ดอง จน เค็ม
หลังจากที่ดองไว้นานจนได้ที่ก็เลยเปิดฝามากินซะเลย เพื่อให้ได้บรรยากาศในการชมกรุณา กด F11ครั้งนี้ลองไปเวียดนามดู โดยการเหมารถตู้จากลาวไป ทางด่านลาวบาว(ไม่รู้ว่าเกี่ยวอะไรกับพี่แอ็ดของเราหรือเปล่า)การเดินทางก็อย่างว่านะเมื่อย เหมือนกันแต่เพราะแปลกที่ทำให้ขาไปหลับไม่ลง แต่ขากลับหลับกันอย่างเมามันช่วงที่ไปเป็นช่วงที่แฟนหนุ่มของหญิงแม้นเข้าพอดี(พายุ) ทำให้ได้ชมแต่ซากwidth='450' height='299' border=0>ไปถึงเมืองแรกและพักกินข้าว (นึกภาพฝรั่งเดินเข้าร้านก๋วยเตี๋ยวนะ กรู..จะสั่งยังไง) เดินไปทางไหนก็มีแต่ร้านคอม คอมๆๆๆ แล้วร้านข้าวมันอยู่ไหนๆๆ หรือว่าเขาขายข้าวแถมคอม ด้วย Com อ่าน เิกิม แปลว่า ข้าวเด็กนรก... ชื่อนี้มิได้เกินความเป็นจริงแต่อย่างใด พวกนี้เป็นลูกเจ้าของร้านแถวๆนั้น อย่าได้เอ็นดูพวกมันเด็ดขาด หลังจากกินกันเสร็จ ผมก็คิดว่าจะเอ็นดูเด็ก(ตามประสามคนชอบเลี้ยงเด็ก....หลานนะ) ก็เลยจ่ายทิปให้ไปยี่สิบบาท หลังจากนั้นโอ้.....แม่เจ้ามันพาเพื่อนมาเป็นสิบ ผมเดินหนีจากร้านมัน เพื่อเข้าไปเดินเล่นในห้าง ดูเสื้อผ้า ...มันยังตามมาอีก วิ่งดักหน้าดักหลัง ขอเงินอีก โอ้...ไอ้เด็กนรกจริงๆ วิธีหนีพวกมันคือขึ้นรถตู้หนี ไปใกลๆ ก็เลยมาเดินชมตลาดกลางคืนผู้คนเยอะแยะ สินค้ามีให้เลือกชมมากมายที่เดียวที่นี่ขึ้นชื่อเรื่องคนเยอะ มอไซค์เยอะมากๆ ผมกับหัวหน้าที่ไปด้วยกัน ไปยืนลุ้นอยู่ตรงสี่แยกประดุจเหมือนยืนดูอยู่สนามพัทยาเซอร์กิต หรือบางที่ก็นึกถึงหนังเรื่องสตาวอร์ ที่ยานมันหักหลบกันเอง ยืนลุ้นอยู่นานว่าเมื่อไรมึงจะชนกันวะ ผ่านไป 10 กว่านาทีหลังจากละสายตา จากสี่แยกเพื่อมองดู ขายอึ่ม หมวยๆ แว็บเดียวเสียงดังโครม (น่านกรูว่าแล้วมันต้องมี)นางติ๊กสาวลาว หนึ่งเดียวที่รวมทิปไปกับเรา เห็นว่าจบจาก ราชมงคล จากฝั่งไทยบ้านเราอันนี้ก็สาวเหมือนกันครับ แต่สาวเหลือน้อย หน้าตาเจ๊ไปทางเวียดนามมากเลยหลังจากนี้ก็ไปอีกหลายที่แต่ผมจำชื่อมะได้ภาพนี้ติดเรท นิดหน่อย แต่ไม่ขอเซ็นไม่ดูตาม้าตาเรือและแล้วเจ๊แกก็ได้เป็นอย่างที่คิดกันไว้ บอกแล้วว่าหน้าแกให้จริงๆเอ้า...เล่นกับสีสักหน่อย เดี๋ยวจะหาว่าเป็นคนไม่มีสีอ้อ..ลืมบอกว่าตอนนี้อยูที่ใหนแล้วดูภาพแล้วกันเด้อนี้ครับ...เวียดนามต้นตำรับ ลมโชย บาร์เบอร์ ของแท้คั่นเวลาด้วยภาพหนุ่มหล่อ ผู้มาจากที่ราบสูง หล่อแบบบ้านๆ(คือคำชมว่ามึงไม่หล่อ)ที่นี่เขาบอกว่าน้ำท่วม เป็นเมตรเลยนะครับ ที่เราไปก็พึ่งลง หลังจากเราก็มาต่อที่พระราชวังต้องห้าม(สมัยก่อน) เป็นราชวังที่มองยังไงก็ จีนชัดๆ ไม่ว่าจะมุมไหน ขากลับจากแถวๆ ราชวัง เจอพวกมาเร่ขายแผ่นซีดีเพลง เวียดนาม เกือบจะได้วางมวยกันเลยทีเดียว คือมันจะบังคับให้เราซื้อ พูดง่ายก็คือเราซื้อกับมันแล้วชุดนึง กับอีกคนหนึ่ง แต่...มันจะต้องเรียกเพื่อนที่ไม่ได้ขายมา มาบังคับให้เราซื้อมัน เหมือนกลุ่มไอ้เด็กนรกเป๊ะเลย สรุปคือเวียดนามไม่เคยดู ไม่เคยเห็น ได้ไปก็ดี แต่ชีวีนี้จะมีความสุขกว่าถ้าได้อยู่เมืองไทย ลองถามคนต่างชาติที่มาอยู่เมืองไทยดูสิครับ ว่าเขามีความสุขแค่ไหน ปล.รักเมืองไทย อยากออกไปกอดเมืองไทยให้หายคิดถึง