๐ ใยเสน่หา/ทมยันตี ๐




ประพันธ์โดย : ทมยันตี
สำนักพิมพ์ : ณ บ้านวรรณกรรม
ราคา : 400



ส่วนตัว

ความทรงจำบางอย่างยังประทับอยู่ในความทรงจำของ "ปารินท์" "บ้านสวน" บ้านถึงแม้ไม่ใช่บ้านเขา บ้านที่เขาเดินจากไปเพื่อพึ่งตัวเอง และกาลเวลานำพาเขากลับมา "บ้านสวน" ที่เดิม แม้เวลาจะเนินนานเพียงไหน ปารินท์ยังนึกถึงเสมอ "คุณคนเล็กตัวร้าย" แม้จะร้ายแค่ไหน หัวใจเขายังโหยหา เจ้าตัวร้ายเสมอ บ้านสวนยังอยู่ในความทรงจำมิรู้ลืม "ใยเสน่หาบางเบาแต่แน่นเหนี่ยว" คอยเหนี่ยวรั้งให้เขากลับมายังสถานที่ที่จากไป "การะบุหนิง" คนที่อธิฐานขอพบในทุกฝัน อยู่ตรงหน้า และเขารู้มิอาจจะจากไปไหนได้อีกแล้ว



จากปก

“เก็บหัวใจ มิดเม้น เช่นชายชาญ
เก็บน้ำคำ มิขาน สู่ใครได้
เก็บรอยราน บาดลึก ซ่อนเอาไว้
เก็บมิให้ ใครหยัน จนวันตาย"


“บ้านเรา” คำนี้สะดุดความทรงจำ บ้านสวน คู่อริเก่า เจ้าตัวร้าย เสียงดุของแม่ม่อม-แม่ม้าย เหล่านี้ล้วนก่อความเย็นชื่นในหัวใจของปารินทร์ จากวันที่เขาเดินจากบ้านนี้ ทั้งๆ ที่รู้ ไม่ใช่บ้านตน แต่ยามอ่อนล้า เหน็ดเหนื่อย แหละไม่ว่ายามนั้นจะสุขทุกข์ระทมเช่นไร เขามักฝันว่า เขากลับมาอยู่บ้านนี้ ในความฝัน จะมีเด็กหญิงแก้มยุ้ย ปากย้อยแดง เสียงเรียกใส หางเปียยาวผูกโบตัดแต่งอยู่ด้วยเสมอ ใช่...นั่นแหละ คู่อริเก่า! ในความฝัน เขายังทะเลาะกับ คุณคนเล็ก เสมอ ฝันอย่างนั้น ทำให้เขาเป็นสุข ให้หวนคิดถึง...เจ้าตัวร้าย

“เจ้าตัวร้าย ก่อเรื่อง แต่ร้ายร้าย
เจ้าเหมือนไฟ คอยไหม้ แต่อบอุ่น
เจ้าเหมือนลม พัดพินาศ แต่เย็นละมุน
เจ้าเหมือนน้ำ เชี่ยวหมุน แต่ชื่นใจ"



“ความระลึกถึงเนื่องด้วยความรัก ความอาลัย จะยังแจ่มชัดในความทรงจำเสมอ ในความทรงจำถึง “คุณคนเล็ก”และ “บ้านกลางสวน” นั้นดุจ ใยเสน่หา โยงรั้งความสุขทั้งมวลของเขาไว้ ราวกับ เธอ...เท่านั้น ดุจช่อดอกแก้วขาวลออ หอมหวาน ยามบานพรูพราว วันนี้ “การะบุหนิง” ดอกแก้วแสนรักของพี่ปา จะเป็นเช่นไรหนอ

“เก็บดอกไม้ ประทาน ให้น้องน้อย
ที่สูงค่อย เอื้อมปลิด ลงมาให้
กระดังงา แก้ว-ยี่สุ่น กรุ่นละไม
บ้างเสียบแซม เกศาให้ เจ้าแก้วตา"


“ด้วยความทรงจำสวยงามอันมิเคยลืมเลือนลบหายได้เลยจากหัวใจ เด็ดดอกไม้ ไว้ขั้ว เด็ดบัว ยังเหลือใย ความทรงจำท่วมท้นเช่นนี้ ปารินทร์จะเหลือเยื่อใยใดกับคุณคนเล็ก ปารินทร์ คลับคล้ายแลเย็นเยื่อใยบาง...เบา คำว่า “อาลัยในเสน่หา” น่าจะยังน้อยไปสำหรับความรู้สึกที่มีต่อ..การะบุหนิง "พี่ปาไปละนะ แล้วจะคิดถึงคุณคนเล็กทุกวัน" เพียงความคิดถึง คงพาเขากลับมาไม่ได้ หากใยเสน่หาเหนียวแน่นนั้น นำพาให้เขากลับมา ทั้งที่มีเส้นทางให้เลือกไปทั่วแผ่นดิน ทั้งที่มีเส้นทางให้เลือกเดินอันมิรู้สิ้น หากปารินทร์เลือกทางเดินมาหา...บ้านกลางสวน เลือกเดินกลับมาพบ...คู่อริเก่า เจ้าตัวร้าย การกลับมาคราวนี้ ปารินทร์รู้ตัว ยากแล้วที่เขาจะย่างไปไหนอีก

