How To กบ In Hong Kong Vol.2
อะ...
รู้สึกตะขิด ตะข่วงใจอย่างไรไม่รู้ หากไม่เก็บเรื่องนี้
มาเขียนประจานประดับไว้ในบล็อค เป็นเวอร์ชั่น
How To กบ In Hong Kong Vol.2
อันนี้เป็นเวอร์ชั่น How To กบ In Hong Kong Vol.1
เช้าวันแรกในการใช้ชีวิตในฮ่องกง...
ฉันมีโปรแกรมไปเที่ยวชมวัดโปลิน
ฉันนั่งรถไฟฟ้าใต้ดิน จากสถานี จอร์แดน
เพื่อต่อไปยังสถานี ทุ่งสง (ฉันออกเสียงแบบนี้) Tung Chung
แต่ฉันจะต้องเปลี่ยนขบวนรถเป็นสายสีเหลือง
ที่สถานี ไล คิง
ปัญหาส่วนตัวของฉันคือฉันเป็นคนถนัดมือซ้าย
เวลาที่ฉันอ่านแผนที่ฉันจะงง และมักมองสลับเส้นทางจากคนปกติทั่วไป
และปัญหาหลักที่เกิดกับฉันทุกวันนี้หากฉันวาดแผนที่ให้ใคร
เพื่อเดินทางไปยังเป้าหมาย ทุกคนจะหลง กับแผนที่ที่ฉันวาดหมด
ฉันเลยไม่คิดที่จะวาดแผนที่ให้ใครอีกเลย
....................................... ....................
ที่สถานี ไล คิง ฉัน งง และสับสนมากว่า...
ป้ายที่บอกให้ฉันเปลี่ยนขบวนรถไปทางไหน
ฉันยืนดูป้ายคัทเอาท์ ที่เค้าแสดงแผนที่ ฉันก้อยิ่ง งงๆ
ยิ่ง งงๆ ฉันก้อรู้สึกว่า ฉันต้องใช้ปากถาม
และตั้งแต่มาถึงเมื่อคืนกลางดึก
ฉันยังไม่ได้พล่าม ภาษาอังกฤษเลยสักคำมั้ง
ฉันมองหา ลูกค้าเป้าหมายเพื่อที่จะถามทาง
ฉันเล็งไปที่ ชายหนุ่มคนหนึ่ง ซึ่งแต่งกายดูดี
ศรีษะเค้าลงเจล ทำให้ผมเค้าตั้งๆ สวมเสื้อเหมือนสูท ลำลอง
มองป๊าดด เดียวก้อรู้ว่า พ่อหนุ่ม มีบ่อเป็นของตนเอง แน่นอน
เค้ายืนอ่านหนังสือพิมพ์ พิงเสา อย่างสบายอารมณ์
ฉันเดิน กงไปหาเค้า........
โดยที่เค้าไม่ทราบว่า อีกไม่กี่นาที ข้างหน้า ภัยภิบัติจะมาถึงเค้า
ฉันเดินเข้าไปด้วยความมั่นใจ
ฉันหยุดกงหน้าเค้า
ฉันเอ่ย ปาก ถามเค้า เป็นภาษาอังกฤษ
Sorry!
May I Help You?
อ่า.....
ม้าน งง....
คงนึกในใจ กูยืนอ่านหนังสืออยู่ดีๆ เมิ้งเป็นใครมาจากไหน
กระโดดพร่วดพลาด ออกมาจากปากบ่อ..
จู่ๆ จะมาช่วยกูอ่านหนังสือ.....
5555....
มันก้อ งง
กูก้อ งง ถามไปได้งั้ย..
ผมถามไปแล้วก้อถึงนึกขึ้นได้ว่า....
อุบะ กูทำมั้ยเสร่อ ตื่นเต้น ผิดเหลี่ยมอย่างนี้ว่ะ
คือเจตนาจะเข้าไปถามเค้าว่า....
Sorry! Can you help me?
เราสองคนต่างก้อสบสายตา เคลียร์กันทางสายตา แบบเนียนๆ
เพราะภาษาพูด มันสลับกันแล้วต้องเคลียร์กันทางสายตา
ฉันก้อชี้จุดในแผนที่ว่า ฉันต้องการไปที่นี่ๆ น่ะ ฉันจะต่อรถฝั่งไหน?
เค้าก้อดีใจหาย ดึงแผนที่ในมือฉันไปดู
ฉันก้อ เนียน ถือหนังสือเค้า
แล้วโก่งคอ ชะเง่อ ช่วยกันดู
พอเค้าอธิบายเสร็จ....
ฉันก้อเข้าใจ และ โค้งคำนับ พร้อมอุบัตคำว่า
แซงค์ กิ้วววววววว เวอรรี่ มัดดดดดดด
แล้วฉันก้อเดินจ้ำอ้าวมุดเข้าไปใน รถไฟฟ้า........
โดยที่หนังสือพิมพ์เค้ามาอยู่ในมือกู
และแผนที่กู.......
เสือกไปอยู่ในมือมัน................
งง กันชิป หาย!
555555!
Create Date : 19 ตุลาคม 2550 |
|
13 comments |
Last Update : 19 ตุลาคม 2550 11:19:02 น. |
Counter : 775 Pageviews. |
|
|
|
ตอนไปฮ่องกงเราก็ไปให้เขาช่วยซื้อตั๋วรถไฟฟ้าเหมือนกัน
แบบโง่กันมัก ๆ ไปกัน 7 คนทำไม่เป็น
แต่เวลาจะขอความช่วยเหลือ
ต้องไปขอหนุ่ม ๆ หล่อ ๆ ทุกที ไม่รู้เป็นงัย