『เงาหัวใจ/ช่อง 7』



บทประพันธ์โดย : รจเรข
บทโทรทัศน์โดย : ธนินทร อุชุภาพ และ พุทธชาด เหมหารวิบูล
กำกับการแสดงโดย : เอกภพ ตันหยงมาศกุล (หยง)


โคจรมาพบกันอีกครั้ง สำหรับคู่พระนางแห่งวิกหมอชิตซึ่งเมื่อครั้งแรกเคยประกบคู่หวานกันในละคร “กาษานาคา” จนหลายคนอินเผลออยากให้เลิฟนอกจอมาแล้ว มาครั้งนี้กันตนาได้จับเอาทั้งคู่มาเป็นคู่พระนางกันอีกครั้ง กับนางเอกหน้าหวานว่าที่สะใภ้เครื่องดื่มน้ำเมา นุ่น-วรนุช วงสวรรค์ ลงละครคู่กับพระเอกขาวตี๋หวานใจนางเอกคมเข้มค่ายเดียวกันอย่าง นิว-วงศกร ปรมัตถากร อีกครั้งในละครดราม่าเชือดเฉือนอารมณ์ เงาหัวใจ


เรื่องย่อ


เพราะรอยรักรอยแค้นที่เธอฝากไว้ให้เขา ทำให้เขากลายเป็นคนเลือดเย็น ใช้อำนาจเงินซื้อทุกอย่าง แม้กระทั่งซื้อ “หัวใจ” โดยไม่รู้ว่า เธอยอมขายศักดิ์ศรีให้เขาเพื่อทดแทนคุณพ่อแม่และพี่ชายอันเป็นที่รักเมื่อ ทั้งคู่กลับมาพบกันอีกครั้ง เงาอดีตที่ทาบทับอยู่ในใจ ก็ปรากฏขึ้น พร้อมกับความผูกพันครั้งใหม่ที่ยากจะสลัดพ้น




ในงานปาร์ตี้ บนห้องพักหรูของตึกสูงกลางมหานครนิวยอร์ค วิศเวศ นักธุรกิจหนุ่มเลือดเย็น กำลังสนุกมือกับการกว้านซื้อกิจการที่ตกต่ำเอามาขายต่อเพื่อเอากำไร ทุกอย่างในชีวิตสามารถซื้อได้ด้วยเงิน นี่คือนิยามของวิศเวศแม้แต่ความรัก วิศเวศควงสาวสวย นางแบบ ดาราไม่ซ้ำหน้า อยากได้อะไรวิศเวศสามารถปรนเปรอซื้อให้พวกเธอได้ทุกอย่างไม่อั้น แต่สาวทุกคนที่เป็นคู่ควงต่างรู้ดีถึงกฎที่ตั้งไว้ คือ ห้ามหวังความสัมพันธ์ที่ถาวร ไม่มีการผูกมัดใดๆทั้งสิ้น อย่าหวังเยื่อใยเพราะต่างก็แค่มาสนุกด้วยกันทั้งสองฝ่าย สิ่งที่ผู้หญิงของวิศเวศเลือกทำเมื่อจบความสัมพันธ์ก็คือ จะเดินออกไปเฉยๆ หรือเดินออกไปพร้อมเช็คที่เขาเซ็นให้ และนี่คือทางเลือกที่วิศเวศเสนอให้กับคู่ควงคนล่าสุดในงานปาร์ตี้ มีผู้หญิงเพียงคนเดียวเท่านั้น ที่สามารถรับพฤติกรรมของวิศเวศได้ คือ ลูซี่ ลูกสาวของท่านชายอภินพกับแหม่มฝรั่งลูซี่ทำตัวไม่รู้ไม่เห็นกับพฤติกรรมของ วิศเวศ เป็นคู่ควงเบอร์ 1 ที่ออกหน้าออกตาของวิศเวศ วิศเวศได้รับอีเมลล์จาก ไวณิก น้องชายต่างบิดา ให้กลับเมืองไทยด่วน! เนื่องจากโรงงานทอผ้าส่งออกในและนอกประเทศ ที่เค้ายกให้น้องชายดูแลมีปัญหา วิศเวศเป็นลูกชายคนโตของวิมาลากับบิดาเศรษฐีเจ้าของรีสอร์ทหลายแห่งทางภาค ใต้ วิมาลาหย่าร้างกับบิดาของวิศเวศ แล้วจึงไปแต่งงานอยู่กินกับบิดาของไวณิกซึ่งมีอายุน้อยกว่า แต่ก็ต้องเลิกรากันอีกเพราะความจู้จี้ เจ้าระเบียบ




