๐ พญาปลา/แก้วเก้า ๐





ประพันธ์โดย : แก้วเก้า
สำนักพิมพ์ : ทรีบีส์
มี 78 หน้า
ราคา 80 บาท




จากเว็บ

ความลึกลับมหัศจรรย์ของความรัก ที่เก็บซ่อนอยู่ในใจ และถูกเปิดเผยผ่านปรากฏการณ์แปลก ประหลาดเหนือคำอธิบาย และยากสำหรับผู้ไม่รู้จักความรักจะเข้าใจ เรื่องราวเช่นนี้อาจเกิดจากจิตใต้สำนึก หรืออาจจะเป็นเพียงอาถรรพณ์ นั่นเป็นเรื่องที่ผู้อ่านต้องหาคำตอบจากพญาปลา



หลังปก

หญิงสาวชำเลืองมองภาพนั้นอย่างอดไม่ได้ มันไม่ได้น่าเกลียดน่ากลัวอย่างผีดิบ อสูรกาย หรือภาพคนถูกเชือดคอ แต่ภาพนี้ให้ความรู้สึกที่เหมือนจริงอย่างประหลาด...ประหลาดจนนินมานคิดว่าสัตว์ประหลาดตัวนั้นน่าจะมีตัวจริง..

หล่อนห้ามความฟุ้งซ่านของตัวเองด้วยความแปลกใจ เลื่อนสมุดภาพเข้ามาใกล้ ซะโงกหน้าเข้าไปมองเพื่อจะบอกตัวเองว่า..โธ่! มันก็แค่รูปเขียนธรรมดาเท่านั้นเอง

ตรงหน้าของปลาตัวใหญ่เห็นกระจ่าง นัยน์ตากลมใสปราศจากหนังตามองเขม็ง ไม่มีจมูก ปากกว้างเป็นเส้นโค้งเผยอน้อย มองเห็นฟังแหลมเรียงอยู่ภายในเพียงรำไร เหนือหัวขึ้นไปมีครีบแข็งตั้งอยู่ มองคล้ายมงกุฎ..นี่ละมัง เดอะฟิช-คิง..พญาปลา




ข้าเจ้าเอง

คุณว่าถ้า..คนที่คุณรัก เลือกที่จะเดินตามฝันของตัวเองจนทำในต้องเลิกกัน แต่.. เมื่อเขากลับมาหาคุณอีกครั้งหนึ่ง คุณจะทำอย่างไร? และเมื่อคนที่คุณรักอาจจะตกไปเป็นของคนอื่นที่ไม่ใช่คนคุณจะทำอย่างไร?

เรื่องนี้พออ่านจบแล้วก็ให้นึกขำตัวเอง ด้วยว่ามันเป็นหนังสือแนวแฟนตาซี จินตนาการก็ไปไกล ถ้าพระเอกเป็นปลา แล้วนางเอกเป็นคน มันจะจบยังไง



spoil นะคะ

แต่..กลับไม่ใช่อย่างที่คิดซะนี่ เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น"พญาปลา" ไม่มีตัวตนจริง ๆ นางเอกของเรื่องเป็นปั้นแต่งมันขึ้นมาทั้งนั้น เพื่อรั้งพระเอกไว้ ไม่ให้เดินจากตัวเองไปอีกครั้ง และมันก็สำเร็จซะด้วย ส่วนพ่อพระเอก พอมีคู่แข่งขึ้นมาหน่อย ก็รีบรวบหัวรวบหางนางเอกเลย มันพลิกล็อกนิด ๆก็ว่าได้นะสำหรับข้าเจ้า(ที่จินตนาการไปไกล..เฮอะๆๆ)




ขอบคุณภาพจาก ↔ เพื่อนดี ↔ ค่ะ



Published on : 5 พฤษภาคม 2552 21:13:08











Create Date : 05 พฤษภาคม 2552
Last Update : 20 กันยายน 2552 23:10:21 น.
Counter : 1101 Pageviews.