วันนี้พบคนอธิษฐาน
เนิ่นนานจนจำเกือบไม่ได้
รูปรอยเกินจารในหัวใจ
เพียงเงาละม้ายคล้ายคนเดิม


“ขาวลออ หอมหวานยามบานพรูพราว ดอกแก้ว...การะบุหนิง ดอกนี้ จดจำ จำจด ในดวงจิต ไม่คิด จำได้ ไม่ลืมหลง วารวัน...เนิ่นนาน มิยืนยง ใยยังคง จดจำ วารวันเดิม ใยเสน่หา ใยบางแสนบาง เบาแสนเบา หากรัดแน่น รับรู้เฉพาะหัวใจ ศักดิ์สิทธิ์เสมอสำหรับผู้ที่ “รัก” ใย...อันเสมือนรังไหม ห่มความรักให้อบอุ่น ปลอดภัยเสมอ ให้ “บ้านเรา” มีใยเสน่หา ไว้โยงรั้งความสุขทั้งมวลไว้ ให้ “รักเรา” มีใยเสน่หา ไว้ร้อยรักเราสองคนไว้ด้วยกัน อย่าถามว่า...ฉันจะจากไปที่ไหน อย่าห่วงใยว่า...ฉันจะทิ้งขว้าง ใยเสน่หา...มันผูกไว้เนิ่นนาน ล่ามใจสอง คล้องประสาน เป็นหนึ่งเดียว

"เจ้าแน่งน้อย องค์เอวอรชร
ราวหล่อด้วยทอง ผ่องผิวอำไพ
ขนง เนตร เกศ แก้ว ละม้าย แต้มวาดไว้
ยามกรีดยามกราย หัวใจจะปลิวตามเอย"












Create Date : 15 กุมภาพันธ์ 2551
Last Update : 27 กันยายน 2552 14:13:54 น.
Counter : 3752 Pageviews.

41 comments
  
ถ้ามีใครให้คิดถึงสักคน ด้วยความรู้สึกที่แช่มชื่นหัวใจคงดีนะคะ
โดย: ม่านแพร IP: 203.113.67.46 วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:19:10:07 น.
  
อยากอ่านจังเลยค่ะ
ขอจดชื่อเรื่องไว้แล้วกันนะ
ตอนเป็นละคร..น่ารักเนะ
แต่เราอยากอ่าน..เป็นหนังสือมากกว่า
โดย: nikanda วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:20:00:43 น.
  
อืม... เรื่องนี้ไม่เคยอ่านแฮะ

แต่เคยดูละครช่อง 3 อะนะ
ปิ๊บ รวิชญ์+จอย ศิริลักษณ์
ถูกใจข้าเจ้าเป็นอย่างมาก

emo
โดย: ปลิวตามลม วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:20:53:50 น.
  
เอ...นางพลาดเรื่องนี้ได้ไงนะ


คุณปลิว...เป็นอะไรไปคะ ?
ไม่ต้องตอบก็ได้ค่ะ
แค่อยากให้รู้ว่า...มีความห่วงใยส่งถึงกัน
โดย: เพรง.พเยีย IP: 125.25.130.92 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:8:02:36 น.
  

เรื่องนี้พี่เคยอ่านนะครับ

ด้วยความที่บ้านพี่ พี่น้อง

และคุณแม่มีหนังสือนิยายเยอะ

พี่หยิบมาอ่าน ว่าจะอ่านนิดเดียว

แต่จำได้ว่า อ่านไปอ่านมา อ่านจนจบเลยครับ


โดย: ห่วงใย วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:19:47:32 น.
  


ฝนจ๋า..

นกอ่านนะคะ เรื่องนี้ สนุกดีค่ะ ชอบทั้งพี่ปาและคุณคนเล็ก แถมไปถูกใจสมุนของคุณคนเล็กแก๊งค์มอเตอร์ไซค์รับจ้างอีกนะคะ

อัลจ๋า...

