๐ พิภพมนตรา/จุทารัตน์ ๐





ประพันธ์โดย : จุทารัตน์
สำนักพิมพ์ : มังกรการพิมพ์
ราคา : 330 บาท




เป็นเรื่องแรกที่หยิบหรือก็คือซื้อนั่นเอง ของนักเขียนท่านนี้มาอ่าน ชอบ"เมธาวี"และก็ภูตอัคคีนามว่า"จิ๊ง"นี่หล่ะค่ะ ไม่ว่าศัตรูจะเก่งแค่ไหนก็จัดการได้หมด และที่สำคัญทำให้คนอ่านๆไปจนครึ่งเรื่องถึงรู้ว่าใครเป็นพระเอก(ฮา) และก็ไม่ผิดหวังกับพระเอกที่โผล่มาเลย(สำหรับข้าเจ้า) "วินน์" เจ้าชายแห่งเผ่าอาชาสวรรค์ มีสายลมเป็นอาวุธ เก่งซะไม่มีแถมโหดอีกต่างหาก ความหล่อไม่ต้องพูดถึงค่ะ จินตนาการเอาตามใจชอบได้เลย ว่าอยากได้หล่อขนาดไหน ให้ความสำคัญกับเมธาวีมาก เพื่อเธอแล้ว ใครจะเป็นยังไงข้าไม่สน ขอเพียงอย่างเดียวอย่าให้เมธาวีเป็นอะไรก็แล้วกัน ซะใจข้าเจ้าดีแท้..นี่แหละที่ทำให้ข้าเจ้าตัดสินใจซื้อ หลังจากไปยืนอ่านฟรีจนจบมาหนึ่งรอบ

เมธาวี..เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องวุ่นวายของดินแดนแอสการ์ดได้อย่างไร และเธอจะหาทางกลับบ้านได้โดยวิธีใด ที่สำคัญเธอต้องพาพ่อกลับไปพบแม่ที่ยังรอการกลับไปของเธอและพ่อให้จงได้ แต่..ในเมื่อโลกที่เธอจากมาได้ผ่านผันไปหลายสิบปี ในขณะที่เธอกับพ่อยังดูเป็นหนุ่มเป็นสาว ส่วนแม่เธอเป็นไม้ใกล้ฝั่ง สิ่งที่เธอจะทำให้พ่อกับแม่พบกันได้...เธอต้องแลกด้วยชีวิตของตัวเอง "วินน์" จะยอมทำตามคำขอร้องของเธอกระนั้นหรือ ท้ายที่สุดความรักของเธอจะลงเอยอย่างไร ติดตามลุ้นได้ในเล่มนะคะ




จากเว็บ (เว็บไหนก็จำไม่ได้แล้วค่ะ..แหะๆๆ)

นวนิยายความรักแนวแฟนตาซี ที่กล่าวถึงเมธาวี ลูกสาวที่เกิดจากเมธา มนุษย์ต่างดาวกับสาธิตา หญิงชาวโลก ก่อนที่เมธาต้องกลับไปยังแดนแอสการ์ดเขาได้ให้ " ศิราภรณ์ " เครื่องประดับที่เป็นเวทมนต์ไว้กับภรรยาและลูก ต่อมาภายหลังเมธาวีมีเหตุต้องใช้ศิราภรณ์ชิ้นนี้เพื่อกลับไปหาพ่อ โดยมีภูตอัคคีเป็นผู้ให้ความช่วยเหลือ เรื่องราวความรักและการผจญภัยจึงเริ่มขึ้น ร่วมติดตามอ่านตอนท้ายของเรื่องว่าภูติอัคคีจะสมหวังในความรักหรือไม่ และเขาจะทำอย่างไรเมื่อเมธาวีต้องเดินทางกลับสู่โลกมนุษย์



บางส่วนจากเล่ม

"พิภพมนตรา"แบ่งดินแดนออกเป็นสามแดน คือแดนอสูร แดนสวรรค์ และ แอสการ์ด ซึ่งนางเอกของเราพลัดหลงมานั้นก็คือแอสการ์ดนั่นเอง ในส่วนของโลกเรียกว่า "มิดการ์ด

"แอสการ์ด"เป็นแผ่นดินกันชนระหว่างสวรรค์และแดนอสูร เป็นที่อาศัยของมนุษย์และจอมเวท ส่วนแดนสวรรค์ เป็นที่อยู่ของชาวเผ่าเทพ แดนอสูรก็เป็นที่อยู่ของชาวเผ่าอสูร ยักษ์ อสูรกาย และปีศาจ ซึ่งมีพลังงานต่างกันคนละขั้ว..ดินแดนทั้งสามเชื่อมต่อกันด้วยพลังงานที่สมดุล คนของแดนสวรรค์สามารถลงมาได้ก็แค่แดนเอสการ์ด แต่ไม่สามารถล้ำเข้าไปในแดนอสูร เพราะพลังงานที่ต่างกันอย่างสุดขั้นจะฆ่าเขาได้ พวกแดนอสูรก็เช่นกัน มาได้แต่เฉพาะแดนแอสการ์ด แต่ไม่สามารถล่วงล้ำเข้าไปในแดนสวรรค์ด้วยเหตุผลเดียวกัน แม้พวกเทพหรืออสูรจะเข้ามาในแอสการ์ดได้ แต่พลังก็จะถูกเวทมนต์ที่คุ้มครองดินแดนแอสการ์ดลดทอนลงไปกว่าครึ่ง