และการคาดหวังความสมบรูณ์แบบทุกอย่างในชีวิตของวิมาลาเอง หลังจากบิดาของวิศเวศเสียชีวิตและยกมรดกทั้งหมดให้วิศเวศ ไวณิกทั้งรักและนับถือพี่ชายคนนี้มากสำหรับเค้าวิศเวศเป็นทั้งพ่อ พี่ชาย และเป็นไอดอลในใจเลยทีเดียววิศเวศหัวเสียมากเมื่อกลับมาพบว่าโรงงานไม่ได้มี ปัญหาอย่างที่ไวณิกบอก แต่ไวณิกต้องการให้พี่ชายช่วยออกหน้าพูดกับแม่เรื่องที่เค้าชอบผู้หญิงอยู่ คนหนึ่ง แต่ปัญหาอยู่ตรงที่ เธอคนนี้เป็นเพียงพนักงานในโรงงานเท่านั้น แถมยังเป็นแม่ม่ายลูกติดอีก วิศเวศรู้ทันทีว่าน้องชายผู้อ่อนต่อโลกกำลังจะถูกผู้หญิงจับ จึงบอกให้ไวณิกพามาดูตัว แล้ววิศเวศก็ต้องตะลึงเมื่อเจอกับ อัญชิสา หญิงสาวที่ไวณิกชอบ ผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้า ทำให้อดีตที่แสนเจ็บปวด ความรัก ความแค้นที่อัดแน่นอยู่ในใจหวนคืนมาเมื่อหกปีก่อนที่นิวยอร์ค วิศเวศเคยรักกับผู้หญิงคนหนึ่งชื่อ อรุษา วาดฝันด้วยกันว่าจะแต่งงานใช้ชีวิตร่วมกัน แต่แล้ววันหนึ่งก็ต้องเสียใจอย่างหนักเมื่อพบว่า อรุษา แอบปลอมลายเซ็นต์วิศเวศหนีหายตัวไปพร้อมเช็คเงินสดสามล้านบาทกับผู้ชายคน หนึ่ง ความโกรธแค้นที่มีต่ออรุษาสั่งสมทำให้ วิศเวศกลายเป็นนักธุรกิจเลือดเย็นหลังจากนั้น และไม่เคยเจอกับอรุษาอีกเลย ผู้หญิงที่ไวณิกชอบ ช่างเหมือนกับอุรษา ผู้หญิงเจ้าเล่ห์ ที่หักหลังเขาเสียเหลือเกิน ส่วนอัญชิสาเองก็ตกใจไม่น้อยเมื่อเห็นหน้าวิศเวศ ถึงกับเป็นลมไปทันทีเช่นกันถึงแม้อัญชิสาจะยืนยันว่าเธอไม่ใช่อรุษา




