สรุปปี 2013

 ปีนี้ขอยกให้เป็นปีแห่งความจิตตกและความเทา

ปีนี้เป็นปีที่รู้สึกแย่ ๆ ตั้งแต่ต้นปี เอาจริง ๆ คือรู้สึกแย่อย่างต่อเนื่องมาตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว ในหลาย ๆ เรื่องเลย ไม่ว่าจะเป็นความรัก งาน อนาคต ฯลฯ

หลายต่อหลายครั้งที่ถามตัวเองว่า เราทำได้แค่นี้เองหรือ ความสามารถเรามีแค่นี้เองเหรอ แล้วก็ตอบตัวเองว่า …ไม่! ต่อให้เราในตอนนี้ทำได้แค่นี้จริง แต่พรุ่งนี้เราจะไม่ทำได้แค่นี้ มะรืนนี้ก็จะยิ่งทำได้มากกว่านี้ แล้วก็พยายาม... พยายามโดยที่เหมือนจะได้ประโยชน์ แต่ขณะเดียวกันก็รู้สึกเหมือนไร้ประโยชน์ ดิ้นรนอย่างเงียบ ๆ จนรัดตัวเองแล้วก็หายใจไม่ออก สุดท้ายประมาณกลางปีก็ต้องปล่อย แล้วก็วางทุกสิ่งทุกอย่าง เปลี่ยนเป็นค่อย ๆ เดินเท่าที่ตัวเองจะทำได้แทน แล้วก็พยายามประคองใจตัวเองไปด้วย

หลายต่อหลายครั้งที่บอกตัวเองว่าให้ลืมไปซะ ก็แค่เราไม่ใช่ ก็เท่านั้น สมองมันก็ฟังดีอยู่หรอกนะ แต่หัวใจมันก็ยังคอยเสียใจอยู่เรื่อย ๆ แต่ก็เอาเถอะ ช่างมันเถอะ แผลน่ะ ต่อให้สดให้เป็นแผลเป็น แต่ซักวันเลือดก็จะหยุดไหล ซักวันมันก็จะผ่านไป แล้วตอนนั้นจะยังเจ็บอยู่หรือจะยังไง ก็ค่อยใส่ยาตามอาการ ใครจะรู้อาจจะหายสนิทก็ได้ จนตอนนี้จริง ๆ ก็นิ่งขึ้นเยอะแล้ว ก็อย่างว่าแหละ ดิ้นไปคนเดียวตั้งแต่แรก อีกฝ่ายเค้าไม่ได้อะไรด้วยซักหน่อย ก็งี้แหละ

หลายต่อหลายครั้งที่ถามตัวเองว่า อดทนไปทำไม อดทนแล้วมันได้อะไร …อันนี้ยังไม่ได้คำตอบ แต่ว่า ก็ยังเลือกที่จะอดทน(รวมถึงพยายามด้วย) เพราะอย่างน้อย การที่เอาอารมณ์ไปหงุดหงิดใส่คนอื่นมันไม่ใช่สิ่งที่ดี ต้องอดทน เจออะไรที่ไม่ชอบใจ ก็อดทนซะ เรื่องเหนื่อย ก็มีหลายคนที่เหนื่อยกว่า ยิ่งต้องอดทน แล้วคนอื่นก็พยายามกว่าหลายเท่าด้วย แล้วการจะไม่ทัก...จริง ๆ มันยากกว่าการทักนะ แต่อันนี้ต้องอดทนของอดทนเลย เพราะอ้อนไม่ได้อีกแล้ว จะอดทนไม่งอแงด้วย

หนึ่งปีที่ผ่านมานี้ รู้สึกได้ว่าอารมณ์เป็นสีเทาลงมาก จิตตกมากด้วย
เป็นสีเทา ๆ เพราะพยายามจะกดอารมณ์หลาย ๆ อย่างเอาไว้ ซึ่งจริง ๆ ตอนนี้ถามว่าไม่ชอบรึเปล่า? …ก็ไม่ได้ไม่ชอบนะ?​ เพราะมันทำให้เรานิ่งขึ้นเยอะ สงบขึ้นเยอะ ถือว่าโอเคนะ
ส่วนความรู้สึกจิตตกนี่มันทำให้รู้สึกแย่จริง ๆ ฮ่า ๆๆ

