๐ ทวิภพ/ทมยันตี ๐





ประพันธ์โดย : ทมยันตี
สำนักพิมพ์ : ณ บ้านวรรณกรรม
ราคา : 320



จากปก

“โอ้เวลาป่านฉะนี้เจ้าพี่เอ๋ย
จะทำสิ่งใดเลยให้สงสัย
จะรู้ซึ้งถึงคนที่ห่างไกล
ฤามิได้คิดคำนึงถึงคนคอย”


การรอคอย…ความรู้สึกว่า หัวใจของเรานั้นคอยใครอยู่สักคน และรับรู้ถึงว่ามีใครคนนั้นคอยเราอยู่ หัวใจที่ต่างเฝ้าคอยกันและกัน คือความถวิลหาที่แสนหวาน คือความงามของหัวใจดวงที่เปี่ยมสุขและหอมหวนอยู่กับวันเวลาแห่งความหวัง…วันและเวลาที่เราทั้งสองจะได้พบกัน เพื่อรักกันให้เต็มหัวใจที่เฝ้าคอย…เนิ่นนาน
ช่วงเวลาของมณีจันทร์…ก้าวผ่านกระจกบานนั้น บานที่เปิดเป็นช่องทางให้ “ทวิภพ” เชื่อมโยงเข้าหากัน ณ ที่ที่เธอเดินทางไป ณ เวลาที่เธอไปดำรงอยู่ แม้จะเสมือนว่า คนละภพ…เสมือนเดินทางจากภพหนึ่งสู่ภพหนึ่ง แต่ทั้งสองภพต่างก็เป็นเวลาแห่ง “ปัจจุบัน”

ณ เวลาที่ผ่านมาก่อน มณีจันทร์คือ “แม่มณี” ของ “เจ้าคุณอัครเทพวรากร” ทูตไทยคนแรกประจำสหรัฐอเมริกา นักการทูตไทยผู้มีบทบาทอย่างยิ่งยวดต่อกรณีการแก้ปัญหาการรุกคืบ เพื่อยึดแผ่นดินไทยของนักล่าอาณานิคม ทมยันตีแสดงความพราวในเชิงงานเขียนและบทบาทแห่งข้อมูล ด้วยการสอดแทรกประวัติศาสตร์ช่วงหนึ่งของสมัยรัชกาลที่ 5 ช่วงเวลาทีคนไทยทำหน้าที่สุดความสามารถ เพื่อรักษา “เอกราช” แห่งผืนดินไทยไว้ด้วยชั้นเชิงทางการทูต เอาการเมืองการทูตนำ…การทหาร ซึ่งแทบจะไม่มีแสนยานุภาพใดเลยในสายตาของนักล่าอาณานิคม

นี่คือเสน่ห์หนึ่งของนวนิยายเรื่องนี้ ความรักสิเน่หาที่ดำเนินไปบนวิถีแห่งความรักผิดชอบเพื่อแผ่นดิน การก้าวผ่านมิติเพื่อพบ เพื่อรัก และเพื่อร่วมหัวใจกัน ยอมแม้ละทิ้งชีวิตอีกภพหนึ่งไว้เพียง “เพราะรักเธอ” ประการเดียว!


โซ่ตรวนผูกรัดสักร้อยหุน
ใจมั่นมุ่งหักทลายได้
แต่ใยรักบางเบาสักเท่าใด
ผูกพันไว้แนบสนิทนิจนิรันดร์”