และ ไม่เคยรู้จักวิศเวศมาก่อน แต่วิศเวศก็ไม่เชื่อเพราะไม่ใช่แค่หน้าตาเท่านั้น กริยาท่าทางก็ยังเหมือนกันมาก อัญชิสาเองพยายามหาทางหลบหน้าวิศเวศตลอดทำให้วิศเวศยิ่งสงสัย วิศเวศบอกกับไวณิกว่าเค้าตกลงใจที่จะอยู่บริหารโรงงานซักพักเพื่อช่วยไวณิก พูดกับแม่เรื่องอัญชิสา แต่ความจริงแล้วต้องการสืบความจริงเกี่ยวกับภูมิหลังของอัญชิสาอัญชิสาขอลา ออกทันทีเพื่อหนีหน้าวิศเวศ แต่เมื่อกลับมาที่ห้อง พบว่า ศิกวัศลูกชายวัยห้าขวบซึ่งป่วยเป็นโรค ฮีโมฟีเลีย (เลือดออกง่าย) เลือดกำดาวไหลไม่หยุด ต้องพาเข้ารักษาในโรงพยาบาล อัญชิสาจึงไม่สามารถลาออกได้ บากหน้ากลับไปทำงานท่ามกลางสายตาจ้องจับผิดจากวิศเวศ และเข้าใจว่าอัญชิสาจ้องจับไวณิกวิศเวศแกล้งย้ายอัญชิสามาทำงานเป็นพนักงาน เอกสารแทนการเป็นพนักงานโรงงานเพื่อให้มีโอกาสใกล้ชิดอัญชิสาและพิสูจน์ว่า อัญชิสาคือคนเดียวกับอรุษาหรือไม่ ความใกล้ชิดระหว่างวิศเวศกับอัญชิสา ทำให้บรรดาเพื่อนสาวโรงงานอย่าง สร้อย ที่ตั้งแก็งค์เขม่นอัญชิสามาตั้งแต่แรกไม่พอใจ หาว่าอัญชิสาพยายามจะจับเจ้าของโรงงานทั้งพี่ทั้งน้อง จึงมักหาเรื่องอัญชิสาเสมอ จน ชิดชม เพื่อนสนิทของอัญชิสาทนไม่ไหวเอาถาดอาหารเทใส่หัวพวกช่างเมาท์ทั้งหลาย เกิดการจลาจลขว้างถาดอาหารใส่กันในโรงอาหารและถาดไปโดนวิมาลาเข้า วิมาลาสั่งให้ไล่อัญชิสาออกแต่ไวณิกออกรับแทนอัญชิสาเช่นเคย วิศเวศโกรธมาก หาว่าอัญชิสาใช้มารยาหญิงอ้อนไวณิก วิมาลาก็มองว่าอัญชิสาพยายามไล่จับไวณิก ไวณิกจึงทั้งโกรธแม่และพี่ชายที่ขัดขวางความรักของตัวเอง อัญชิสามักลางาน บ่อยๆ โดยไม่บอกเหตุผล วิศเวศแอบตามไปจึงรู้ว่าอัญชิสาลางาน




มาดูแลลูกชาย ด้วยความน่ารักของศิกวัศทำให้วิศเวศเอ็นดูเด็กชายเป็นอย่างยิ่ง และมักแอบแวะมาเล่นด้วยเสมอ โดยที่อัญชิสาไม่รู้ วิศเวศบังเอิญเจอแหวนที่อัญชิสาให้ศิกวัศห้อยติดตัวไว้ จำได้ว่าเป็นแหวนที่ตัวเองเคยให้อุรษาวิศเวศยิ่งแน่ใจว่าอัญชิสากับอรุษา เป็นคน คนเดียวกัน อัญชิสามีพี่ชายอีกคน ชื่ออติคุณ อติคุณเป็นพวกผีพนันของแท้ ติดการพนันทุกประเภทและยอมเอาทุกอย่างแม้แต่น้องสาวตัวเองในการวางเดิมพัน อติคุณจึงมักมีปัญหาเรื่องหนี้สินอยู่เสมอ ซึ่งคนที่ต้องหาเงินใช้หนี้ก็คืออัญชิสา ส่วนอติคุณก็จะหลบหน้าไป อติคุณต้องการเงินไปอัพเกรดตัวเองเพื่อหลอกจับ ลูซี่ จึงคิดจะยกอัญชิสาให้เป็นอนุของนายพลถนิมผู้ทรงอิทธิพลในธุรกิจเถื่อน หลายอย่าง อัญชิสาทะเลาะกับพี่ชาย เพราะคราวนี้เธอไม่ยอมอีกแล้ว ทำให้อติคุณวางแผนทำให้น้องตกเป็นเมียนายพลฯ แต่แผนล้มเหลวเพราะวิศเวศ เข้าขัดขวาง ทำให้วิศเวศได้พบกับอติคุณจังๆ จำได้ว่าอติคุณคือชายชู้ที่อรุษาหนีไปด้วยเมื่อหกปีก่อน อัญชิสาจึงไม่สามารถปฏิเสธได้ต่อไปอีกว่าอัญชิสากับอรุษาคือคนๆ เดียวกัน วิศเวศยิ่งแค้นหนักขึ้นที่อรุษาหลอกเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า แถมยังไม่เลิกพฤติกรรมจับผู้ชายรวย จึงคิดแก้แค้นให้อรุษามาเป็นนางบำเรอ