30 comments
  
"นางเอกของเรื่องเป็นปั้นแต่งมันขึ้นมาทั้งนั้น
เพื่อรั้งพระเอกไว้ ไม่ให้เดินจากตัวเองไปอีกครั้ง"

อ่านถึงตรงนี้.หนังสือเล่มนี้น่าอ่านขึ้นเยอะเลยค่ะ

ตอนแรก..ที่เห็นปก ก็จินตนาการเหมือนคุณนั่นแหล่ะค่ะ
ยังแอบคิดว่า..แหม..ถ้าพระเอกเป็นพญาปลา..คงน่าเกลียดพิลึก
โดย: nikanda วันที่: 5 พฤษภาคม 2552 เวลา:18:46:37 น.
  
เรื่องนี้เค้าไม่เคยอ่าน และอยากอ่านมาก ๆ
โดยเฉพาะคอมเม้นต์ของฝน ขำก๊ากเลย

นางเอกเรื่องนี้ร้ายสุดฤทธิ์เลยนะฝน อึ๋ย...
..ว่าแต่ เพื่อนของอิฉันเป็นเยี่ยงนั้นหรือ?..
(ถามเว่อร์ ๆ ไปงั้นแหละ แต่ตอบว่า "ไม่"
ก็ดี 555+)



วันนี้ไม่หยุดจ้า แต่งานไม่ยุ่งมาก เลยเล่นได้
..ยิ้มเบิกบาน..
โดย: ปลิวตามลม วันที่: 5 พฤษภาคม 2552 เวลา:20:29:26 น.
  
คุยทางบล็อกนี้ได้ปะ
เค้ายังไม่ได้ชาร์จแบต
เลยอะ...

กะว่าจะออกจากเน็ตตอนสี่ทุ่ม
คุยหน้าบล็อกฝนนี่แหละ

ฉลองของใหม่ ..ยิ้ม..
โดย: ปลิวตามลม วันที่: 5 พฤษภาคม 2552 เวลา:21:17:36 น.
  
งั้นเค้าเริ่มพิมพ์คุยก่อนเลยนะ...

เอาเรื่องอะไรดี คิดไม่ออก งึมงำ
อ๋อ... (ลากเสียงยาว ๆ)

เรื่องหนังสือนี่ก่อนเลย ตัวได้มาตั้งแต่เมื่อไหร่
คุยกันคราวก่อนก็ไม่เห็นมีในรายชื่อนิ...

แล้วในเรื่องราวน่ะ นางเอกแสบปะ?
โดย: ปลิวตามลม วันที่: 5 พฤษภาคม 2552 เวลา:21:20:29 น.
  

เอางั้นก็ได้ นั่งคุยมันตรงนี้แหละ
นึกว่าตัวไปซะแหละ
เค้าก็ว่าจะไปนอนซะหน่อย
งั้นคุยกันครึ่งชม.ก่อนไปนอนเน้อะ
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 5 พฤษภาคม 2552 เวลา:21:22:14 น.
  

คุยกันครั้งก่อนนึกชื่อหนังสือไม่ออก..เฮอะๆๆ

นางเป็นคนเรียบร้อย ชีวิตราบเรียบ ม๊ากมาก
แบบอายุมากแล้วก็ยังไม่มีแฟน
(แบบปักใจในรักแรกอยู่อะนะ)
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 5 พฤษภาคม 2552 เวลา:21:25:18 น.
  
ที่เค้าถามว่าแสบไหมเนี่ย ประมาณว่า แรงไหม?
นิสัยดีไหม? อะไรทำนองนี้ไง

เค้าอ่านนิยายรุ่นหลัง ๆ นะ เห็นเขียนให้
นางเอกทันคน กล้าตอบโต้ กล้าทำอะไร
ที่นางเอกนิยายสมัยก่อนทำไม่ได้ หรือ
ถูกห้ามทำ เยอะขึ้นเยอะ

แต่ในบริบทนั้น ไม่ได้ส่อว่า นางเอกนิสัยไม่ดี
แต่กลับเป็นแค่..วิวัฒนาการ..ทางสังคมที่
ยอมให้ผู้หญิงแสดงความคิด การกระทำมาขึ้น

แล้วนางเอกเรื่องนี้ แค่กล้าคิด กล้าแสดงออก
หรือจิตเสื่อมอะ?