มีคำทำนายว่า จะมีคนหรืออะไรสิ่งหนึ่งที่มีพลังในการสลายขั้วพลังงานที่แตกต่างกันเกิดขึ้น และจะปรากฏขึ้นในดินแดนแอสการ์ด..ฝ่ายใดได้สิ่งนี้ไว้ก็จะสามารถล่างล้ำหรือทำลายเขตแดนทั้งหมด..สิ่งนี้จึงเป็นเป้าหมายในการค้นหาของทุกฝ่าย ทั้งฝ่ายที่ต้องการการเปลี่ยนแปลง และฝ่ายที่ไม่ต้องการการเปลี่ยนแปลง ฝ่ายที่ต้องการการเปลี่ยนแปลงจะนำสิ่งนี้มาใช้ขยายอำนาจของตน ส่วนฝ่ายที่ไม่ต้องการการเปลี่ยนแปลงก็พยายามจะกำจัดสิ่งนี้เสีย





บุพเพสันนิวาส - พัดชา












Create Date : 15 กันยายน 2552
Last Update : 15 กันยายน 2552 22:17:06 น.
Counter : 4149 Pageviews.

23 comments
  
ชอบแนวแฟนตาซีเหมือนกัน อ่านของจุฑารัตน์หลายเล่มเลย
โดย: AM NUCH วันที่: 15 กันยายน 2552 เวลา:20:29:04 น.
  
ฝนเอ๊ย...

เค้าก็เข้าเน็ตลำบากพอ ๆ กะตัวนั่นแหละ
ถ้าออร์เดอร์ทับ คงดีใจมหาศาล 555+

อืม... เปลี่ยนหน้าแล้วเหรอ... เค้ากะจะ
เปลี่ยน bg กะ comment box ใหม่
แค่นั้น แล้วก็ให้หน้า..สู่ขวัญ..เป็นบล็อก
หน้าสุดท้ายของ..ปลิวตามลม..แล้ว เมื่อ
อารมณ์ไม่ปลิวตามลมอีกแล้ว ก็ไม่มีอะไร
เอาไปใส่บล็อกไง ฮิ ๆ ๆ ..ยิ้มอารมณ์ดี..

ถ้าอยากรู้เรื่อง ก็รอเค้าเล่าให้ฟังบนเอ็ม
ละกัน ปาฏิหารย์มีจริงเกี่ยวกับ "คนหล่อ
พ่อรวย" 555+ (ล่อให้อยากรู้ อิ ๆ ๆ)
โดย: ปลิวตามลม วันที่: 15 กันยายน 2552 เวลา:23:15:14 น.
  
ชอบหนังสือของจุฑารัตน์เหมือนกันค่ะ

เรื่องโปรดของเราคือ สุดขอบจักรวาลค่ะ

ชอบๆๆๆๆ
โดย: aorp วันที่: 15 กันยายน 2552 เวลา:23:56:14 น.
  
เรื่องนี้อ่านแล้วค่ะ ชอบมาก ๆ เลย
โดย: หวานเย็นผสมโซดา วันที่: 16 กันยายน 2552 เวลา:10:56:34 น.
  
สนุกดีค่ะ ชอบๆๆ
โดย: กล้ายางสีขาว วันที่: 16 กันยายน 2552 เวลา:11:21:59 น.
  
มีหนังสือ แต่ยังไม่อ่านเลยครับ
โดย: ตุ๊กตาไล่ฝนจากดวงตา วันที่: 16 กันยายน 2552 เวลา:16:16:58 น.
  
คิดถูกแล้วนะตัว ที่ไม่ออนรอเค้าคืนนี้
เพราะเค้าก็ไม่คิดจะออนคืนนี้ 555+
(เน็ตยังกะเต่า เข้ายากเข้าเย็น...)