ถ้าอรุษาไม่ยินยอมเขาจะจับอติคุณ ยัดเข้าคุก อรุษายอมทำตามแต่ไม่ยอมบอกว่าอติคุณเป็นพี่ชายไม่ใช่สามีเก่า และไม่ยอมเล่าความจริงทั้งหมดให้วิศเวศฟังว่าเมื่อหกปีก่อน อติคุณต่างหากที่เป็นคนปลอมลายเซ็นในเช็ค ไม่ใช่เธอ เพราะต้องการนำเงินสามล้าน ไปใช้หนี้พนันของตัวเองและ พ่อ ปกรณ์ ซึ่งถูกมาเฟียจับเป็นตัวประกันอยู่ อรุษาละอายใจกับการกระทำของพ่อและพี่ชายต่อวิศเวศมากจึงพยายามตัดใจจากวิ ศเวศไม่ติดต่ออีกเลย อรุษาบินกลับมาเมืองไทยเพราะแม่ไม่สบาย แต่เมื่อมาถึงก็สายไปเสียแล้ว แม่ตาย บ้านโดนยึด เพราะพ่อเอาเงินไปเล่นพนันหมดครอบครัวแตกกันไปคนละทิศละทาง ยิ่งกว่านั้นอรุษาเพิ่งจะรู้ว่า อติคุณพี่ชายของเธอไปมีลูกชายกับสาวบาร์ และแม่ของเด็กหนีไปแล้ว อัญชิสาจึงต้องรับเด็กเป็นลูกของเธอเอง

ส่วนปกรณ์ไปมีครอบครัวใหม่อรุษาเปลี่ยน ชื่อเป็นอัญชิสา และเปลี่ยนนามสกุล เพื่อหนีความหลังที่ตามหลอกหลอนในอดีต พยายามทำงานเก็บเงิน ตั้งหน้าเลี้ยงหลานเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ แต่ทุกครั้งที่เหมือนจะตั้งตัวได้ อติคุณ หรือไม่ก็ปกรณ์คนใดคนหนึ่งต้องติดหนี้พนันและหวนกลับมาให้เธอเป็นคนคอยชดใช้ หนี้เล่านั้นทุกครั้งไป ไวณิกไม่ละความพยายามที่จะเอาชนะใจอรุษา โดยขอให้ชิดชม คอยช่วยเหลือ ชิดชมยอมทำให้ทุกอย่างทั้งๆที่ตัวเองแอบหลงรักไวณิกอยู่ในใจ แต่ความรักของไวณิกก็ไม่อาจสมหวังได้ง่ายดายเพราะอรุษาปิดกั้นตัวเอง อีกทั้งวิมาลาและวิศเวศก็เป็นกำแพงใหญ่ขัดขวางอยู่ วิมาลากลับจงเกลียดจงชังเพราะเริ่มมองออกว่าลูกชายทั้งสองกำลังจะแย่ง ผู้หญิงคนเดียวกันแถมยังเป็นแค่สาวโรงงานจนๆ ทั้งยังมีลูกติด ไม่มีอะไรเหมาะสมหรือสามารถต่อยอดให้กับกิจการของเธอและลูก ได้ วิมาลาเกลียดชังอรุษาหนักขึ้น เมื่อสร้อยเข้ายุยง ถึงขั้นเสนอเงินให้ก้อนโตให้อรุษาก้อนหนึ่ง เพื่อให้ไปจากชีวิตของลูกชาย อรุษาปฏิเสธไม่ยอมรับเงินแต่ขอยืนยันว่าจะอยู่ห่างจากไวณิกให้มากที่สุด อติคุณรู้เรื่องวิมาลาเสนอเงินให้อรุษาจึงมาหาวิมาลาหลอกว่าจะจัดการเรื่อง นี้เอง วิมาลาจึงยิ่งเห็นว่าครอบครัวอรุษาเป็นพวกสิบแปดมงกุฎ พยายามเร่งจะให้วิศเวศแต่งงานกับลูซี่ และให้ไวณิกไปเรียนต่อต่างประเทศ ท่านชายบิดาของลูซี่ก็ปรารถนาเป็นทองแผ่นเดียวกับวิศเวศเพราะฐานะผู้ดีเก่า ของท่านชายเริ่มคลอนแคลน