ส่วนตัว

"กระจก" ที่ซื้อมาราคาสามพันบาท ทำให้"มณีจัทร์" ได้พบกับ "คุณอัครเทพวรากร" ชายที่อยู่อีกฝากหนึ่งของกระจก เป็นเรื่องบังเอิญ หรือว่าพรมลิขิตกันแน่ ที่ทำให้รถของมณีจันทร์เสียที่หน้าร้านค้าแห่งนั้น ร้านที่เจ้าตัวเองซื้อกระจกมาแบบจำใจ และเธอก็เจอชายคนนั้น ชายคนที่เธอรอคอยมานาน "คุณอัครเทพวรากร" การก้าวผ่านกระจกของมณีจันทร์ จึงทำให้เกิดเรื่องราวต่างๆขึ้นมากมาย เมื่อมณีจันทร์ได้เข้าไปมีส่วนร่วมรับรู้การเจรจาเรื่อง "ประเทศไทยเสียดินแดน" เธอจึงมีความคิดถึงกับจะเปลี่ยนประวัติศาสาตร์ และมณีจันทร์จะตัดสินใจอย่างไรเมื่อถึงคราวต้องเลือกระหว่างอยู่กับคนที่เธอรัก และกลับไปสู่ปัจจุบันที่มีแม่กำลังรอคอยการกลับไปของเธอ






Create Date : 26 กุมภาพันธ์ 2551
Last Update : 27 กันยายน 2552 13:58:37 น.
Counter : 1296 Pageviews.

41 comments
  
ได้ดูแต่ละครง่ะ..ไม่เคยอ่าน เวอร์ชั่นฉัตรชัยกะตุ๊กง่ะ..ซึ้ง.
โดย: ลิตช์ (Litchi ) วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:23:34:07 น.
  
วันนี้ยังยุ่งอยู่ม่ะ
แต่เค้าอ่ะยุ่ง
โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:9:33:41 น.
  

เป็นนิยายรักโรแมนติค

ที่อยู่ในหัวใจหลายๆ คน

เป็นอันดับต้นๆ เป็นเรื่อง

ที่คุณทมยันตีเขียนได้ดีมากๆ เลยครับสำหรับ

ความคิดพี่
โดย: ห่วงใย วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:12:08:21 น.
  
ขอเรียกว่าหญิงไลนะคะ ว้าว ใช่เลยรสนิยมเดียวกัน เรื่องนี้เราอ่านไม่อยากวางเลยค่ะ ชอบมากกกกประทับใจสุดๆๆอยากเป็นนางเอกไปเลยพออ่านเรื่องจบปุ๊ป ไปหาซื้อ CD เวอร์ชั่น สิเรียมมาดูเลย แต่ป่านนี้ยังดูไม่จบเลยค่ะ แบบว่าชอบอ่านหนังสือมากกว่า
โดย: ohioh วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:12:21:27 น.
  
อ่านเมื่อนานมาแล้วค่ะ

หนึ่งในนิยายคลาสสิคเลยนะคะ
โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:14:01:44 น.
  
ชอบแม่มณีกับคุณหลวงที่สุดเลยค่า...
เรื่องนี้เป็นนวนิยายสุดรักของเราเลย
โดย: Jevanni วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:14:13:54 น.
  


ฝนจ๋า...


นกทำงานเพิ่งเสร็จ เลยมาราตรีสวัสดิ์ฝนนะคะ

เรื่องนี้อ่าน 2 รอบค่ะ หลงรักแม่มณีของคุณหลวงอัครเทพวรากรเหลือเกิน

เห็นด้วยกับพี่ธรรมค่ะ ว่า ทมยันตี เขียนเรื่องนี้ได้ดีทีเดียว

มา จุ๊บบบ ท่านประธานนะค

โดย: Nok_Noah วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:22:43:46 น.
  
เรื่องโปรดเนอะ

emo
โดย: ปลิวตามลม วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:0:33:38 น.
  
“โอ้เวลาป่านฉะนี้เจ้าพี่เอ๋ย
จะทำสิ่งใดเลยให้สงสัย
จะรู้ซึ้งถึงคนที่ห่างไกล
ฤามิได้คิดคำนึงถึงคนคอย”

เพราะจังคะ....

มาแอบวิ่งเล่นต่อ อิอิ
โดย: mameehanako วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:4:38:43 น.
  
เค้าก็ยุ่งอ่ะตัว
โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:9:29:44 น.
  
sweet dream comments

Good Night comments
<
<
เนี้ยชอบมากเลย อ่านทีไรคิดว่าตัวเองเป็น "คุณหลวง" ทุกที...

