ในที่สุดก็ได้ " Capricorn " มาไว้ในครอบครองแล้วค่า เมื่อวานนี้เอง (อุตส่าห์ฝ่าสายฝนไปเอา เป็นหวัดเลยตรู 555) ขอบอกว่าตอนแกะกล่องไพ่บนรถไฟฟ้า มีสายตาหลายคู่จ้องมองมาด้วยอารมณ์ไหนก็ไม่รู้ล่ะ แต่อย่าแจ้งตำรวจจับหนูเลยนะค้า หนูแค่แกะดูของแถมไม่ได้เล่นการพนันน้า ^O^ ค่อยๆบรรจงแกะแต่ละชิ้น ทั้งกล่องเหล็ก (อันนี้มาแกะที่บ้าน กลัวพลาสติกขาด) รูบิก และกล่องไพ่ แกะไปก็ตื่นเต้นไป อึ้งไปกับความเปลี่ยนแปลงของสามี (ถ่ายไว้ก่อนจะบานหรือไงยะ รึว่าโฟโต้เฉาะช่วยได้ ผอมจริงๆ แมนค่อดๆ)ส่วนเพลงยังไม่ได้ฟัง เพราะฟังอันที่หลุดมาอยู่ทุกวัน ของจริงรอให้หายป่วยก่อนนะ แล้วจะ rip ลง mp3 ฟังมันให้เบื่อตายกันไปข้างนึงเลย 555
ไม่ได้ลืมนะ แต่ไม่ว่างเลย ยังไงก็ 生日快乐 นะจ้ะ ป๊าจุน ปีนี้ก็ 29 แล้ว (แต่ขอโทษ หน้ากับอายุช่าง contrast กันเหลือเกิน) ขอให้มีความสุขมากๆ เฮงๆรวยๆ(อันนี้น่าจะขอให้ตัวเองนะ) สุขภาพแข็งแรง หายเจ็บไวๆนะ (อันนี้ขอให้ทั้งวง พิการกันถ้วนหน้า)ถ้าว่างจะทำการ์ดให้นะจ้ะ (แต่รู้สึกจะยังไม่ว่างอ่า) ทำงาน 8 วันติด ตรูจะรอดมั้ยเนี่ย
เมื่อ วันที่ 1 มีคนใจดีเอา rubik มาให้ลองสัมผัสแล้ว กรี๊ดดดดด ไม่กล้าเล่นค่ะ (กลัวเล่นแล้วทำให้เป็นอย่างเดิมไม่ได้ 555) แต่เอ้ะ ชั้นได้ข่าวว่า มันเขียน "Not for sell" แล้วทำไมเพื่อนชั้นถึงได้มันมาในราคา 250 บาท แถมได้มาก่อนวัน release อัลบั้มอีกนะเนี่ยเพลงก็รั่ว ของแถมยังรั่วอีก มันชักยังไงอยู่นา ที่รักจ้ะ
มาแล้วจ้า อัลบั้มที่ 9 ของสุดที่ร้ากกกกกกกก (เปลี่ยนโหมดเลิกรักเด็กแล้ว ต้าเกอกลับมาแล้ว 555) ในชื่อ 魔杰座 (Mo Jie Zuo) : Capricorn ซึ่งเป็นราศีของเฮียแกมาพร้อมด้วยปกอัลบั้มอันสุด Diao มาดใหม่ในโหมดนักมายากล (เอ้ะ รึ Joker สรุปแกจะเอาโหมดไหนเนี่ย) ที่คงจะหมด eye shadow ไปเพียบ เชื่อเหอะ 555และมาพร้อมกับเพลงเปิดอัลบั้มที่เป็นที่พูดถึงไปทั่วใน คลับเจี๋ย@pantip.com (ก็แหงล่ะ ถ้าลองไม่พูดถึง มันก็คงเคืองน่าดู 555) ในเพลงที่ชื่อ 稻香 (Dao Xiang) หรือ Fragrant rice ขอบอกว่าฟังรอบแรก โอ้ยมีเสียงจั๊กจั่น อคัมย์สิริ เอ้ย