สัปดาห์แห่งการเสียเงินแห่งชาติ

และแล้วงานนี้ก็แวะเวียนมาถึงอีกครา ไม่รู้จะบอกว่าโชคดีหรือโชคร้ายที่ได้ไปตั้งแต่วันแรก เพราะอาศัยรถคนที่บริษัทที่จะมาศูนย์สิริกิติ์พอดี เลยถือโอกาสว่าบ้านกับรถไฟใต้ดินมันก็อยู่กับที่ ขอแวะเข้าไปดูสักหน่อยนา ไม่เสียหลายว่าแล้วก็เดินดุ่มๆ เข้าไปสังเกตการณ์ดูว่าบูธนี้อยู่ไหนบ้าง พอเป็นที่สมใจแล้วก็ถึงได้ออกมา แต่ก็ไม่ได้กลับมามือเปล่าเลย มีหนังสือติดมือมา 3 การ์ตูน 2 โปสการ์ดอีก 1 ชุด ว่าแล้วก็ลงไปขึ้นรถไฟฟ้าใต้ดินที่ยังมีที่หายใจ แต่BTS นี่สิ ยิ่งผ่านแต่ละสถานีนี่ยิ่งแล้วใหญ่มีแต่คนเข้าไม่มีคนออก พอลงจากรถไฟถึงบ้านได้นี่ดีใจเป็นที่สุด ...วันเซอร์เวย์ผ่านพ้นไป

วันเผด็จศึกของจริงน่ะมันวันนี้ต่างหาก ตั้งใจว่าจะไปตั้งแต่ไก่โห่อยู่หรอกเอาเข้าจริงก็มัวแต่เล็มคอร์นเฟล็ค อ่านหนังสือพิมพ์อยู่นั่นแหละพอแต่งตัวจะออก โทรศัพท์จากบริษัทก็มาอีก 2 สาย อะไรกันหนอ เวลาอยู่ไม่ถามมาถามเอาวันที่ไม่อยู่ แต่ด้วยกฎบริษัทที่ว่าถึงจะลาพักร้อนก็ต้องเปิดโทรศัพท์ก็เลยหวั่นๆ อยู่ว่าจะโดนโทรตามอีกรึเปล่าหนอ...ชีวิต พอไปถึงงานก็กระดี๊กระด๊า ค่อยๆ เดินเรียบดูหนังสืออย่างสบายใจ เพราะคนไม่ค่อยเยอะ นี่แหละมากลางวันวันธรรมดาคือประโยชน์ข้อหนึ่งไม่ต้องทำสงครามกับคน และรถเข็น เปิดหนังสือดูได้นานหน่อยแต่ก็ยังยกเว้นบูธเดียวเท่านั้น นั่นคือ แจ่มใสที่โบกมือลาตั้งแต่เห็นบูธ ไว้เจอกันที่จตุจักรแล้วกัน หนังสือหลายสำนักพิมพ์ที่ได้แต่ยลโฉมและกาหัวไว้ว่าจะไปเก็บที่จตุจักรแทน ก็เล่นลดแค่ 15% นี่นา ไปจตุจักรไม่ต้องมาเบียด ได้ลดอย่างต่ำก็ 20 ถ้าเจอคนขายใจดีก็จะลดให้ถึง 25% ด้วยซ้ำไปเพียงแต่ว่าที่จตุจักรยากจะมาได้ชุมนุมรวมหนังสือแถมห่อไว้อีกต่างหาก แม้จะมีบูธของจตุจักรมาเปิดแต่ก็ไม่สามารถขนหนังสือมาได้หมดอยู่ดีนั่นแหละ หนังจากได้หนังสือมานิดหน่อยเป็นที่พอใจแล้วถึงได้ออกจากศูนย์ ไม่อยากซื้อมาเยอะเลยคราวที่แล้วก็ยังอ่านไม่หมดมีอารมณ์อ่านบ้างเป็นช่วงๆ ประกอบกับมัวแต่ไปยืมจากห้องสมุดมาอ่านมากกว่าจะอ่านที่ซื้อมาอีก เอ่อ...นิสัยประหลาดจริงเรา

My Girl & I ความทรงจำของเธอในตัวฉัน

จากการไปดูมาเมื่ออาทิตย์ก่อน และแล้ว Song Hye Kyo ก็กลับมาเล่นบทนางเอกผู้ป่วยเป็นโรคร้ายอย่างลูคีเมียอีกเป็นครั้งที่ 2 ตัวหนังเหมือนถูกแบ่งออกเป็น 2 ครึ่ง ครึ่งแรกเป็นช่วงที่เฮฮาสนุกสนานก่อนที่จะเข้าสู่ช่วงพีคที่บีบใจ แม้หนังจะเปิดเรื่องมาว่า 10 ปีผ่านไปแล้วเมื่อนางเอกได้เสียชีวิตไปแล้วก็ตาม เราไม่เคยได้ดู อยากกู่ร้องบอกรักให้ก้องโลก ไม่ว่าจะเป็นหนังหรือหนังสือมาก่อนจึงดูด้วยความอิ่มเอมมากมาย น้ำตาคลอ ตัวหนังน่ารักมากมาย หลายๆ ฉากทำให้เราอินได้ไม่ยากในความรักของพระเอกนางเอก แม้ว่าฉากตอนนางเอกตายจะนิ่มๆ ไม่บีบอารมณ์เราเหมือนตอนดู รักนี้ชั่วนิรันดร์ แต่หลายๆ ช่วงก็พาเอาให้น้ำตาไหลได้เสมอ และตัวขโมยซีนอีกมากมายในเรื่อง จริงๆ ไปดูแค่พระเอกนางเอกเราก็คุ้มค่าแล้วล่ะ

Create Date : 31 มีนาคม 2549		4 comments
Last Update : 3 เมษายน 2549 19:40:01 น.
Counter : 859 Pageviews.
Share Tweet