โดย: มหาสำลี วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:22:19:44 น.
  
ฝน...
แฟนพันธุ์แท้เจ๊ทมฯเหรอนี่
โดย: พี่เอง IP: 125.25.175.207 วันที่: 29 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:5:15:08 น.
  
โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 29 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:9:00:33 น.
  
Ninja!
โดย: มหาสำลี วันที่: 1 มีนาคม 2551 เวลา:0:02:38 น.
  
หวัดดีวันเสาร์จ้าเพื่อน
โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 1 มีนาคม 2551 เวลา:9:11:44 น.
  
ผงานของคุณทมยันตี
มักมีกลอนบทสั้นๆ ด้วยเสมอ

หลายๆ ครั้ง ที่ได้อ่านกลอนในนั้น
ความรู้สึกมันจะตื้อๆ อยู่ที่คอ
บางทีอินจัด น้ำตาไหลเลย

คุณฝนเคยเป็นบ้างหรือเปล่าคะ
โดย: เพรง.พเยีย IP: 125.25.204.182 วันที่: 1 มีนาคม 2551 เวลา:9:12:48 น.
  
หวัดดีเพื่อน...
คิดถึงจึงมาหา
โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 2 มีนาคม 2551 เวลา:9:12:18 น.
  

สวัสดีจ้ะ..

สบายดีไหม..
พี่เคยอ่านนะเรื่องนี้
ประทับใจมาก..

แต่พอมาสร้างเป็นละคร..
ไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่

แต่ชอบตอนที่เค้าสร้างเป็นภาพยนต์นะ..
มีคุณจันจิรา เป็นนางเอกพี่ชอบมากๆ..
ส่วนพระเอก..นี่พี่จำไม่ได้แล้วว่าใครแสดง..ไม่รู้ว่าจะเป็นคุณฉัตรชัยหรือเปล่านะ..

นานมากแล้วหละ..อิอิ..
โดย: พิจักษณา วันที่: 2 มีนาคม 2551 เวลา:21:50:03 น.
  
moring naka my best friend
โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 3 มีนาคม 2551 เวลา:9:49:14 น.
  
เมื่อ..ซุนอู้..
หากินกับหน้าปกนิยาย
แล้วประชาชนเขาจะได้อ่านอะไรไหมนี่....อิๆๆ

เฮ้อ..
โดย: พี่เอง IP: 58.137.10.34 วันที่: 4 มีนาคม 2551 เวลา:12:13:32 น.
  
คุณลิตช์..1
ไม่ได้ดูอะค่ะ เวอร์ชั่นนั้น
แต่เคยดู ที่แอน สิเรียมเล่นนิดหน่อย





คุณต่าย..2,10,13,15,17,19
ฮ่าๆๆ โฮะๆๆๆ คอมเม้นท์เพื่อน
เยอะขนาดนี้เลยเลย วันนี้ตัวคงยุงล่ะซินะ
เค้าเองก็ยุ่งเป็นบางวัน
แต่วันนี้คิดว่ายังไม่ยุ่งเท่าไหร่นะ




พี่ธรรม..3
ใช่ค่ะ เป็นหนังสือที่ดี ทำให้เข้าใจ
คนในสมัยนั้นว่าได้พยายามอย่างยิ่ง
ที่จะรักษาแผ่นดินไว้
ถึงแม้จะกล่าวถึงเพียงนิดเดียว
(เฮอะๆๆ อ่านแล้วซึ้งๆๆ )




คุณโอ๋..4
ได้ค่ะ ตามสะดวก หญิงไลเคยดู
แบบผ่านๆนะ ตอนนั้น เฮอะๆ
เลยจำไม่ค่อยได้
แต่พออ่านเป็นหนังสือ เริ่มจะชอบ”คุณหลวง”ขึ้นมา ตงิด ๆ ฮ่าๆๆๆ
..ปาดเหงื่อ..
(แต่ยังไงก็ยังชอบ"แงซาย"ที่สุ๊ด )





