Bloggang.com : หนูลีลี : April Bride...ว่าด้วยการมีชีวิตอยู่เป็นเรื่องอัศจรรย์

April Bride...ว่าด้วยการมีชีวิตอยู่เป็นเรื่องอัศจรรย์

น่าจะเป็นหนังเรียกน้ำตาของคนญี่ปุ่นเลยก็ว่าได้สำหรับ April Bride

กับการมีชีวิตกับการต่อสู้โรคร้าย มะเร็งเต้านม โดยมีความรักเป็นเดิมพัน

หนังจะนิ่ง ๆ เรื่อย ๆ เอื่อย ๆ เนิบช้า
ตามประสาคนที่ต้องดิ้นรนต่อสู้กับมะเร็ง

หนังไม่ได้แสดงให้เห็นด้านมืดของความทรมานกับอาการต่าง ๆ ที่คนรักจะต้องเผชิญและดูแลคนป่วยมากนัก
เราเลยยังไม่ค่อยลึกซึ้งกับความรักของพระเอกเท่าไหร่

(เรื่องนี้พระเอกจมูกโด๊ง โด่งได้ใจเราอีกแล้ว)

แต่ในความเป็นจริง
แค่เราบอกเค้าว่าเราเป็นมะเร็ง
แล้วให้เค้าออกจากชีวิตเราไปซะ
แต่เค้าไม่ออกและรับสภาพผู้หญิงที่ไม่มีเต้านมได้
แค่นั้นก็คงหายากมากแล้วในผู้ชายสมัยนี้

เราจะเห็นได้ว่าหนังเรื่องนี้
พระเอก นางเอกร้องไห้บ่อยมาก
บรรยากาศของหนัง จะอบอวลไปด้วยความเศร้า
แต่มันก็เศร้าแบบไม่มีจุดพีค
เศร้าแบบไปเรื่อย ๆ ตลอดทั้งเรื่อง
มันไม่ได้กระชากต่อมน้ำตาให้ไหลตามเค้า 2 คนเลยแม้แต่น้อย

แต่ฉากที่ทุกคนกำลังมีความสุข
แล้วมีเพลง The Rose ขึ้นมาจากความเงียบฉากนี้

เล่นเอาน้ำตาเราไหลอย่างไม่รู้ตัวเลย
แล้วก็เป็นเพียงฉากนั้นเท่านั้นที่เสียเสียน้ำตาให้กับหนังเรื่องนี้

ลองเอาเนื้อเพลงมาอ่านดู
โอโห
ซึ้งกินใจมากมาย

"Some say love it is a river that drowns the tender reed

Some say love it is a razor that leaves your soul to bleed

Some say love it is a hunger, an endless aching need

I say love it is a flower and you it's only seed

It's the heart afraid of breaking that never learns to dance

It's the dream afraid of waking that never takes the chance

It's the one who won't be taken who cannot seem to give

And the soul afraid of dying that never learns to live

When the night has been too lonely and the road has been too long

And you think that love is only for the lucky and the strong

Just remember in the winter, far beneath the bitter snows

Lies the seed that with the sun's love

In the spring becomes the rose."

เราเป็นอย่างนี้ทุกทีเลย
น้ำตาจะไหลตอนที่หนังมันเงียบ ๆ แล้วอยู่ดี ๆ เพลงมันก็ขึ้นมา
เหมือนตอนที่เราดูเรื่อง Give it all ที่น้องเรนะ ทานากะ เล่นสมัยยังเด็ก

จริง ๆ หนังเรื่องนี้ไม่ค่อยมีดราม่าฉุดกระชากน้ำตาเลยนะ
แต่หนังจะแสดงให้เห็นความพยายามของการแข่งพายเรือหญิง
แต่ฉากที่ทำให้เราเสียน้ำตามันก็เป็นฉากเพลง Ogiyodiora กับภาพ slow motion เนี่ยแหละ

มาดูเนื้อเพลงกันมั่ง
ซึ้งกินใจ สวยงามจับใจอีกแล้ว

Your eyes are clear enough to see through

The drops of sweat shimmer on night the sky

Finding delights will leads you to the light

It never shines when you stop and cry

Sun is rising and down

Moon does all the same dance

Roads tell us how to reach the sky

Sun is rising and down

Moon does all the same dance

Roads in between us become one

Ogiyodiora

Ogiyodiora

See,the wind blows back,and the rain comes close

So why don't we row the boat again

Even stars are living on there own

With shining all secrets without any lines

From one by one,we have different breath

But,now there is no yours and mine

Sun is rising and down

Moon does all the same dance

Roads tell us how to reach the sky

Moon does all the same dance

Roads in between us become one

If you find out the smile of the river,one day

Means that our smile's come,too

Forget I do,foget we do and through all away

See the wind has gone,and the rain faded out

Why don't we row the boat again

See the wind blows back,and the rain comes close

So,why don't we row the boat again

หลังจากได้เสพย์หนังดราม่าญี่ปุ่นมากเข้า
เราก็จะได้เห็นความพยายามในการกระทำทุก ๆ อย่างของคนญี่ปุ่นที่อยู่ในสายเลือดของเค้าจริง ๆ
ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมประเทศเค้าถึงเจริญเอา ๆ
ก็เพราะวัฒนธรรม นิสัยที่ฝังแน่นอยู่ในทุกอณูเลือดเนื้อของเค้า และส่งผ่านมาจากรุ่นสู่รุ่นจนถึงทุกวันนี้

Create Date : 17 ธันวาคม 2554

Last Update : 17 ธันวาคม 2554 16:32:51 น.

0 comments

Counter : 1422 Pageviews.