หน้านี้...
ขณะที่พิมพ์ ภาพ bg ยังเสวยนิทรารมณ์
อยู่เลย ไม่รู้ไปท่องพิภพนาคา หรือ ลอย
ฟ้าขึ้นสวรรค์ จึงไม่ยอมปรากฏสักที...
555+

อืม... ส่วนเรื่องที่เค้าขุดบ่อ ล่อฝน ไว้น่ะ
ของแบบนี้ไม่ต้องรีบร้อนเล่าก็ได้จริงปะ?
ยังไงก็ต้องใช้เวลาอีกนาน... แต่คิดยังไง
ๆ เค้าก็ยังยืนยันว่า ปาฏิหารย์มีจริงอยู่ดี
แหละ... ฮิ ๆ ๆ

อีกอย่างนึง ก็บอกแล้วไง ไม่ได้ไปไหน
เค้ายังอยู่แถวนี้แหละ ไม่เงียบไปเฉย ๆ
หรอก เพียงแค่ ในเมื่อไม่..ปลิวตามลม..
แล้ว เค้าก็น่าจะหานามแฝงใหม่ด้วยไง
แต่ยังไม่แน่ใจหรอก... เพราะเสียดาย
นามแฝงเดิมอยู่... เดี๋ยวต้องคิดดูอีกที
วาระแห่งชาติ (นี้) เชียวนะ 555+
โดย: ปลิวตามลม วันที่: 16 กันยายน 2552 เวลา:21:50:40 น.
  

นางเคยอ่านนิยายของคุณจุทารัตน์...อยู่ 2-3 เรื่อง
ชอบเรื่อง...มิติมหัศจรรย์...รู้สึกว่า
อยากให้พระอังคาร...พระเสาร์...มีตัวตนขึ้นมาเสียจริงๆ...ยิ้ม


ได้เห็นข้อความคุณอัล
อาจจะเปลี่ยนชื่อนามแฝงใหม่
รู้สึกดีใจขึ้นมา...จนต้องเร่งให้เปิดสภาวาระแห่งชาติโดยเร็ว
ยิ้ม...
โดย: เพรง.พเยีย วันที่: 17 กันยายน 2552 เวลา:5:49:19 น.
  
คุณ..AM NUCH
อ่านมาหล่ายเล่มเช่นเดียวกันค่ะ บางเล่ม
ก็สนุก บางเล่มก็ไม่ค่อยเท่าไหร่ อย่างเรื่อง
"มาห์" ไม่แน่ใจว่าเป็นเรื่องล่าสุดหรือ
เปล่า สงสัยข้าเจ้าจะคาดหวังมากไปหน่อย
เลยรู้สึกว่าไม่สนุกเท่าที่ควร..แต่ยังไง
ก็คงติดตามผลงานเรื่องต่อไปอยู่ดีล่ะค่ะ







แม่นาง..อัล
มาขุดบ่อล่อปลา แถมมีเหยื่อดีๆอย่าง
ปาฏิหารย์..งี้..คนหล่อพ่อรวยงี้
โอ้ว้าว..ปลาก็เลยตกลงไปในบ่ออย่าง
ง่ายดาย ของแบบนี้ก็ต้องรีบหน่อยดิ
เดี๋ยวปลาเหงือกแห้งตายกันพอดี
ปล่อยให้รอนานเกิน ส่วนตัวจะรอดู
อะไรก็ดูไปเถอะ แต่คนอยากรู้นี่ห้าม
ได้ฉันใด..บอกมาเสียดีๆ ถ้าโทร
ไปได้ กะจะโทรไปจิกเลยนะนี่..ฮี่

ไหนบอกว่าไม่มีอะไรจะเขียนแล้วไง
ถึงจะเปลี่ยนล๊อกอินเป็นชื่อใหม่ งาน
เขียนก็คงเป็นรูปแบบเดิม(รึเปล่า)
หรือว่าจะมีอะไรใหม่ๆมาเขียน..อิอิ

ส่วนเรื่อง..วาระแห่งชาติ..จะเปิด
กันเมื่อไหร่ล่ะ ต้องรอให้ครบองค์ประชุม
ก่อนรึเปล่านิ..เอิ๊กๆๆ







คุณ..aorp
สำหรับข้าเจ้าแล้ว ชอบเรื่องนี้ที่สุดค่ะ ยัง
ไม่นับเรื่อง "มิติมหัศจรรย์"นะคะ เพราะ
ยังอ่านไม่จบเรื่องเลย..หุหุ







คุณ..หวานเย็นผสมโซดา
ถ้าจะให้ข้าเจ้าเดา คงเป็นช่วงที่ วินน์พาวี
ไปรักษาตัวแน่เลย เพราะเป็นช่วงที่ทั้งสอง
ได้อยู่กันตามลำพังในฐานะมุษย์ มีฉาก
กุ๊กกิ๊กน่ารัก..(ถ้าทายถูกก็แม่นเกินไปแล้ว)







คุณ..กล้ายางสีขาว
ไม่รู้ว่าคุณกล้ายางสีขาวชอบแบบเดียวกับ
ข้าเจ้าหรือเปล่านะคะ คือชอบที่มีพระเอก
หรือนางเอกเก่ง ๆยิ่งประเภทไม่ยอมอ่อน
ข้อให้ใครนี่ซิ จะชอบเป็นพิเศษค่ะ








คุณ..ตุ๊กตาไล่ฝนจากดวงตา
มีสองกรณีสำหรับหนังสือที่ยังไม่ได้อ่านค่ะ
(ข้าเจ้าเอง) คือชอบถึงชอบมากที่สุด
กับอีกข้อชอบน้อยที่สุดในบรรดาหนังสือที่
ซื้อมา ก็เลยรอเวลา ซึ่งเวลาอะไรก็ไม่รู้
คุณตุ๊กตาฯอยู่ในประเภทไหนคะ..เอิ๊กๆๆ