เป็นอะไรคะ คนดี นกเข้าไปหา ไปเยี่ยม จะฝากชื่อไว้ก็ไม่ได้ คิดถึงและห่วงใยนะคะ มิตรภาพที่ดีไม่เคยเปลี่ยนแปลงนะคะอัล

โดย: Nok_Noah วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:21:06:45 น.
  

น้องสาว...

ฝนสบายดีนะจ้ะ..
พี่เห็นเงียบๆ..
หรือพี่เองที่เงียบนะ..อิอิ
ไปว่าน้อง..ซะงั้น..

ชอบจังกุหลาบแดง..
สวยนะจ้ะ..

ฝนไปสืบหน่อยสิ..
สาวสวยบ้านนู้น..เจ้านางอะ..อิอิ...
เค้าเป็นไรอะ..

พี่ชอบเห็นน้องๆ..ร่าเริง
คุยกันสนุกสนานนะจ้ะ..

ไม่อยากให้แบกอะไรมากมาย..
ให้พี่แบกหามคนเดียวพอ.

ราตรีสวัสดิ์จ้ะ..
โดย: พิจักษณา วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:23:59:51 น.
  
มา
เยือน
ยามราตรี
ขอรับสบายดีไหม อิ อิ
******************
โดย: คนสาธารณะ วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:0:22:41 น.
  
ง่วง..มากๆ เพื่อน
โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:9:58:42 น.
  

น้องม่าน..1
การที่มีคนให้คิดถึง
ย่อมดีกว่าไม่รู้จะคิดถึใครเน๊อะ
และการที่รู้ว่ามีคนคิดถึงเรา
ย่อมชุ่มชื่นหัวใจยิ่งกว่า
(พี่คุยเรื่องเดียวกับน้องม่านหรือป่าวเนี่ย)

emo






nikanda..2
เชิญจดได้ตามสบายเลยค่ะ
อ่านในหนังสือยิ่งน่ารัก
โดยเฉพาะ "คุณคนเล็ก"
ร้ายเหลือเกิน ส่งสารปากิม 555+

emo




สาวปลิว..3
อยากบอกว่าข้าเจ้าคิดถึ๊ง คิดถึง
ข้าเจ้าเป็นหวัด จามทั้งวันเลยอะ
แสบจมูกจัง

emo




คุณนาง..4
คุณนางเรื่องนี้น่ารักากค่ะ
ถ้าว่างลองหามาอ่านนะคะ

ส่วนที่ถามหาสาวปลิว
เจ้าตัวไปตอบแล้วนี่เน๊อะ

emo
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:19:44:33 น.
  

พี่ธรรม..5
ดีจัง หญิงไลอยากอ่าน
ต้องจ่ายตังค์ซื้อเองอะ
ตอนหญิงไล ตัดสินใจซื้อ
เดินวนร้านตั้งหลายรอบ
พอซื้อมา อ่านม้วนเดียวจบเลยค่ะ

emo





นกจ๋า..6
ฮ่าๆๆ ถูกใจแก๊งค์มอเตอร์ไซด์
ใช่เน๊อะถึงจะเป็นนักเลงยังไง
ก็ต้องยอมให้ "คุณคนเล็ก"

emo



พี่พิ..7
ไม่ค่อยสบายค่ะ เป็นหวัด
คัดจมูก น้ำมูกไหล ไอด้วย
ครบเซ็ตเลยค่ะ

"เจ้านาง" บ้านนู๊น ถูกลมพัดไปแล้วค่ะ 555+
ไม่มีอะไรหรอกค่ะ
สาวปลิวเค้าขี้เบื่อ ตอนนี้
เลยปลิวตามลมไปแล้ว
แต่ไม่เป็นไรค่ะ ฝนมีสายป่าน
เมื่อเห็นว่าปลิวไปไกล หรือกินลมพอสมควรแล้ว
ฝนจะกระตุกสายป่านกลับมาเอง
เหมือน "ว่าว" ไงค่ะ 555+
จะโดนสาวปลิว ว๊าก ใส่หรือเปล่าเนี่ย..เหงื่อตก

emo



พี่ชายสาธารณะ..8
มาซะดึกเลย 0:22:41
ไม่รู้ เจ้าของบ้านนอนฝัน
ไปถึงไหนแล้ว

emo



คุณต่าย..9
ไปทำไรมาตัวถึงง่วงนอน
คืนนี้ก็นอนแต่หัวค่ำล่ะ
พักเยอะๆนะ เดียวจะป่วยเหมือนเค้า

emo
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:20:08:20 น.
  
เหนื่อยนักก็พักก่อนเพื่อน
โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:9:35:13 น.
  
