กุมภาพันธ์ 2556

 
 
 
 
 
1
2
6
7
8
9
10
11
12
13
14
16
17
18
19
20
21
22
23
25
26
 
 
All Blog
เหนื่อยล้า....เหลือเกิน (ตอนขาจะหักให้ได้)

วันที่ 3  เริ่มเรียนเรื่องการทำอาหารเอง

 

ครูท่านให้เมนูเรื่องการทำอาหารมา 2 ชนิด

เป็นอาหารที่ต้องอบ ซึ่งใช้เวลานานมาก 1-2 ชม.

งานหินไม่เบาเลย เนื่องจากว่าไม่เคยทำอาหารต่างชาติสำหรับโรงอาหารมาก่อน

จะมีทำบ้างก็ทำกินกันแค่ 2 ตา-ยาย อย่างมากก็กิโลกว่าๆ 

ไม่เคยต้องอบเนื้อชิ้นโตๆ 2-3 กิโล/ชิ้น อบทีนึงเป็นสิบโลนี่

 เรียกได้ว่ากดดันไม่น้อย

แถมมาได้เพื่อนร่วมทีมเป็นคนที่ไม่รู้เรื่องอาหารเลยแม้แต่น้อย

ปรึกษาหารืออะไรไม่ได้ เราต้องตัดสินใจเองบ้าง

รอถามครูบ้าง Smileyความเห็นไม่ตรงกันบ้างในเรื่องอุณหภูมิในการอบ

แถมพออบอาหารเสร็จมาถึงคราวต้องหั่นเนื้อเพื่อเสริฟ

ครูก็มาสอนให้หัดดูลายเส้นใยไฟเบอร์ของเนื้อ

สมควรหั่นทิศทางใด ก็บอกตรงๆว่าเราก็ยังดูไม่เป็นอยู่นะเรื่องดูไฟเบอร์

แต่เราหั่นเนื้อเป็น.....แต่เพื่อนเราคนนี้สิค่ะ?

คุณเธอหั่นเนื้อให้บางๆ เธอก็บ่นว่าทำไม่ได้ ๆ ๆ

ครูก็เข้ามาบอกว่าทำไม่ได้ก็หั่นไปเหอะฝึกหั่นไป ๆ เค้าก็บอกว่าทำไม่ได้

ครูนี่แทบจะจับมือสอนหั่นเลย...ถ้าเวลาเหลือพอครูคงทำแล้ว ฮ่า ๆ (เราพูดเอง)

ทำให้อาหารในวันนี้เสร็จช้าไปอย่างมาก เรียกว่าเกือบไม่ทันเอาอาหารไปส่ง

ที่แผนกโรงอาหาร

 

พอจบอาหารส่งไปแล้วก็ต้องหันมาทำขนมปังกัน

เรียกว่ายืนกันทั้งวันไม่ได้นั่งจะได้นั่งก็เฉพาะตอนพักเบรค และพักทานอาหาร

นอกนั้นเดิน หรือ ยืนตลอด เหนื่อยมากกกกกกกกกกกกกก แต่ก้สนุกดี

พอตอนจะกลับบ้านครูก็ให้นักเรียนเขียนรายงานลงกระดาษว่า

วันนี้ทำอาหารอะไรบ้าง มีปัญหาตรงไหน แก้ไขอย่างไร

อุณหภูมิ...ที่กำหนดให้มา....อบอาหารออกมาดีมั้ย ? ต้องเพิ่ม หรือ ต้องลด

ใช้เวลาในการอบนานแค่ไหน แล้วสุดท้าย...นี่สำคัญมากคือ

อุณหภูมิของเนื้อที่อบ เมื่อเสร็จแล้วจะต้องอยู่ในอุณภูมิใด?

และจะต้องใช้เทอร์โมมิเตอร์จิ้มลงไปวัดดูอุณหภูมิว่าใช้ได้หรือยัง

ถ้ายังต้องอบต่อ ปัญหาจุกจิกมีให้แก้เฉพาะหน้าตลอด

และก็มีคำถามต่อว่าทำไมต้องอบอุณภูมิเท่านี้?

