H2 (1992-1999) โดย Adachi Mitsuru

สนพ.วิบูลย์กิจ  34 เล่มจบ

ต้องสารภาพก่อนเลยว่า เป็นคนที่ไม่ค่อยได้อ่านการ์ตูนตั้งแต่เด็กๆแล้ว จำได้ว่าอ่าน Doraemon อยู่ 2-3 เล่มแค่นั้น ขนาด Dragon Ball ที่เด็กสมัยผมติดกันงอมแงม ผมก็เฉยๆซะงั้น กลับไปติดหนังสือ อยู่กับก๋ง กับ แมงมุมเพื่อนรัก แทน อ่านได้อ่านดีตั้ง 2-3 รอบแน่ะ

แล้วก็มีอยู่ช่วงหนึ่ง A Day นิตยสารที่ผมซื้อบ้างไม่ซื้อบ้าง ก็ออกเล่มที่ทำสกู๊ปเกี่ยวกับการ์ตูนในความทรงจำ รีวิวการ์ตูนเรื่องเด่นๆ 50 เรื่อง แล้ว H2 ก็เป็นหนึ่งในนั้น ที่รีวิวซะ Feel Good แถมรูปประกอบก็สวยงามขนาด ภาพแสงและเงาที่เล่นไปกับซี่ล้อของจักรยานที่จอดไว้ หรือภาพตัวอาคาร มีต้นไม้ร่มรื่นประดับจนรื่นรมย์ สร้างอารมณ์ร่วมจนอยากอ่านขึ้นมา

โชคดีที่น้องสาวแสนน่ารักของผมเป็นสมาชิกร้านเช่าการ์ตูนอยู่ เลยได้แวะเวียนไปละเลียดเช่ามาอ่าน แบบประหยัดตังค์ไม่ต้องซื้อ เพราะไม่รู้ว่าจะซื้อที่ไหนด้วย

เนื้อเรื่องนั้นเกี่ยวกับความรักใสๆของเด็กนักเรียนมัธยมปลาย ที่มีแบ็กกราวด์เกี่ยวกับกีฬาอย่าง Baseball โดยที่ตัวละครหลัก 4 คน นั้นมีชื่อขึ้นต้นด้วยตัว H ทั้งหมด คือ Hiro Kunimi, Hideo Tachibana, Hikari Amamiya, Haruka Koga และมีตัวละครที่ช่วยสร้างสีสรรอย่าง Atsushi Noda, Ryutaro Kine, Miho Osanai

โดยที่ Hiro, Hideo และ Noda เป็นเพื่อนร่วมทีมมัธยมต้นกัน ซึ่งเป็นแชมป์เบสบอลระดับมัยมต้นสองปีซ้อน โดย Hiro เล่นตำแหน่ง Pitcher (คนขว้างลูก) , Hideo เป็น Batter (คนตีลูก) และ Noda เป็น Catcher (คนรับลูกขว้างจาก Pitcher)

หลังจากจบมัธยมต้น Hiro และ Noda ที่มีอาการบาดเจ็บที่ข้อศอกและสะโพกตามลำดับ ถูกหมอวินิจฉัยว่า ไม่สามารถเล่นเบสบอลได้อีกต่อไป ความฝันที่จะไปเล่นที่ Koshien(สนามที่จัดการแข่งขันชิงแชมป์เบสบอลระดับมัธยมปลายแห่งชาติ) จึงจบลงด้วย จึงเบนเข็มไปเข้าโรงเรียน Senkawa ที่ไม่มีชมรมเบสบอลแทน โดย Hiro เข้าชมรมฟุตบอลที่กำลังเป็นที่นิยม ส่วน Noda เข้าชมรมว่ายน้ำ

ขณะเดียวกัน Hideo ก็เข้าโรงเรียน Meiwa Daiichi ที่มีชื่อเสียงทางเบสบอลติดระดับประทศ เช่นเดียวกับ Hikari (แฟนสาวที่อยู่ใกล้บ้านและสนิทกับที่บ้านของ Hiro ตั้งแต่เด็กๆ และ Hiro เป็นคนแนะนำให้รู้จักจนเป็นแฟนกันตั้งแต่ม.1) ก็เข้าชมรมยิงธนูที่โรงเรียนแห่งนี้  

