แพล่มๆ เอามันส์กับวันเสาร์ เย้...วันหยุดแล้ววว

นั่งๆ เดินๆ แป๊บๆ ผ่านไปอีกอาทิตย์นึง อีกวันนึง อีกชั่วโมงนึง อีกนาทีนึง ไวซะเหลือเกินนะ ทำให้รู้สึกว่าแก่ขึ้นเรื่อยๆ ละเรา ทุกวันนี้ยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลยในชีวิต 555+ นอกจากเรื่องเรียนจบป.ตรี มาได้กับเขาด้วยนะเรา แต่ก็ไม่อยากหยุดอยู่แค่นี้ ก็อยากเรียนต่อโท ต่อเอกเหมือนกันง่ะ แต่ว่า เฮอะๆ อัถ บ่มีพอนั่นเอง

จบมาก็สมควรแก่เวลาน่าเรียนต่อได้แล้ว อยากเีรียนต่อ อยากมีชีวิตที่ดีกว่านี้ เคยนั่งคิดๆ ว่า "ว้า..ชีวิตเราทำไมมันน่าสมเพชอย่างนี้น้ออออ...อายุอานามก็ปาไป 2.... ละ ยังไม่มีความมั่นคงในชีวิตให้ยึดติดได้ซักอย่างเลย ยังทำให้พ่อแม่เป็นห่วงอยู่ ยังทำให้ชีวิตตัวเองเดือดร้อนเรื่อยๆ" คิดแล้วก็กลุ้มใจอยู่คนเดียว

เนื่องด้วยหนี้สินก็เยอะอยู่ หุๆ ทำงานแต่ละเดือน 2 คน ใช้หนี้ก็เกือบมะพอกินแล้ว เหนื่อยจังเลยน้อ ทุกวันนี้ก็พยายามหาอะไรทำเพิ่มกว่าที่เคยทำ เหอะๆๆ ปกติก็ทำงานไม่ประจำที่เหมือนประจำเป็นงานหลัก แล้วก็ขายของทางอินเตอร์เนตกับเขาด้วยเป็นพวกอุปกรณ์เกี่ยวกับหมาๆ นี่แหละ แล้วก็รับเขียนโปรแกรมของเว็บไซต์ภาษา php อีกตัวนึง

เรื่องขายของมะก่อนแรกๆ ก็ขายได้เรื่อยๆ อยู่หรอก แต่หลังๆ มีคนเอามาขายเยอะขึ้นไอ้แบบที่เราขายอยู่ แถมตัดราคากันกระหน่ำซัมเมอร์เซลล์อีก บางคนเห็นขายแบบว่า ราคาทุนเราซื้อมายังไม่ได้อย่างนั้นเลยอ่ะ ไปรับของมาจากไหนหว่า...แต่ก็ยังยืนหยัดราคาเดิมแหละ เอาว่าเราบริการดี ขายมานาน ทำตัวให้เป็นแม่ค้าที่น่ารักน่าชังของลูกค้ามาตลอด แต่ก็มีโดนป่วนบ้าง แกล้งบ้าง เป็นธรรมดา ในวงการนี้

เรื่องงานรับเขียนโปรแกรม php หรือรับทำเว็บด้วย php นั้นก็เหนื่อยพอสมควร แล้วงานอิสระอย่างนี้ก็หายาก ประมาณว่า คนจะทำก็กลัวเจอคนรับทำทิ้งงาน หรืออยากจะให้ทำแต่ราคาก็ไม่พอค่าไฟอย่างนี้ก็มี หรือบางทีมีงานแต่เราฟามสามารถไม่พอก็มี เห้อ..สารพัดปัญหาเหมือนอาชีพอื่นๆ ล่ะนะ

ส่วนงานไม่ประจำที่เหมือนประจำ ก็พอไปได้แต่บางทีก็ลำบากใจอยู่บ้างเหมือนกัน เพราะตอนแรกงานนี้เข้าไปทำแบบว่า เป็นฟรีแลนซ์น่ะแหละ ก่อนทำก็พูถึงระยะเวลางานกันไว้แต่ว่า เขาอยากจ่ายเราแบบเหมาเป็นเดือน งง มะคะ ท่านผู้อ่าน คิดง่ายๆ คล้ายกับโปรโมชั่นมือถือล่ะ แบบเหมาจ่ายรายเดือนของระบบเติมเงิน ไม่ได้มีข้อผูกมัดใด เดือนหน้าจะเปลี่ยนเป็นโปรอื่นก็ได้ อะไรอย่างนี้อ่ะ