คุณสาวไกด์ใจซื่อ..5
หญิงไลอ่านหลายรอบแล้วค่ะสำหรับหนังสือ
บางทีมันลืมๆ เลยเอามาอ่านใหม่
แต่ความประทับใจ..ยังมิเคยเปลี่ยนแปลง





คุณJevanni..6
เน้อะ..คู่นี้ก็น่ารักอีกค่ะ..นอกจาก
เจ้าหลวงรังสิมันต์กับเจ้าหญิงทรรศกา
เอ! ชอบเหมือนหรือเปล่านะ..ฮ่าๆๆ
คืออิฉันชอบโมเมหาพวกนะเจ้าค่ะ





คุณนก..7
ฝนจุ๊บ ๆ คุณนก ตอนกลางวันได้หรือปล่าคะ เอิ๊อกๆๆ
อ่านกี่รอบยังคงความประทับใจไว้อย่างเสมอ
เฮ้อ..จะเจอ "คุณหลวง"ในชีวิตจริงบ้างไหมนะ
(เอาแล้วไงเริ่มเพ้ออีกแล้วครับท่าน
)





สาวปลิว..8
ใช่จ้ะ..เป็นเรื่องโปรดอีกเรื่อง


โดย: ไลเดเลีย วันที่: 4 มีนาคม 2551 เวลา:13:14:56 น.
  
คุณจีน..9
อั๋นแน่..ขาหายสนิทแล้วซินะคะ
มามะมาวิ่งเล่นเป็นเพื่อนกัน
ช่วงนี้ฝนยิ่งไม่ได้ออกกำลังอยู่ด้วย
น้ำหนักคงขึ้นหลายกิโล










คุณมหา..10,14
คิดว่าตัวเองเป็น “คุณหลวง”
หญิงไลก็คิดว่าตัวเองเป็น “แม่มณี”
เอาหล่ะครบคู่แหละ
เราจะไปเปิดฉากเจรจา
กับฝรั่งเศสกันเลยดีไหม..ฮ่าๆๆๆ
(มั่ว..ไปได้ข้างๆๆ..ง่ะ )







พี่..10,20
หนูช๊อบ ชอบ ฮ่าๆๆ
อ่านแล้วมันถูกจริตนะคะ
นี่ยังมีอีกเพียบเลยนะ
กำลังนึกอยู่ว่าจะเอาเรื่องอะไรมาลงต่อไป

เดี๋ยวเถอะมาหาว่าเราเป็นซุนอู้..(ซุนอู่)
ไม่ได้อู้ซะหน่อย
แค่ตอนี้มันยังคิดอะไรไม่ออก
ก็รอ ๆ กันไปก่อน สำหรับนิยาย
ตอนนี้ก็ดูว่าน้องอ่านนิยายอะไรบ้าง..ไปก่อนแล้วกัน

แบบว่า..ดีกว่าไม่มีอะไรมาอัพ
เดี๋ยวจะมาหาว่าน้องไม่อัพบล๊อกอีกแหละ
นี่รสชาดก็เริ่มเค็มแล้วนะนี่
คงได้เวลาอัพใหม่ล่ะมั่ง..หุหุ







คุณนาง..11
ใช่ค่ะ
กลอนบางบทให้กินใจมากเลย
ฝนอยากจะเขียนกลอน
ใส่ลงไปนิยายตัวเองบ้าง
แต่..แฮะๆๆ ไปไม่รอดซะที

ซะหน่อยบทที่ชอบค่ะ
ความฝัน..
นิทราพลันหวนละเมอเพ้อหา
คลับคล้ายได้เห็นตรูตา
ไข่คว้าพบเงาเปล่าดาย..


ยังมีอีกหลายบทนะคะ
ที่ชอบ แต่เอามาให้ดู
บทเดียวก็พอเน้อะ
มันจะยาวไป






พี่พิ..13
สบายดีค่ะพี่พิ..ตอนนี้กำลังติดลม
กับหนังสือหลายเรื่อง..รวมทั้งละครด้วย
เลยทำให้หาย ๆ จากบล๊อกไปบ้าง..แฮะๆๆ

ฝนไม่เคยดูเลยอะ..เวอร์ชั่นนั้น

โดย: ไลเดเลีย วันที่: 4 มีนาคม 2551 เวลา:19:31:54 น.
  