จั๊กจั่นเรไร ด้วย ชนบทเหลือเกิ้นนนนนนนนน แต่ Diao มากค่า เข้ากับชื่อเพลงและอารมณ์เพลงมากๆ ฟังแล้วรู้สึกเหมือนไปเดินเล่นอยู่ในทุ่ง ปลดปล่อยใจไปกับสายลม เป็นเพลงที่เหมาะสำหรับฟังในวันท้อแท้ใจจริงๆเลย ทำนองเป็น Easy-listening ฟังสบายๆ แต่ขอโทษ เนื้อเพลงนี่กระแทกใจอย่างแรง (อ่านๆแล้วน้ำตาจะร่วง) อัลบั้มนี้จะ pre-order 24/9 (ก็พรุ่งนี้แล้วสิ) ถ้าจองผ่าน 7-11 จะได้ wallpaper แต่ถ้าจองผ่านร้านซีดี จะได้ rubik แทน เออ เอากะมันสิ หัวการตลาดเนี่ย ไม่มีใครเกินเฮียแกจริงส่วน release นี่ก็น่าจะเป็น 10/10 นะ (ถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง)งั้นช่วงนี้ก็ฟังเพลงข้าวหอมไปก่อนละกันนะ (เพิ่งรู้สึกว่าชื่อเพลงเข้ากับ log-in จริงๆเลย ข้าวหอมกับข้าวสวย อิอิ)
นึกออกแล้วว่าทำไมต้องใส่รูปข้างบน เพราะว่าเมื่อวาน < 2 ก.ย.> เป็นวันเกิดของ "คุณชาย Xia Yu" ต้าเกอของตระกูล Xia นั่นเอง (ทำไมไม่นึกออกซะเดือนหน้าเลยฟะ) ยังไงก็ HBD ย้อนหลังนะจ้ะ ปีนี้ก็ 35 พอดีใช่มะ 555ไม่บอกก็ไม่รู้ ว่า Danson Tang หรือ ถังอวี่เจ๋อ เนี่ย อายุเพิ่งจะ 24 เท่านั้น (แก่กว่าช้าน 3 เดือนเอง) แต่ทำไมได้รับบทเป็น ต้าเกอ ทุกที ในขณะที่ อิตง เนี่ย ปีนี้ก็ปาไป 27 แล้วนะจ้ะ ยังแอ๊บได้ตลอดสิน่าพ่อคุณ (คุณจุน หรือ อิป๊า ที่เคารพก็อีกคน รายนี้ก็จะแตะเลข 3 อยู่ไวๆแล้วนะเนี่ย เอาฉายา "แอ๊บแบ๊วตัวพ่อ" ไปเลย เหอๆๆๆ ว่าแต่สงสัยต้องบวกอิเจี๋ยเข้าไปด้วยอีกคน รายนี้ก็พอกัน เล่นหนังทีไรต้องอายุ 17-18 ทุกที ตัวจริงเนี่ยขาก้าวเข้าเลข 3 ไปข้างหนึ่งแล้ว กร๊ากกกกกก) เผากันเองซะยังงั้น
ทำไมช่วง 2 เดือนนี้ มีวันเกิดเยอะเหลือหลาย คุณตงก็เพิ่งจะผ่านไป เมื่อ 24 ส.ค. ไหนยังจะมีคุณเพื่อนสุดที่เลิฟ แถมด้วยป๊ะป๋าของข้าพเจ้า ในเดือนตุลาคมอีก ######แต่คนสุดท้ายนี้ เกิด 26 ก.