นี่ขนาดว่าเป็นการเรียนระยะสั้นนะเนี่ย ยังต้อง

กรอกให้ละเอียด โอ้วมายก๊อด..

ยอมรับว่าเหนื่อยมากเป็นพิเศษเดินออกจากโรงเรียนนี่

ก้าวขาแทบไม่ไหวเหมือนขาจะหักเสียให้ได้

Smiley

 

 

 

 

 




Create Date : 28 กุมภาพันธ์ 2556
Last Update : 28 กุมภาพันธ์ 2556 2:25:11 น.
Counter : 1453 Pageviews.

0 comments

ยืนงงในดงครัว
Location :
กรุงเทพฯ  Denmark

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]



ชื่อ (ป้า)พรรณ หรือ เหน่ง นะค่ะ เริ่มต้นชีวิตคู่ใหม่ในครั้งนี้ ด้วยวัย 40 กะรัต
กามเทพตั้งใจทำงานมากเลยอะ ป้าพรรณ แค่มาเที่ยวเดนมาร์กครั้งแรก โดยมาในฐานะแขกเชิญของน้า ให้มาเที่ยว เดนมาร์ก แต่....เอาเข้าจริงต้องกลาย เป็นเด็กเสริฟอาหารในร้านของน้าเราเอง มากว่าเที่ยว ฮ่าๆ นั่นแหละกามเทพทำงาน ตอนได้เป็นเด็กเสริฟ(จำเป็น)ที่โต๊ะสามี ปิ๊งๆๆ กัน สุดท้าย 2 ปีผ่านไป ได้แต่งงานกัน


มาอยู่เดนมาร์ก ก็เลยอยากจะบันทึกเรื่องราวชีวิตในต่างแดน เพื่อเก็บเอาไว้อ่านย้อนหลัง เมื่อเราแก่ตัวไป จะได้รู้ว่า ช่วงชีวิตหนึ่งที่ห่างหายจากครอบครัวอันเป็นที่รัก มีเรื่องราวอะไรน่าจดจำบ้าง แม่เป็นยังไง ลูกๆเป็นยังไง ใครเศร้า สุข ทุกข์ใจ เรื่องราวที่เข้ามาดี ร้าย อย่างไร? บันทึกไว้เพื่อจดจำกับเรื่องราว

พื้นที่ห้องน้อยๆแห่งนี้... เป็นเสมือนสมุดบันทึก เรื่องราว เหตุการณ์ต่างๆที่พบเจอ หรือแม้กระทั่งเพื่อเก็บบันทึก ถึงอาหารของแม่ที่พร่ำ(บ่น)สอนให้เราทำ ซึ่งก็พอจะทำเป็นอยู่บ้าง อาหารไทยได้จากแม่ อาหารจีนได้มาจากแม่สามีเก่า
แต่ด้วยความที่เราไม่ค่อยเอาใจใส่ หรือในรักการทำอาหารเหมือนแม่ ทำให้ต้องมาหัดเรียนรู้ อาหารบางอย่างจากเพื่อนบ้านชาวบล๊อคแก๊งค์ด้วยกัน ก็หลายท่าน ขอบคุณทุกท่านที่พากันทำฮาวทู ทีละขั้นตอน สอนอย่างจริงใจ และให้อย่างจริงใจ
ขอบคุณชาวบล๊อคแก๊งค์ ที่แบ่งปันสูตรอาหารต่างๆ ไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

และสุดท้ายขอบคุณสำหรับทุกๆท่านที่คอมเม้นท์ไว้ให้ค่ะ และขออภัยด้วยหากไม่ได้ไปเม้นกลับ เนื่องด้วยไม่ค่อยได้เข้ามาบ่อยๆเหมือนเก่า
images by free.in.th