ไร้คลื่นต้องกลับมาสิคร้าบ

ยังมีพริกหวานรออยู่นิ 555+

หญิงไลเป็นไงบ้างคร้าบ
สบายดีป่าวเน้อ
ส่วนไร้คลื่นสบายดีคร้าบ

มี"เส้นทาง"สายหนึ่งกำลังก่อ
แต่ยังรองบ"รัก"มาจักสาน
ต่อแต่งเติมทอดยาวดังสะพาน
ถึงแม้นานขอให้"รัก"ประจัก"รอ"..

ถนนเส้น"ทางรัก"ประจักแน่
มีมั่นแท้ถึงฝั่งดังมั่นหนอ
เพียงแค่"หวังคนหนึ่งคน"ทนอย่าท้อ
และให้"รอ"คำมั่นสัญญาใจ....



โดย: (เสียงเปียโนเหงาใต้เงาเทียน) (ทะเลที่ไร้คลื่น ) วันที่: 4 มีนาคม 2551 เวลา:22:26:05 น.
  


ท่านประธานฝนคะ..


มาราตรีสวัสดิ์ค่ะ ที่เงียบไปมะมีไรน๊า แค่ไม่สบายนิดหน่อยค่ะ ตอนนี้หานแระ

โดย: Nok_Noah วันที่: 4 มีนาคม 2551 เวลา:22:49:56 น.
  


หอบความคิดถึงมาให้เสมอคะ
โดย: mameehanako วันที่: 5 มีนาคม 2551 เวลา:21:41:41 น.
  
ตามมาบอกรักก่อนนอน...

ใช่ดิ บอกคำว่า..รัก..ไง
แต่... ไม่ได้บอกว่า รักใคร

กวนโอ๊ยมะ ? 555+

emo
โดย: ปลิวตามลม วันที่: 5 มีนาคม 2551 เวลา:23:41:37 น.
  
โดย: taibangplee วันที่: 6 มีนาคม 2551 เวลา:9:46:42 น.
  
หวัดดีเพื่อน...เราเป็นหวัด..ไปเยี่ยมเราด้วยน่ะ
โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 7 มีนาคม 2551 เวลา:9:48:03 น.
  
โดย: ปลิวตามลม IP: 118.172.94.137 วันที่: 7 มีนาคม 2551 เวลา:22:37:40 น.
  
ทานยาแล้วดื่มน้ำแล้ว..จ้า..ขอบคุณมากมายจ๊ะ
เค้าดีขึ้นเยอะเลย
โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 8 มีนาคม 2551 เวลา:11:22:41 น.
  
หายจ้อยเลยนะจ๊ะ

emo
โดย: ปลิวตามลม วันที่: 8 มีนาคม 2551 เวลา:17:23:03 น.
  
มาตามหาท่านเจ้าคุณอัครเทพวรากร อยู่ที่นี่ป่าวคะ จะมาเก็บค่ากระจกค่ะ แม่มณีให้มาเก็บตามที่อยู่นี้ค่ะ


โดย: vanilla_ole วันที่: 8 มีนาคม 2551 เวลา:21:18:11 น.
  


ฝนจ๋า..


จะมาบอกว่า ดีขึ้นแล้วค่ะ
ขอบคุณฝนจ๋าที่ไปเยี่ยมและให้กำลังใจน๊า

คิดถึงฝนจ๋ากะอัลจ๋านะคะ

โดย: Nok_Noah วันที่: 8 มีนาคม 2551 เวลา:21:40:38 น.
  
อยากจะหาหาใครมาไว้แอบ
ซุกซ่อนแนบแนบทรวงไร้ห่วงหา
เป็นไออุ่นอุ่นไอยามเหว่ว้า
ไร้ปัญหาหาเมื่อเหน็บหนาวใจ..