รัมมาแวะขอแอดไว้ตามที่เคยออกปากแย้มๆนะคะ ..แต่เรี่ยวแรงจะเล่นเท่าสามสาวคงไม่ได้ แหะๆ..ไม่ใช่อะไร รัมขี้เกียจค่ะ แต่ชอบอ่าน ชอบตามอมยิ้มกับลีลาของสามช่าน่ารักไม่ได้ เรียกรอยยิ้มให้คนอ่านกันทั่วน่ะ รัมจำได้ว่าอย่างนั้น





รัมเคยชอบ นิยายของคุณทมยันตียุคแรกๆมาก พอช่วงหลัง รัมรู้สึกเองว่า อาจเพราะผู้ประพันธ์ผ่านโลก รับรู้ร้อนหนาว ทุกข์สุขและเห็นสัจจธรรมจนค่อนข้างนิ่ง

เรื่องหวานๆช่วงหลังจึงเกือบเป็นพยายามหวาน

สำหรับเรื่องนี้..นางเอกยังคง-คงลักษณะของน้องน้อย ที่..หลากเหลี่ยมมุม ท่าทีต่างกันไปในแต่ละเรื่อง--ที่อดยอมรับไม่ได้ว่า ยังคงมีเสน่ห์ เกือบเท่า น้องดา-ชลันดา/สาริน หรือ คุณเรไร และอีกมากน้อง

แต่ก็ยังคงมีความแสบ มีที่ทางในแบบที่เกือบไม่ต่างกันในหัวใจของพระเอกที่แสนอ่อนหวานนะคะ

อาจ..อีกว่ารัมมาอ่านเรื่องนี้เมื่อ..หัวใจ.. "รู้จัก"รสชาติบางรสได้เกือบดีแล้วก็ได้มั้งคะ

ทุกอย่างสำหรับรัมจึงเนือยลงอย่างบอกไม่ถูก





หากว่า...เราจะมีมุมที่แสนอ่อนโยนนั้นในหัวใจขึ้นครั้งหนึ่งในชีวิต

รัมเชื่อที่สุดว่า ไม่สามารถมีทางเกิดขึ้นได้ซ้ำ ได้เท่า และ ได้อีกครั้งอย่างเสมอเหมือน

สำหรับรัม--เป็นอย่างนั้นค่ะ

ขอบคุณที่คุณหญิงไล ( เรียกแบบนี้แล้วยังอดยิ้มไม่ได้ตอนพิมพ์นะคะ) เอามาฝาก มาเตือนความหวานๆจางๆในใจคนอ่านอีกครั้งค่ะ

ขอบอกกล่าวไว้แปะตรงนี้ล่ะว่า รัมแอดแล้วล่ะนะคะ ฮ่า..แต่ เพื่อนบ้านแบบรัมออกแนวเกเรไม่เอาไหนเป็นที่สุดล่ะค่ะ เรื่องจะเห็นตัวนั้นแสนยาก

แต่--จะเห็นใจได้แน่นอน ฮี่ๆ (เชื่อมั๊ยเนี่ย?)
โดย: รอยคำ วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:15:51:48 น.
  
พออ่านถึง "หัวใจจะปลิวตามเอย" ก็หลับเลยค่ะ หนึ่งชั่วโมงต่อมา
ตื่นมาเม้นท์ต่อ ได้แต่ดูละครค่ะ ไม่เคยอ่านเลยอ่อนด้อยจริง ๆ ค่ะ...
โดย: ลิตช์ (Litchi ) วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:22:52:24 น.
  


ฝนจ๋า..

งานเพิ่งเสร็จอ่ะค่ะ เลยไม่ได้คุยกับฝนเลย เสียดายจัง คิดถึงอัลกับฝนนะคะ

มาส่ง..จุ๊บบบ..ให้หลับฝันดีน๊า

ฝากลอยลมไป..จุ๊บบบ...อัล ด้วยเน้อ


โดย: หทัยชนก IP: 125.25.54.168 วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:22:55:53 น.
  
หวัดดีเจ้าของบ้าน

มารับจุ๊บ ๆ จาก...
ท่านเลขานก ด้วย


glitter-graphics.com
โดย: ปลิวตามลม วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:23:40:37 น.
  