ลูซี่เองแม้จะมีใจหลงเสน่ห์อติคุณอยู่แต่ เพราะก็ต้องการพยุงศักดิ์ศรีของตระกูลจึงต้องจำใจควงกับวิศเวศต่อไป วิศเวศต้องการกลั่นแกล้งอรุษา จึงชอบพาลูซี่มาเยาะเย้ย แถมยังคอยเรียกตัวอรุษาให้คอยไปทำงานรับใช้เขากับลูซี่ที่บ้าน ทั้งคู่ต่างก็รู้อยู่แก่ใจว่าไม่ได้รักกันแต่ก็ไม่มีใครยอมพูดออกมา ต่างคงควงคู่กันออกงานและทำตัวเหมือนคู่รักกันท่ามกลางความชื่นชมของคนรอบ ข้าง อรุษารู้สึกปวดร้าวใจทุกครั้งที่เห็นวิศเวศและลูซี่แต่ต้องฝืนทำหน้าชื่น เมื่ออยู่ต่อหน้าวิศเวศ เพราะปรารถนาให้วิศเวศแต่งงานไปกับลูซี่ซะ เพื่อให้วิศเวศเลิกเข้ามาวุ่นวายกับลูกชายของเธออีกไวณิกดีใจที่อรุษามาช่วย งานที่บ้าน เขาตามเอาใจอรุษาจนออกนอกหน้า ทำให้วิศเวศหึงหวงและเกลียดชังอรุษายิ่งขึ้น ไวณิกขอหมั้นอรุษาจะยอมสละทุกอย่างมาอยู่กับเธอ แต่อรุษาปฎิเสธ ไวณิกก็ไม่ยอมแพ้ ทำให้วิศเวศหึงอย่างหนัก สองคนพี่น้องทะเลาะกันอย่างรุนแรงเมื่อเห็นวิศเวศแอบเรียกอรุษาเข้าไปปล้ำใน ห้อง ไวณิกถึงขั้นกระโดดต่อยหน้าพี่ชายคนที่เค้าเคยเคารพหนักหนา อย่างไม่ยั้งเพราะกล้าย่ำยีผู้หญิงที่เค้ารัก จนวิมาลาต้องเข้ามาห้ามก่อนพี่น้องจะฆ่ากันตายเพราะผู้หญิงชั้นต่ำที่ไม่มี ค่าอะไรเลย

วิ มาลาไล่อรุษาออก แต่ไวณิกก็ยังตามมาดูแลอรุษาอีก วิมาลายื่นคำขาดกับวิศเวศให้จัดการเรื่องนี้ให้เด็ดขาด ทำให้วิศเวศหลุดบอกความจริงเรื่องที่อรุษาเคยขโมยเงิน และยอมใช้หนี้โดยการเป็นเมียบำเรอให้กับตัวเอง ให้ไวณิกรู้ ไวณิกมาคาดคั้นอรุษาๆยอมรับเพื่อให้ไวณิกไปจากเธอ ไวณิกเมาขับรถคว่ำอาการสาหัส อรุษาไปเยี่ยมกลับถูกวิมาลาด่าทอและไล่ออกจากห้อง อรุษาเจ็บปวดมากตัดสินใจไปหา นายพลถนิม ยอมเป็นเมียเก็บของนายพลแลกกับเงินสามล้านเพื่อเอามาชดใช้ให้วิศเวศ วิศเวศโกรธมากประชดอรุษาด้วยการขอลูซี่แต่งงาน ในวันแต่งงานซึ่งเป็นวันเดียวกับที่อรุษาตั้งใจยอมเป็นของนายพล อติคุณจากแรกๆ ที่จ้องจับลูซี่ กลายเป็นความรักจริง จึงตัดสินใจปีนเข้าหาลูซี่ เพื่อพาลูซี่หนี และยอมบอกวิศเวศว่าตัวเองไม่ใช่สามีเก่าของอรุษา แต่เป็นพี่ชาย! ส่วนศิกวัสเป็นลูกชายตัวเอง และอรุษาก็ไม่เคยยุ่งกับผู้ชายคนไหนเลยตั้งแต่กลับจากนิวยอร์ค เมื่อหกปีที่แล้ว !!!!วิศเวศบุกเข้าไปลักพาตัวอรุษาออกมาจากเซฟเฮ้าส์ของนายพลถนิม พาอรุษาหนีไป ทั้งสองทะเลาะกันจนอรุษาเป็นลมหน้ามืดวิศเวศรีบพาส่งโรงพยาบาลทำให้รู้ว่า อรุษาตั้งท้องกับเขา วิศเวศ ขอรับผิดชอบแต่โดนอรุษาไล่ตะเพิดไปเพราะ เกลียดวิศเวศที่ร้ายกาจกับเธอมาตลอด อีกทั้งวิมาลาก็ตามมาด่าทอ และประกาศไม่รับลูกในท้องของอรุษาเป็นหลาน เพราะไม่เชื่อว่าท้องกับวิศเวศ จริง อรุษาหนีไป ปกรณ์โดนเมียทิ้งจึงซมซานกลับมาหาอรุษาเหมือนเช่นเคยแต่กลับเจอวิศเวศแทน ปกรณ์เล่าความจริงทั้งหมดเมื่อหกปีก่อนให้วิศเวศฟัง วิศเวศจึงรู้ว่าเข้าใจอรุษาผิดมาตลอดและรู้สึกเสียใจมากที่เคยทำร้ายอรุษา วิศเวศพยายามออกตามหาอรุษาไปทั่วแต่ไม่เจอ อติคุณพาลูซี่หนีไปมีความสุขได้ ไม่นานก็ต้องออกหนีหัวซุกหัวซุนเมื่อเจอคนของนายพลตามมาเก็บ

