BlogGang.com : : lukkongpoka : ใครเหนื่อยกว่ากัน

ใครเหนื่อยกว่ากัน

สวัสดีค่ะ

หางหายไปจากบล็อกเสียนาน
ยังคิดถึงทุกๆคนน่ะค่ะ คิดถึงบล็อกใจจะขาด
เข้ามาแว้บๆดูแต่ก็ไม่ได้ไปกทายใครเลย
ต้องขอโทษจริงๆที่เสียมารยาทค่ะ

ความจริงวันนี้ก็ไม่ได้ว่างหรอกค่ะ
พรุ่งนี้มีสอบวิชาปัณหาสุขภาพ 1 กับปัญหาสุขภาพ 2
แต่ไม่รู้จะอ่านต่อยังไง รู้สึกว่าอ่านไม่ไหวจริงๆค่ะ
อ่านแล้วปวดหัว เลยขอพักสักนิด แล้วจะไปสู้รบกะปัญหาชีวิต
!เอ้ย ปัญหาสุขภาพต่อค่ะ

มีเรื่องเล่ามาฝากแล้วกันค่ะ

ช่วงที่หายๆไปก็วุ้นกับการฝึกงาน 10 อาทิตย์เต็มๆๆ
วิ่งกันให้วุ่นค่ะ ทั้งการพยาบาลเด็ก การพยาบาลผู้ใหญ่
เทคนิคและหลักการพยาบาล การรับฝากครรภ์และการวางแผนครอบครัว
นอนดึกทุกคืน ไม่มีคืนไหนที่จะไม่ผวาว่า ตกลงฉันแพลนงานเสร็จยัง
เผลอหลับไปตอนไหน
สุดๆในการเพลนงานคือ
นอนตี 4 ตื่น 6 โมงเช้าขึ้นวอร์ดเช้า
เคทกลับบ้าน ทำเอาน้ำตาแทบร่วง ชาวบ้านเขามี 11 แบบแผนกอร์ดอน
ฉันต้องทำ 22 กอร์ดอน แต่ยังมีคนที่โชคร้ายกว่าเรา
เจอไปตั้ง 66 กอร์ดอน เอาว่ะถือว่าได้ฝึกเขียนมากกว่าชาวบ้าน
(เป็นไปได้ขอเอา 11 กอร์ดอนเท่าช่าวบ้านเขาแล้วกันค่ะ สาธุ)

พอลงวอร์ดเสร็จ
ก็ต้องมารบกับปัญหาสุขภาพ 1 และ 2 พยาธิสรีรวิทยาหรือนักศึกษาพยาบาลเรียกๆกันว่า เรียนPatho บวกกับการพยาบาลสูติศาสตร์ 2 ทำเอาหัวปันกระอักกระอวน นี้ยังไม่ร่วมวิชาพื้นฐานที่นักศึกษาชอบตั้งคำถามว่า
เรียนไปทำไม อย่างเศรฐศาสตร์ ภูมิปัญญา อังกฤษ ฯลฯ
แล้วคำตอบที่ได้คือ เรียนไปทำไมไม่รู้แต่รู้ว่าต้องเรียน

ประโยคเหล่านี้มักจะได้ยินนักศึกษาพยาบาลบ่นกันเป็นประจำ
ฉันเองก็ชอบบ่น
บางที่นึกเปรียบเทียบเพื่อนรุ่นเดียวกันที่เขาไม่ได้เรียนเหมือนฉัน
ไม่เห็นต้องรับผิดชอบอะไรมากมายแบบนี้
มีอยู่ครั้งหนึ่งฉันเผลอพูดออกไปทั้งน้ำตาว่า
"พ่อกับแม่จะรู้หรือเปล่าน่ะ ว่าฉันเหนื่อย ว่าฉันต้องนอนดึก
ทั้งๆวันนี้ฉันอยากเข้านอนแต่หัวคำ ฉันก็ทำไม่ได้
ฉันต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ฉันคิดว่ามันเกินตัวของฉัน
ฉันยังไม่พร้อมที่จะเผชิญกับสิ่งที่เป็นอยู่ในขณะนี้"

