Bloggang.com : สมาชิกหมายเลข 755059 - The Robots Of Dawn นครอรุณรุ่ง

The Robots Of Dawn นครอรุณรุ่ง

นครอรุณรุ่ง The Robots Of Dawn (1983) โดย Isaac Asimov

สนพ. Science Fiction Publishing House แปลโดย กุลติ

ณ ดาวออโรร่า ศูนย์กลางของดวงดาวทั้ง 50 ดวงของชาวอวกาศที่ซึ่งมนุษย์ถือว่าหุ่นยนต์นั้นได้รับการยอมรับทัดเทียมกับตน

เกิดเหตุการณ์ที่สั่นสะเทือนต่อการเมืองการปกครองภายในดาวเมื่อหุ่นยนต์มนุษย์แจนเดอร์ แพนเนลล์ สมองกลของมันถูกทำลายให้หยุดชะงักงันหรือถ้านับว่ามันเป็นสิ่งมีชีวิตก็ต้องเรียกว่า ถูกฆาตกรรมนั่นเอง

ผู้ต้องสงสัยอันดับหนึ่งเป็นใครไม่ได้ ก็คือ ดร.ฮาน ฟาสตอล์ฟ ผู้คิดค้นทฤษฎีและร่วมสร้างหุ่นยนต์ร่วมกันกับ ดร.ซาร์ตัน ผู้ล่วงลับไปแล้วนั่นเอง (ดร.ซาร์ตัน ปรากฎอยู่ในเล่ม นครโลหะ)

ดร.ฟาสตอล์ฟ ผู้มีแนวคิดแบบ "มนุษย์นิยม" ที่สนับสนุนให้มนุษย์โลกและชาวอวกาศของดวงดาวอื่นๆสามารถบุกเบิกสร้างอาณานิคมบนดาวอื่นๆได้ ยืนกรานว่าตัวเขาเพียงคนเดียวเท่านั้นบนดาวออโร่าที่มีความสามารถเพียงพอที่จะทำให้

หุ่นยนต์มนุษย์แจนเดอร์หยุดทำงานได้ หรือ ในความหมายของแบเล่ย์ ก็คือฆาตกรรมนั่นเอง แต่เขาก็ยืนยันว่า ตัวเขาไม่ได้ทำแน่นอน

ขณะที่ฝ่ายตรงกันข้ามแนวคิดของเขาอย่าง ฝ่าย"โลกนิยม" ที่มุ่งหวังให้ชาวอวกาศบนดาวออโรร่าเท่านั้น ได้สิทธิ์บุกเบิกสร้างอาณานิคมใหม่บนดวงดาวอื่นๆในอนาคต ด้วยการนำหุ่นยนต์มนุษย์ไปบุกเบิกสร้างดาวก่อนที่จะนำมนุษย์ไปอาศัยอยู่บน

ดาวนั้นๆ

ฝ่ายโลกนิยมนั้นนำโดย ดร.เคลเด็น อะมาดิโร่ ผอ.สถาบันหุ่นยนต์ศาสตร์ของ

ออโรร่า ซึ่งพุ่งเป้ากล่าวโทษมาที่ ดร.ฟาสตอล์ฟ เช่นกัน เพื่อดิสเครดิตสถานะทางการเมืองของตัวเขาและลดทอนแนวคิดแบบมนุษย์นิยมลงไปในตัวด้วย

อีลิจาห์ แบเล่ย์ถูกเรียกตัวมายังดาวออโรร่า ด้วยชื่อเสียงอันโด่งดังของเขาในการสืบสวนการฆาตกรรมในครั้งก่อนๆที่ผ่านมา

เขาและห.ดานีล โอลิวาร์ คู่หู รวมถึง จิสการ์ด ซึ่งส่งมาอารักขาเขาโดยเฉพาะ ต้องช่วยกันคลี่คลายปัญหาว่า ใครกันแน่ที่ฆาตกรรมหุ่นยนต์ ท่ามกลางสภาพแวดล้อมที่ไม่เอื้ออำนวยต่อตัวเขาเลย

จิสการ์ด นั้นเป็นหุ่นยนต์ที่เคยอยู่ดูแลรับใช้ วาสิเลีย ลูกสาวของ ดร.ฟาสตอล์ฟ เมื่อครั้งยังเด็ก ซึ่ง วาสิเลีย ก็ทำงานอยู่ในสถาบันหุ่นยนต์ศาสตร์ที่เดียวกับอะมาดิโร่และเธอยังเป็นปฏิปักษ์กับผู้เป็นพ่ออย่างสุดลิ่มทิ่มประตูอีกด้วย

ชะตากรรมของมนุษย์โลกในการบุกเบิกอวกาศในอนาคตอีกครั้งอยู่ที่การสอบสวนของอีลิจาห์ในครั้งนี้นี่เอง

