เกือบ 1 เดือนแล้วที่มีคนตัวเล็กมาเป็นสมาชิกใหม่ของบ้าน การเลี้ยงลูกเหนื่อยไหม จะว่าเหนื่อยก็เหนื่อย จะว่าง่ายก็ว่าง่าย เราเองโชคดีที่พ่อของลูกช่วยดูแลลูก แต่เรามีกันแค่2คนไม่มีใครช่วยเลี้ยงเลย การเดือนทางนี้ยังอีกยาวไกลมาก แต่เป็นการเดินทางที่ตื่นเต้นเพราะเราไม่รู้บทสรุป อนาคตคนตัวเล็กของเราเป็นแบบไหน ยังไง ตอนนี้ทำได้แค่ใช้เวลากับเขาช่วยให้เขาค้นพบสิ่งที่เขาอยากทำ อยากเป็น
ๅเดือนของการปรับตัวของเรา ตั้งแต่การนอนการกินการใช้ชีวิต การควบคุมอารมณ์ของเราต่อสิ่งเร้า เราเองพยายามไม่ให้ลูกมาเป็นทุกสิ่งในชีวิต เพราะเรารู้ว่าวันหนึ่งเขาต้องโต เราแค่ใช้ชีวิตด้วยกัน แต่ไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิต
1เดือนที่ผ่านมาเรามีบางครั้งที่คิดถึงชีวิตอิสระที่ไปไหนก็ได้ การทำงานการได้ออกไปสังคมนอกบ้าน ตอนนี้เหรอค่ะ ลืมไปเลยค่ะ เลี้ยงลูกแปปๆหมดวันแล้ว เราต้องยอมรับว่าชีวิตจากนี้ไปจะไม่แล้วการทานข้าวแบบโรแมนติกสองคน การเดินช็อปปิ้ง การไปทำเล็บ และอีกหลายๆอย่าง
1เดือนที่ผ่านมาเรา และ คนตัวเล็กได้ปรับเข้าหากันเพื่อช่วยกันดูแลกัน ดีที่เราไม่ค่อยร้อง ร้องเฉพาะหิว ง่วง เหงา เปียก เราต้องเดาว่าร้องนี้อะไร เรากอดเขาทุกวันอุ้มเขาทุกครั้งที่ร้อง จนตอนนี้เขาร้องที่จำเป็นเท่านั้น นอกนั้นแค่ แอ๊ๆๆเรามาแล้ว เขารู้ว้าเราจะแก้ไขปัญหาให้เขาเลยไม่ร้องมากแป๊ปเดียวเหมือนบอกว่าแม่ๆๆ มาช่วยหน่อย
1เดือนที่ผ่านมาเขาให้ความสุขกับเรามาก ความสุขที่ได้กอดเขาความสุขที่ได้ดูเขาเปลี่ยนแปลง เรารักเขาได้แบบไม่มีเงื่อนไข ตอนนี้เราหวังว่าเราจะเป็นแบบนี้ตลอดไป
ตอนนี้กำลังพยายามอยู่ค่ะ
ยังไงก็สู้ๆนะคะ