Group Blog All Blog
|
เฮ้อ..คนแก่..หนอ... วันนี้จะเขียนเรื่องคนแก่ ...ซึ่งหน้าสงสารมากคนหนึ่ง เธอเป็นอดีตแม่ยายสามีเราเอง เหอๆ ที่ว่าเธอน่าสงสาร.....เพราะว่า ตั้งแต่สามีตายไปได้เกือบ2ปีแล้ว เธอก็เหมือนคนอ้างว้าง ว้าเหว่ ไร้ลูก หลานมาเยี่ยมเยียน คิดดูสิ ขนาดว่าพ่อตาย ลูก2คนมาให้เห็นหน้าแค่วันเผา แล้วก็ไม่เคยมาเยี่ยมเยียนหา แม่เค้าเลย เฮ้ออออออออ .... ทำไมลูกๆ เค้าถึงได้ทำกะแม่เค้าอย่างนี้??? ถามสามีเราซึ่งเป็น(อดีต)ลูกเขยก็บอกว่า ที่ลูกสาว และ ลูกชายไม่มาหา มันคงมีเหตุผลที่เราไม่อาจรู้ได้ ...อีกเหตุผลหนึ่งก็คือ...ต่างคนต่างก็อยู่ไกลจากแม่มาก คนลูกชาย เห็นสามีเล่าว่าเค้าย้ายไปอยู่สวีเดน แล้วก็ไม่เคยติดต่อ พ่อ แม่ มานานนับศรรตวรรตแล้ว ส่วนลูกสาวเค้า...(อดีต)ภรรยาเก่า...สามีเล่าว่าตั้งแต่เค้าทิ้งชั้นไปแต่งงานกะหนุ่มคนใหม่ เราก็ไม่เคยติดต่อกันอีกเลย ฉันจะคุยกันก็แค่กะอดีตแม่ยาย และ อดีตพ่อตาเท่านั้น เพราะเค้าทั้ง2 รักลูกเขยคนเก่ามากกว่า ลูกเขยใหม่...ล่าสุดหลายปีมาแล้ว แม่ยายเล่าให้ฟังว่าลูกสาวเค้าก็ย้ายไปอยู่ทางยุ้ดแล่นด์...นานๆทีเธอถึงมาเยี่ยมแม่ของเธอ ....มาก็ทะเลาะกันเรื่องเงินทอง ..พ่อก็ให้ยืมไป.... แต่...ตั้งแต่พ่อตาย เธอไม่เคยมาเยี่ยมเยียนแม่เธอเลยสักหน ยังดีหน่อยที่ลูกสาวอดีตเมียเก่า ได้แฟนอยู่ละแวกไม่ใกล้ไม่ไกลจากบ้านยายสักเท่าไหร่พอได้มาเยี่ยมยายเค้าบ้าง แต่ก็นานๆทีอีกนั่นล่ะ ฟังสามีเล่า เราคงต้องเรียกว่า"ลูกแย่ๆ" แบบนี้น่าตัดออกจากกองมรดกเนอะ ยกให้สาธารณะกุศลไปซะให้หมด ไม่ต้องไปนั่งทำพินัยกรรมยกให้ใครสักคนเลย ให้เสียเวลาการเดินทางทำไม?? ...เวลามีชีวิตอยู่ไม่เคยมาดูแลกัน ปล่อยให้แม่อยู่อ้างว้าง ตอนนี้....อดีตแม่ยายเริ่มไปไหนมาไหน ลำบากมากแล้ว ส่วนมากถ้าแกมีอะไรอยากใช้ไหว้วานสามีเรา เค้าก็จะโทรมาหา สามีก็ช่วยไปตามประสาคนคุ้นเคย ตัดหญ้าเอย ขนฟืนเอย แม้กระทั่งอาหารแมวหมด สามีเราไปทำให้หรือจัดการเป็นธุระจัดซื้อหาให้เค้าหมด จนมาปลายปีที่แล้วสามีเริ่มเห็นว่า อดีตแม่ยาย แก่เกินที่จะอยู่บ้านคนเดียว... สามีก็เลยชักชวนแกให้ไปอยุ่ พลายเหย็ม(บ้านพักคนแก่) แต่ว่าผู้เข้าอาศัยจะต้องจ่ายค่าเช่าห้องเอง ค่าน้ำค่าไฟเอง ดีหน่อยก็ตรงที่ว่าได้พักอยู่รวมกันกะคนแก่ที่ไม่มีญาติดูแล จะได้มีเพื่อนพูดคุยกันบ้าง....ตกเย็นคนแก่บางคน...