คุณต่าย..12
เค้าได้พักยาวแล้วล่ะตัว
ตอนแรกนึกว่าจะได้ไป
ทำงานวันที่ 21 ด้วย
ตอนนี้ไม่ต้องแหละ
จะกลับบ้านตจว.

emo






คุณรัม..13
ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าขี้เกียจก็หยุด
ขยันก็ค่อยมาเล่นใหม่
หญิไลเองก็เป็นแบบนั้นเหมือน
ฮ่าๆๆๆ อ่านแล้วอมยิ้มเหรอค่ะ
เออ! ถ้าเก็บตังค์คงจะ
ได้หลายอัฐเลยเน๊อะ

ได้โปรดอย่าเรียก "คุณหญิงไล"
ได้ไหมค่ะ อ่านแล้วมันจั๊กจี้

emo






คุณลิตช์..14
แหม ดีนะที่อ่านแล้วยัง
ไม่ลืมกลับมาเม้นท์
ไม่งั้นงอน ฮ่า ๆๆ ขำตัวเอง
อย่าถือสาค่ะ คุณลิตช์

emo





นกจ๋า..15
กว่างานจะเสร็จ เกือบ
ห้าทุ่มเลยอะ
อย่านอนดึกมากนา
เดี๋ยวไม่สบาย

emo





สาวปลิว..16
ขอบคุณสำหรับรูปภาพ
มีนางฟ้าด้วย จาขอพรอะไรดีนะ

emo
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:20:31:39 น.
  
โดย: มหาสำลี วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:6:22:40 น.
  


ฝนจ๋า...

อรุณสวัสดิ์
วันนี้พระใหญ่ ไปทำบุญกันน๊า

โดย: Nok_Noah วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:6:34:33 น.
  
รับฝากด้วยความเต็มใจ..
จะปัดกวาดเช็ดถูรอเพื่อนกลับมา.
โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:9:42:48 น.
  
แวะมากวาดถูบ้านให้เพื่อนจ๊ะ
ปล.โปรดทราบคิดถึงมากๆ
โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:9:53:22 น.
  

โดย: คนสาธารณะ วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:1:49:13 น.
  
ดีจ้า..หญิงไล
โทดทีที่มาตอบเม้นท์ให้ช้ามากกกกกส์เลยอ่ะนะ
เดียร์ยุ่งๆอยู่น่ะ เลยไม่ค่อยมีเวลาเข้ามาท่บล็อคเท่าไหร่เลย
ขอโทษจริงๆนะ ตอนที่เดียร์ใกล้ปิดเทอมแล้ว อีกไม่นานคงจะว่างเข้ามาบ่อยๆ แล้วเดียร์จะมาแก้ตัวนะ
เรื่อง ใยเสน่หา ที่หญิงไลแนะนำน่ะ เหมือนเดียร์จะเคยดูเป็นละครด้วยนะ
ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นของช่อง 3 อ่ะ ตอนดูแอบอินคิดว่าตัวเองเป็นนางเอกอยู่เหมือนกัน 5555+

Emo Comments For Hi5

More Cute Comments

โดย: ดุจเดือน วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:17:26:20 น.
  


ฝนจ๋า...

เอ็มหลุดน๊า ต่อไงก็เข้าไม่ได้ ขอโทษทีค่ะ ต้องใช้ทางนี้บอกคุณนะคะ

คิดถึงนะ ไว้คุยกันใหม่

โดย: Nok_Noah วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:22:01:32 น.
  
ตอนดูละครชอบมากมายเลยค่ะ เดี๋ยวต้องไปตามหามาอ่านบ้างแล้ว
โดย: ohioh วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:22:34:01 น.
  
ว๊าวๆๆๆ เพื่อนมาแล้ว..
ถูบ้านเองน่ะวันนี้อ่ะ
โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:9:33:13 น.
  
มาทักทายก่อนนะ ท่านประธาน...

เดี๋ยวต้องชะแว้บออกไปข้างนอก
ไม่รู้จะเสร็จธุระเมื่อไหร่นะจ๊ะ

แจ้งไว้เพื่อทราบ 555+

แต่... เข้าใจว่า ท่านประธานคงยัง
สนิทในนิทรารมย์อยู่ 555+
โดย: ปลิวตามลม วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:10:35:03 น.
  
โดย: มหาสำลี วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:6:00:02 น.
  
หวัดดีเพื่อน..วันนี้มาหรือเป่า
โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:9:45:52 น.
  
สวัสดีตอนกลางวัน
โดย: ปลิวตามลม วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:12:25:51 น.
  
หวัดดีค่ะ
มาแอบ add friend's blogs คุณไลเดเลีย ไว้ด้วยแหละ เพราะคงต้องเข้ามาบ่อยๆ ล่ะ ชอบเพลง ชอบหนังสือสไตล์เดียวกันเลย
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ เรียกโอ๋ก้อได้ค่ะ
โดย: ohioh วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:13:25:18 น.
  


เข้ามาฟังเพลง "ได้ยินหมาย หัวจายช้าน"
emo
โดย: ลิตช์ (Litchi ) วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:21:01:34 น.
  