ที่ถามเพราะมันแหม่ง ๆ ที่แม่คุณปั้นเรื่องเพื่อดึง
พระเอกกลับอะ...

มันเหมือนไม่ใช่นางเอกนะ... เหมือนนางร้าย
ไม่รู้ดิ อย่างที่บอก มันแปลก ๆ
โดย: ปลิวตามลม วันที่: 5 พฤษภาคม 2552 เวลา:21:25:52 น.
  
อ้าว... ดีสิ ฝนค่อยไปนอนพร้อมกัน โย่ว
โดย: ปลิวตามลม วันที่: 5 พฤษภาคม 2552 เวลา:21:26:37 น.
  
"นางเป็นคนเรียบร้อย ชีวิตราบเรียบ ม๊ากมาก
แบบอายุมากแล้วก็ยังไม่มีแฟน
(แบบปักใจในรักแรกอยู่อะนะ)
"

เหวอ... ใกล้เคียงฝนรึเปล่านะ จ๊าก!
โดย: ปลิวตามลม วันที่: 5 พฤษภาคม 2552 เวลา:21:28:07 น.
  
เมื่อกลางวันตัวนอนไม่พอเหรอไง
วันนี้ฝนหยุดนี่นา...

ปกติคนนอนกลางวัน กลางคืนจะหลับไม่ลงนิ
โดย: ปลิวตามลม วันที่: 5 พฤษภาคม 2552 เวลา:21:29:39 น.
  
เวรกรรม... เค้าไม่เห็นเม้นต์ที่ตัวเองบอกว่า
..ไม่ได้นอนกลางวัน เลยหนักหัว..

ถ้าไม่ไหวจริง ๆ ก็บอกไปพักก็ได้
ไม่ต้องฝืนหรอก

พรุ่งนี้ค่ำ ๆ ค่อยคุยกันก็ได้
คืนนี้เค้าจะชาร์จแบตไว้...
โดย: ปลิวตามลม วันที่: 5 พฤษภาคม 2552 เวลา:21:35:02 น.
  

ไม่แสบนะ เป็นคนเรื่อย ๆ
ไม่มีท่าทีว่าจะเจ้าเล่ห์วางแผน
ได้ถึงขนาดนั้น อ่านไปจนจบนั้นแหละ
ถึงรู้ว่า เรื่องพิสดาร ที่เกิดขึ้นทั้งหลายแหล่
เป็นแผนที่นางเอกวางไว้เอง

มันอาจจะเป็นอีกด้านของจิตใจคนมั้ง
ที่คนเขียน อยากจะสื่อออกมา
ไม่จำเป็นว่าต้องเป็นนางร้าย
เท่านั้นที่ต้องทำร้ายกาจ
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 5 พฤษภาคม 2552 เวลา:21:36:34 น.
  

ไม่เป็นไรแล้วตัว พอได้คุย ก็ลืมไปแหละว่าหนักหัวอยู่(กลัวไม่ได้คุย)

ชีวิตนางเอกเหมือนเค้าเปี๊ยบเลย

แต่..(เว้นไว้ในถานะที่เข้าใจคนเดียว..เอิ๊กๆๆ)
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 5 พฤษภาคม 2552 เวลา:21:40:59 น.
  
นั่งเขียนอะไรส่งฝนเข้านอนดีกว่า...



ฝนหยาดนี้มีใครเฝ้าใฝ่ถึง
จนรำพึงรำพันเห่ขวัญหา
ฝากดวงดาวพราวจรัสแทนพัสตรา
ห่มเจ้าอุ่นนิทราข้ามราตรี



ฝันดีจ้า...
emo


(เอ้อ... เค้าว่าจะเขียนส่งฝนเข้าฝันไปเรื่อย ๆ
มีบทไหนเข้าตากรรมการก็บอกมั่งเน้อ)
โดย: ปลิวตามลม วันที่: 5 พฤษภาคม 2552 เวลา:21:44:48 น.
  