แต่ไร้นางนางเนื้อผู้เชื่อรัก
มั่นสมัครสมัครมั่นใจหวั่นไหว
ที่จะหลงหลงรักพี่ประจักใจ
โหยหาไห้ไห้ร้องไร้น้องนาง..

สวัสดีคร้าบแม่หญิงไล สุดสวย ไร้คลื่นแวะมาเยี่ยมคร้าบ

ขอให้มีความสุขในวันหยุดนะคร้าบ
โดย: (เสียงเปียโนเหงาใต้เงาเทียน) (ทะเลที่ไร้คลื่น ) วันที่: 8 มีนาคม 2551 เวลา:22:39:21 น.
  
ปัดกวาดเช็ดถู...ปัดกวาด...บ้านเมืองสะอดาเราจะสบาย
โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 9 มีนาคม 2551 เวลา:10:17:40 น.
  
5555555555 เจอปาดไปก่อนแล้วเพื่อนอยู่เหรอเนี้ยนึกว่าไม่อยู่..เราก็กวาดถูซะ
โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 9 มีนาคม 2551 เวลา:10:40:01 น.
  
มาตะโกนบอกว่า ตื่นแล้ว
emoemo
โดย: ปลิวตามลม วันที่: 9 มีนาคม 2551 เวลา:12:11:16 น.
  
มาฝากเนื้อฝากตัวและนิยายจ้า
โดย: ตุ๊กตาไล่ฝนจากดวงตา วันที่: 12 มีนาคม 2551 เวลา:18:55:21 น.
  
เรารักนิยายเรื่องนี้มากเลยค่ะ : ))

รักพอๆกับคุณหลวงเทพฯเลย
โดย: The_Waiting_Iris วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:20:42:21 น.
  
เรื่องนี้ชอบมากกกกกกกกกกกกกกค่ะ
จำได้ว่าอ่านตอนอยู่ ม.2 (นานจนจำไม่ได้ อิอิ)
อ่านรวดเดียวคืนเดียวจบสองเล่มเลยค่ะ
สนุกจนหยุดไม่อยู่จริงๆ
โดย: พวงพะยอม (D-novel ) วันที่: 4 พฤศจิกายน 2553 เวลา:9:09:27 น.
  

ชอบที่สุดเลยทวิภพ มันตื่นเต้นและมีอะไรให้ลุ้นตลอดๆๆ
โดย: หทัยรัตน์ IP: 125.24.179.198 วันที่: 8 สิงหาคม 2554 เวลา:12:34:49 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ไลเดเลีย
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]



ร้อยรส...กลอนกานท์




O ฤดูลม...O

O ฉับพลันฝนก็เร้นเก็บเส้นสาย
ดวงวันฉายแสงช่วงโลมห้วงหน
ขับความชื้นลบเลือนรอยเปื้อนปน
ลบหมองหม่นแผ่นฟ้าจนพร่าเลือน

O คล้ายเมฆสีเทาทึมเมื่อครึ้มฝน
ถูกแสงสรวงเบื้องบนเข้าปนเปื้อน
ย้อมสีเทาเป็นขาว..เมื่อหนาวเยือน
มาตามเตือนเลื่อนยามให้งามตา

O ลมต้นหนาวเกรียวกรูเสียงวู่ไหว
โลมกิ่งใบไม้ตื่นทั้งผืนป่า
เขยื้อนขยับยวบไหวอยู่ไปมา
เหมือนบอกลาล่วงพ้น..คาบฝนปลาย

O ความเปลี่ยนแปลงผ่านสู่..ให้รู้เห็น
จากเมื่อสีเลื่อนเส้น..แล่นเป็นสาย
เสียงครืนครั่นก้องอยู่ไม่รู้วาย
แปลบปลาบว่ายเวียนย้ำโลมค่ำคืน

O จนฟ้าเปลี่ยนไม้ใบสั่นไหวระริก
น้ำก็พลิกแผ่นผิว..เป็นริ้วตื่น
จึงบัดนั้น..ภูมิทัศน์ก็หยัดยืน
ด้วยสายลมเย็นชื่น..เพื่อฟื้นตัว