ชอบมากเรื่องนี้
จะเป็นเรื่องหนึ่งที่
ตราตรึงในใจตลอดไป
โดย: แฟนละคร+นิยาย IP: 202.28.25.165 วันที่: 5 มีนาคม 2552 เวลา:22:13:43 น.
  
เคยอ่านแล้วค่ะสนุกมากชอบมากค่ะให้ความรู้สึกที่อบอุ่นดีค่ะชอบกลอนแต่ละกลอนในเรื่องมากค่ะเคยอ่านตอนลงในขวัญเรือน
โดย: pey IP: 114.128.220.121 วันที่: 27 สิงหาคม 2552 เวลา:1:50:13 น.
  
ชอบค่ะ
อบอุ่นดีค่ะ ชอบแม่ม่อมกับแม่ม้าย
ความจริงไม่เคยคิดจะหยิบเรื่องนี้
แต่เป็นเรื่องเดียวที่ไม่มีคนยืมจากห้องสมุดในวันที่ไปหานิยายอ่านพอดี เลยลองหยิบมา ไม่ทราบว่าทำเป็นละครด้วย
อยากรู้ว่าซาบซึ้งและอบอุ่นเหมือนในหนังสือมั้ย
โดย: Photobelfaron IP: 202.12.97.100 วันที่: 12 กันยายน 2553 เวลา:0:03:21 น.
  
พอดีดูละครจบไปรอบที่2 ชอบมานานแล้วค่ะ ชอบมาก เป็นเรื่องที่อยู่ในหัวใจจริงๆ ดูแล้วอยากมีปากิมเป็นของตัวเองเนอะ อยากไปหาหนังสือมาอ่านจัง ยังพอหาได้อยู่มั้ยค๊ะ ชอบบล็อคนี้จังค่ะ
โดย: ฝันไป IP: 125.26.115.5 วันที่: 26 เมษายน 2554 เวลา:0:59:21 น.
  
ขออนุญาติหยิบถ้อยคำสวยงาม....
ตรึงใจคนถามที่เดินผ่านบนเส้นทางเสน่หา..
เจ็บปวดเนิ่นนานมีเพียงฝันและถ้อยคำหวานเป็นเพื่อนเยียวยา..........
อีกกี่หยดน้ำตากับหนึ่งชีวิตที่ต้องเจ็บตลอดมาท่ามกลางวันเวลาหายใจ...........


ชื่อ"นาง" ค่ะ เพิ่งเคยเข้ามา ฝากเนื้อตัวกายใจด้วยนะค๊ะ
โดย: ฝันไป IP: 125.26.115.5 วันที่: 26 เมษายน 2554 เวลา:1:24:08 น.
  
คุณPhotobelfaron
ละครอาจจะไม่ซาบซึ่งเท่ากับตัวอักษร
ที่มีพื้นที่ให้ได้จินตนาการ แต่ก็ซึ้งและ
อิ่มใจกับทุกตัวละครค่ะ ^^





คุณนาง(ฝันไป)
หนังสือยังหาได้ค่ะ แค่ราคาอาจจะแพงขึ้น
เล็กน้อย ถ้าซื้อได้ในราคาลดก็พอจะทุ่น
ทุนทรัพย์เยอะค่ะ ^^


ฝากเนื้อตัวกายใจด้วยนะค๊ะ"
ถ้ารับฝากเมื่อไหร่จะมาเอาคืนค่ะ
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 26 เมษายน 2554 เวลา:19:02:58 น.
  
ค่ะ ต้องไปหาซื้อให้ได้เลย ^__^
โดย: นาง(ฝันไป) IP: 125.26.117.216 วันที่: 26 เมษายน 2554 เวลา:23:52:08 น.
  
ปากริม คิดถึงคุณคนเล็ก
โซ่ตรวนผูกรัดสักร้อยหุน
ใจมุ่งหักลาล้างได้
ใยรักบางเบาสักเท่าไร...
โดย: มาลิ IP: 203.172.219.113 วันที่: 22 พฤศจิกายน 2554 เวลา:13:17:28 น.
  