เขียนกลอนเหรอ งั้นเขียนกลอน "ชมดาว" ให้สักบท สองบท หน่อยซิ
ไว้ไปแปะที่"เรือนระเบียงดาว"
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 5 พฤษภาคม 2552 เวลา:21:48:03 น.
  

อัล..
เค้าไม่ไหวแล้วจริง ๆอะ
เดี๋ยวพรุ่งนี้ เค้าค่อยมาอ่าน
กลอนที่ตัวแปะไว้ก็แล้วกัน

ฝันดีจ้า
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 5 พฤษภาคม 2552 เวลา:21:59:55 น.
  


ฝนจ๋า

คิดถึงนะคะ และขอบคุณฝนมาก
ที่ไปรอนก ดีใจจังเลยที่เห็นฝนค่ะ

ทีแรกคิดว่า..เมื่อวานเป็นวันหยุดจะว่าง
แต่ก็ติดธุระค่ะ...ต้องพาคุณนายเธอไปธุระ
คุณนาย...แม่น่ะค่ะ อิอิ เรียกคุณนายจนติดแล้ว

เช้ามืดวันนี้นกเลยรีบขับรถกลับระยอง
ออกมาจากบ้านก่อนตี 5 อีกค่ะ มาถึงหอพัก
รีบเปิดคอมพ์ มาคุยกับฝน อัล แล้วก็คุณนางนะ
คิดถึงเพื่อนๆ ทั้ง 3 คนเลยค่ะ

ฝนจ๋า..นกเอามังคุดที่ยังไม่แก่จัดมาฝากค่ะ
เอามาให้ดูเรียกน้ำย่อยก่อน อิอิ
เผื่อสุกแล้วจะได้อยากทานมากๆ นะคะ อิอิ








โดย: หทัยชนก (Nok_Noah ) วันที่: 6 พฤษภาคม 2552 เวลา:6:59:52 น.
  
ยายฝน...

เมื่อคืนเค้าบอกแล้วไง จะคุยไม่เกินสี่ทุ่มอะ
ถ้าตัวนั่งรอ เค้าคงบาปตายชัก ..กึ๋ย..

ที่บอกว่า จะเขียนส่งให้เรื่อย ๆ หมายถึง
ทยอยเขียนส่งให้แต่ละคืนหรอกจ้ะ ไม่ใช่
คืนเดียวครบโหลนะจ๊ะ... คนเขียนทำไม่ได้

กลอน "ชมดาว" รอคืนนี้เน้อ เวลานี้เขียน
ไปจะกลายเป็น "ชมตะวัน" น่ะสิ...

วันนี้ทำงานให้มีความสุขนะ

อากาศเวลานี้กำลังเย็นสบายเลย
สดชื่นเนอะ ..ยิ้มกว้าง..

เดินฮัมเพลง ลั้น ลา ออกจากบล็อกฝน
โดย: ปลิวตามลม วันที่: 6 พฤษภาคม 2552 เวลา:7:26:40 น.
  
เอ๋ ! ไหงเนื้อเรื่องมันธรรมด๊า ธรรมดาอย่างนี้ล่ะคะ
โดย: หวานเย็นผสมโซดา วันที่: 6 พฤษภาคม 2552 เวลา:12:21:13 น.
  
บล็อกสวยมากๆ
โดย: Boyne Byron วันที่: 6 พฤษภาคม 2552 เวลา:12:30:57 น.
  
คุณnikanda..
เสียดายที่มันสั้นไปหน่อบค่ะ มีแค่78หน้าเอง
บังเอิญว่าข้าเจ้าเองเป็นคนที่จินตนาการไกลไปหน่อย
ก็เลยคิดว่าอาจจะเหมือนพญานาค
ที่สามารถแปลงร่างเป็นคนได้
แต่..คิดไม่ถึงเล๊ย..ทั้งหมดข้าเจ้าคิดไปเอง..เอิ๊กๆๆ





อัล..
เค้าว่า หน้าบล็อกมันเริ่มจะยาวอีกแล้วนะเนี่ย
ยังไม่มีเรื่องใหม่ที่จะอัพเลย กะว่าจะดองอีก
สักเดือนซะหน่อย นี่เดี๋ยวก็ได้เวลาอัพอีกแหละ..เฮ้อ
ยิ่งขี้เกียจอยู่ด้วย..แง่ง ๆๆ

