Bloggang.com : beauty_solution : สักวันหนึ่ง...ฉันก็ต้องแก่

สักวันหนึ่ง...ฉันก็ต้องแก่

เช้าวันเสาร์ ยังไม่ทันตื่นนอนเลย
เสียงโทรศัพท์ดังขึน โทรศัพท์จากคุณแม่นันเอง
“วันนีเทียง พาเด็กๆมากินสะเต๊ะทีบ้านแม่ดีไหม”
“แต่แม่ หนูรับปากพาเด็กๆไปกินทีร้านแม็คโดนัลแล้วล่ะแม่”
แต่คุณแม่ยังไม่ยอมแพ้ “ประหยัดเงินไว้เถอะ ขับรถมาบ้านแม่เพียง 10 กว่านาทีเอง”

ฉันรู้สึกอึกอัก
เพราะรู้ดีว่าพวกเด็กๆ ต้องอยากกินแฮมเบอร์เกอร์ มากกว่ากินสะเต๊ะแน่
และก็เป็นจริงตามนัน พอเจ้าลูกชายคนโตและคนรอง รู้ว่าใครโทรมาและกําลังพูดเรืองอะไร คนหนึ่งโบกมือไม่เอา อีกคนถึงขนาดพนมมือขอร้องว่าอย่าไปเลย ทุกคนต่างรอคอยทีจะได้ไปกินอาหารมือเทียงนี้ ซึ่งกําหนดกันเพียงอาทิตย์ละครัง

ฉันจึงตอบแม่ไปว่า “รอพวกเราปรึกษากันก่อนแล้วค่อยโทรบอกแม่ ดีไหมคะ”คุณแม่ตอบอย่างเศร้าๆว่า “อือ แล้วแต่พวกเธอ”
พอวางหูโทรศัพท์ พวกเด็กๆ ชิงกันพูดว่า “แม่อย่าเบี้ยวนะ ก็ไหนตกลงกันแล้วว่าจะไปกินทีร้านแม็คโดนัลไง”

ฉันจึงบอกกับลูกๆ ว่า “คุณยายไม่ได้อยากให้เราไปกินสะเต๊ะหรอก เขาอยากพบหน้าพวกหนูต่างหาก”
“ก็พวกเราเพิงไปเยียมคุณยายมาเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี้เอง”

ฉันทราบดีว่า เหตุผลเพียงแค่นี้ คงยากที่จะทําให้พวกเด็กๆ เปลี่ยนแปลงแผนการเดิมได้ จึงบอกกับพวกเขาว่า

“สักวัน แม่ก็คงแก่ คงจะโทรศัพท์มาหาพวกหนู บอกว่าวันนีแม่ทําขนมเค้กไว้นะ พาลูกๆ ของหนูมากินได้ไหม ถ้าพวกหนูตอบว่า ขนมเค้กกินทีไหนก็ได้ หรือวันนี้พวกหนูไม่ว่าง แม่ก็คงเสียใจเหมือนกัน”

ลูกสาววัย 4 ขวบของฉันรีบตอบ “แม่ หนูจะไม่ตอบอย่างนั้น หนูจะตอบตกลงว่ามาหาแม่”

ในที่สุด พวกเราตกลงกันว่า เที่ยงนั้นไปกินแฮมเบอร์เกอร์ ตามแผนเดิม แต่ตอนเย็นจะไปบ้านคุณยายพอคุณแม่ทราบ รู้สึกดีใจมาก
“แล้วแม่จะรอย่างสะเต๊ะตอนบ่ายนะ” ตอนเย็น พวกเราก็ไปที่บ้านคุณยาย
คนแก่ทั้งสองคนเห็นพวกเรา ดีใจจนออกนอกหน้า พวกเราพากันกรูเข้าไปในครัวไปเอาสะเต๊ะ คนแก่กับพวกเด็กๆ คุยกันเสียงขรม

