ไดอารี่สีเหลือง ตอนที่๓: บิณฑบาต

เมื่อบวชแล้วภิกษุต้องถือนิสสัย คือเครื่องอาศัยของบรรพชิตมี ๔ อย่างได้แก่ บิณฑบาต นุ่งห่มผ้าบังสุกุล อยู่โคนต้นไม้ และฉันยาดองด้วยน้ำมูตรเน่า (ทั้ง ๔ อย่างนี้ก็คือปัจจัย ๔ นี่เองและครับ) แต่ในปัจจุบันโลกเราเจริญก้าวหน้าไป ผ้าบังสุกุลจึงเปลี่ยนมาเป็นสบงจีวร  การอยู่โคนต้นไม้ก็เปลี่ยนมาเป็นอยู่กุฏิแทน (นิยมสร้างด้วยไม้)  การฉันยาดองด้วยน้ำมูตรเน่าก็เปลี่ยนมาฉันโอสถแผนโบราณหรือแผนปัจจุบัน  ดังนั้นจึงเหลืออยู่หนึ่งข้อที่พระปฏิบัติได้อยู่นั่นคือ “การบิณฑบาต”

        บิณฑบาต (อ่านว่า บิน-ทะ-บาด) เป็นภาษาบาลี มาจากคำว่า ปิณฺฑ + ปาต แปลว่า การตกลงแห่งก้อนข้าว โดยเดินถือบาตร รับการถวายภัตตาหารหรือสิ่งของจากชาวบ้านในเวลาเช้า (ดังนั้นจึงเขียนไม่เหมือนกันนะครับ “บิณฑบาต” โดยใช้ “บาตร”) วันนี้พระโต๊สนำผมบิณฑบาต ผมบิณฑบาตวันแรกด้วยความประหม่า เพราะแขนซ้ายจะต้องหนีบจีวรไว้ (จีวรใหม่ยังมีความลื่นของผ้าอยู่ หลุดง่ายครับ) และมือทั้งสองจะต้องถือบาตรพร้อมทั้งเอานิ้วหัวแม่มือกดฝาบาตรไว้ไม่ให้หล่น ผมเดินบิณฑบาตด้วยความระมัดระวัง เพราะต้องเดินเท้าเปล่า  ญาติโยมใส่บาตรกันเยอะพอสมควร ยังดีที่ผมมีโยมลุงชัยคอบรับของจากบาตร ผมเดินผ่านตลาดญาติโยมสามท่านใส่บาตรผมจนเต็ม ผมพยายามกดฝาบาตรแล้ว แต่ปิดไม่อยู่ ประคองไปได้สักพัก พอพ้นหน้าบ้านเขา ฝาบาตรก็หล่น แกร๊ง แกร๊ง ง ง ง . . .(กลิ้งอีกต่างหาก -_-“) ผมรีบเก็บแทบไม่ทัน แขนซ้ายก็ยังคงต้องหนีบจีวรไว้ มือประคองบาตรอีก (ชุลมุน)  นี่คงเป็นการเตือนกระมังว่าให้รับบาตรแต่พอดี ไม่ใช่รับจนล้นเกิน  จริง ๆ ก่อนบวช ผมได้อ่านศีล ๒๒๗ ข้อมาก่อนแล้ว พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติไว้ว่าไม่ให้รับบาตรเกิน ๓ บาตร (ถ่ายของออกได้ ๓ ครั้ง) แต่ผมรับเกินมากไป ๑๐ กว่าบาตรได้มั้งครับ ผมก็สอบถามจากพระรูปอื่นว่าท่านมีความเห็นว่าอย่างไร ท่านว่าที่ต้องรับเกินนั้นเป็นเพราะต้องเผื่อแม่ชี เด็กวัด คนจร และหมาแมวอีก  ผมจึงรับบาตรเกินมาตลอด จริง ๆ แล้วตามหลักการบัญญัติกฎเกณฑ์นั้น พระพุทธเจ้าจะทรงพิจารณาตามความเหมาะสมและเจตนาของการกระทำนั้น ๆ ผมไม่ได้บิณฑบาตเพื่อเก็บไว้ฉันเอง ผมจึงสบายใจขึ้น  ตอนบิณฑบาตผมถูกใจบ้านหนึ่งมาก จะมีโยมยายซึ่งชรามากแล้ว ท่านจะเอาหม้อหุงข้าวมาตั้งหน้าบ้าน นาน ๆ ทีก็จะมีนมหรือผลไม้บ้าง ท่านใส่บาตรทุกวันไม่ได้ขาด เห็นแล้วก็ชื่นใจครับ (ขอสารภาพว่าก่อนบวช ขนาดผมกำลังวังชาดี ๆ ผมยังไม่เคยคิดจะตื่นมาใส่บาตรเลย)  การบิณฑบาตที่ถูกต้องนั้นพระจะต้องมองแต่ในบาตร จะมองหน้าโยมไม่ได้ (พระพุทธเจ้าคงป้องกันมิให้ภิกษุเกิดต้องใจผู้ที่มาใส่บาตร) ผมก็ปฏิบัติตามนั้นไม่มองโยมคนไหนเลย ขนาดน้าผมมาใส่บาตร ผมก็ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ

Create Date : 15 เมษายน 2554		0 comments
Last Update : 15 เมษายน 2554 14:47:28 น.
Counter : 2427 Pageviews.
Share Tweet