ก็จะออกจากห้องมานั่งเล่น ดูทีวี พูดคุยกะคนแก่ ด้วยกัน ฟังดูก็น่าจะมีความเป็นอยู่ที่ดีแล้วนะ ...อดีตแม่ยายแกก็ตกลงใจ ทำเรื่องจองห้องพัก แล้วก็ย้ายเข้าไปอยู่ สามีเราก็โล่งใจ คิดว่าพอเค้าย้ายไปอยู่บ้านพักคนชราแล้ว สามีเราคงไม่ต้องไปคอยเทคแคร์แม่ยายสักเท่าไรแล้ว... แต่...พอย้ายเข้าไปอยู่ ได้ไม่เท่าไหร่อดีตแม่ยายก็ไม่สามารถใช้ชีวิตลำพังได้คนเดียวได้เลย แก...ยัง..โทรมาหาสามีเราให้ไปทำโน่นให้ ทำนี่ให้ตลอด ทุกอย่าง อือ..เราก็ไม่เคย...คิดว่าอะไรกันหรอก อะไรช่วยเค้าได้ก็ต้องช่วยเหลือกันไป แต่ในสายตาเราอ่ะ....เห็นแม่ยายเค้าแล้วพูดได้คำเดียวว่า ชีวิตคนแก่ที่นี่ ช่างอ้างว้าง โดดเดี่ยวเสียเหลือเกิน วันๆนั่งมองนอกหน้าต่าง คอยว่าเมื่อไร หลานจะมาหา ลูกจะมาเยี่ยม จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี ก็ไร้วี่แววลูกคนใดจะมาเยี่ยมแม่เค้าบ้าง ยิ่งถ้าไม่มีลูกเต้าอยู่ใกล้ๆ ด้วยแล้วน่าสงสารมาก จะไปไหนมาไหน ก็ต้องถ่อสังขารอันเชื่องช้า หลังอันคดโก่งของตัวเองไป แก่แค่ไหนก็ต้องออกไปหาซื้ออาหารมาทำกินเอง ต้องช่วเหลือตัวเองทุกอย่าง โอยๆๆๆ ไม่อยากบรรยาย เคยถามสามีว่าทำไมไม่พาเค้ามาอยู่ที่นี่ด้วยละ เรา2คน จะได้ดูแลเค้าได้ เธอก็จะได้มีเวลาทำสวนตัวเองเต็มที่... สามีบอกว่า....เค้าทำไม่ได้หรอก และ..ถึงทำได้เค้าก็ไม่ทำ.... กลัวลูกๆเค้าจะหาว่าเราทำเพื่อหวังมรดก ไม่มากก็น้อยจากแม่ของพวกเค้า แค่ไปช่วยเหลือ ตามแต่โอกาสจะอำนวย ฉันยังปวดหัวกะอดีตแม่ยายเล้ย....ถ้าให้มาอยู่ด้วยฉันคงต้องออกจากงาน มาคอยดุแลคนแก่แน่ๆ แล้วฉันจะเอาอะไรเลี้ยงเธอล่ะ เออถ้าเป็นเยี่ยงนี้ก็คงต้องปล่อยเค้าไป เพราะฉันกลัวเธอจะไม่เลี้ยงฉันหง่ะ 
อ่านแล้วคิดถึงแม่มาก แต่แม่เรายังไม่แกพอที่จะช่วยเหลือตัวเองได้ จะตั่งใจทำงานเก็บเงินได้สักก้อน ชวนสามีไปอยู่ด้วยกันที่บ้านเรา เค้าโอเคร เราจะได้ดูแลแม่เรามากกว่านี้ บางอย่างเงินทองก้อซื้อไม่ได้เน่าะ
 โดย: จ่อมกุ้ง
 วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:7:10:49 น.น่าสงสารจังนะคะ ที่อังกฤษก็เป็นค่ะ จนเค้ามีโครงการ Take Sally and Henry to tea เป็นโครงการพาคนแก่ที่ต้องอยู่บ้านคนเดียวไปพบปะสังสรรค์กับเพื่อนฝูงค่ะ
โดย: มารน้อยไร้สังกัด
วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:8:25:38 น.แวะมาส่งดอกไม้มาให้จ๊ะ