ย. และทำให้เรารู้ว่า "เวลาไม่ได้ช่วยให้ลืม แต่ช่วยให้เมื่อเรามองย้อนกลับมา ความทรงจำดีๆบางอย่างก็มีค่าควรจะเก็บเอาไว้"นับตั้งแต่รู้จักกันเมื่อตอน ม.4 ตอนนี้ก็ 8 ปีเข้าไปแล้วสินะ เค้าก็เป็นเด็กผู้ชายที่หน้าตาดี ขาว สูง หน้าหวานเหมือนผู้หญิง (สงสัยจะได้เชื้อเหนือ+จีนละมั้ง) เรียนโอเค เล่นกีฬาก็ใช้ได้ นิสัยดี พูดเพราะ เป็นสุภาพบุรุษที่สุด เพราะยังงี้ละมั้ง สาวๆถึงรุมกรี๊ดกัน 555ย้อนนึกถึงความทรงจำดีๆ มันก็มีความสุขดีนะ ไม่น่าเชื่อว่าตัวเองจะเคยทำเรื่องโก๊ะๆบ้าๆ ที่ไม่เคยทำเพราะผู้ชายคนนี้มาตั้งหลายเรื่อง ไม่ว่าจะเป็น -ยอมมาโรงเรียนสายทุกวัน ทั้งที่บ้านอยู่ห่างจากโรงเรียน 4 ป้ายรถเมล์ (ก็แหม บ้านเค้าอยู่ไกลนี่ สายตลอด เราก็สายเป็นเพื่อนไง) -ยอมกลับบ้านเย็น หมกตัวอยู่ที่ห้องสมุด เพราะว่ารอให้เค้าเล่นบาสเสร็จก่อน แล้วเราจะเดินตามออกไปเงียบๆ -แต่เวลาเจอกันที่ป้ายรถเมล์ จะชอบแกล้งทำเป็นมองไม่เห็น ถ้าโชคดีเค้าก็จะเดินมาทัก แต่ถ้าโชคร้าย ก็อด -รถเมล์ทุกสายที่ผ่านโรงเรียนสามารถกลับบ้านเราได้หมด แต่เราก็เลือกที่จะรอ รถที่เค้าจะสามารถขึ้นกลับได้ด้วย(ซึ่งมีสายเดียว) และก็เหมือนเดิม เราก็จะทำเป็นมองไม่เห็น -ตัวก็เล็ก สายตาก็สั้น แต่ก็ขออาจารย์นั่งหลังห้อง เพราะว่าเค้าก็นั่งหลังห้องเหมือนกัน แต่คนละมุม ขอบอก มุมดีเป็นบ้าเลย -และก็นั่นแหละ บางอารมณ์ โต๊ะเราก็จะกลายเป็นกระดานหมากรุกไป (ไม่รู้ใครมาเขียนไว้นะ แต่ก็เอาเหอะ มีผู้ชายมานั่งอยู่ที่โต๊ะตัวเองตั้งนานสองนาน คุ้มค่าจริงๆ) -ถ้าได้ทำงานอยู่กลุ่มเดียวกันละก็ จะดี๊ด๊าเป็นพิเศษ ทำงานถวายหัวเลยค่ะ -ยอมเป็นผู้จัดการทีมฟุตบอลของห้อง เพื่อจะได้เอาเสื้อเค้าไปซัก -ถ้าเค้าแข่งบาสหรือแบดมินตันอยู่ ก็มักจะไปดูเค้าเสมอ(แข่งในนามห้องก็ต้องไปเชียร์สิ 555) ถ้าดวงดี อาจจะได้ของฝากเป็นแว่นตาหรือผ้าเช็ดเหงื่อ (เค้ามาฝากไว้เฉยๆ) -ตอนเค้าไปแข่งอะไรซักอย่าง(ที่โรงเรียนอื่น) แล้วอาจารย์ก็สั่งงานให้ทำ คุณเพื่อน(ตัวดี)ก็ดันหอบงานส่วนของเค้ามาให้เราทำด้วย (ตอนแรกก็ว่าจะไม่ทำ แต่ก็กลัวเค้าไม่มีงานส่งนี่นา --- ตอนหลังได้คำขอบคุณเป็นรางวัล หายเหนื่อยเลย) -มีครั้งนึงตอนจะไปเรียนวิทยาศาสตร์ จะต้องตักน้ำในบ่อไปทดลอง วันนั้นเราสองคนก็สายเช่นเคย 555 แต่เรามาก่อนนิดนึง ก็เลยตั้งใจเดินให้มันเร็วๆไม่หันไปมอง