สัจจะนั้นมีเพียงหนึ่ง แต่หนทางรู้ซึ้งนั้นมีหลากหลาย...
Group Blog
 
 
พฤศจิกายน 2553
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
17 พฤศจิกายน 2553
 
All Blogs
 
(๐๓) ตามรอย "กวนต๋ง" ยอดปราชญ์ แห่งฤดูใบไม้ผลิ ๒



       ตามรอย กวนต๋ง ยอดปราชญ์แห่งฤดูใบไม้ผลิ  (ตอนที่ ๒)


       กลับมาที่เหตุการณ์ภายในเมืองเจ๋ หลังจากที่ก๋งจูบอดียึดอำนาจเสร็จแล้ว เหตุการณ์ภายในเมืองยังระส่ำระส่ายอยู่ เนื่องจากยังมีขุนนางอีกเป็นจำนวนมากที่ยังจงรักภักดีต่อเจ้าเมืองเจ๋คนเก่าอยู่ หลายคนจึงไม่เต็มใจทำราชการอยู่ด้วยบ้างก็บอกป่วย บ้างก็บอกชรา ลาออกจากตำแหน่งเสียก็มาก

       และยังมีขุนนางอยู่กลุ่มอีกหนึ่งที่กำลังคิดการจะกำจัดก๋งจูบอดีเสีย หนึ่งในนั้นคือ ยงสิม ขุนนางผู้ใหญ่ในเมืองเจ๋ นั่นเอง

       เมื่อยงสิมชักชวนสมัครพรรคพวกเก่าๆที่ยังจงรักภักดีต่อเจ้าเมืองเจ๋คนก่อนได้แล้ว จึงชวนกันคิดอุบายฆ่าก๋งจูบอดีเสีย ด้วยการใช้ตำแหน่งของ กอฮี ขุนนางผู้เฒ่า ซึ่งเป็นอีกหนึ่งในผู้ร่วมแผนการ มาเป็นตัวช่วย


     แผนการขั้นแรกนั้นมีอยู่ว่า ให้แบ่งขุนนางฝ่ายทหารทั้งหลายออกเป็น 2เหล่า ทุกคนมีมีดสั้นซ่อนอยู่ในกลีบเสื้อ กำหนดการคือรุ่งเช้าของวันพรุ่งนี้


      แล้วยงสิมและตังกวยแหยจึงไปที่บ้านของเสียนสินและกวนจีหูขุนนางทหารคนสำคัญของก๋งจูบอดี  เมื่อมาถึงแล้วจึงเข้าไปกล่าวกับเสียนสินและกวนจีหูว่า...


       "ท่านผู้เฒ่ากอฮี ให้ข้าพเจ้าทั้งสองมาคำนับท่าน ด้วยรู้ว่าท่านทั้งสองจะได้เป็นใหญ่ก็คราวนี้ ผู้เฒ่ากอฮีใคร่อยากจะแสดงความยินดีกับพวกท่านด้วย จึงให้ข้าพเจ้าทั้งสองคน มาเชิญพวกท่านไปกินเลี้ยงฉลอง.. ที่บ้านของท่านผู้เฒ่าในวันพรุ่งนี้...."


      ฝ่ายเสียนสินและกวนจีหูพอได้รู้ว่าขุนนางผู้เฒ่าให้ความนับถือยำเกรงก็ดีใจจึงรับปากว่า

     
"พรุ่งนี้เราทั้งสองจะไปเยี่ยมท่านผู้เฒ่ากอฮีที่บ้าน ร่วมเสพสุราให้เป็นที่สบายใจสักครั้งหนึ่ง ขอให้พวกท่านไปแจ้งท่านผู้เฒ่าให้เตรียมสุราอาหารไว้ให้พร้อมเถิด..."

       แล้วยงสินและตังกวยแหยจึงลากลับมาบอกกับกอฮี
       เมื่อมาถึงบ้านของกอฮีแล้วยงสินจึงกล่าวถึงแแผนการต่อไปกับตังกวยแหยว่า

       "ให้ท่านพาทหารส่วนหนึ่งไปซุ่มเอาไว้ในบ้านของกอฮี ส่วนตัวเราจะเข้าไปทำการในวัง ถ้าทำการสำเร็จเราจะจุดไฟขึ้นในเมืองให้สัญญาน ท่านจงร้องให้อื้ออึงขึ้นว่าไฟไหม้วัง ล่อให้เสียนสินและกวนจีหูออกมาจากงานเลี้ยงให้จงได้ แล้วก็ให้ทหารจับทั้งสองคนฆ่าเสีย..."

       ตังกวยแหยก็รับคำแล้วจึงไปจัดทหารซุ่มเอาไว้ที่หลังบ้านกอฮีเสียตั้งแต่เวลากลางคืน


       ฝ่ายยงสิมก็ไปกระซิบบอกขุนนางที่ร่วมแผนการอีกหมู่หนึ่งว่า

       "พรุ่งนี้เราจะไปเข้าเฝ้าก๋งจูบอดี พวกท่านจงกำกับทหารของก๋งจูบอดีเอาไว้ทุกคน ถ้าเราฆ่าก๋งจูบอดีได้แล้ว พวกท่านจงเอามีดสั้นที่ซุกซ่อนไว้ออกมาฆ่าทหาร คนที่ท่านกำกับไว้ให้ตายเสียทุกคน..." ขุนนางทั้งปวงก็รับคำ...