ชอบเรื่องนี้มากค่ะ ทั้งในนิยายและในละคร ยังตราตรึงอยู่ในความทรงจำมาเสมอ อ่านมาตั้งแต่เด็กๆ อ่านแล้วรู้สึกมีความุขมากค่ะ
โดย: บิววี่ IP: 171.5.251.224 วันที่: 4 ตุลาคม 2556 เวลา:19:52:33 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ไลเดเลีย
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]



ร้อยรส...กลอนกานท์




O ฤดูลม...O

O ฉับพลันฝนก็เร้นเก็บเส้นสาย
ดวงวันฉายแสงช่วงโลมห้วงหน
ขับความชื้นลบเลือนรอยเปื้อนปน
ลบหมองหม่นแผ่นฟ้าจนพร่าเลือน

O คล้ายเมฆสีเทาทึมเมื่อครึ้มฝน
ถูกแสงสรวงเบื้องบนเข้าปนเปื้อน
ย้อมสีเทาเป็นขาว..เมื่อหนาวเยือน
มาตามเตือนเลื่อนยามให้งามตา

O ลมต้นหนาวเกรียวกรูเสียงวู่ไหว
โลมกิ่งใบไม้ตื่นทั้งผืนป่า
เขยื้อนขยับยวบไหวอยู่ไปมา
เหมือนบอกลาล่วงพ้น..คาบฝนปลาย

O ความเปลี่ยนแปลงผ่านสู่..ให้รู้เห็น
จากเมื่อสีเลื่อนเส้น..แล่นเป็นสาย
เสียงครืนครั่นก้องอยู่ไม่รู้วาย
แปลบปลาบว่ายเวียนย้ำโลมค่ำคืน

O จนฟ้าเปลี่ยนไม้ใบสั่นไหวระริก
น้ำก็พลิกแผ่นผิว..เป็นริ้วตื่น
จึงบัดนั้น..ภูมิทัศน์ก็หยัดยืน
ด้วยสายลมเย็นชื่น..เพื่อฟื้นตัว

O ถึงคราลมเย็นรื่น..วกคืนย้อน-
พรมสายอ่อนโอนระลอกเข้าหยอกยั่ว
ยอดหญ้าเรียวโค้งนั้น..ย่อมสั่นรัว
รอเกลือกกลั้วรับรู้..ฤดูลม

O จากยึดโยงรากแทงลงแหล่งดิน
ตราบฝนรินหยาดหลั่งลงสั่งสม
คลายความชุ่มความชื้นเหนือพื้น, พรม-
ภาวะอันอุดม..ห้อมห่มไพร

O เหยียดยอดเสียดขึ้นแทงรับแรงฝน
ที่คอยหล่นร่วงหยาด..ก่อนลาดไหล
ยืนต้นตั้งเป็นแถว..เป็นแนวไป
รอลมไหววาดวี..จักมีมา

O ไม่นานเลย..จากฝนฟ้าหม่นหลัว
จนยอดไม้ส่ายรัวอยู่ทั่วหน้า
โลกต่ำ-ใบขาบเขียวทุกเรียวคา-
จะออดอ้อนลมถา..อยู่คาพื้น

O ระบำแถวยอดหญ้าตรงหน้านั้น
จะค่อยสั่นใบพลิ้วเป็นริ้วตื่น
เขียวจากฝนฝากตอนจะย้อนคืน-
เป็นแพรผืนโยนระลอกยั่วหยอกลม

O ร้อนจะรุมสุมมาจากฟ้าไหน
เรียวจะไหววาดรับช่วยขับข่ม
รอค่ำคืนน้ำค้างมาพร่างพรม
เพื่อรับฉมชื่นมาลย์..กลิ่นซ่านซ้อน

O กาลย่อมผ่านโดยช่วงของดวงวัน
จากเม็ดพันธุ์แตกหน่อเป็นช่ออ่อน
จนกลีบใบเรียวแรกเริ่มแตก..ชอน-
ไชขึ้นอ้อนออดรู้ฤดูกาล

O ฝน..หนาว..ร้อนรุ่มถึงขุมขน
แล้วเวียนรอบให้ฝน..อีกฝนผ่าน
เพื่อหยัดกลีบเรียวช่อ..ขึ้นรอบาน
พร้อมเรณูหอมซ่านขึ้นหว่านรส

O ช้าเร็ว..มวลผึ้งภู่ย่อมรู้กลิ่น
เมื่อลมรินรวยเท..หันเหบท
คอยดูเถิดอีกประเดี๋ยว..การเลี้ยวลด-
เข้าจ่อจดหวานหอม..จะพร้อมแล้ว

O ฤดูลมพรมพรำ..อยู่ค่ำเช้า
อาจรุมเร้า, อ่อนโรย..จนโชยแผ่ว
รอกวัดใบหญ้าเต้นจนเป็นแนว
ซ้ำบทแล้วบทเล่า..แต่เช้าวัน

O เมื่อสายลมผ่านสู่..ฤดูล่อง
และฟ้าผ่องแผ้วงามสีครามนั่น
ก็เมื่อผิวต้องหนาวจนหนาวครัน
จึงบัดนั้นโลกกว้างย่อมวางรอ

