คำคมเพิ่มเติมโดนๆ ไม่พอเขียนบล็อกน่ะ

“ความกดดันในด้านสังคมเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวเผ่าพันธุ์มนุษย์ไว้ด้วยกันมา ตลอดเวลานับพันๆปี – ยึดเหนี่ยวเผ่าพันธุ์ของมนุษย์ไว้ด้วยกันเป็นกลุ่มก้อนดุจเดียวกับความกดดันในด้านความหิวโหย ได้ยึดเหนี่ยวพวกมดให้เป็นทาสของรูปแบบสังคมอีกแบบหนึ่ง

ความต้องการของมนุษย์ผู้หนึ่งที่จะได้รับการยอมรับจากเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ความจำเป็นที่จะต้องมีลัทธิความเชื่อถือในภราดรภาพ มันเป็นความต้องการด้านจิตใจที่เกือบจะกลายเป็นความต้องการทางกาย เพื่อให้ได้มาซึ่งการยอมรับในความคิดหรือการกระทำของเขาผู้นั้น มันเป็นพลังที่ปกป้องมนุษย์ มิให้เฉไฉไปออกนอกลู่นอกทางของสังคม พลังที่ยึดเหนี่ยวสังคมและความเป็นปึกแผ่นของมนุษยชาติ เพื่อการอยู่ร่วมกันของมวลหมู่มนุษย์

คนถึงกับยอมตายเพียงเพื่อให้ได้รับการยอมรับอันนั้น ยอมสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างก็เพื่อการยอมรับอันนั้น ดำเนินวิถีชีวิตที่ตนแสนจะเกลียดชังก็เพื่อการการยอมรับอันนั้น เพราะถ้าปราศาจากมันคนก็จะถูกโดดเดี่ยว เป็นพวกนอกสังคม เป็นสัตว์ที่ถูกขับออกจากฝูง

แน่ละ มันได้ชักนำไปสู่สิ่งที่ร้ายกาจ... สู่จิตวิทยาฝูงชน สู่การแบ่งแยกสีผิว สู่ความโหดร้ายน่าสะพรึงกลัวในนามของความรักชาติหรือศาสนา แต่ในทำนองเดียวกัน มันก็เป็นสิ่งยึดเหนี่ยวเผ่าพันธุ์ไว้ด้วยกัน เป็นสิ่งที่ทำให้สังคมมนุษย์มีขึ้นมาได้”

  

อีกอันนึง เก็บไว้อ่าน

“มันไม่มีที่สำหรับอดีต”….. “หากเราเดินทางย้อนเวลากลับไป เราจะไม่พบอดีต แต่จะพบโลกอีกโลกหนึ่ง สำนึกที่ผิดแผกไปอีกอันหนึ่ง โลกยังคงเป็นโลกอยู่หรือเกือบจะเป็นโลกอันเดิม ต้นไม้ต้นเดิม แม่น้ำสายเดิม เนินลูกเดิม แต่มันจะไม่ใช่โลกที่เรารู้จัก เพราะว่ามันเป็นโลกที่ใช้ชีวิตมาคนละอย่างกันและพัฒนามาคนละแบบกัน กับวินาทีที่คล้อยหลังเราไปหาใช่วินาทีเบื้องหลังเราไม่ หากแต่เป็นอีกวินาทีหนึ่งต่างหาก เป็นช่วงเวลาที่แยกขาดจากกันโดยสิ้นเชิง ตัวเราอาศัยอยู่ในวินาทีเดียวกันตลอดเวลา เราเคลื่อนไหวอยู่ในวังวนของชั่ววินาทีนั้น...เศษเสี้ยวกระจิริดแห่งกาลเวลาที่เป็นส่วนของโลกเรา”

“ต้องโทษวิธีการที่เรานับเวลากัน”….. “นี่แหละคือสิ่งที่ทำให้เราไม่คิดถึงมันในลักษณะที่มันเป็นจริง เพราะเรามัวนึกอยู่ตลอดเวลา ว่าเรากำลังผ่านไปในเวลา ซึ่งในข้อเท็จจริงแล้วไม่ใช่ เราเพียงแต่ผ่านไปพร้อมๆกับกาลเวลา เราพูดกันว่า ผ่านไปแล้ววินาทีหนึ่ง ผ่านไปแล้วนาทีหนึ่ง ชั่วโมงหนึ่ง วันหนึ่ง ซึ่งในข้อเท็จจริงแล้ววินาทีนั้นหรือนาทีนั้นหรือชั่วโมงนั้นไม่เคยผ่านไปเลย มันยังคงเป็นอันเดิมอยู่ตลอดเวลา มันเพียงแต่เคลื่อนไปโดยมีเราติดไปด้วยพร้อมๆกัน”

“ฉันเข้าใจ เหมือนท่อนไม้ลอยน้ำ เศษไม้ที่ลอยไหลไปตามลำแม่น้ำ ทิวทัศน์สองชายฝั่งเปลี่ยนไปตามลำน้ำ แต่น้ำนั่นก็ยังเป็นน้ำเดิมอยู่ดี”