เป็นเพียงคนธรรมดาเพียงคนหนึ่ง
เธอคงมองไม่ซึ้งไร้ความหมาย
ไม่มีสิทธิ์คิดฝันให้มากมาย
มีหนึ่งกายหนึ่งหัวใจไว้รักเธอ

เพียงหนึ่งกายที่อาจไม่อบอุ่น
แต่ก็กรุ่นด้วยห่วงใยอยู่เสมอ
เพียงหนึ่งใจของคนใจละเมอ
ที่พร่ำเพ้อว่ารักเธออยู่ทุกวัน

แม้ว่าเธอไม่เคยจะรักตอบ
แม้ไม่ชอบทุกอย่างที่เป็นฉัน
แม้ไม่เคยมีใจให้แก่กัน
ไม่สำคัญอย่างไรฉันก็รักเธอ

ไม่ได้หวังให้เธอมีใจให้
หวังเพียงได้รักเธออยู่เสมอ
หากวันไหนห่างไกลไม่พบเจอ
ขอเพียงได้คิดถึงเธออยู่ในใจ

รู้ตัวดีว่าเป็นคนที่ไร้ค่า
รู้ตัวว่าไม่อาจเป็นคนที่ใช่
แต่วันนี้วันที่เธอไม่มีใคร
ขอดูแลห่วงใยได้ไหมเธอ