ก็ทำมาสักพัก พี่เค้าก็เสนอแนวทางการเป็น พนง. ประจำให้ แต่ตอนนั้นเรายังไม่พร้อมจะเปลี่ยนสถานะ แล้วก็ไม่ทันตั้งตัวพี่เค้าเลยเกริ่นอีกทางเลือก ก็คือฟรีแลนซ์เหมือนเดิมไปก่อนอีกสักระยะ เราก็เลยเลือกทางเดินเส้นเดิม ก็คือฟรีแลนซ์ประจำเดือน นั่นแหละ ก็ไม่ได้มีข้อผูกมัดอะไรกันนะ เราก็ยังทำงานที่บ้านเหมือนเดิม ส่งงานทางเมล์บ้าง คุยกันทางโทรศัพท์บ้าง หรือไปหาลูกค้ากับพี่เค้าบ้าง (เพื่อไปตอบข้อซักถาม หรือแนะนำการเรียนรู้การใช้งานสิ่งที่เราสร้างประมาณนั้นแหละ แล้วก็พูดคุยเกี่ยวกับความต้องการต่างๆ ของลูกค้าแล้วนำกลับมาแก้ไขหรือเพิ่มเติมต่อไป)

ความจริงก็ชอบงานที่มันเป็นอิสระนะ แบบว่าทำงานไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกับใครมาก แล้วเราเป็นพวกหน้าตาหมายังกลัวอ่ะนะ ไม่ถนัดเรื่องพบปะพูดคุย ประชุม สัมนาวิชาการอะไรต่างๆ แบบว่าเป็นคนคิดไว แต่บางทีรอบคอบไม่พอ แล้วปากไวด้วย คิดปุ๊บพูดปั๊บ เราเองก็อยากแค่นั่งทำงานของเราไปเรื่อยๆ เขียนโค๊ดของเราไป สบายใจกว่าการที่ต้องไปพบปะผู้คนง่ะ

ช่วงนี้ก็เริ่มจะมีกระแสมาอีกแล้ว เราหรือก็เกรงใจเจ้านายจัง เจ้านายเริ่มพูดๆ ถึงเรื่องการไปเป็น พนง. ประที่ออฟฟิตอีกแล้ว ที่จริงกะว่าเดือนนี้จะพูดเรื่องลักษณะการทำงานของเราให้เคลียร์ว่าเราจะเลือกทางไหน ใจจริงคืออยากเป็นฟรีแลนซ์แบบที่รับงานเป็น จ๊อบๆ ไปมากกว่า เรื่องเงินก็พูดกันไปต่องาน สบายใจกว่ารับแบบเดือนง่ะ บางช่วงเราทำงานดึกยันสว่าง กลางวันก็นอน ปกติเราก็อยากพักผ่อนอ่ะนะ แต่บางครั้งก็มีงานอื่นเร่งมากๆ แทรกเข้ามาอย่างนี้อ่ะ ซึ่งเราก็เข้าใจว่าออฟฟิตอยากได้งาน แต่แบบว่าเราปกติทำงาน คุ้มโพดๆ ละนะ ทำงานกันต่อเนื่องเป็นวันๆ เลยบางครั้งแบบว่าอยากให้มันเสร็จไวๆ

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นมันทำให้เวลาพักผ่อนเราก็ไม่เหมือนคนอื่นๆ เขาไง ซึ่งปกติถ้าเป็นช่วงกำหนดเสร็จงานก็ไม่เท่าไหร่นะ เพราะช่วงนั้นเราจะตื่นกลางวัน แต่ช่วงที่เริ่มงาน ไปกลางๆ งานจนเกือบงานเสร็จ เราจะมีความสุขกับการนั่งทำงานเงียบๆ ดึกๆ มากกว่า แล้วพอช่วงถึงวันที่ครบกำหนดส่งงานก็จะตื่นตอนกลางวันเพื่อส่งงานแล้รอฟิ๊ดแบ็คกลับมานั่นเอง