O ถึงคราลมเย็นรื่น..วกคืนย้อน-
พรมสายอ่อนโอนระลอกเข้าหยอกยั่ว
ยอดหญ้าเรียวโค้งนั้น..ย่อมสั่นรัว
รอเกลือกกลั้วรับรู้..ฤดูลม

O จากยึดโยงรากแทงลงแหล่งดิน
ตราบฝนรินหยาดหลั่งลงสั่งสม
คลายความชุ่มความชื้นเหนือพื้น, พรม-
ภาวะอันอุดม..ห้อมห่มไพร

O เหยียดยอดเสียดขึ้นแทงรับแรงฝน
ที่คอยหล่นร่วงหยาด..ก่อนลาดไหล
ยืนต้นตั้งเป็นแถว..เป็นแนวไป
รอลมไหววาดวี..จักมีมา

O ไม่นานเลย..จากฝนฟ้าหม่นหลัว
จนยอดไม้ส่ายรัวอยู่ทั่วหน้า
โลกต่ำ-ใบขาบเขียวทุกเรียวคา-
จะออดอ้อนลมถา..อยู่คาพื้น

O ระบำแถวยอดหญ้าตรงหน้านั้น
จะค่อยสั่นใบพลิ้วเป็นริ้วตื่น
เขียวจากฝนฝากตอนจะย้อนคืน-
เป็นแพรผืนโยนระลอกยั่วหยอกลม

O ร้อนจะรุมสุมมาจากฟ้าไหน
เรียวจะไหววาดรับช่วยขับข่ม
รอค่ำคืนน้ำค้างมาพร่างพรม
เพื่อรับฉมชื่นมาลย์..กลิ่นซ่านซ้อน

O กาลย่อมผ่านโดยช่วงของดวงวัน
จากเม็ดพันธุ์แตกหน่อเป็นช่ออ่อน
จนกลีบใบเรียวแรกเริ่มแตก..ชอน-
ไชขึ้นอ้อนออดรู้ฤดูกาล

O ฝน..หนาว..ร้อนรุ่มถึงขุมขน
แล้วเวียนรอบให้ฝน..อีกฝนผ่าน
เพื่อหยัดกลีบเรียวช่อ..ขึ้นรอบาน
พร้อมเรณูหอมซ่านขึ้นหว่านรส

O ช้าเร็ว..มวลผึ้งภู่ย่อมรู้กลิ่น
เมื่อลมรินรวยเท..หันเหบท
คอยดูเถิดอีกประเดี๋ยว..การเลี้ยวลด-
เข้าจ่อจดหวานหอม..จะพร้อมแล้ว

O ฤดูลมพรมพรำ..อยู่ค่ำเช้า
อาจรุมเร้า, อ่อนโรย..จนโชยแผ่ว
รอกวัดใบหญ้าเต้นจนเป็นแนว
ซ้ำบทแล้วบทเล่า..แต่เช้าวัน

O เมื่อสายลมผ่านสู่..ฤดูล่อง
และฟ้าผ่องแผ้วงามสีครามนั่น
ก็เมื่อผิวต้องหนาวจนหนาวครัน
จึงบัดนั้นโลกกว้างย่อมวางรอ

O ให้ฟังเสียงลมเท..มาเห่กล่อม
สูดกลิ่นหอมเรณูที่ชูช่อ
ทั้งเสียงไม้เสียดยอด..แสงทอดทอ-
ลอดพุ่มกอก้านใบ..ที่ไหวรับ

O พอลมล่องลาดเทมาเห่กล่อม
โลกที่ล้อมรอบล้วนคล้ายครวญขับ-
ผ่านบทเพลงร่ายรำ..เพื่อสำทับ-
การเขยื้อนการขยับลำดับนั้น

O ก็ใช่- เป็นเพียงฤดูลม
หมุนรอบมาห้อมห่มให้ซมสั่น
เปลี่ยนผ่านสภาพธรรมเข้าค้ำยัน
ให้จิตใจทั้งนั้นรู้ผันแปร