*~*~*~*..แวะมาทักทายจ๊ะ..ขอให้มีความสุข สดใส..หัวใจเบิกบาน..*~*~*~*  เดือนแห่งความรัก คนโสดก็ยังโสดต่อไป เพราะครูภาษาไทย สอนแต่ สระอิ,สระอา, สระอุ, สระอู แต่ไม่ยอมสอนให้เรา .. "สละโสด"  ..HappY BrightDaY.. โดย: *~ต้นกล้า...ของหัวใจ~*
วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:18:03:28 น.แวะมาเยี่ยมยามเย็น...สวัสดีครับ
คนแก่ หลายๆคนที่ขาดคนดูแล น่าสงสารมาก ครับ โดย: **mp5**
วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:18:44:08 น. |
ยืนงงในดงครัว
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?] ชื่อ (ป้า)พรรณ หรือ เหน่ง นะค่ะ เริ่มต้นชีวิตคู่ใหม่ในครั้งนี้ ด้วยวัย 40 กะรัต กามเทพตั้งใจทำงานมากเลยอะ ป้าพรรณ แค่มาเที่ยวเดนมาร์กครั้งแรก โดยมาในฐานะแขกเชิญของน้า ให้มาเที่ยว เดนมาร์ก แต่....เอาเข้าจริงต้องกลาย เป็นเด็กเสริฟอาหารในร้านของน้าเราเอง มากว่าเที่ยว ฮ่าๆ นั่นแหละกามเทพทำงาน ตอนได้เป็นเด็กเสริฟ(จำเป็น)ที่โต๊ะสามี ปิ๊งๆๆ กัน สุดท้าย 2 ปีผ่านไป ได้แต่งงานกัน มาอยู่เดนมาร์ก ก็เลยอยากจะบันทึกเรื่องราวชีวิตในต่างแดน เพื่อเก็บเอาไว้อ่านย้อนหลัง เมื่อเราแก่ตัวไป จะได้รู้ว่า ช่วงชีวิตหนึ่งที่ห่างหายจากครอบครัวอันเป็นที่รัก มีเรื่องราวอะไรน่าจดจำบ้าง แม่เป็นยังไง ลูกๆเป็นยังไง ใครเศร้า สุข ทุกข์ใจ เรื่องราวที่เข้ามาดี ร้าย อย่างไร? บันทึกไว้เพื่อจดจำกับเรื่องราว พื้นที่ห้องน้อยๆแห่งนี้... เป็นเสมือนสมุดบันทึก เรื่องราว เหตุการณ์ต่างๆที่พบเจอ หรือแม้กระทั่งเพื่อเก็บบันทึก ถึงอาหารของแม่ที่พร่ำ(บ่น)สอนให้เราทำ ซึ่งก็พอจะทำเป็นอยู่บ้าง อาหารไทยได้จากแม่ อาหารจีนได้มาจากแม่สามีเก่า แต่ด้วยความที่เราไม่ค่อยเอาใจใส่ หรือในรักการทำอาหารเหมือนแม่ ทำให้ต้องมาหัดเรียนรู้ อาหารบางอย่างจากเพื่อนบ้านชาวบล๊อคแก๊งค์ด้วยกัน ก็หลายท่าน ขอบคุณทุกท่านที่พากันทำฮาวทู ทีละขั้นตอน สอนอย่างจริงใจ และให้อย่างจริงใจ ขอบคุณชาวบล๊อคแก๊งค์ ที่แบ่งปันสูตรอาหารต่างๆ ไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ และสุดท้ายขอบคุณสำหรับทุกๆท่านที่คอมเม้นท์ไว้ให้ค่ะ และขออภัยด้วยหากไม่ได้ไปเม้นกลับ เนื่องด้วยไม่ค่อยได้เข้ามาบ่อยๆเหมือนเก่า 
Friends Blog
Link |
||||||||||||
มีเวลาไปหาได้ เดี๋ยวนี้เด็กสมัยนี้เป็นแบบนี้เยอะเลยค่ะ ไม่รู้จักคำว่าครอบครัวสักเท่าไร