บางทีเราก็ต้องรับโทรศัพท์ลูกค้า พูดคุยในเรื่องการใช้งานเว็บบ้างอะไรบ้าง แบบว่าก็ไม่ได้อะไรมากนะ คือถ้าไม่รู้จริงๆ ก็ไม่ได้ลำบากความรู้สึกเท่าไหร่ แต่บางทีเราอุตส่าห์ ทำคู่มือแบบละเอียด ซึ่งมีภาพพร้อมคำอธิบาย เราว่ามันก็ละเอียดอยู่นะ แต่ทำไมเค้าไม่เข้าใจก็ไม่รู้ เพราะบางทีแก้งานนิดเดียว แค่ปุ่ม ปุ่มเดียวว่าปุ่มนี้นะ กดไปจะได้อะไร แต่กลับต้องโทรมาถามเราว่าปุ่มที่ให้สร้างเพิ่มไม่เห็นมีเลย ทั้งๆที่ในเอกสารที่ส่งไป เรา แคปเจอร์รูปภาพ พร้อมด้วยลิงค์ของหน้า พร้อมด้วยคำอธิบาย แต่ก็ยังมีโทรศัพท์มาประจำเลย

ใจจริงก็อยากหางานประจำทำไปเลยนะ ถ้าถามว่าทำไมยังทำอยู่ตรงนี้ ก็อาจจะเป็นเพราะว่า งานที่ใช่มันยังไม่เจอ (ตอบยังกับว่ามีตัวเลือกเยอะเลยเรา อิอิ) แล้วก็การทำงานแบบฟรีแลนซ์ อย่างนี้ตอนนั่งทำงานมันก็มีความสุขดี ไม่ต้องไปแข่งขันกับเวลา ไม่ต้องไปแย่งคนอื่นๆ ขึ้นรถเมล์ ไม่ต้องเสียเวลามากมายกับการเดินทาง แต่ข้อเสียก็คืองานบางอย่างเราไม่ถนัด เวลาที่เราต้องทำมันก็ลำบากใจแหละ อย่างเช่น ไปเก็บ requirement กับลูกค้าอย่างนั้น ไปพรีเซนต์งานลูกค้าอย่างนั้น เป็น call center live support อย่างนั้น หรือบางทีถูกเรียกกระทันหันให้เข้าออฟฟิตเพื่อช่วยแก้งานของฟรีแลนซ์คนอื่น หรือทำเพิ่มในส่วนโปรเจ็กที่คนอื่นรับผิดชอบอยู่อย่างนั้น

บางทีมันก็รู้สึกเบื่อเหมือนกัน เพราะถ้าถามว่า เงินตรงนี้มันโอเชไหม กับทุกสิ่งอย่างที่เราต้องทำ ว่ากันตรงๆ มันก็ไม่ไหวเท่าไหร่หรอก แต่ถ้าแค่เขียนโปรแกรมเฉยๆ มันก็พอฟังได้ เราเองก็ไม่ได้เก่ง ได้แค่นี้เราก็พอใจแล้วล่ะนะ ณ ตอนนี้ สำหรับการเขียนโปรแกรมมิ่งของเราเอง แต่รวมอันอื่นด้วยนี่ รู้สึกเหนื่อยใจ จึงคิดว่า คุยกันให้เคลียร์ สำหรับการทำงานเป็น job/ราคา เลยน่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเราตอนนี้ แต่ก็อีกล่ะเหมือนเดิม ก็ัยังต้องทำทุกอย่างเหมือนเดิม เพียงแต่ไม่สามารถมีงานแทรกเรามาได้อีก แล้วก็อีกอย่างคนจ่ายตังค์จะได้สบายใจ

ไม่ต้องมากังวล หรือครุ่นคิด ว่า ฟรีแลนซ์ จะนอกลู่นอกทางหรือเปล่า เพราะถึงเวลางานเสร็จมันก็ต้องเสร็จตามนั้น ส่งงานกันไป รับเงินมา ก็จบไม่ต้องคิดอะไรให้ปวดหัว หรือโทรติดต่อไม่ติดบางวันก็จะได้ไม่ต้องคิดมาก เราเองก็สบา่ยใจไม่ต้องคอยกังวลตอนนอนว่าใครจะโทรมา ต้องคอยเอาโทรศัพท์มาไว้ใกล้ๆ ตื่นมาก็ต้องคว้าโทรศัพท์มาดูก่อนเลยว่ามีสายเข้าหรือเปล่า เผื่อออฟฟิตโทรมา ประมาณนั้น ต่างคนต่างมีเรื่องระแวง