เพราะอติคุณแอบเชิดเงินของนายพลก่อนหนี มา อติคุณโดนยิงตาย ลูซี่เสียใจมากและ ตัดสินใจไปอยู่เมืองนอกไม่กลับมาเมืองไทยอีกเพราะไม่อยากแบกรับภาระ ศักดิ์ศรีของผู้ดีเก่าที่จมไม่ลงของท่านชายอีก ไวณิกอาการทุเลาแต่ก็ยัง เสียใจมากเรื่องอรุษากับพี่ชาย หนีออกจากโรงพยาบาลไปหาชิดชม เพื่อให้ชิดชมช่วย

แต่ชิดชมกลับถูกพ่อแม่ลากตัวกลับบ้านนอกไป แต่งงาน ไวณิกเริ่มรู้ตัวว่าขาดชิดชมไม่ได้ตามไปห้ามชิดชมได้ทันเวลา วิศเวศตามไปงอนง้ออรุษาตามที่อยู่ที่ชิดชมแอบบอก แต่อรุษาก็ยังใจแข็งเพราะคิดว่าวิศเวศมาง้อเพราะต้องการเอาลูกเท่านั้นไวณิก ทนเห็นพี่ชาย และคนที่เขารักทุกข์ใจไม่ได้ จึง ร่วมมือกับชิดชมวางแผนลักพาตัวเด็กชายศิกวัสไป แล้วเขียนจดหมายโกหกว่าเป็นโจรเรียกค่าไถ่ เพื่อให้วิศเวศและอรุษาร่วมมือกันตามหาลูก แต่กลับโดนนายพลถนิมส่งคนมาลักพาตัวเด็กและอรุษาไปจริงๆ วิศเวศทุ่มเทหัวใจช่วยเหลืออรุษาและลูก จนอรุษาใจอ่อนยอมยกโทษให้วิศเวศ และได้ลูกคืนสู่อ้อมอกในที่สุด วิมาลายอมรับอรุษาเพราะ วิมาลเกิดป่วย และอรุษาปรนนิบัติจนใจอ่อน แถมยังมีเด็กน่ารักอย่างศิกวัสมาเอาใจด้วย โลกที่สวยงามคืนกลับมาสู่ชีวิต ของอรุษา ในที่สุดเงาหัวใจอันมืดทึมที่อยู่ในใจคนทั้งคู่ ก็แปรเปลี่ยนเป็นเงาแห่งความรัก และความเข้าใจ ...





» ที่มา : baanseries






Create Date : 08 มิถุนายน 2553
Last Update : 8 มิถุนายน 2553 21:22:41 น.
Counter : 582 Pageviews.

0 comments

ไลเดเลีย
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]



ร้อยรส...กลอนกานท์




O ฤดูลม...O

O ฉับพลันฝนก็เร้นเก็บเส้นสาย
ดวงวันฉายแสงช่วงโลมห้วงหน
ขับความชื้นลบเลือนรอยเปื้อนปน
ลบหมองหม่นแผ่นฟ้าจนพร่าเลือน

O คล้ายเมฆสีเทาทึมเมื่อครึ้มฝน
ถูกแสงสรวงเบื้องบนเข้าปนเปื้อน
ย้อมสีเทาเป็นขาว..เมื่อหนาวเยือน
มาตามเตือนเลื่อนยามให้งามตา