O ให้ฟังเสียงลมเท..มาเห่กล่อม
สูดกลิ่นหอมเรณูที่ชูช่อ
ทั้งเสียงไม้เสียดยอด..แสงทอดทอ-
ลอดพุ่มกอก้านใบ..ที่ไหวรับ

O พอลมล่องลาดเทมาเห่กล่อม
โลกที่ล้อมรอบล้วนคล้ายครวญขับ-
ผ่านบทเพลงร่ายรำ..เพื่อสำทับ-
การเขยื้อนการขยับลำดับนั้น

O ก็ใช่- เป็นเพียงฤดูลม
หมุนรอบมาห้อมห่มให้ซมสั่น
เปลี่ยนผ่านสภาพธรรมเข้าค้ำยัน
ให้จิตใจทั้งนั้นรู้ผันแปร

O เมื่อเม็ดน้ำขาดช่วงจากห้วงหน
เมฆขาวบนฟ้าพลอย..เลื่อนลอยแผ่
เมื่อขาวครามกลมเกลียวให้เหลียวแล
ก็เห็นแต่ภาพงามของยามนี้

O โอบโลกให้งดงามอยู่ท่ามกลาง-
ดวงวันพร่างแสงพร้อยเรียงสร้อยสี
ลมหนาวร่ำสายผ่านลงคว้านตี
เมื่อปีกผีเสื้อลายบินบ่ายย้อน

O ช่องโสตก็จะแว่วเสียงแจ้วเจื้อย-
ของนก, ลมโชยเฉื่อยคล้ายเหนื่อยอ่อน
ผืนแผ่นน้ำครวญครางในต่างตอน
จักซ้ำซ้อนภาพลวงอีกดวงวัน

O ให้มองเห็นลอยดวงบนสรวงฟ้า
ทั้งแจ่มจ้ายิ่งล้ำกลางน้ำนั่น
เท็จ-จริง..ที่มองผ่านก็ปานกัน
ย่อมแปรผันโดยจิต..การคิดตรอง

O ก็ใช่ – ที่เป็นเพียงธรรมชาติ
ทั้งดวงวันโอภาสคอยสาดส่อง
หรือคลื่นน้ำไหลลาดลงฟาดฟอง
และปีกผีเสื้อล่องบนท้องฟ้า

O เห็นไหมเล่ากลีบผการะย้าย้อย
ทุกช่อที่เคยช้อยอยู่คอยท่า
รอฝน..ต้องฝน..หมดฝนพา-
กันอ่อนโรยอ่อนล้า..ซบคาพื้น

O ฤๅ - อาจรู้ลูบโลมด้วยลมหนาว
หรือแสงงามวับวาวจากดาวดื่น
ครั้นสิ้นรอบลมร่ำกลางค่ำคืน
ฤๅ – อาจรู้ฉ่ำชื้นของพื้นดิน

O เพียงกาลผ่านเวียนแล้วเปลี่ยนช่วง
งามทั้งปวงถ้วนบทก็หมดสิ้น
ปีกลวดลายลมโชยเคยโบยบิน
อาจลาถิ่นไพรเถื่อนลับเลือนแล้ว

O ที่ไหนเล่าโลกกว้างและทางแคบ
เพียงหนีบแนบกลีบใบที่ไหวแผ่ว
ที่ไหนเล่าดีร้ายที่ปลายแนว-
ของเทือกแถวดอกมาลย์หอมหวานนั้น

O ก็นั่นแหละรูปธรรมในธรรมชาติ
ลมไหววาดแสงฉายน้ำพรายสั่น
ปีกลวดลายบินหยุด..ดอมบุษบัน
เกสรกลั่นหวานรส..อาจหมดฤๅ

O หากอีกสภาพธรรมในธรรมชาติ
เมื่อลมลาดล่องอยู่อาจรู้หรือ-
ว่าร้อน..ฝน..จนหนาว..อีกหนาวคือ-
การยึดถือตีความเอาตามใจ

O ฤดูลม-ยอดไม้ส่ายไหวอยู่
ปีกลวดลายหรุบชูก่อนลู่ไหล-
ลอดกลีบดอกนุ่มบางแทรกร่างไป
หวานเยี่ยงไรเล่าหนอ..จึ่งพอเพียง ?

O ฤดูลม..หวนระลอก, ดวงดอกไม้-
ก็หอมให้แถวถิ่นรู้กลิ่น, เสียง-
นกไพรเถื่อนก้องกรู..คล้ายอยู่เคียง-
ศัพท์สำเนียงก้องรัว..บางหัวใจ !



จากบล็อกพี่ สดายุ ค่ะ

Group Blog
  •  
  •  
  •  
  •   
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
กุมภาพันธ์ 2551

 
 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
27
28
29
 
 
15 กุมภาพันธ์ 2551
All Blog