คุณ..นาง
ฝนอ่าน"มิติมหัศจรรย์"ยังไม่จบเล่มเลยค่ะ
ตอนนั้นยังไม่ได้เป็นเจ้าของเอง เช่ามาอ่าน
รู้สึว่าตอนนั้น มีอะไรมาดึงความสนใจไป ก็
เลยอ่านไม่จบเรื่อง ก็ต้องเอาไปคืน จนเดี๋ยว
นี้ได้เป็นเจ้าของ แต่ด้วยความเซ็ง เล่มใหม่
ที่ได้มา หน้าหายไปประมาณแปดหน้า จึง
ยังไม่มีอารมณ์จะอ่าน กลัวว่าหน้าที่หายไป
จะเป็นช่วงสนุกน่ะค่ะ..เฮ้อ

ส่วน..วาระแห่งชาติ..คงต้องรอประธาน
มาเปิดล่ะค่ะ เราก็ได้แต่จิบน้ำชา รออยู่หน้า
ห้องเท่านั้นมั้งคะ..อิอิ

โดย: ไลเดเลีย วันที่: 17 กันยายน 2552 เวลา:21:00:57 น.
  
เล่มนี้อ่านแล้ว ชอบมาก ๆ ค่ะ
ชอบงานจุฑารัตน์อยู่แล้วด้วย
ถือว่าเป็นเล่มโปรดรองจากมิติมหัศจรรย์ก็ว่าได้ค่ะ
โดย: รุ้งล้อมดาว วันที่: 20 กันยายน 2552 เวลา:1:51:58 น.
  
เง้อ! ฝน... พล็อตที่เราคุยไกันไว้เมื่อกลางวัน
อย่าเพิ่งลงมือเน้อ แค่นี้ก็มี reaction แสดง...
something wrong ไปแล้วว่ะ นี่สบถแบบ
ไม่รักษาหน้าตัวเองเลย และก็คิดดูเองแล้วกันว่า
reaction แรงขนาดที่เค้าต้องลุกมาสั่งหยุดเกม
ลับสมองของเค้าตั้งแต่ตีหนึ่งเกือบตีสอง! เพราะ
ลืมไปว่ามีคนรู้จักกันเข้าบล็อกด้วย นรกจะแตก
ก็งานนี้แหละ อึ๋ย! ไว้หาอะไรอย่างอื่นเล่นดีกว่า

wait and see แล้วก็จะ talk to you later
555+
โดย: นางมารจอมบงการ 555+ (ปลิวตามลม ) วันที่: 21 กันยายน 2552 เวลา:1:56:21 น.
  


ฝนจ๋า

โอ้โห แต่งบ้านซะน่าอยู่เลย
บ้าน..ช่อชงโค น่ารักมากค่ะ
สีก็สวยนะคะ เห็นแบบนี้แล้ว
เชื่อได้ว่า..ฝนคงมีความสุขกาย สบายใจ
คิดถึงนะคะ ฝน ไว้คงได้คุยกัน

โดย: หทัยชนก (Nok_Noah ) วันที่: 21 กันยายน 2552 เวลา:7:20:33 น.
  
^
^
ชอบนางเอกเก่งๆไม่โง่ค่ะ แต่พวกแว้ดๆไม่ชอบสักเท่าไหร่ และก็ชอบอ่านแนวสืบสวนสอบสวนมากๆด้วยค่ะชอบลุ้นว่าใครเป็นคนร้าย

**ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมบล๊อกนะค่ะ
โดย: กล้ายางสีขาว วันที่: 21 กันยายน 2552 เวลา:11:56:39 น.
  