คุณแม่เริ่มบ่นเรื่องปวดไหล่ ที่ยังไม่ยอมหายสักที พอถามว่า
“อ้าว แม่ไม่ได้ไปทํากายภาพ หรือไปอบสมุนไพรเหรอ”
“ไปมาแล้ว แต่ก็งันๆแหละ” ถึงตอนนี ฉันรู้ได้ทันทีว่า คุณแม่ไม่ได้ห่วงเรืองรักษาหรอก แต่ต้องการความสนใจจากฉันซึงเป็นลูกสาวต่างหาก

พอเข้าไปในครัว เห็นก้นกระทะมีน้ามันจับอยู่หนาเชียว ทั้งๆ ที่คุณแม่เป็นคนเจ้าสะอาด ฉันจึงใช้แปรงขัดให้จนสะอาด พลางเริมตระหนักว่า คุณแม่คงจะไม่ค่อยมีแรงขัดก้นกระทะแล้ว

คุณแม่เคยมือหนึงอุ้มฉัน อีกมือหนึงผัดกับข้าว
สองมือของคุณแม่เคยขัดบ้านได้ทุกซอกทุกมุม
คุณแม่เป็นโชเฟ่อร์แท๊กซีหญิงเพียงไม่กีคนของเมืองนี้
มือทั้งสองข้างเคยถือพวงมาลัยหาเลี้ยงพวกเรามา มาถึงวันนี้
มือของท่านคงจะอ่อนล้ามากแล้ว ยังอุตส่าห์เสียบเนือสะเต๊ะ
ผัดเส้นหมี่ แล้วโทรศัพท์เรียกพวกเรามากิน

หลังจากวันนัน ต่อให้ยุ่งแสนยุ่ง เหนือยแสนเหนือย
ฉันก็ยังกลับไปเยียมคุณแม่ ช่วยขัดก้นกระทะให้ท่าน
และหวังว่าสักวันหนึง เมือฉันแก่ตัวลง
มือไม้ไม่คล่องแคล่วเหมือนเก่า พวกลูกๆจะยังจําได้ว่า
จะกลับบ้านมาช่วยฉันขัดก้นกระทะบ้าง

อย่าเอาแต่สนใจลูกๆ อย่างเดียว

สักวันหนึ่ง เราก็ต้องแก่

จําได้ว่าเคยเห็นจุลสารที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งเขียนไว้ว่า “ทีลูกของเราฟันน้ำนมซี่แรกงอกเมื่อตอนเขาอายุหนึ่งขวบกับกีเดือน ยังจําได้แต่วันที่ฟันซีสุดท้ายของพ่อและแม่หักหมดปาก ดันจําไม่ได้

จาก... Mail ฉบับหนึ่ง

Create Date : 08 กุมภาพันธ์ 2554

Last Update : 8 กุมภาพันธ์ 2554 15:54:03 น.

4 comments

Counter : 664 Pageviews.

ขอบคุณสำหรับคำอวยพร และเรื่องราวดีๆนะค้าบ

โดย: smartman หล่อสุดๆ

วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:13:43:23 น.

เพิ่งอ่านหง่ะ ซึ้งมาก

คิดถึงลูกสาวตัวเอง
วันนั้นมาถึง จะมีลูกสาวจอมยุ่งมาอยู่ใกล้ๆบ้างไหม

และขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะคะ

โดย: วีทีอาร์

วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:15:59:49 น.

ขอบคุณค่ะ....เรื่องราวดี ๆ ยังมีอีกเยอะ จะทะยอยมาอีกค่ะ

โดย: beauty_solution

วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:16:35:20 น.

ขอบคุณท่านที่ให้.............คำพร
ตรึงจิตตรึงใจอร...............ยิ่งแล้ว
จึงขอกราบพระวอน...........ย้อนกลับ คืนเนอ
ให้ท่านสุขเพริศแพร้ว.........ยิ่งล้นทบทวี

"ขอบคุณที่ไปอวยพรให้ในวันคล้ายวันเกิดค่ะ"

โดย: พธู

วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:12:56:22 น.