ขอระบายนิดนึง...งานชั้นต้องไม่เป็นแบบนี้เด็ดขาด

เมื่อตอนเทียงอิชั้นไปงานแต่งน้องที่รู้จักคนนึงมา น้องคนนี้ไมได้เจอกันนานเลยค่ะ แต่ก็แชทกันเรื่อยๆ ถามสารทุกข์สุกดิบกันบ้างตามประสาคนรู้จัก วันนีงน้องคนนี้บอกเราว่าจะแต่งงาน เราก็ยินดีด้วยนะ น้องเค้าก็บอกว่าหนูเชิญพี่ด้วยนะ เราก็ได้อยู่แล้วไม่มีปัญหา

พอถึงวันงานเราต้องเข้าออฟฟิศค่ะ แต่ด้วยความที่รับปากน้องเค้าแล้วว่าจะไป อีกอย่างพี่อีกคนที่ถูกเชิญคลอดน้องไปไม่ได้เลยฝากซองเรามาให้เจ้าสาวเราก็รับปากแล้วก็ต้องมา ออกจากบ้ามาฝนก็ตก รถก็ติด โอว แม่เจ้าเผื่อเวลาเป็นชั่วโมงสุดท้ายเราก็ไปสาย 30 นาที

เราไปถึงงาน น้องเค้าถ่ายรูปกับเพื่อนๆเค้าอย่างสนุกสนาน เราก็ยืนรอเพื่อเข้าไปทักทายเจ้าบ่าว เจ้าสาวค่ะ แต่น้องเค้าก็ยังเริงร่ากับเพื่อนๆเราก็ไม่อะไร เข้าใจว่าคงดีใจที่ได้แต่งงานเป็นใครก็ดีใจเนาะ งั้นไปลงทะเบียนก่อนดีกว่าให้น้องเค้าว่างก่อนคุยไปคุย มองโลกในแง่ดีสุดๆค่ะ

เราเดินไปที่โต๊ะลงทะเบียน ทีเด็กสาวสองสามคนคาดว่าคงเป็นญาติๆน้องเค้าค่ะ มีผู้ใหญ่ตรงนั้นอยู่ด้วยแต่คุยกันอยู่ค่ะ เค้าคงมองไม่เห็นเรา เพราะต่างคนต่างเมาธ์กันอยู่ เราเดินไปยิ้มให้เด็กสาวตรงนั้น เด็กๆเหล่านั้นมองเรา งงๆ ไม่ยิ้ม ไม่ไหว้ เราก็เก้อไปแล้วค่ะ ไม่รู้จะทำยังไงเลยบอกไปว่า "พี่ขอลงทะเบียนอวยพรหน่อยค่ะ" น้องเค้าก็เลื่อนสมุดอวยพรมาให้ เราก็เขียนอวยพรไป เขียนเสร็จ เราก็ยื่นซองที่เตรียมมาให้น้องเค้าไป น้องเค้ารับไปหยอดใส่กล่อง

ระหว่างนั้นเราก็ยืนอยู่ตรงนั้น กะว่าให้เค้าบอกเราว่าจะให้เราเข้าไปนั่งตรงไหนยังไงในห้องจัดเลี้ยง แต่ผิดคาดค่ะเพราะน้องเค้ารับซองจากเราไปเสร็จ ไม่น่าเชื่อเค้าหันไปคุยกับญาติๆเค้าต่อค่ะ เราก็เหวอไปเลย คือเรื่องของเรื่องคือเราไม่ได้รู้จักใครเลยค่ะในงาน มาคนเดียวจริงๆ ชวนเพื่อนอีกคนมาดั๊นยังมาไม่ถึง เราก็เลยไม่มีเพื่อนไปเลย คือเค้าคุยกันแบบว่าไม่สนใจแขกที่เพิ่งมาเลยค่ะ ไอ้เราครั้นจะเอ่ยปากก็ยังไงอยู่ ไม่รู้จะพูดว่ายังไง เพราะเค้ารับซองไปแล้วเค้าก็ไม่อะไรกับเราาอีกเลย

สักพัก เจ้าสาวเดินมาหาเราและให้เราไปถ่ายรูปด้วย เราก็ใจชื้นมานิดหน่อย ถ่ายรูปเสร็จ เราก็นึกว่าจะชวนเราเข้าไปข้างในหรือให้ญาติเค้าพาเราไปนั่ง ถ่ายเสร็จน้องเค้าก็ไม่พูดว่าอะไรเราก็ อืม ยังไงหว่า สุดท้ายเราก็เลยไปนั่งที่เก้าอี้พักแถวนั้น ใกล้ๆโต๊ะลงทะเบียนนั่นแหละค่ะ สักพักเค้าก็เชิญบ่าว-สาว ขึ้นเวที .... สรุปเราก็เอาซองไปให้เค้าเสร็จก็กลับมาทำงานต่อค่ะ ออกมากินส้มตำกับเพื่อนที่ตามมากันสองคน