เพิ่งอ่านจบค่ะ รู้สึกชอบมากกว่า สุดขอบจักรวาลอีกค่ะ (ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ทั้งที่พระเอกก็เท่ห์ทั้งสองเรื่องเลย และรักนางเอกมากเหมือนกัน แต่ทำไมรู้สึกชอบท่านวินน์มากกว่าก็ไม่รู้ อิอิ) คงเพราะชอบบุคลิกวินน์มากกว่าอะ ไม่ค่อยเย็นชาเท่าราเอลมั้ง เลยชอบ แล้วยัง หล่อ เท่ห์ เก่งสุดๆ ด้วย แถมนางเอกเมธาวีก็ไม่ค่อยงี่เง่า เหมือนลินินอะ (แม้จะปากร้ายบ้างก็ตาม555) คือดูไม่ง๊องแง๊งเหมือนลินินอะ (ทั้งที่ก็อายุแค่ 17 แต่ก็มีความคิดเป็นผู้ใหญ่ดี)
แล้วก็ชอบพล็อตมากกว่าด้วย คือมันมีหลายภพดีอะ แดนสวรรค์ แดนอสูร แอสการ์ด มิดการ์ด แม้คู่วินน์กะเมธาวี จะไม่ค่อยมีกุ๊กกิ๊กเท่าคู่ราเองกะลินิน แต่รู้สึกว่าอ่านแล้วมันหวานมันซึ้งกว่าในคู่ของราเองกะลินินในความคิดเราอะค่ะ
ทำให้รู้สึกอินมากกว่า อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกสนุกกว่าสุดขอบฯอะค่ะ สุดขอบฯรู้สึกมันเรื่อยๆยังไงไม่รู้ แต่ก็ชอบตอนจบสุดขอบฯมากกว่าพิภพมนตรานะ พระเอกยังได้สมหวังกะนางเอก แต่พิภพนี่มันจบแบบไม่ค่อยสุขสมบูรณ์สักเท่าไหร่อ่า เพราะพระเอกต้องรอนางเอกโตอีก ไหนจะต้องฟื้นความทรงจำเก่านางเอกอีก เฮ้อ เลยรู้สึกว่ายังไม่แฮปปี้เต็มที่เท่าไหร่ แต่ยังไงก็ชอบเรื่องนี้มากที่สุดเลยค่ะ กำลังจะอ่าน มิติมหัศจรรย์ ต่อ ยังไม่รู้ว่าจะเป็นไง จะสู้สองเรื่องนี้ได้ป่าว อิอิ
โดย: LAZGAL วันที่: 21 กันยายน 2552 เวลา:14:15:09 น.
  
คุณ..รุ้งล้อมดาว
เรื่องนี้ไม่แน่ใจว่าข้าเจ้าอ่านไปกี่รอบค่ะ
ทั้งยืนอ่านฟรีที่ร้าน ทั้งเช่ามาอ่าน จนกระทั่ง
ได้เป็นเจ้าของ จนเกิดความประทับใจ ตาม
ไปอ่านเรื่องอื่นๆด้วย แต่ยังไงก็ชอบเรื่องนี้
กว่าเรื่องอื่น ๆค่ะ แต่ยกเว้น "มิติมหัศจรรย์"
เพราะยังอ่านไม่จบ ทั้งที่เพราะเรื่องนี้แท้ๆที่ทำ
ให้รู้จักคุณจุฑารัตน์..อิอิ







นางมารจอมบงการ
กลับมาอ่านที่ตัวเขียนไว้ทีไร อยากจะหัวเราะ
เพิ่งคุยกันยังไม่ทันข้ามวันแท้ๆ ตัวก็เบรกจน
ตัวโก่งซะแล้ว นี่ถ้าเป็นรถจอดอยู่ คงถูกตัวชน
ท้ายไปแล้วนะเนี่ย เอาเถอะว่าไงว่าตามกัน ตัว
คิดอะไรออกเมื่อไหร่ค่อยว่ากันใหม่..ตามนั้น







นกจ๋า
บ้าน..ช่อชงโค เอามาจากชื่อนางเอกค่ะ เติ่ม
คำว่าช่อเข้าไป รู้สึกว่าจะอ่อนหวานขึ้นเล็กน้อย

ช่วงนี้รู้สึกว่าตัวเองออกจะสุขกายสบายใจ(รึเปล่า)
บล็อกก็เลยออกมาแนวหวานแหววซะขนาดนี้
ไม่รู้อีกนานเท่าไหร่นกถึงจะว่างอีกครั้ง แต่..ถึง
นกจะว่าง อัลก็คงไม่ว่าง ต่างคนต่างกำลังผันตัวเอง
ไปเป็นเถ้าแก่เนี๊ยกันหมดแล้วนี่เนาะ..กว่าจะ
ว่างพร้อมกัน ไม่รู้ฝนจะปลิวไปตามคารมของใคร
ไปแล้วก็ไม่รู้..รู้สึกว่าเบาๆไงไม่รู้..เอิ๊กๆๆ







คุณ..กล้ายางสีขาว
ไม่รู้เป็นไง นางเอกในละครกับในหนังสือ มันช่าง
แตกต่างกันจัง จะให้นางเอกโง่ไปถึงไหนจนบางที
ก็กลายเป็นขาดเหตุผลจนน่ากลัว จะฉลาดเหมือน
ในหนังสือหน่อยก็ไม่ได้..อย่างเรื่องที่เพิ่งจบไป
ไม่นาน "แกะรอยรัก"ไม่ได้ดั่งใจเล๊ย

ถ้าชอบลุ้นระทึก มีคนบอกว่านิยายของคุณกิ่งฉัตรค่ะ
ออกแนวให้ลุ้นเกือบทุกเรื่อง..ไม่รู้ว่าจริงรึเปล่า
นะคะ เพราะข้าเจ้ายังอ่านไม่ครบทุกเรื่องเลย







คุณ..LAZGAL
เรื่องนี้รู้ว่าจะจบแบบคาใจคนอ่านเล็กน้อย ลุ้นอยากให้
พระ-นางสมหวัง แต่ก็นะ..เห็นใจวินน์มากมาย ที่
ต้องตัดใจกระทำตามที่นางเอกต้องการ