O ลมต้นหนาวเกรียวกรูเสียงวู่ไหว
โลมกิ่งใบไม้ตื่นทั้งผืนป่า
เขยื้อนขยับยวบไหวอยู่ไปมา
เหมือนบอกลาล่วงพ้น..คาบฝนปลาย

O ความเปลี่ยนแปลงผ่านสู่..ให้รู้เห็น
จากเมื่อสีเลื่อนเส้น..แล่นเป็นสาย
เสียงครืนครั่นก้องอยู่ไม่รู้วาย
แปลบปลาบว่ายเวียนย้ำโลมค่ำคืน

O จนฟ้าเปลี่ยนไม้ใบสั่นไหวระริก
น้ำก็พลิกแผ่นผิว..เป็นริ้วตื่น
จึงบัดนั้น..ภูมิทัศน์ก็หยัดยืน
ด้วยสายลมเย็นชื่น..เพื่อฟื้นตัว

O ถึงคราลมเย็นรื่น..วกคืนย้อน-
พรมสายอ่อนโอนระลอกเข้าหยอกยั่ว
ยอดหญ้าเรียวโค้งนั้น..ย่อมสั่นรัว
รอเกลือกกลั้วรับรู้..ฤดูลม

O จากยึดโยงรากแทงลงแหล่งดิน
ตราบฝนรินหยาดหลั่งลงสั่งสม
คลายความชุ่มความชื้นเหนือพื้น, พรม-
ภาวะอันอุดม..ห้อมห่มไพร

O เหยียดยอดเสียดขึ้นแทงรับแรงฝน
ที่คอยหล่นร่วงหยาด..ก่อนลาดไหล
ยืนต้นตั้งเป็นแถว..เป็นแนวไป
รอลมไหววาดวี..จักมีมา

O ไม่นานเลย..จากฝนฟ้าหม่นหลัว
จนยอดไม้ส่ายรัวอยู่ทั่วหน้า
โลกต่ำ-ใบขาบเขียวทุกเรียวคา-
จะออดอ้อนลมถา..อยู่คาพื้น

O ระบำแถวยอดหญ้าตรงหน้านั้น
จะค่อยสั่นใบพลิ้วเป็นริ้วตื่น
เขียวจากฝนฝากตอนจะย้อนคืน-
เป็นแพรผืนโยนระลอกยั่วหยอกลม

O ร้อนจะรุมสุมมาจากฟ้าไหน
เรียวจะไหววาดรับช่วยขับข่ม
รอค่ำคืนน้ำค้างมาพร่างพรม
เพื่อรับฉมชื่นมาลย์..กลิ่นซ่านซ้อน

O กาลย่อมผ่านโดยช่วงของดวงวัน
จากเม็ดพันธุ์แตกหน่อเป็นช่ออ่อน
จนกลีบใบเรียวแรกเริ่มแตก..ชอน-
ไชขึ้นอ้อนออดรู้ฤดูกาล

O ฝน..หนาว..ร้อนรุ่มถึงขุมขน
แล้วเวียนรอบให้ฝน..อีกฝนผ่าน
เพื่อหยัดกลีบเรียวช่อ..ขึ้นรอบาน
พร้อมเรณูหอมซ่านขึ้นหว่านรส

O ช้าเร็ว..มวลผึ้งภู่ย่อมรู้กลิ่น
เมื่อลมรินรวยเท..หันเหบท
คอยดูเถิดอีกประเดี๋ยว..การเลี้ยวลด-
เข้าจ่อจดหวานหอม..จะพร้อมแล้ว

O ฤดูลมพรมพรำ..อยู่ค่ำเช้า
อาจรุมเร้า, อ่อนโรย..จนโชยแผ่ว
รอกวัดใบหญ้าเต้นจนเป็นแนว
ซ้ำบทแล้วบทเล่า..แต่เช้าวัน

O เมื่อสายลมผ่านสู่..ฤดูล่อง
และฟ้าผ่องแผ้วงามสีครามนั่น
ก็เมื่อผิวต้องหนาวจนหนาวครัน
จึงบัดนั้นโลกกว้างย่อมวางรอ

O ให้ฟังเสียงลมเท..มาเห่กล่อม
สูดกลิ่นหอมเรณูที่ชูช่อ
ทั้งเสียงไม้เสียดยอด..แสงทอดทอ-
ลอดพุ่มกอก้านใบ..ที่ไหวรับ