เมื่อคืนเห็นบอกว่าจะเอากลอนมาให้เรื่อย ๆ
เรารึก็นึกว่ายังนั่งเฝ้าหน้าจออยู่นะซิ
ก็เลยนั่งรอ..กลายเป็นว่าแม่นาง
บอกลาไปนอนเรียบร้อยแล้ว..เฮอะๆๆ

แต่พอถึงสี่ทุ่มเค้าก็ไปนอนมั่ง
ถือว่าตัวไม่บาปมากหร๊อก





นกจ๋า..
ว้า...เสียดายจังเลยช่วงวันหยุดยาวที่จะถึง
ก็มีอันไม่ได้คุยกันอีกแหละ (เปิดบริการ)
แต่..ไม่เป็นไรเนอะ ถึงไม่ได้คุยกัน
ก็ยังส่งความคิดถึงกันมิได้ขาด

มังคุดที่เอามาให้น้ำลายไหลอะนะ
สุกเมื่อไหร่บอกด้วยเน้อ จะชวนอัลกะคุณนาง
ไปเที่ยวสวน ให้คุณนางขี่รถ(ซาเล้ง)
ฝนกะอัลจะเป็นคนนั่ง ที่ไม่ให้อัลขี่น่ะ
ไม่ใช่อะไรหร๊อกกล้วไปไม่ถึง
ครั้นจะขี่เองก็ขี่ไม่เป็นซะด้วย





คุณหวานเย็นผสมโซดา ..
ฮ่าๆๆๆ ธรรมดาสำหรับคนที่เปิดมาปับ
ก็สามารถเดาเนื้อเรื่องทั้งหมดได้
แต่สำหรับข้าเจ้าที่ยังไม่ทันนึก
ก็ถือว่าผิดความคาดหมายค่ะ..หุหุ





คุณ Boyne Byron..
เข้ามาชมบล็อกอย่างเดียวเหรอคะ
แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น ก็ยินดีเป็นยิ่งนัก
ที่มีแขกแวะมาเยี่ยมเยียน..ขอบคุณคร๊า



โดย: ไลเดเลีย วันที่: 6 พฤษภาคม 2552 เวลา:19:25:18 น.
  
นอนไม่หลับอะฝน เฮ้อ...
โดย: ปลิวตามลม วันที่: 7 พฤษภาคม 2552 เวลา:1:37:28 น.
  
เค้าคงเครียดกะเรื่องงานมากไปหน่อยด้วยมั้ง

คืนนี้เค้าจะลองพยายามนอนให้ได้ ตอนนี้ก็ขอ
ราตรีสวัสดิ์เลยละกัน

กลอนชมดาวรอไปก่อนเน้อ เดี๋ยวบล็อกเปิด
ค่อยว่ากันใหม่ เพราะสภาพจิตไม่นิ่ง เขียน
อะไรก็คงไม่ได้เรื่อง

..ยิ้มกว้าง..

ถ้าไงเผื่อมีเวลาก็โทรคุยกันจ้ะ
emo
โดย: ปลิวตามลม วันที่: 7 พฤษภาคม 2552 เวลา:22:02:44 น.
  
เค้านอนหลับได้แล้ว ..ยิ้มกว้าง..

กลอนชมดาวของฝน...
เค้าเขียนออกมาเป็นชมดาวของเค้าอะ
คนละแนวเลยใช่ปะ?
แต่เค้าจิ้นตามฝนไม่ออก
..แง้ว ๆ ๆ..

ตัวไปอ่านเองเหอะ ..ยิ้ม..

คิดถึงมากมาย
ดีใจที่บล็อกเปิดแล้ว
โดย: ปลิวตามลม วันที่: 11 พฤษภาคม 2552 เวลา:20:26:45 น.
  
เอาแบบนี้ไปก่อนเน้อ
ช่วงนี้...
เค้าเขียนอะไรไม่ออก

เอาเวลาไปนอนซะมากกว่า

ฝนตกนะ แต่อากาศอบอ้าวอยู่

ฝนหลับสบายเปล่า?
อ่านหนังสือไรมั่ง?
โดย: ปลิวตามลม วันที่: 11 พฤษภาคม 2552 เวลา:20:49:28 น.
  