แต่เราไม่ได้เกเรนะ อย่างที่เล่าๆมา ก็ทำงานช่วงกลางคืนซะมากกว่า กลางวันก็นอน แต่งานถ้ากำหนดไว้แล้ว ก็ทันตามกำหนดแทบทุกอันแหละ กรณีที่ไม่มีงานอื่นแทรกเข้ามาอ่ะนะ เพราะแทรกเข้ามา งานที่ทำอยู่ก็จะโดนเบียดออกไปอีก ไม่รู้คนอื่นจะเข้าใจเราหรือเปล่า เราก็มีแค่ สองมือ สมองเดียว ก็ทำงานได้แค่ทีละเรื่อง ทำพร้อมกันหลายๆ เวบในเวลาเดียวกันคงไม่ได้อ่ะ

แต่เราก็พยายามทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดแล้ว แต่ถ้าเกิดว่าพูดไปแล้วเจ้านายเกิดคิดว่าเรา เตรียมจะไปจากเขาอีกล่ะนะ เพราะกะว่าจะคุยวันจันทร์นี้ เพราะมีนัดไปพบลูกค้ากัน ที่อีกฝั่งอันไกลโพ้นของเมืองหลวงเรา ในอีเมล์บอกว่าเตรียมข้อมูลด้วย (ก็คิดหนักเลยว่าเราต้องเตรียมข้อมูลอะไรไปหว่า เพราะระบบที่ว่ามันทดสอบไปหลายรอบแล้ว และก็เหมือนจะผ่านแล้ว เค้าเลยเรียกไป แล้วจะได้จ่ายตังค์ที่เหลือให้เจ้านาย)

เราเองก็ไม่มั่นใจว่าจะทำไปได้อีกนานเท่าไหร่ ถ้าให้เราไปเข้าออฟฟิตประจำ เพราะการเดินทางก็ไม่ใกล้ไม่ไกล แต่นั่งรถหลายต่อนิดนึงเพราะไม่มีสายที่ไปแล้วถึงเลย ไป-กลับ วันนึง ต้องนั่งรถ 8 ต่อเลย ไป 4 กลับอีก 4 แต่เจ้านายเค้าก็ใจกับพนักงานล่ะ เพราะเค้าก็รับฟังน่ะนะ แบบว่าเราพูดกับเค้าตรงๆ ได้ว่าเป็นอะไรยังไง เค้าไม่ขี้วีนด้วย ส่วนมากก็คุยกันตามเหตุและผล แต่เ้ค้าเองก็มีปัญหาของเค้า และเหตุผลของเค้า ก็หวังว่าวันจันทร์เราจะคุยและตกลงกันได้ ในจุดที่ win-win ทั้งคู่

แต่ช่วงนี้ก็แอบคิดหางานหาการทำที่มันมั่นคงๆ เหมือนกันนะ แต่ด้วยไลฟสไตล์(ใช้คำซะหรู ^^) เป็นคนอย่างนี้ บางทีก็กลัวการออกนอกบ้าน กลัวการที่ต้องออกไปทำงานกับคนอื่นๆ มากหน้าหลายตา ทั้งที่เกลียดหรือชอบ หรืออาจหมั่นไส้เรา แต่มาคิดๆ ดูอยู่อย่างนี้เหมือนไม่มีอนาคตซะเท่าไหร่เลย เรื่อยๆ ไปวันๆ เงินทองไม่มีเก็บ ทำมาเท่าไหร่ก็ไม่พอ

ทุกวันนี้อยากหาเงินมาโปะหนี้เสียให้หมด พวกดอกเบี้ยเยอะๆ เนี่ย กลุ้มเหมือนกันนะแต่ละเดือนหาเงินมาได้ เราได้ใช้ไม่ถึงครึ่งเลย ที่เหลือหนี้สินจ่ายไป ค่าสาธารณูปโภคในการดำรงชีพแต่ละเดือน จ่ายไป คิดละปวดหัว คริๆ