จริง ๆ สิ่งที่น่าจะเป็นเหตุของความไร้แรงบันดาลใจในตอนนี้...ก็พอจะรู้อยู่อะนะ

สำหรับเรื่องที่จะไม่พูดถึงไม่ได้เลย นั่นก็คือ BTOB <3
จำไม่ได้ละว่าเริ่มดูตั้งแต่ประมาณเดือนไหน คงราว ๆ กลางปีได้
จำได้แต่ว่าเริ่มรู้จักเพราะควีโยมิ เพราะพยายามจะหาต้นฉบับ แล้วก็ไปเจอว่าหนูฮุนเป็นต้นฉบับ แปลกใจนิด ๆ ที่เป็นผู้ชาย แต่ก็หายแปลกใจทันทีที่ดูจบ ก็ฮุนน่ารักขนาดนี้นี่นา > <
แต่ตอนนั้นก็ยังไม่ได้กริ๊ดไร ก็แค่รู้สึกว่าน่ารักดีนะ แล้วก็ค่อยไปหาเพลงมาฟัง ละก็รู้สึกว่า เออ วงนี้ก็ใช้ได้นี่นา
แต่ก็ยังไม่ได้อะไร จนผ่านไปซักพัก ก็มาเปิดดูอีก ก็เออ เพลงไม่เลว ๆ น่ารักดีด้วย จนดูไปดูมา ยิ่งรู้สึกว่าน่ารักมาก ฮ่า ๆ เรียกได้ว่าเห็นฮุนแล้วยิ้มออกเลยทีเดียวหลังจากที่แทบจะยิ้มไม่ออกอยู่แล้ว
เพราะความน่ารัก ความสามารถ ความพยายาม และอีกหลาย ๆ อย่างของวงนี้ ทำให้ชอบแล้วก็คอยตาม เรียกได้ว่าเป็นสิ่งที่ทำให้ฟื้นตัวได้ในแถว ๆ ครึ่งปีหลังเลยทีเดียว ถ้าไม่มี BTOB คงไม่ทำให้ดีขึ้นจนเป็นอย่างปัจจุบันนี้ได้
(แต่จริง ๆ ก็รู้จักอยู่วงเดียวล่ะนะ ฮ่า ๆๆ)

เข้าช่วงปลายปี เริ่มรู้สึกว่าตัวเองโทรมสุด ๆ เลย อยากจะดูแลตัวเองให้มากขึ้น(แต่ขี้เกียจ)
ก็ไปสรรหาครีมบำรุงนู่นนี่นั่น ก็จะพยายามทาละกันนะ

ปลาย ๆ ปีก็เลยหมดไปกับการพยายามจะเร่งทำงานให้เสร็จ(อันนี้พยายามมาตั้งแต่ต้นปีละ TT) แล้วก็การทำให้ชีวิตตัวเองดีขึ้น ทั้งการออกกำลังกาย ที่ถึงจะยังน้อย แต่ก็เริ่มมีบ้าง อาหารการกิน แล้วก็ดูแลตัวเองให้มากขึ้น

สิ่งที่ปีนี้ทำให้รู้สึกสับสนมากอีกอย่างก็คือเส้นทางในอนาคต ซึ่งก็ยังคงจะพยายามหาคำตอบไปเรื่อย ๆ ละนะ

จบเท่านี้แล้วกัน ไว้จะมาเขียนเป้าหมายปีหน้าต่อ

Create Date : 01 มกราคม 2557		0 comments
Last Update : 1 มกราคม 2557 0:31:31 น.
Counter : 623 Pageviews.
Share Tweet