คุณฝนตื่นหรือยัง...
มาแกล้งปลุก...อิอิ
โดย: เพรง.พเยีย วันที่: 12 พฤษภาคม 2552 เวลา:5:16:16 น.
  
ณนางมาปลุกฝน...
เค้ามาส่งฝนเข้านอนล่ะ

เมื่อกี้ออนดู ฝนไม่อยู่เลยออกมา
เค้าต้องไปนอนแล้วเน้อ
ราตรีสวัสดิ์จ้า

emo
โดย: ปลิวตามลม วันที่: 12 พฤษภาคม 2552 เวลา:20:21:49 น.
  
เค้ามัวแต่เช็คงานเพลิน
ดูนาฬิกาอีกทีก็สองทุ่ม
กว่าแล้ว เลยรีบกลับ กะ
ว่าจะมานั่งรอฝน ที่ไหน
ได้ ตัวรีบไปนอนซะงั้น...
เราคลาดกันซะได้เนอะ

ไม่เป็นไรจ้ะ ไว้ค่อยคุย
กันวันหลังก็ได้

ฝันดีนะจ๊ะ
emo
โดย: ปลิวตามลม วันที่: 13 พฤษภาคม 2552 เวลา:21:12:02 น.
  
เค้าเพิ่งกลับมาถึงบ้านน่ะฝน
คืนนี้ฝนตกคงหลับสบายอีกคืน

ดีใจที่ตัวเองคิดถึงเค้าในเวลาที่
เค้าแทบไม่มีเวลาคิดถึงตัวของ
เค้าเอง... ช่วงนี้เหนื่อยมากนะ
แต่ก็เป็นความตั้งใจของเค้าเอง
เอาไว้มีเวลาโทรคุยกันค่อยเล่า
ให้ฟังเน้อ ..ยิ้มกว้าง..
โดย: เวลานี้คิดถึงฝนจัง... (ปลิวตามลม ) วันที่: 14 พฤษภาคม 2552 เวลา:22:16:15 น.
  
ทักทายยามเช้า

ตื่นรึยังจ๊ะ แม่คุณนายเฝ้าหอ ..ล้อเล่น..

ตอนนี้ฝนยังตกอยู่เลย จากเมื่อคืน จนถึง เวลานี้
โอ้ว... อากาศดีสุดยอดเลยครับท่าน ..ยิ้มกว้าง..

มาส่งความคิดถึงก่อนไปทำงานจ้า
โดย: ปลิวตามลม วันที่: 15 พฤษภาคม 2552 เวลา:6:50:11 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ไลเดเลีย
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]



ร้อยรส...กลอนกานท์




O ฤดูลม...O

O ฉับพลันฝนก็เร้นเก็บเส้นสาย
ดวงวันฉายแสงช่วงโลมห้วงหน
ขับความชื้นลบเลือนรอยเปื้อนปน
ลบหมองหม่นแผ่นฟ้าจนพร่าเลือน

O คล้ายเมฆสีเทาทึมเมื่อครึ้มฝน
ถูกแสงสรวงเบื้องบนเข้าปนเปื้อน
ย้อมสีเทาเป็นขาว..เมื่อหนาวเยือน
มาตามเตือนเลื่อนยามให้งามตา

O ลมต้นหนาวเกรียวกรูเสียงวู่ไหว
โลมกิ่งใบไม้ตื่นทั้งผืนป่า
เขยื้อนขยับยวบไหวอยู่ไปมา
เหมือนบอกลาล่วงพ้น..คาบฝนปลาย

O ความเปลี่ยนแปลงผ่านสู่..ให้รู้เห็น
จากเมื่อสีเลื่อนเส้น..แล่นเป็นสาย
เสียงครืนครั่นก้องอยู่ไม่รู้วาย
แปลบปลาบว่ายเวียนย้ำโลมค่ำคืน

O จนฟ้าเปลี่ยนไม้ใบสั่นไหวระริก
น้ำก็พลิกแผ่นผิว..เป็นริ้วตื่น
จึงบัดนั้น..ภูมิทัศน์ก็หยัดยืน
ด้วยสายลมเย็นชื่น..เพื่อฟื้นตัว

O ถึงคราลมเย็นรื่น..วกคืนย้อน-
พรมสายอ่อนโอนระลอกเข้าหยอกยั่ว
ยอดหญ้าเรียวโค้งนั้น..ย่อมสั่นรัว
รอเกลือกกลั้วรับรู้..ฤดูลม

O จากยึดโยงรากแทงลงแหล่งดิน
ตราบฝนรินหยาดหลั่งลงสั่งสม
คลายความชุ่มความชื้นเหนือพื้น, พรม-
ภาวะอันอุดม..ห้อมห่มไพร

O เหยียดยอดเสียดขึ้นแทงรับแรงฝน
ที่คอยหล่นร่วงหยาด..ก่อนลาดไหล
ยืนต้นตั้งเป็นแถว..เป็นแนวไป
รอลมไหววาดวี..จักมีมา

O ไม่นานเลย..จากฝนฟ้าหม่นหลัว
จนยอดไม้ส่ายรัวอยู่ทั่วหน้า
โลกต่ำ-ใบขาบเขียวทุกเรียวคา-
จะออดอ้อนลมถา..อยู่คาพื้น

O ระบำแถวยอดหญ้าตรงหน้านั้น
จะค่อยสั่นใบพลิ้วเป็นริ้วตื่น
เขียวจากฝนฝากตอนจะย้อนคืน-
เป็นแพรผืนโยนระลอกยั่วหยอกลม

O ร้อนจะรุมสุมมาจากฟ้าไหน
เรียวจะไหววาดรับช่วยขับข่ม
รอค่ำคืนน้ำค้างมาพร่างพรม
เพื่อรับฉมชื่นมาลย์..กลิ่นซ่านซ้อน

O กาลย่อมผ่านโดยช่วงของดวงวัน
จากเม็ดพันธุ์แตกหน่อเป็นช่ออ่อน
จนกลีบใบเรียวแรกเริ่มแตก..ชอน-
ไชขึ้นอ้อนออดรู้ฤดูกาล

O ฝน..หนาว..ร้อนรุ่มถึงขุมขน
แล้วเวียนรอบให้ฝน..อีกฝนผ่าน
เพื่อหยัดกลีบเรียวช่อ..ขึ้นรอบาน
พร้อมเรณูหอมซ่านขึ้นหว่านรส

O ช้าเร็ว..มวลผึ้งภู่ย่อมรู้กลิ่น
เมื่อลมรินรวยเท..หันเหบท
คอยดูเถิดอีกประเดี๋ยว..การเลี้ยวลด-
เข้าจ่อจดหวานหอม..จะพร้อมแล้ว

O ฤดูลมพรมพรำ..อยู่ค่ำเช้า
อาจรุมเร้า, อ่อนโรย..จนโชยแผ่ว
รอกวัดใบหญ้าเต้นจนเป็นแนว
ซ้ำบทแล้วบทเล่า..แต่เช้าวัน

O เมื่อสายลมผ่านสู่..ฤดูล่อง
และฟ้าผ่องแผ้วงามสีครามนั่น
ก็เมื่อผิวต้องหนาวจนหนาวครัน
จึงบัดนั้นโลกกว้างย่อมวางรอ

O ให้ฟังเสียงลมเท..มาเห่กล่อม
สูดกลิ่นหอมเรณูที่ชูช่อ
ทั้งเสียงไม้เสียดยอด..แสงทอดทอ-
ลอดพุ่มกอก้านใบ..ที่ไหวรับ

O พอลมล่องลาดเทมาเห่กล่อม
โลกที่ล้อมรอบล้วนคล้ายครวญขับ-
ผ่านบทเพลงร่ายรำ..เพื่อสำทับ-
การเขยื้อนการขยับลำดับนั้น