       เช้าวันต่อมา เสียวสินและกวนจีหูก็พาบ่าวประมานสิบคนไปที่บ้านกอฮีตามคำที่ได้รับเชิญ ตังกวยแหยจึงออกมาคำนับขุนนางทั้งสองแล้วจึงพาขึ้นไปบนตึก จากนั้นก็ลงมารอสัญญานไฟที่นอกตึก โดยปล่อยให้กอฮีพูดจาถ่วงเวลาทั้งสองคนไว้ในตึก จนกว่าแผนการภายในวังจะดำเนินไปโดยลุล่วง


       ฝ่ายยงสิมกับเหล่าขุนนางซึ่งเข้าไปทำการในวัง ครั้นถึงเวลาที่ก๋งจูบอดีออกที่ขุนนางแล้ว แต่ยังไม่ทันจะได้นั่ง ยงสิมจึงแกล้งเข้าไปพูดว่า ก๋งจูกิวยกทัพเมืองฬ่อจะมาตีเมืองเจ๋แล้ว ก๋งจูบอดีได้ยินดังนั้นก็เลยตกใจจึงเรียกหาตัว เสียวสินและกวนจีหู ยงสิมจึงบอกว่า ทั้งสองคนนั้นไปกินเลี้ยงที่บ้านกอฮี ก๋งจูบอดีเลยก้มหน้าแล้วนั่งลงบนเก้าอี้  ยงสิมเห็นได้ทีแล้วจึงชักมีดเข้าแทงก๋งจูบอดีที่ไหล่รวบไปจนถึงยอดอกตายคาที่ทันที ขุนนางฝ่ายก๋งจูบอดีเห็นดังนั้น ก็ตกใจจึงรีบจะวิ่งเข้ามาจับตัวยงสิม  แต่กลับถูกขุนนางฝ่ายยงสิมที่ให้กับกับเอาไว้นั้น ชักมีดออกมาแทงตายไปเสียหลายคน แล้วยงสิมจึงให้ทหารก่อไฟให้สัญญานขึ้น


       ฝ่ายตังกวยแหย ครั้นเห็นควันไฟไหม้ขึ้นแล้วจึงตะโกนว่าไฟไหมวัง พอเสียนสินกับกวนจีหูได้ยินดังนั้นก็ตกใจ รีบวิ่งลงมาจากตึก ตังกวยแหยกับทหารที่ซุ่มอยู่เมื่อเห็นดังนั้น จึงเอามีดสั้นที่ซ่อนไว้ในเสื้อ ชักออกมารุมแทงทั้งสองคนตายคาที่ แล้วจึงลากศพไปทิ้งประจานไว้ที่กลางถนน ส่วนศพก๋งจูบอดีนั้น กอฮีให้เอาไปฝั่งไว้ที่นอกเมือง แล้วรับศพก๋งจูหยีเจ้าเมืองคนเก่าเเห่เข้ามาไว้ในเมือง


       เมื่อเหตุการณ์ภายในเมืองสงบลงแล้ว ขุนนางทั้งหลายจึงปรึกษากันว่า ควรจะหาใครมาเป็นเจ้าเมืองคนต่อไปดี ระหว่าง ก๋งจูกิว และ ก๋งจูเสียวแปะ กอฮี จึงกล่าวว่า...

       "ก๋งจูเสียวแปะนี้เป็นแต่เพียงลูกของภรรยาน้อย ส่วนก๋งจูกิวเป็นลูกของภรรยาหลวง ดังนั้น จึงควรมอบสมบัติให้ก๋งจูกิว ถึงจะถูกต้องตามธรรมเนียม"

       ขุนนางทั้งปวงก็เห็นด้วย  กอฮี จึงเขียนจดหมาย ให้ผู้ถือ ส่งไปถึง ก๋งจูกิว ที่เมืองฬ่อ...




       โปรดติดตามตอนต่อไป...







Create Date : 17 พฤศจิกายน 2553
Last Update : 17 พฤศจิกายน 2553 23:26:59 น. 0 comments
Counter : 632 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

สหายกุนเชียง
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]







บ่นเรื่อยๆ เหนื่อยก็พัก
ครั้งที่ 60
ตอน - ความสุขของความรัก
.........คือการได้รัก

ทำไม? คนเราถึงอยากมีคนรัก
นั่นเพราะอยากมีความสุข
ในเมื่อที่การได้รักใครสักคน
มันก็ทำให้มีความสุขอยู่แล้ว
ทำไมจะต้องไปอยากรู้
หรือไปใส่ใจอะไรอีก 
ว่าใครรัก ใครไม่รัก
เขารักใคร ใครรักเขา ฯลฯ

กับหัวใจที่เต็มไปด้วยแผลฉกรรจ์ดวงนี้ 
มันดีแค่ไหนแล้ว ที่ยังใช้รักใครได้อยู่...

13/08/55







เพลงพวกนี้.........
ผมชอบทุกเพลงครับ
แต่ละเพลงฟังมานานแล้ว
และจะฟังต่อไปเรื่อยๆ
เพราะฟังกี่รอบๆ ก็ไม่เบื่อ
ว่างๆมานั่งฟังเป็นเพื่อนกันเถอะ
แล้วจะติดจาย~* ^___^



MusicPlaylist
Music Playlist at MixPod.com






free counters


Website counter

Friends' blogs
[Add สหายกุนเชียง's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.