ปรากฏว่าได้ยินเสียงเรียกแว่วๆจากข้างหลัง ตอนแรกเรียกชื่อจริงก่อน พอเห็นว่าไม่ได้ยิน(มั้ง) ก็เลยเรียกชื่อเล่น เท่านั้นล่ะค่ะ หันควับเลย (จริงๆได้ยินตั้งนานแล้ว ฟอร์มอยู่ย่ะ) เค้าก็บอกว่า พอีจะต้องตักน้ำไปทดลอง ขอฝากกระเป๋านักเรียนหน่อยละกัน (ส้มหล่นเข่งเบ้อเริ่ม) ก็เลยรับฝากไปจนถึงห้องเรียนเลย เข้าห้องเรียนด้วยกัน (แหม ก็มือเค้าเลอะน้ำเน่าอ่ะ กระเป๋าก็ไม่ได้หนักซักหน่อย) --- แต่ผลก็คือ โดนล้อทั้งวันเลยค่ะ -ตอนกีฬาสี ม.6 ห้องเราจะต้องทำ stand และพาเหรด แต่เราก็ไม่เหนื่อยเลย เพราะรู้ว่าทุกวันที่เรามาทำงาน เราจะได้เจอเค้า และก็(อาจจะ)ได้กลับบ้านพร้อมเค้าด้วยในบางวัน -ตอนเรียนเต้นรำ ได้จับมือเค้าแบบเต็มๆโดยไม่ต้องมีใครมาคอยแซว มือนิ่มจัง มือผู้ชายแน่เหรอเนี่ย -ได้ไปงานบวชเค้าด้วยนะ แต่ไม่ได้ถือหมอนหรอก เพราะน้องสาวเค้าถือ 555 -ส่ง sms ไปอวยพรวันเกิดเค้าทุกปี ไม่มีขาด (ยกเว้นปีนึง ปีนั้นไม่มั่นใจในสถานภาพตัวเอง ว่าเราทำให้เค้าอึดอัดหรือเปล่า ก็เลยไม่ส่ง) พอมีคนถามก็จะบอกว่า "ก็ส่งให้ทุกคนแหละ" แต่สารภาพเลยนะ ว่ามีเพื่อนม.ปลายไม่กี่คนหรอกที่เราจำวันเกิดได้ 555เฮ้อ ประสบการณ์ 3 ปีของชีวิตม.ปลาย เล่า 5 blog ก็ไม่หมด แต่พอได้เล่าแล้วก็เหมือนได้ระบาย รู้สึกเหมือนเรื่องมันเพิ่งเกิดมาเมื่อไม่นานนี้เอง รัก(ที่ไม่ใช่ครั้งแรก) แต่ 'จริงจัง' ที่สุด แล้วมันก็จบไปพร้อมกับวันประกาศผล Ent. โดยไม่มีคำเอื้อนเอ่ยใดๆจากปากของเราเลยว่ารู้สึกยังไงกับเค้า ขอแค่ได้เห็นเค้ามีความสุขก็ดีใจแล้ว แม้ว่าเราจะไม่ได้เป็นคนที่อยู่ข้างๆเค้าก็ตามพอเข้ามหาวิทยาลัย เราสองคนก็ห่างกันไป (เพราะอยู่คนละมหาวิทยาลัย แต่จริงๆก็ไม่ได้สนิทกันอยู่แล้ว ก็แค่เพื่อนร่วมห้องนี่นา) นานๆเจอกันที กินข้าวกันหลายๆคนตามประสาเพื่อน (รวมทั้งแฟนเค้า ที่คบกันมาตั้งแต่ ม.5ด้วย เธอก็คงรู้ว่าเราคิดอะไร เพราะเคยมาถามเราแบบทีเล่นทีจริง แต่ก็ไม่พูดอะไร ซึ่งก็ดีแล้ว) ไม่ได้เจอกันมาซัก 3 ปีได้แล้วมั้ง ตั้งแต่เริ่มทำงาน ไม่รู้ว่าป่านนี้จะเป็นยังไงมั่ง พูดแล้วก็คิดถึง อยากเจอจังเลย บ่นยาวไปนิด คนอ่านอย่าบ่นกันนะ ก็ความเหงาเคล้าสายฝนมันพาไปนี่นา ก็ถึงได้บอกว่า 'เวลา' ไม่ได้ทำให้เราลืมทุกอย่าง บางครั้งกลับทำให้เราจำอะไรได้ชัดเจนยิ่งขึ้น โดยเฉพาะความทรงจำที่มีความสุข งดงามและมีคุณค่าแก่การจำ ถึงแม้ว่าจะมีน้ำตา และการเสียใจบ้าง แต่มันก็ไม่ได้เลยร้ายไปซะทั้งหมดนี่นา อย่างน้อย 'ฉันก็รักเป็น' ######ลืมเรื่องหลังไปเลย มัวแต่อินไปนิด 555 เดือนตุลาจะเริ่มไปลงเรียนภาษาจีนแล้วค่ะ ไม่รู้ว่าจะออกหัวหรือออกก้อย แต่ก็สู้ตายค่ะ (เพราะสัญญากับตัวเองแล้วว่า ต่อไปชั้นจะต้องฟังเพลงจีน ดู series รู้เรื่อง ไม่ต้องมาง้อ sub --- จุดมุ่งหมายฟังแล้วทะแม่งๆเนอะ 555)ปล.ช่วงนี้ ออกจะบ้า KO One และ The X-Family มากไปนิด หวังว่าชายเจี๋ยและผองเพื่อนจะให้อภัยนะจ้ะ
ถ้าเซียนแล้วอย่างเจี๋ยจะไม่ห่วงเลย 555 
แล้วไปเรียนภาษาจีนมาเป็นไงมั่ง คิดจะไปเรียนเพิ่มเหมือนกันแต่ตังค์ไม่มี 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เรื่องเล่า...ของข้าวสวย 
่ความรักความหลังช่างตราตรึง อย่างกับการ์ตูนญี่ปุ่นเลย แต่ก็อย่างเขาว่าการ์ตูน ละครก็มักสร้างมาจากชีวิตจริง
พี่สาวคนนี้ก็มีนะคะ แต่เป็นรุ่นพี่คนละแผนก ตอนแข่งกีฬาอยู่สีเดียวกันตลอดสามปี เวลาเขาแข่งก็เชียร์เดินผ่านก็มอง จนปีสามไปฝึกงานที่แผนกเขา ได้แต่ยิ้มให้เขา แต่ดีใจนะเวลาเดินผ่านกันในวิทยาลัยเขาทักเราด้วย เขาจบไปแต่ก็ยังอยู่ในจังหวัด เวลาเจอก็ยิ้มให้กันตลอด เมื่อราวเดือนก่อน เขาขับรถผ่านหน้าร้าน จำเขาได้ เขาก็จำเราได้ ส่งยิ้มมาก่อนเลย กำลังพาลูกพาเมียไปซื้อกับข้าวละมั้ง ความทรงจำที่ดี
เรื่องเรียนภาษาจีน ขอให้สำเร็จนะคะ อยากเรียนค่ะ เตรียมความพร้อมเผื่อการย้ายถิ่นฐาน หุหุ ยังฝันอยู่
ได้แต่ซื้อพจนานุกรมมาเปิดหาคำแปล ศึกษาแค่งู ๆ ปลา ๆ ขอแค่อ่านได้แปลได้ก็คงบุญโข แต่ตอนนี้ก็ชักห่างมัวแต่แต่งนิยาย เวลาไม่เืื้อื้อจริง ๆ ขนาดฟังเพลงจีน เปิดพจนานุกรมจีน แม่กับน้องยังว่าเราบ้าเลย แต่ทำไงได้ คนมันรักนี่นา
แม่ซื้อขนมไหว้พระจันทร์มา เลยบอกแม่ซะ เดี๋ยวย้ายไปอยู่ไต้หวันเมื่อไหร่ จะส่งขนมอร่อย ๆ มาให้ น่าน หาเรื่องโดนด่าอีก