หลังจากนั้น Hiro และ Nodaได้เข้ามาช่วยเหลือชมรมคนรักเบสบอลที่มี Haruka (เป็นลูกสาวของประธานบริษัทที่พ่อของ Hiro ทำงานอยู่) คอยดูแลช่วยเหลือชมรมอยู่ ซึ่งโดนแกล้งโดยชมรมฟุตบอลที่มี Kine ที่ชอบมาวอแว Haruka (ที่เลิกเล่นเบสบอลตั้งแต่สมัยประถม เนื่องจากโดน Hideo ที่เก่งกว่าแย่งตำแหน่งไป) เป็นดาราชูโรง ต่อมาทั้ง Hiro และ Noda ได้เข้ามาเป็นสมาชิกแล้วร่วมก่อตั้งชมรมเบสบอลขึ้นมาจากศูนย์เพื่อเข้าแข่งขันระหว่างโรงเรียน ภายหลังจากที่ ทั้งคู่รู้ว่าหมอได้ตรวจผิด โดยมี Haruka เป็นผู้จัดการดูแลทีมเบสบอล

แล้วทั้ง Hiro และ Hideo จะฟันฝ่าจนได้เจอกันที่ Koshien หรือไม่ ขณะเดียวกันความรักของทั้ง 4 คนจะเป็นเช่นไร เมื่อ Hiro นั้นรู้ตัวว่าแอบชอบ Hikari แฟนของ Hideo ตั้งแต่ ม.2แล้ว และ Haruka ก็แอบชอบ Hiro เช่นเดียวกัน ขณะที่ Hikari ก็เกิดความลังเลในตัวเองระหว่าง Hiro กับ Hideo

ผมอ่านโดยที่ไม่รู้พื้นฐานของกีฬา Baseball มาก่อนเลย ต้องใช้ Google ช่วยอธิบายกติกา วิธีการเล่น หลังจากนั้นก็ไม่มีปัญหาแล้ว Adachi เล่าเรื่องได้ละมุนละไม กลมกล่อม เพลิดเพลิน สนุกมาก ทั้งภาพและความสัมพันธ์ของตัวละครลงตัวทุกอย่าง บางภาพไม่มี Dialouge คำพูดอะไรเลย แต่อธิบายได้ลึกซึ้งยิ่งกว่าซะอีก อ่านแล้วย้อนวันวานหวานชื่นคืนสุขได้สุดยอด สดชื่นมากๆ เหมือนมันมาอยู่ตรงหน้าเลยทีเดียว

ชอบ Haruka (คนผมสั้น) ที่ดูเปิ่นๆ น่ารัก ตลกดี, Hiro ก็ดูทะเล้น กวนๆดี, Hideo ก็ดูมุ่งมั่น จริงจัง, Hikari ก็จะดูนิ่งๆ เหมือนเป็นคนใช้ความคิดดี (หรือดูลังเลสงสัยตลอดเวลา)

ผมว่า Adachi เข้าใจใช้สัญลักษณ์เปรียบเทียบดี ก็ Hiro เป็น Pitcher ที่ต้องคอยขว้างลูก แล้วลูกบอลกลมๆมัน แน่นอนซะที่ไหน มีทั้งขว้างดีและไม่ดีปนกัน เปรียบเหมือนความรักของ Hiro ที่ดูไม่แน่นอน

ขณะที่เพื่อนสนิทอย่าง Hideo นั้นเป็น Batter ที่ใช้ไม้ตีลูกบอล มันแสดงถึงความตรงไป ตรงมา มุ่งมั่นดั่งไม้เบสบอลที่ตีออกไป แต่จะดีหรือไม่ดีก็ขึ้นกับคนขว้างลูกด้วย เหมือนความรักของ Hideo ที่ไม่ได้ขึ้นอยู่กับ Hideo คนเดียว

Hikari นั้นก็อยู่ชมรมยิงธนู ต้องเลือกยิงลูกศร (ธนู) ว่าจะไปปักที่ใคร ระหว่าง Hideo หรือ Hiro โดยที่เมื่อลูกธนูพุ่งออกไปแล้ว ก็ไม่สามารถเปลี่ยนวิถีการยิงของมันได้แล้ว     

ส่วน Noda เพื่อนสนิทของทั้ง Hiro และ Hideo ที่เป็น Catcher ที่คอยรับลูกขว้างของ Pitcher นั้น ก็ต้องคอยรับฟังเรื่องราวของทั้ง 4 คน และรู้เรื่องราวเป็นอย่างดี แต่ก็เหมือน Catcher ที่รับลูกได้อย่างเดียว เป็นได้แค่คนกลางเท่านั้นเอง

ป.ล. อ่านจบแล้ว อยากได้มาสะสมแทนซะแล้ว 34 เล่มจะเท่าไหร่น้อ 

คะแนน 10/10