อัศวิน

อัศวินจอมเกรียงไกร ถือดาบออกไปรบฟาดฟันกับเหล่าอชาตศัตรู เพื่อปกป้องชาติและบ้านเมืองให้รอดปลอดภัยจากหมู่มาร
ทิ้งนางแห่งดวงใจไว้อยู่เฝ้าบ้านเพียงลำพัง
เนิ่นนานและนานเนิ่น นางเดียวดายใต้แสงเทียนยามย่ำค่ำ
หล่อเลี้ยงเลือดเนื้อในกายด้วยความหวังและฝัน
...รอเวลาให้อัศวินนักรบกลับมารัก
คืนวันผันผ่าน หนาว ร้อน ฝนหล่นฟ้า
ใจเหงาๆ เจืออยู่ในสายฝนพรำ
แต่อัศวินก็ยังทำหน้าที่สู้รบนั้นอย่างหนักหน่วง
จะเพียงแวะมาหานางบ้างยามเปลี่ยนชุดเกราะ และม้าชำรุด
และไร้ของฝาก..แก่ใจ
ในทุกครั้งที่นางเอื้อนเอ่ยขอของฝาก
อัศวินตอบกลับมาว่า หน้าที่นั้นยิ่งใหญ่นัก ขอนางจงรอ...
นางก้มหน้าสลดเศร้า แล้วหน้าที่ต่อใจนั้นเล่ามันน้อยนิดนักหรืออย่างไร
เพียงของกำนัลที่ให้ซื้อมาฝากมือ
สิ่งที่อัศวินถือมีเพียง ดาบกล้า และเชือกผูกโยงจากม้าเท่านั้น
เนิ่นนานวันอีกครั้ง
ขณะนางนั่งเล่นอยู่ที่หน้าบ้าน
อัศวินอีกคนอื่นควบม้าผ่าน
เพียงพบพักตร์เขากลับเอ่ยออกปาก “นางช่างน่ารักยิ่งนัก”
นางยินยลดังนั้น ก็อิ่มล้นสุข
ใจเหงาคลายเศร้า แววตาและปากน้อยๆ แย้มยิ้ม
อีกวันถัดมา..
อัศวินคนอื่นคนนั้นควบม้าผ่านมาที่หน้าบ้านนางอีกครั้ง
เขาหยุดที่ตรงใบหน้านวลนั้น
พร้อมเอื้อนเอ่ย “ดอกไม้นี้มอบแด่นางอันเป็นที่รักยิ่ง”
นางยื่นมือรับดอกไม้ด้วยใจหวิว สั่นไหว
ของกำนัลที่นางรอคอยมาเกือบทั้งชีวิต อยู่ตรงหน้า
พร้อมยื่นมือเปล่าอีกข้างให้อัศวิน .. ดึงนางขึ้นนั่งควบม้าเคียงกัน
แล้วบ่ายหน้าออกไปตามเส้นทางของหัวใจ

Create Date : 18 กรกฎาคม 2554		2 comments
Last Update : 18 กรกฎาคม 2554 17:27:45 น.
Counter : 687 Pageviews.
Share Tweet