|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
~ กล่าวคำกลอน มอบให้ ด้วยใจรัก ยินดีนัก หากท้วงทัก จักแก้ไข เขียนคำกลอน เอ่ยถ้อย เรียงร้อยไป หวังเพียงมี คนรู้ใจ ได้รับฟัง ~
..ลายปากกา... ขีดเขียนความจริง ไม่ทิ้งความรัก ถ้าอยากรู้จัก เชิญแวะทักทาย ...
|
|
|
|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
รัก...ยังต้องการอิสระ
ผูกพันธะ..ด้วยโซ่หัวใจ
กรงขัง..กำแพงกั้นไว้
อัดอั้นเกินไป..คงไม่ฝืนทน
คุณแม่ของผมท่านเคยเลี้ยงหมาแมวไว้หลายตัวครับ ตอนแรกๆก็กักเอาไว้แต่ในบ้านเพราะกลัวหาย นานๆไปผมเริ่มมองเห็นว่าสัตว์เลี้ยงเศร้า หงอยอย่างเห็นได้ชัด อยู่มาวันหนึ่งคุณแม่ออกไปธุระนอกบ้าน ผมกะว่าอยากให้อิสระพวกเค้าบ้างเลยเปิดประตูให้ออกไปเดินวิ่งเล่นในสวนครับ โดยที่ผมก็ยังทำงานอยู่ในบ้าน หนึ่งชั่วโมงผ่านไป เกือบจะได้เวลาคุณแม่กลับมาบ้าน ผมเลยเตรียมตัวไปเรียกพวกเค้ากลับมา ปรากฏว่า ไม่เหลือแม้แต่เงาครับ คงไม่ต้องบอกนะครับว่า เมื่อคุณแม่กลับมาท่านจะให้พรผมว่าอย่างไรบ้าง ..แต่สุดท้ายก็ไปตามหาจนกลับมาครบหมดครับ
และก็ได้บทเรียนว่า สัตว์ก็เหมือนกับคน ถ้าเรากักขังหน่วงเหนี่ยวเขาไว้มากเกินไป หากมีโอกาสหนีออกไปได้ เขาจะไปโดยไม่ยอมหันหลังกลับมามองเราอีก แต่ถ้าเราให้เขามีอิสระ ได้เรียนรู้โลกกว้าง สักวันหนึ่งเขาจะรู้ว่าความสุขที่แท้จริงอยู่ตรงไหน ถ้าอยู่กับเราแล้วเขามีความสุข เขาก็จะกลับมาครับ