเริ่มข้างๆเธอ อ่า...จริงนะเนี่ย แล้วเธอประทับใจอะไรเราเนี่ย?? ไม่รู้เหมือนกัน คงจะถูกชะตากันมั้ง?? แต่ตอนสัมภาษณ์ก็พยายามสุดๆเหมือนกัน ฮ่าๆๆ

อีกวันหนึ่งก็เลยได้สัมภาษณ์กับคุณหมอ เค้าก็ได้แต่พูดว่า "ไม่รู้จะถามอะไรคุณเหมือนกัน เพราะว่าคุณไม่มีประสบการณ์เลย" ก็เลยได้คุยกันแต่เรื่องของครอบครัวจูน และประเทศไทยซะเป็นส่วนใหญ่ คุยกันเพลินเลยทีเดียว แต่หมอก็ทิ้งท้ายว่า จริงๆแล้วเค้าไม่ได้เป็นคนติดสินใจจ้าง อยู่ที่ผอ.ต่างหาก

ก็ถามเธอว่าเมื่อไหร่จะรู้ผลว่าจะจ้างหรือไม่จ้าง เธอก็บอกว่าตอนเย็นๆ ของวันนี้แหละ

แต่เธอก็ไม่ได้โทร หรืออีเมล์มา ก็คิดอยู่ว่า สงสัยเธอคงจะจ้างอีกคนล่ะมั้ง แล้วก็ลืมโทรมาบอกเราว่าเธอตัดสินใจเอาคนอื่นแล้ว เหมือนอย่างที่เราได้เจอมาบ่อยๆ

แต่แล้วเมื่อวานตอนเช้า (เช้าจริงๆ ที่อีเมล์เขียนเวลาไว้ที่ 6:45am) เธอก็ส่งอีเมล์มาบอกว่า สนใจจะทำงานกับเราไหม??

เท่านั้นเอง จูนก็น็อตหลุด กรีดร้องเหมือนคนบ้าอยู่ในห้อง ฮ่าๆๆๆ

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"

ดีใจจริงๆ จะได้เริ่มงานวันที่สามสิบนี้ค่ะ นี่ถ้าไม่ติดทำแคชเชียร์อยู่ก็คงได้ไปทำอาทิตย์หน้าแล้ว ตื่นเต้นมากๆเลยค่ะ

ฝันเป็นจริงของจูนจริงๆ ได้ทำงานเป็นพยาบาลแล้ววววววววววววว

EDIT: ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์ค่ะ อ่านแล้วมีกำลังใจขึ้นมาทันที เสียดายที่บางท่านไม่มีlog in กะว่าจะเข้าไปเยี่ยมชมบล๊อคด้วยซะหน่อย

ขออนุญาติใช้พื้นที่ตรงนี้คอมเม้นท์ตอบคุณDinsormaiiค่ะ
ขอบคุณมากค่ะที่เข้ามาเยี่ยมชมบล๊อคนี้ เขียนยาวเลยทีเดียว ชอบค่ะ จูนชอบอ่าน ฮ่าๆ ดีใจที่บล๊อคนี้ทำให้คนหนึ่งคนที่หมดกำลังใจหันกลับมาลุกขึ้นสู้แล้วเดินต่อไปค่ะ จงเชื่อมั่นใจตัวเองเถอะค่ะว่าคุณทำได้ คิดบวกเข้าไว้ แล้วสิ่งดีๆจะเข้ามาหาค่ะ ขอให้โชคดีในการหางานนะคะ ได้ยินมาว่าโดยเฉลี่ยแล้วกว่าเราๆจะได้งานกันก็ใช้เวลาหกเดือนถึงหนึ่งปีค่ะ ขอให้โชคดีค่ะ

Create Date : 15 ธันวาคม 2554 Last Update : 16 ธันวาคม 2554 21:56:16 น. Counter : 798 Pageviews.		15 comments
Share Tweet