O พอลมล่องลาดเทมาเห่กล่อม
โลกที่ล้อมรอบล้วนคล้ายครวญขับ-
ผ่านบทเพลงร่ายรำ..เพื่อสำทับ-
การเขยื้อนการขยับลำดับนั้น

O ก็ใช่- เป็นเพียงฤดูลม
หมุนรอบมาห้อมห่มให้ซมสั่น
เปลี่ยนผ่านสภาพธรรมเข้าค้ำยัน
ให้จิตใจทั้งนั้นรู้ผันแปร

O เมื่อเม็ดน้ำขาดช่วงจากห้วงหน
เมฆขาวบนฟ้าพลอย..เลื่อนลอยแผ่
เมื่อขาวครามกลมเกลียวให้เหลียวแล
ก็เห็นแต่ภาพงามของยามนี้

O โอบโลกให้งดงามอยู่ท่ามกลาง-
ดวงวันพร่างแสงพร้อยเรียงสร้อยสี
ลมหนาวร่ำสายผ่านลงคว้านตี
เมื่อปีกผีเสื้อลายบินบ่ายย้อน

O ช่องโสตก็จะแว่วเสียงแจ้วเจื้อย-
ของนก, ลมโชยเฉื่อยคล้ายเหนื่อยอ่อน
ผืนแผ่นน้ำครวญครางในต่างตอน
จักซ้ำซ้อนภาพลวงอีกดวงวัน

O ให้มองเห็นลอยดวงบนสรวงฟ้า
ทั้งแจ่มจ้ายิ่งล้ำกลางน้ำนั่น
เท็จ-จริง..ที่มองผ่านก็ปานกัน
ย่อมแปรผันโดยจิต..การคิดตรอง

O ก็ใช่ – ที่เป็นเพียงธรรมชาติ
ทั้งดวงวันโอภาสคอยสาดส่อง
หรือคลื่นน้ำไหลลาดลงฟาดฟอง
และปีกผีเสื้อล่องบนท้องฟ้า

O เห็นไหมเล่ากลีบผการะย้าย้อย
ทุกช่อที่เคยช้อยอยู่คอยท่า
รอฝน..ต้องฝน..หมดฝนพา-
กันอ่อนโรยอ่อนล้า..ซบคาพื้น

O ฤๅ - อาจรู้ลูบโลมด้วยลมหนาว
หรือแสงงามวับวาวจากดาวดื่น
ครั้นสิ้นรอบลมร่ำกลางค่ำคืน
ฤๅ – อาจรู้ฉ่ำชื้นของพื้นดิน

O เพียงกาลผ่านเวียนแล้วเปลี่ยนช่วง
งามทั้งปวงถ้วนบทก็หมดสิ้น
ปีกลวดลายลมโชยเคยโบยบิน
อาจลาถิ่นไพรเถื่อนลับเลือนแล้ว

O ที่ไหนเล่าโลกกว้างและทางแคบ
เพียงหนีบแนบกลีบใบที่ไหวแผ่ว
ที่ไหนเล่าดีร้ายที่ปลายแนว-
ของเทือกแถวดอกมาลย์หอมหวานนั้น

O ก็นั่นแหละรูปธรรมในธรรมชาติ
ลมไหววาดแสงฉายน้ำพรายสั่น
ปีกลวดลายบินหยุด..ดอมบุษบัน
เกสรกลั่นหวานรส..อาจหมดฤๅ

O หากอีกสภาพธรรมในธรรมชาติ
เมื่อลมลาดล่องอยู่อาจรู้หรือ-
ว่าร้อน..ฝน..จนหนาว..อีกหนาวคือ-
การยึดถือตีความเอาตามใจ

O ฤดูลม-ยอดไม้ส่ายไหวอยู่
ปีกลวดลายหรุบชูก่อนลู่ไหล-
ลอดกลีบดอกนุ่มบางแทรกร่างไป
หวานเยี่ยงไรเล่าหนอ..จึ่งพอเพียง ?

O ฤดูลม..หวนระลอก, ดวงดอกไม้-
ก็หอมให้แถวถิ่นรู้กลิ่น, เสียง-
นกไพรเถื่อนก้องกรู..คล้ายอยู่เคียง-
ศัพท์สำเนียงก้องรัว..บางหัวใจ !



จากบล็อกพี่ สดายุ ค่ะ

Group Blog
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •   
  •  
  •  
มิถุนายน 2553

 
 
1
2
3
4
6
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
 
 
8 มิถุนายน 2553