ส่วนสุดขอบจักรวาล ไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่ค่ะ ทั้งที่
คิดว่าเริ่มต้นได้น่าสนใจดี คิดว่านางเอกจะเก่งเหมือน
กับเมธาวีซะอีก..หุหุ

ส่วน"มิติมหัศจรรย์"ยังออกความเห็นไม่ได้ค่ะ เพราะ
ยังอ่านไม่จบเหมือนกัน เท่าที่จำได้ลางๆจากละครเมื่อ
15ปีกว่าๆ ขอบอกว่า พระเสาร์กับพระอังคาร กินกันไม่
ลงทีเดียวค่ะ..ทำให้นางเอกตัดสินใจยากว่าจะเลือกใคร
(คนอ่าน)อยากเก็บเอาไว้ทั้งสองคน..อิอิ

โดย: ไลเดเลีย วันที่: 23 กันยายน 2552 เวลา:20:57:03 น.
  
ชอบเรื่องนี้เหมือนกันค่ะ
กับเรื่อง สุดขอบจักรวาล ^^
โดย: ศรีสุรางค์ วันที่: 24 กันยายน 2552 เวลา:10:02:54 น.
  
คิดถึงฝนจัง ไม่ได้คุยด้วยหลายวันแล้ว
ไม่ค่อยว่างเลย
โดย: พี่ขี้เหงา IP: 124.120.84.174 วันที่: 24 กันยายน 2552 เวลา:19:39:09 น.
  
หมู่เมฆขาว...พราวพราย...ที่ปลายฟ้า
อยากนำมา...ประดิษฐ์...คำ ”คิดถึง”
ใช้แสงทอง...ส่องฟ้า...มาร้อยตรึง
จากนั้นจึง...ขึงกลางหาว...แทนดาวจันทร์
โดย: พี่ขี้เหงา IP: 124.120.84.174 วันที่: 24 กันยายน 2552 เวลา:19:42:15 น.
  
ฝนเอ๊ย

เค้ายังถูกรัดตัวด้วยงานอยู่เลย
หายใจลำบาก 555+

โดย: ปลิวตามลม วันที่: 24 กันยายน 2552 เวลา:23:34:32 น.
  
คุณ..ศรีสุรางค์
เป็นเรื่องที่จขบ.ชอบเกือบที่สุดของ
นักเขียนท่านนี้ค่ะ






พี่ขี้เหงา
บอกไม่ค่อยว่าง..แต่เห็นปรากฏชื่อ
อยู่แถวนี้ได้เนาะ







แม่นาง..อัล
ร้านเป็นที่รู้จักแล้ว คนก็ต้องเยอะขึ้นเป็น
ธรรมดาเนาะยังไงก็ขอให้ขายดีเป็นเทน้ำ
เทท่าเน้อ ยังไงก็อย่าให้มีแต่คนเดินเข้า
ไปดูเฉยๆ แต่ไม่ซื้อล่ะ

ถ้าไงเค้าว่างจะช่วยหายใจนะ ตัวจะได้หายใจ
ได้สะดวกขึ้น..มันเกี่ยวกันไหมนี่ 555+

โดย: ไลเดเลีย วันที่: 25 กันยายน 2552 เวลา:20:36:32 น.
  
ชอบเรื่องนี้มากค่ะ แต่น้อยกว่าสุดขอบจักรวาลจิ๊ดนึง
โดย: bookgang วันที่: 2 ตุลาคม 2552 เวลา:15:36:11 น.
  
ชอบมากอยากให้มีภาคต่อนะคะ แต่ก็กลัวจะไม่สนุกคือตอนจบพี่เขาเขียนได้ดีมาก ทำให้เราจินตนาการต่อได้หลายพันรูปแบบ สนุกมากๆเลยค่ะ อยากซื้อเก็บไว้นะอ่านกีรอบๆก็ไม่เบื่อ รักภูตอัคคี!! wowๆ

ซื้อได้ที่ไหนค่ะยังมีขายอยู่เปล่า แบบไม่ใช่ของมือสองนะ บอกด้วยนะ
p_am333@hotmail.com
โดย: พรีมค่ะ IP: 183.89.232.209 วันที่: 2 มีนาคม 2554 เวลา:0:13:53 น.
  