ค่าไฟแต่ละเดือน แพงขึ้นทุกเดือนเลยช่วงนี้ ห้องเปล่าๆ ไม่มีขี้หมาอะไรเล้ยยย แต่ค่าไฟนึกว่าอยู่หอซะอีก เมื่อก่อนอยู่หอคนเดียว เครื่องใช้ไฟฟ้า คอม 1 ตัว(เปิด เกือบ 24 ชม./วัน) + พัดลม + กระติกน้ำร้อน + ทีวี (นานๆ ดูที) ค่าไฟ ก็ 600 กว่าบาท ตอนนี้มาอยู่ห้องชุดที่จ่ายตรงกับการไฟฟ้า ในห้องก็มี คอม 1 ตัว + โน๊ตบุ๊ค 1 เครื่อง + ตู้เย็น + ทีวี (2-3เดือนดูซักทีนึง) + พัดลม 3 ตัว (เปิดเกือบ 24 ชม. อยู่ 2ตัว) + หม้อหุงข้าว (อาทิตย์นึงหุงซักทีสองที) + กระติกน้ำร้อน(นานๆ จะเสียบไฟที) แค่นี้ก็ปาไป 799 บาทละเดือนที่แล้ว ตอนแรกๆ มาอยู่ประมาณ 300 กว่าบาทนี่แหละ เครื่องใช้ไฟฟ้าก็เดิมๆ ยกเว้นพัดลม ที่มีมากขึ้น ตอนนี้ขึ้นมาจะ 800 แล้วเดือนหน้าคงถึง เพราะเดือนนี้ ซื้อเครื่องดูดฝุ่นเพิ่มมาอีกอัน โอ้ววววว.....มานยอดมาก ค่าไฟของฉานนนน

ตอนนี้คิดจะติดแอร์อยู่ เพราะป่วยนี่แหละ ไม่แน่ใจว่าเป็นพวกภูมิแพ้อะไรหรือเปล่า ก็ห่วงแต่ค่าไฟนี่แหละ

ก็อยากหารายได้เพิ่มจริง จริ๊งงงงงง.... แต่ไอ้เวลามันก็ไม่ได้มีมากมาย ก็สนใจอยากขายของมากกว่า จริงๆ มีโปรเจ็คว่าจะทำเว็บขาย อิอิ หากินกับความรู้ตัวเองนี่แหละ แต่ว่าก็ยังอยู่ในช่วงดำเนินการอ่ะนะ ก็อยากหาอย่างอื่นทำด้วย

ก็ปรึกษาคุณแฟน ว่าจะขายอะไรดีว้าาา ในอินเตอร์เนตเนี่ย ประโยคสนทนาประมาณนี้เลย
กระติ๊บ : "ตัวเองว่าเราหาอะไรทำดี ที่จะเพิ่มรายได้ให้เราในแต่ละเดือนอ่ะ"
คุณแฟน : "ขายน้ำเต้าหู้ หมูเสียบตอนเช้าๆ ดีไหม ?? "

......

(ตรูไม่น่าถามมานเลย ยังกับว่าเราทำอาหารเป็นนักหนา ทำอาหารทีก็กินแทบไม่ได้ นอนก็ไม่อยากจะตื่นอีกตอนเช้า ตอบมาด้ายยยยยย!!! )

สุดท้ายใช้หัวตัวเอง คิดอยู่กับตัวเองเหมือนเดิม แต่ก็คิดๆ ไว้บ้างแล้วล่ะ แต่ว่ามันแข่งขันกันสูง นั่นก็คือพวกขายของทางเนตนี่แหละ คิดๆ อยู่อาจจะไปขายใน อีเบย์ อ่านศึกษาหาข้อมูลมานานแล้ว อยากลองสักครั้ง อิอิ หรืออาจจะหาเสื้อผ้ามาขายในเนต กลุ่มลูกค้าไทยๆ เรานี่แหละ หรืออาจจะขายบริการ.......บริการที่ว่าคือ บริการเว็บไซต์ แบบว่าทำเว็บขายสินค้า แล้วเอามาขายประมาณนี้อ่ะแหละ อิอิ คิดไว้เรื่อยๆ มีไอเดียอะไรก็จดๆ ไว้ รวมๆ ไว้ พอได้โอกาสก็ทำมันเลย โอกาส ที่ว่าคือเงินทองและเวลานั่นเอง

อ้อ อีกอย่างนึงคือ ซื้อหวย ...พยายามฝันให้แม่นๆ (ใครได้เลขเด็ดอะไรงวดนี้บอกด้วย!!! )

ว่าแล้วก็คึก ไปทำงานต่อดีกว่า อิอิ ^^ /

Create Date : 11 กันยายน 2553		3 comments
Last Update : 11 กันยายน 2553 3:55:24 น.
Counter : 579 Pageviews.
Share Tweet