มืดสุดของชีวิต

มืดสุดของชีวิต

ห่างหายไปนานกับการอัพเดตบล็อก เป็นเวลาร่วมหลายเดือน ตั้งแต่เมื่อกลางเดือนตุลาคม ปี 2550 วันที่ 14 ตุลาคม วันที่พ่อเข้าโรงพยาบาล ช่วงเวลาที่มืดที่สุดในชีวิต ความรู้สึกเย็นยะเยือกเหมือนคนใกล้ตาย เรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นระหว่างนั้น ภาพความทรงจำ ที่นั่งนับถอยหลังลมหายใจสุดท้ายของพ่อ จนกระทั่ง พ่อสิ้นใจ มันเป็นช่วงเวลาที่หนักหนาสาหัสที่สุดของชีวิต อย่างประมาณค่ามิได้ เรื่องราวในละครหรือบทในภาพยนตร์ ล้วนนำมาจากชีวิตจริง ซึ่งครั้งนี้มันต่างกันเพียงเราเป็นผู้แสดงนำเท่านั้นเอง
นานมาแล้วเราอยากจะถ่ายทอดเรื่องราวที่เป็นประโยชน์ของเราที่ผ่านมา คำสอนของพ่อ กับเรื่องราว ความจริงที่เกิดขึ้น ทั้งลางสังหรณ์ก่อนพ่อเสีย เรื่องราวเมื่ออยู่ที่โรงพยาบาล การจัดงานศพ และบางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น แต่เรายังไม่เข้มแข็งพอ เพราะการเล่าถึงสิ่งที่เสียใจในอดีต มันเหมือนกลับไปตอกย้ำภาพเหล่านั้นให้ชัดเจนขึ้น
ตั้งแต่วันนั้น ไม่เคยมีวันไหนเลยที่เรา ไม่ร้องไห้เสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นและยังคงคิดถึงพ่ออย่างที่สุด เพราะพ่อคือคนที่เรารักที่สุดในโลกนี้แล้ว ไม่มีใครสามารถทดแทนความรักที่พ่อมีให้แก่เราได้

เมื่อชีวิตต้องเดินทางมาถึงด้านที่มืดที่สุด ทุกคนคงพอเข้าใจว่า เราก็คงมองเห็นโลกมีแต่ด้านลบ การดึงตัวเองออกจากความคิดเหล่านี้ ไม่ง่ายเลย เฝ้าแต่ปลอบใจตัวเอง และคิดว่า เมื่อชีวิตทุกข์สุดๆ อีกไม่นานความสุขจะมาเยือน แต่ก็ยังหาเป็นเช่นนั้นไม่ ตั้งแต่วันที่ไม่มีพ่อ จนมาถึงวันนี้ เราก็เจอแต่เรื่องแย่ๆ และยังไม่สมหวัง ความรู้สึกว่าสุขสุดๆ ยังไม่แวะมาทักทาย

แต่เราจะตั้งใจทำความดี และเดินตามความฝัน และ คำสอนของพ่อ สิ่งสุดท้ายที่พ่อได้ชี้แนะ และห่วงสุดท้ายของพ่อ ซึ่งดูเหมือนจะเป็นนัยยะของการกล่าวลาเป็นครั้งสุดท้ายระหว่างเรา

สักวันเราจะเห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์

ความสุข ความอบอุ่นที่ได้รับจากพื้นฐานของครอบครัวที่ดี การอบรมเลี้ยงดูอย่างประณีตเหมือนไข่ในหิน ถือเป็นความโชคดีของพวกเราที่ได้เกิดมาเป็นลูกของเจ็กอย่างหาที่สุดมิได้ ทุกอย่างล้วนเกิดจากความเป็นผู้นำครอบครัวที่ดี อดทนและเสียสละของเจ็ก การเป็นนักสู้ที่ไม่เคยยอมแพ้ต่อปัญหาและโชคชะตาแม้นวินาทีสุดท้ายของชีวิต
สุดท้าย ถึงกายจะสูญ แต่ความดีและคำสอนของเจ็ก ยังคงติดเป็นเงาตามตัวและคงอยู่ในใจของพวกเราตลอดไป
อย่าเสียใจ หากมิได้อยู่เคียงข้างกันตลอดไป
ขอให้รับรู้ไว้ สิ่งดีใดที่ได้ทำให้แก่ครอบครัว

สิ่งดีนั้นล้วนแต่นำความปลาบปลื้มและสุขใจมิเคยลืม


ชาตะ 8 มิถุนายน 2489 กรุงเทพ
มรณะ 17 ตุลาคม 2550 รพ.เปาโล
ฌาปนกิจศพ 20 มกราคม 2551
ณ วัดมกุฏกษัตริยาราม>

ป้อนคำที่ต้องการค้นหา ส่งฟอร์มการค้นหา

 

Create Date : 13 เมษายน 2551		1 comments
Last Update : 4 พฤษภาคม 2551 9:24:29 น.
Counter : 757 Pageviews.
Share Tweet