เล่มที่ 3 ในชุดหุ่นยนต์ของ Asimov ยังอ่านสนุกเช่นเคย ไม่เคยทำใหัผิดหวัง เล่มนี้เน้นถกประเด็นความเป็นไปได้ของการที่หุ่นยนต์จะถูกทำลายได้และตรรกะต่างๆในแนวคิดเรื่องการบุกเบิกอวกาศ รวมถึงประเด็นปลีกย่อยทางสังคมในอนาคตที่อาจจะเกิดขึ้นได้ที่ Asimov แทรกเข้ามาให้ชวนคิดไปตลอดเรื่องเลย เช่น

1.ถ้าคนมีอายุยืนมากขึ้น ด้วยการคัดยีน สภาพแวดล้อมที่เอื้ออำนวย ฯลฯ จนอายุอาจจะถึง 400 ปี เราอาจจะหวงแหนแนวความคิด หรือสิ่งที่เราประดิษฐ์ได้ ไม่อยากแบ่งปัน จนอาจจะบั่นทอนความเจริญก้าวหน้าของดวงดาวและมนุษยชาติก็ได้

2.ในเมื่อมีการคัดสายพันธุ์และยีน อาจจะเกิดประเด็นหมิ่นเหม่ต่อศีลธรรม สมมติ เราไม่รู้ว่าใครเป็นสายเลือดของเรา เนื่องจากมีศูนย์รับเลี้ยงเด็กโดยเฉพาะ อาจจะฺเกิดข้อผิดพลาดในการมีความสัมพันธ์กันก็ได้

3.บนดาวโซลาเรีย ที่อยู่กันอย่างสันโดษ จนมนุษย์มีเพื่อนเป็นหุ่นยนต์ แล้วเราอาจจะรู้สึกเกินเลยกว่านั้น จนถึงขั้นอยากอยู่กินกับมันฉันสามีภรรยา เหมือนจะสะท้อนสังคมในยุคนี้บางส่วนที่มีข่าวเมื่อเร็วๆนี้ ว่ามีคนอยู่กินกับตุ๊กตายาง หรือแม้แต่ตัวเราเองก็เถอะ อาจจะใช้เวลากับโรบอทอย่าง เฟซบุค มือถือ ไลน์ โทรทัศน์ มากกว่ากับคนที่ใกล้ตัวเราจริงๆ

ข้ามมาที่ตัวเนื้อเรื่องหลักๆบ้าง...Asimov เข้าใจเล่นประเด็นมากๆแค่หุ่นยนต์เสียตัวเดียวแต่สั่นสะเทือนไปถึงอนาคตของมนูษยชาติได้เลยและเวลาที่แบเล่ย์ไปสอบสวนใคร เราก็จะเหมือนจะถูกทำให้คล้อยตาม ตามเหตุผลที่แต่ละคนแจกแจงมา จนเดาไม่ถูกเลยว่าใครกันแน่น้อที่ทำแล้วพอเฉลย... Asimov ก็มีลูกเล่นเฉลยปมที่เหนือชั้นขึ้นไปอีกขั้น ซูฮกเลย

สุดท้ายเรื่องนี้เป็นเล่มที่เริ่มจะทำให้เห็นภาพชัดเจนมากขึ้นถึงเรื่องราวที่จะเชื่อมต่อไปยังชุดสถาบันสถาปนาบ้างแล้ว

"...โลกของชาวอวกาศต่างๆล้วนแต่แตกต่างจากกันและผมเองก็ไม่ค่อยจะชื่นชอบโลกอื่นๆส่วนใหญ่ของชาวอวกาศเลย

ในทัศนะของผม ผมอาจจะมีอคติก็ได้นะ ดาวออโรร่าซึ่งเป็นโลกที่เก่าแก่ที่สุดของโลกชาวอวกาศ เป็นโลกที่ดีที่สุดและประสบความสำเร็จสูงสุด ในการพัฒนาก้าวหน้าจนเจริญกว่าโลกอื่นๆผมไม่ต้องการจะเห็นโลกของชาวอวกาศแตกต่างกันมากและมีเพียงจำนวนน้อยเท่านั้นที่มีคุณค่าจริงๆ ผมต้องการโลกแบบออโรร่าเป็นจำนวนมากเป็นล้านๆดวงเลย จนนับไม่ถ้วน ถ้าหากว่าเป็นไปได้ และด้วยเหตุนี้เองที่ผมต้องการให้มีโลกใหม่ๆบนดวงดาวที่สร้างขึ้นแบบออโรร่า ก่อนที่มนุษย์จะเดินทางอพยพไปอยู่ และนี่คือเหตุผลที่เราเรียกตัวเองว่า พวกโลกนิยม เรากังวลและสนใจแต่โลกของเรา...ออโรร่าเท่านั้น โลกอื่น แบบอื่นเราไม่สนใจเลย"

"คุณไม่เห็นคุณค่าในโลกที่แตกต่างกันหรือครับ ดร.อะมาดิโร"

คะแนน 8.6/10

Create Date : 13 ตุลาคม 2559
Last Update : 13 ตุลาคม 2559 18:59:30 น.
Counter : 1638 Pageviews.

0 comments