แล้วก็มีเสียงๆหนึ่งถามกลับมาว่า

"ที่เธอร้องเพราะเหตุผลแค่นี้เหรอ เธอไม่คิดบ้างหรือว่าพ่อกับแม่ก็เหนื่อย
ที่ต้องทำงานหนัก เพื่อให้เธอได้นั่งเรียนสบายๆในห้องเรียน
เขายอมลำบากเพื่อใคร ไม่ใช่เพื่อเธอเหรอ ถ้าเขาเห็นแกตัว
เขาคงไม่หวังดีให้เธอมีโอกาสได้เรียนหนังสือ เพื่ออนาคตที่ดีของเธอเอง"

ขอบใจน่ะ ที่ทำให้ฉันฉุดคิดอะไรบางอย่างได้
นั้นสิตอนนี้ฉันเดินทางมาได้จะครึ่งทางแล้ว
เหลืออีกแค่ครึ่งทาง ฉันก็จะไปถึงจุดหมาย
จะมีประโยชน์อะไรถ้าฉันจะถ่อยในตอนนี้
ถ้าฉันถ่อย ก็เท่ากับว่าที่ผ่านมา ที่ฉันผ่าฟันก็สูญเปล่า

Create Date : 02 มีนาคม 2552

Last Update : 2 มีนาคม 2552 16:13:16 น.

7 comments

Counter : 797 Pageviews.

สวัสดีค่ะ เอากำลังใจมาฝากค่ะ ตั้งใจเรียนไปเถอะค่ะ
เพื่อตัวคุณเอง เหนื่อยนักก็พักหน่อย
หายเหนื่อย ก็เริ่มทำใหม่อีกครั้ง

โดย: pk12th IP: 125.27.231.110 วันที่: 2 มีนาคม 2552 เวลา:21:13:52 น.

มาให้กำลังใจค่ะ น้องเบญจ์

โดย: พี่นก (Nok_Noah

) วันที่: 2 มีนาคม 2552 เวลา:21:32:34 น.

แวะมาเติมกำลังใจให้ค่ะ สู้ ๆ นะคะ ประเทศไทยจะได้มีพยาบาลเก่ง ๆ สวย ๆ เพิ่มขึ้น

โดย: เมต (SingleMate

) วันที่: 3 มีนาคม 2552 เวลา:8:18:59 น.

หายไปนานนึกว่า จะดองเค็มแล้ว
เป็นกำลังใจ สู้ต่อไปน่ะครับ

โดย: ดอกเสี้ยวขาว

วันที่: 4 มีนาคม 2552 เวลา:9:52:18 น.

น้องเบญจ์จ๋า
สู้ๆ
เทอมนี้พี่แจก F ไป ตั้ง 3 ตัวแน่ะ

โดย: medkhanun

วันที่: 11 มีนาคม 2552 เวลา:0:23:37 น.

น้องเบญจ์จ๊ะ
คำถามที่ถามไว้ตั้งกะสมัยนู้น ก็ยังไม่ได้แวะมาตอบ
แวะไปที่บล๊อคแล้วจะรู้เองจ๊ะ มันชีช้ำกระหล่ำปลีอยู่

สำหรับเรื่องนั้นถ้าไปออกนิเทศในบ้านต๋อมช่วงเมษานี้กะอาจารย์กนกวรรณก็ลองถามดูเอาเองนะจ๊ะ....สงวนสิทธิ์พาดพิง
ม่ายตอบจ๊ะ

เลยแวะมาได้แป๊บๆ...เพราะเน็ตไม่สะดวก
น้องเบญจ์มีอะไรก็เมลล์ไปก็ได้นะ เพราะยังไงต้องมาร้านเน็ตเช๊คเมลล์อยู่แล้ว
แต่บล๊อคคงไม่ค่อยได้เข้ามาเล่นสะดวกเหมือนเดิมจ๊ะ

โดย: ปลายแปรง IP: 118.173.64.59 วันที่: 25 มีนาคม 2552 เวลา:18:29:19 น.

มารับยาแก้คิดถึงน่ะไอ้หนูเอ้ย

โดย: ตาพรานบุญ IP: 117.47.85.18 วันที่: 21 เมษายน 2552 เวลา:11:48:33 น.