ชอบเรื่่อง พิภพมนตรา มากๆๆๆๆๆค่ะ และก็ชอบมากทั้ง มิติมหัศจรรย์ และ สุดขอบจักรวาล ด้วย
ทุกเรื่องมีความสนุกตื่นเต้นแตกต่างกันไป แต่ก็ทำให้เราหลงรักพระเอกในทุกๆเรื่อง แอบเป็นคนหลายใจ แต่ก็ไม่อ่ายค่ะ อิอิ

พิภพมนตรา ชอบวินน์ ที่ไม่แคร์ใครนอกจากวี สะใจเจ้จริงๆ และมีประโยคน์ที่ประทับใจในเรื่องนี้ด้วยค่ะ

"วินน์ ท่านจะไปไหน"
"ทุกทีที่สายลมพัดผ่าน"
โดย: thipjang [ ตั ว ต้ น คิ ด ] วันที่: 3 สิงหาคม 2554 เวลา:3:03:36 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ไลเดเลีย
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]



ร้อยรส...กลอนกานท์




O ฤดูลม...O

O ฉับพลันฝนก็เร้นเก็บเส้นสาย
ดวงวันฉายแสงช่วงโลมห้วงหน
ขับความชื้นลบเลือนรอยเปื้อนปน
ลบหมองหม่นแผ่นฟ้าจนพร่าเลือน

O คล้ายเมฆสีเทาทึมเมื่อครึ้มฝน
ถูกแสงสรวงเบื้องบนเข้าปนเปื้อน
ย้อมสีเทาเป็นขาว..เมื่อหนาวเยือน
มาตามเตือนเลื่อนยามให้งามตา

O ลมต้นหนาวเกรียวกรูเสียงวู่ไหว
โลมกิ่งใบไม้ตื่นทั้งผืนป่า
เขยื้อนขยับยวบไหวอยู่ไปมา
เหมือนบอกลาล่วงพ้น..คาบฝนปลาย

O ความเปลี่ยนแปลงผ่านสู่..ให้รู้เห็น
จากเมื่อสีเลื่อนเส้น..แล่นเป็นสาย
เสียงครืนครั่นก้องอยู่ไม่รู้วาย
แปลบปลาบว่ายเวียนย้ำโลมค่ำคืน

O จนฟ้าเปลี่ยนไม้ใบสั่นไหวระริก
น้ำก็พลิกแผ่นผิว..เป็นริ้วตื่น
จึงบัดนั้น..ภูมิทัศน์ก็หยัดยืน
ด้วยสายลมเย็นชื่น..เพื่อฟื้นตัว

O ถึงคราลมเย็นรื่น..วกคืนย้อน-
พรมสายอ่อนโอนระลอกเข้าหยอกยั่ว
ยอดหญ้าเรียวโค้งนั้น..ย่อมสั่นรัว
รอเกลือกกลั้วรับรู้..ฤดูลม

O จากยึดโยงรากแทงลงแหล่งดิน
ตราบฝนรินหยาดหลั่งลงสั่งสม
คลายความชุ่มความชื้นเหนือพื้น, พรม-
ภาวะอันอุดม..ห้อมห่มไพร

O เหยียดยอดเสียดขึ้นแทงรับแรงฝน
ที่คอยหล่นร่วงหยาด..ก่อนลาดไหล
ยืนต้นตั้งเป็นแถว..เป็นแนวไป
รอลมไหววาดวี..จักมีมา

O ไม่นานเลย..จากฝนฟ้าหม่นหลัว
จนยอดไม้ส่ายรัวอยู่ทั่วหน้า
โลกต่ำ-ใบขาบเขียวทุกเรียวคา-
จะออดอ้อนลมถา..อยู่คาพื้น

O ระบำแถวยอดหญ้าตรงหน้านั้น
จะค่อยสั่นใบพลิ้วเป็นริ้วตื่น
เขียวจากฝนฝากตอนจะย้อนคืน-
เป็นแพรผืนโยนระลอกยั่วหยอกลม

O ร้อนจะรุมสุมมาจากฟ้าไหน
เรียวจะไหววาดรับช่วยขับข่ม
รอค่ำคืนน้ำค้างมาพร่างพรม
เพื่อรับฉมชื่นมาลย์..กลิ่นซ่านซ้อน

O กาลย่อมผ่านโดยช่วงของดวงวัน
จากเม็ดพันธุ์แตกหน่อเป็นช่ออ่อน
จนกลีบใบเรียวแรกเริ่มแตก..ชอน-
ไชขึ้นอ้อนออดรู้ฤดูกาล

O ฝน..หนาว..ร้อนรุ่มถึงขุมขน
แล้วเวียนรอบให้ฝน..อีกฝนผ่าน
เพื่อหยัดกลีบเรียวช่อ..ขึ้นรอบาน
พร้อมเรณูหอมซ่านขึ้นหว่านรส

O ช้าเร็ว..มวลผึ้งภู่ย่อมรู้กลิ่น
เมื่อลมรินรวยเท..หันเหบท
คอยดูเถิดอีกประเดี๋ยว..การเลี้ยวลด-
เข้าจ่อจดหวานหอม..จะพร้อมแล้ว

O ฤดูลมพรมพรำ..อยู่ค่ำเช้า
อาจรุมเร้า, อ่อนโรย..จนโชยแผ่ว
รอกวัดใบหญ้าเต้นจนเป็นแนว
ซ้ำบทแล้วบทเล่า..แต่เช้าวัน