จะว่าไปเราก็ไม่เคยไปงานที่ญาติโยมบ่าว-สาว เย็นชากับแขกขนาดนี้มาก่อนในชีวิต ไม่เคยจริงๆค่ะ แต่อดไม่ได้ทีี่จะโทษเจ้าสาว เข้าใจว่ามีหลายสิ่งต้องทำ แต่ก็น่าจะบอกญาติๆให้รับแขกให้มืออาชีพกว่านี้หน่อย ไม่ใช่รับซองเราไปแล้วไม่สนใจ ไอ้เราเป็นแขก (แปลกหน้า) จะให้เอ่ยถาม หรือขอให้พาเข้าไปในงานมันก็คงไม่เหมาะมั้ง คือเราก็ว่าเราไปงานแต่งมาตลอดชีวิตตั้งแต่สาวยันแก่ก็ยังไม่เคยมีงานไหนที่ต้องเอ่ยปากเองสักครั้ง แม้ว่าไปงานคนที่ไม่ได้สนิทอะไรแต่ทุกครั้งญาติโยม เพื่อนเจ้าสาวจะเป็นคนต้อนรับขับสู้ เป็นอย่างดีคือย่างน้อยก็พาเราไปนั่งอะไรทำนองนี้ แม้ว่าไปแล้วอาหารจะหมด จะพร่องไปแล้วก็ไม่ถือสาเพราะเราไปสายเองนี่นา ก็ไม่ได้ติดใจอะไรแน่นอนเพราะหลายงานก็เป็นอย่างนี้โต๊ะจีนน่ะค่ะ เข้าใจดี

แต่ที่เรางง ไม่หายก็คือการที่เค้ารับซองเราไปแล้วเฉย หรือเจอหน้าเราคนเป็นแขกก็ไม่ไหว้ทั้งๆที่อายุเค้าน้อยกว่าเรา เราก็ว่ามันแปลกไปไหม ส่วนผู้ใหญ่ทีี่หน้างาน เค้าก็คุยกันหันหลังให้แขกแบบว่าไม่สนใจใครจะมาให้ซองเลย ตามยถากรรมสุดๆ แบบว่าเกิดมาไม่เคยเจอค่ะงานแต่่งพิลึกแบบนี้ แถมให้แขกยืนเก้อหน้างาน บอกตรงๆค่ะหากเป็นเพื่อนเรานี่ไม่ได้รอให้ใครเชิญค่ะ ไปเองเพราะรู้จักคนในงานบ้าง แต่เจ้าสาวนี่ก็รู้นะคะว่างานนี้เราไม่ได้รู้จักใครเลย แต่ก็ยังเฉย ถ่ายรูปกับเราเสร็จก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ เราก็ทำตัวไม่ถูก ขนาดเราชวนคุยว่า สวยจังวันนี้ ดีใจด้วยนะ บลาๆ แต่ดูเหมือนว่าเค้าไม่ค่อยสนใจฟัง คือประมาณว่าถ่ายให้เสร็จๆไป เพื่อจะได้ถ่ายกับญาติเค้าต่อน่ะค่ะ

ที่ร้่ายมานี่ไม่ใช่อะไรค่ะ เราเองก็จะแต่งงานปีหน้าช่วงต้นปีค่ะ ไปงานแบบนี้ก็ดีเหมือนกันเพราะจะได้นำมาเป็นบทเรียนไม่ให้เกิดในงานเราอย่างเด็ดขาด การเชิญแขกนี่ก็สำคัญนะคะ หากคุณสักแต่จะเชิญคนที่คุณไม่ได้สนิทด้วย (แต่อยากได้ซองเค้า) อย่าเชิญดีกว่าค่ะ หรืออยากเชิญจริงๆจากใจแต่คุณก็ต้อนรับขับสู้เค้าไม่ได้ดี ก็อย่าเชิญดีกว่า ขอให้แต่งเฉพาะในกลุ่มญาติแบบกันเองของคุณไปดีกว่า เพราะแขกที่เค้าไปน่ะเค้าเสียความรู้สึกมากกว่าได้ความรู้สึกที่ดีๆกลับมา

เราเคยไปงานแต่งที่ใหญ่มาก ใหญ่ขนาดนายกรัฐมนตรีมาเป็นประธานเลยค่ะ แขกเป็นผู้ใหญ่กันทั้งงาน แต่รู้จักกับพ่อเจ้าสาว ไปถึงเราก็ไม่เห็นต้องอะไรมากค่ะเพื่อนเจ้าสาว และญาติๆเค้าต้อนรับเราอย่างดีทั้งๆที่เราก็ไม่ได้รู้จักอะไรเค้าเลย งานนั้นได้คุยกับพ่อเจ้าสาวนิดเดียวนอกนั้นก็คุยกับเพื่อนๆเจ้าสาว ญาติๆเค้าเป็นส่วนใหญ่ เป็นงานที่ประทับใจมากแม้ว่างานจะดูหรูหรา เป็นทางการแต่กลับได้ความรู้สึกดีๆกลับมาเป็นกอง

แต่งานล่าสุดที่ไปนี่ เดินออกจากงานมาได้ ก็บอกตัวเองว่า งานชั้นต้องไม่เป็นแบบนี้..เด็ดขาด!

ปล.ล่าสุดน้องเค้าโทรมาหาและขอโทษเราแล้วค่ะ บอกว่าหลังจากลงจากเวทีก็ให้ญาติๆเค้ามาตามหาเราเพื่อเข้าไปในงาน แต่ไม่เจอเราแล้ว และขอโทษที่ไม่ได้ต้อนรับอย่างเต็มที่ ก็เพิ่งรู้ว่าเค้าจะเชิญแขกเข้างานตอนเสร็จพิธีการแล้ว เง็งกับเค้าจริงๆ แล้วตอนเรานั่งอยู่หน้างานทำไมทำเหมือนไม่รู้จักกันหว่า งงเข้าไป

Create Date : 14 พฤษภาคม 2554 Last Update : 14 พฤษภาคม 2554 18:37:20 น. Counter : 554 Pageviews.		9 comments
Share Tweet