เมื่อผมพูดถึงตัวเองแล้วผมเห็นอะไร

เหมือนไม่ได้เขียนเรื่องราวของตัวเองลงในบลอคมาอย่างยาวนาน ช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอมที่ครูพิเศษหรือที่เรียกกันว่าวิทยากรพิเศษสำหรับบางโรงเรียนอย่างผมจะได้หยุดพักและไม่มีตังค์ใช้ (ซะงั้น)

ช่วงปิดเทอมพยายามจะทำอะไรหลายอย่าง ก่อนอื่นก็ต้องทำรายงานกลุ่มส่งอาจารย์ให้ทันเส้นตายวันที่ 1 เมษายนนี้และยังมีการแปลงานทางด้านสังคมศาสตร์การเมืองให้ทันวันที่ 31 มีนาคมอีก นอกจากนี้ยังได้มีโอกาสรับบททดสอบงานแปลของสำนักพิมพ์แห่งหนึ่งมาซึ่งผมก็ได้อ่านไปหน้าสองหน้าแต่ยังไม่ได้ลงมือแปลอย่างจริงจัง

ถ้าจะมีอย่างอื่นที่ผมอยากทำอีกก็คือการเรียนรู้เกี่ยวกับการเขียนโปรแกรม การใช้คอมพิวเตอร์ให้ชำนาญ การใช้ไมโครซอฟท์เอ๊กเซลให้ดีกว่านี้ ทุกวันนี้เป็นได้แค่ผู้ใช้ที่สักว่าใช้แต่ไม่เข้าใจระบบการทำงานดีพอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการแต่งหน้าบลอคของตัวเองที่อยากจะทำให้สวยกว่านี้ (รวมไปถึงการแต่งไฮไฟของตัวเองด้วย)

และยังไม่หมดแค่นั้นผมอยากจะเขียนนิยายของตัวเองด้วย ที่เขียนไว้ก็มาสะดุดไปเพราะรู้สึกว่าที่เขียนมานั้นยังไม่ใช่

อย่างไรก็ดี ปัญหาสำคัญที่สุดสำหรับตัวผมเองคือการที่เป็นคนชอบทำอะไรครึ่ง ๆ กลาง ๆ และยังมีโรคขี้เกียจแถมมาอีกด้วย

ตอนนี้ถ้าจะมีปัญหาอะไรก็คงจะเป็นที่ตัวเองไม่ใช่คนอื่น ปกติแล้วคนเรามักโทษโน่นโทษนี่แต่น้อยนักที่จะโทษตัวเอง ไม่ใช่แค่นั้นโทษตัวเองยังไม่พอ เราต้องรู้จักให้อภัยตัวเองและปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้นด้วย

ที่เขียนมาก็เพื่อระบายความคิดของตัวเอง ผมมองว่าคงไม่เสียหายถ้าจะพูดถึงตัวเองในที่สาธารณะแบบนี้ เพราะคงมีคนดูไม่มากนัก และก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าอับอายแต่อย่างใด ประเด็นของผมก็คือผมมีเรื่องที่อยากทำมากมายแต่เพราะข้อเสียในตัวเองทำให้ผมไม่สามารถเดินหน้าทำอะไรที่เป็นชิ้นเป็นอันได้อย่างเต็มที่และมีประสิทธิภาพ

ผมไม่อาจเอื้อมที่จะสั่งสอนใครแต่ผมเชื่อว่าปัญหาของคนเรามากกว่าร้อยละเก้าสิบเกิดจากตัวเราเองมากกว่าสิ่งที่อยู่ภายนอก ถ้าต้องการจะแก้ไขสิ่งใดขอให้แก้ตัวเองเสียก่อนแล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเองครับ

Create Date : 24 มีนาคม 2552		2 comments
Last Update : 24 มีนาคม 2552 22:17:27 น.
Counter : 573 Pageviews.
Share Tweet