O ก็ใช่- เป็นเพียงฤดูลม
หมุนรอบมาห้อมห่มให้ซมสั่น
เปลี่ยนผ่านสภาพธรรมเข้าค้ำยัน
ให้จิตใจทั้งนั้นรู้ผันแปร

O เมื่อเม็ดน้ำขาดช่วงจากห้วงหน
เมฆขาวบนฟ้าพลอย..เลื่อนลอยแผ่
เมื่อขาวครามกลมเกลียวให้เหลียวแล
ก็เห็นแต่ภาพงามของยามนี้

O โอบโลกให้งดงามอยู่ท่ามกลาง-
ดวงวันพร่างแสงพร้อยเรียงสร้อยสี
ลมหนาวร่ำสายผ่านลงคว้านตี
เมื่อปีกผีเสื้อลายบินบ่ายย้อน

O ช่องโสตก็จะแว่วเสียงแจ้วเจื้อย-
ของนก, ลมโชยเฉื่อยคล้ายเหนื่อยอ่อน
ผืนแผ่นน้ำครวญครางในต่างตอน
จักซ้ำซ้อนภาพลวงอีกดวงวัน

O ให้มองเห็นลอยดวงบนสรวงฟ้า
ทั้งแจ่มจ้ายิ่งล้ำกลางน้ำนั่น
เท็จ-จริง..ที่มองผ่านก็ปานกัน
ย่อมแปรผันโดยจิต..การคิดตรอง

O ก็ใช่ – ที่เป็นเพียงธรรมชาติ
ทั้งดวงวันโอภาสคอยสาดส่อง
หรือคลื่นน้ำไหลลาดลงฟาดฟอง
และปีกผีเสื้อล่องบนท้องฟ้า

O เห็นไหมเล่ากลีบผการะย้าย้อย
ทุกช่อที่เคยช้อยอยู่คอยท่า
รอฝน..ต้องฝน..หมดฝนพา-
กันอ่อนโรยอ่อนล้า..ซบคาพื้น

O ฤๅ - อาจรู้ลูบโลมด้วยลมหนาว
หรือแสงงามวับวาวจากดาวดื่น
ครั้นสิ้นรอบลมร่ำกลางค่ำคืน
ฤๅ – อาจรู้ฉ่ำชื้นของพื้นดิน

O เพียงกาลผ่านเวียนแล้วเปลี่ยนช่วง
งามทั้งปวงถ้วนบทก็หมดสิ้น
ปีกลวดลายลมโชยเคยโบยบิน
อาจลาถิ่นไพรเถื่อนลับเลือนแล้ว

O ที่ไหนเล่าโลกกว้างและทางแคบ
เพียงหนีบแนบกลีบใบที่ไหวแผ่ว
ที่ไหนเล่าดีร้ายที่ปลายแนว-
ของเทือกแถวดอกมาลย์หอมหวานนั้น

O ก็นั่นแหละรูปธรรมในธรรมชาติ
ลมไหววาดแสงฉายน้ำพรายสั่น
ปีกลวดลายบินหยุด..ดอมบุษบัน
เกสรกลั่นหวานรส..อาจหมดฤๅ

O หากอีกสภาพธรรมในธรรมชาติ
เมื่อลมลาดล่องอยู่อาจรู้หรือ-
ว่าร้อน..ฝน..จนหนาว..อีกหนาวคือ-
การยึดถือตีความเอาตามใจ

O ฤดูลม-ยอดไม้ส่ายไหวอยู่
ปีกลวดลายหรุบชูก่อนลู่ไหล-
ลอดกลีบดอกนุ่มบางแทรกร่างไป
หวานเยี่ยงไรเล่าหนอ..จึ่งพอเพียง ?

O ฤดูลม..หวนระลอก, ดวงดอกไม้-
ก็หอมให้แถวถิ่นรู้กลิ่น, เสียง-
นกไพรเถื่อนก้องกรู..คล้ายอยู่เคียง-
ศัพท์สำเนียงก้องรัว..บางหัวใจ !



จากบล็อกพี่ สดายุ ค่ะ

Group Blog
  •  
  •  
  •  
  •   
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
พฤษภาคม 2552

 
 
 
 
 
1
2
3
4
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
 
 
All Blog