O เมื่อเม็ดน้ำขาดช่วงจากห้วงหน
เมฆขาวบนฟ้าพลอย..เลื่อนลอยแผ่
เมื่อขาวครามกลมเกลียวให้เหลียวแล
ก็เห็นแต่ภาพงามของยามนี้

O โอบโลกให้งดงามอยู่ท่ามกลาง-
ดวงวันพร่างแสงพร้อยเรียงสร้อยสี
ลมหนาวร่ำสายผ่านลงคว้านตี
เมื่อปีกผีเสื้อลายบินบ่ายย้อน

O ช่องโสตก็จะแว่วเสียงแจ้วเจื้อย-
ของนก, ลมโชยเฉื่อยคล้ายเหนื่อยอ่อน
ผืนแผ่นน้ำครวญครางในต่างตอน
จักซ้ำซ้อนภาพลวงอีกดวงวัน

O ให้มองเห็นลอยดวงบนสรวงฟ้า
ทั้งแจ่มจ้ายิ่งล้ำกลางน้ำนั่น
เท็จ-จริง..ที่มองผ่านก็ปานกัน
ย่อมแปรผันโดยจิต..การคิดตรอง

O ก็ใช่ – ที่เป็นเพียงธรรมชาติ
ทั้งดวงวันโอภาสคอยสาดส่อง
หรือคลื่นน้ำไหลลาดลงฟาดฟอง
และปีกผีเสื้อล่องบนท้องฟ้า

O เห็นไหมเล่ากลีบผการะย้าย้อย
ทุกช่อที่เคยช้อยอยู่คอยท่า
รอฝน..ต้องฝน..หมดฝนพา-
กันอ่อนโรยอ่อนล้า..ซบคาพื้น

O ฤๅ - อาจรู้ลูบโลมด้วยลมหนาว
หรือแสงงามวับวาวจากดาวดื่น
ครั้นสิ้นรอบลมร่ำกลางค่ำคืน
ฤๅ – อาจรู้ฉ่ำชื้นของพื้นดิน

O เพียงกาลผ่านเวียนแล้วเปลี่ยนช่วง
งามทั้งปวงถ้วนบทก็หมดสิ้น
ปีกลวดลายลมโชยเคยโบยบิน
อาจลาถิ่นไพรเถื่อนลับเลือนแล้ว

O ที่ไหนเล่าโลกกว้างและทางแคบ
เพียงหนีบแนบกลีบใบที่ไหวแผ่ว
ที่ไหนเล่าดีร้ายที่ปลายแนว-
ของเทือกแถวดอกมาลย์หอมหวานนั้น

O ก็นั่นแหละรูปธรรมในธรรมชาติ
ลมไหววาดแสงฉายน้ำพรายสั่น
ปีกลวดลายบินหยุด..ดอมบุษบัน
เกสรกลั่นหวานรส..อาจหมดฤๅ

O หากอีกสภาพธรรมในธรรมชาติ
เมื่อลมลาดล่องอยู่อาจรู้หรือ-
ว่าร้อน..ฝน..จนหนาว..อีกหนาวคือ-
การยึดถือตีความเอาตามใจ

O ฤดูลม-ยอดไม้ส่ายไหวอยู่
ปีกลวดลายหรุบชูก่อนลู่ไหล-
ลอดกลีบดอกนุ่มบางแทรกร่างไป
หวานเยี่ยงไรเล่าหนอ..จึ่งพอเพียง ?

O ฤดูลม..หวนระลอก, ดวงดอกไม้-
ก็หอมให้แถวถิ่นรู้กลิ่น, เสียง-
นกไพรเถื่อนก้องกรู..คล้ายอยู่เคียง-
ศัพท์สำเนียงก้องรัว..บางหัวใจ !



จากบล็อกพี่ สดายุ ค่ะ

Group Blog
  •  
  •  
  •  
  •   
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
กุมภาพันธ์ 2551

 
 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
27
28
29
 
 
26 กุมภาพันธ์ 2551
All Blog