O เมื่อสายลมผ่านสู่..ฤดูล่อง
และฟ้าผ่องแผ้วงามสีครามนั่น
ก็เมื่อผิวต้องหนาวจนหนาวครัน
จึงบัดนั้นโลกกว้างย่อมวางรอ

O ให้ฟังเสียงลมเท..มาเห่กล่อม
สูดกลิ่นหอมเรณูที่ชูช่อ
ทั้งเสียงไม้เสียดยอด..แสงทอดทอ-
ลอดพุ่มกอก้านใบ..ที่ไหวรับ

O พอลมล่องลาดเทมาเห่กล่อม
โลกที่ล้อมรอบล้วนคล้ายครวญขับ-
ผ่านบทเพลงร่ายรำ..เพื่อสำทับ-
การเขยื้อนการขยับลำดับนั้น

O ก็ใช่- เป็นเพียงฤดูลม
หมุนรอบมาห้อมห่มให้ซมสั่น
เปลี่ยนผ่านสภาพธรรมเข้าค้ำยัน
ให้จิตใจทั้งนั้นรู้ผันแปร

O เมื่อเม็ดน้ำขาดช่วงจากห้วงหน
เมฆขาวบนฟ้าพลอย..เลื่อนลอยแผ่
เมื่อขาวครามกลมเกลียวให้เหลียวแล
ก็เห็นแต่ภาพงามของยามนี้

O โอบโลกให้งดงามอยู่ท่ามกลาง-
ดวงวันพร่างแสงพร้อยเรียงสร้อยสี
ลมหนาวร่ำสายผ่านลงคว้านตี
เมื่อปีกผีเสื้อลายบินบ่ายย้อน

O ช่องโสตก็จะแว่วเสียงแจ้วเจื้อย-
ของนก, ลมโชยเฉื่อยคล้ายเหนื่อยอ่อน
ผืนแผ่นน้ำครวญครางในต่างตอน
จักซ้ำซ้อนภาพลวงอีกดวงวัน

O ให้มองเห็นลอยดวงบนสรวงฟ้า
ทั้งแจ่มจ้ายิ่งล้ำกลางน้ำนั่น
เท็จ-จริง..ที่มองผ่านก็ปานกัน
ย่อมแปรผันโดยจิต..การคิดตรอง

O ก็ใช่ – ที่เป็นเพียงธรรมชาติ
ทั้งดวงวันโอภาสคอยสาดส่อง
หรือคลื่นน้ำไหลลาดลงฟาดฟอง
และปีกผีเสื้อล่องบนท้องฟ้า

O เห็นไหมเล่ากลีบผการะย้าย้อย
ทุกช่อที่เคยช้อยอยู่คอยท่า
รอฝน..ต้องฝน..หมดฝนพา-
กันอ่อนโรยอ่อนล้า..ซบคาพื้น

O ฤๅ - อาจรู้ลูบโลมด้วยลมหนาว
หรือแสงงามวับวาวจากดาวดื่น
ครั้นสิ้นรอบลมร่ำกลางค่ำคืน
ฤๅ – อาจรู้ฉ่ำชื้นของพื้นดิน

O เพียงกาลผ่านเวียนแล้วเปลี่ยนช่วง
งามทั้งปวงถ้วนบทก็หมดสิ้น
ปีกลวดลายลมโชยเคยโบยบิน
อาจลาถิ่นไพรเถื่อนลับเลือนแล้ว

O ที่ไหนเล่าโลกกว้างและทางแคบ
เพียงหนีบแนบกลีบใบที่ไหวแผ่ว
ที่ไหนเล่าดีร้ายที่ปลายแนว-
ของเทือกแถวดอกมาลย์หอมหวานนั้น

O ก็นั่นแหละรูปธรรมในธรรมชาติ
ลมไหววาดแสงฉายน้ำพรายสั่น
ปีกลวดลายบินหยุด..ดอมบุษบัน
เกสรกลั่นหวานรส..อาจหมดฤๅ

O หากอีกสภาพธรรมในธรรมชาติ
เมื่อลมลาดล่องอยู่อาจรู้หรือ-
ว่าร้อน..ฝน..จนหนาว..อีกหนาวคือ-
การยึดถือตีความเอาตามใจ

O ฤดูลม-ยอดไม้ส่ายไหวอยู่
ปีกลวดลายหรุบชูก่อนลู่ไหล-
ลอดกลีบดอกนุ่มบางแทรกร่างไป
หวานเยี่ยงไรเล่าหนอ..จึ่งพอเพียง ?

O ฤดูลม..หวนระลอก, ดวงดอกไม้-
ก็หอมให้แถวถิ่นรู้กลิ่น, เสียง-
นกไพรเถื่อนก้องกรู..คล้ายอยู่เคียง-
ศัพท์สำเนียงก้องรัว..บางหัวใจ !



จากบล็อกพี่ สดายุ ค่ะ

Group Blog
  •  
  •  
  •  
  •   
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
กันยายน 2552

 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
16
17
18
19
20
21
22
23
24
26
27
28
29
30
 
 
All Blog