Bloggang.com : สหายกุนเชียง : ๐๗ - พ่อข้าฯ เพิ่งจะยิ้ม

๐๗ - พ่อข้าฯ เพิ่งจะยิ้ม

พ่อข้าฯ เพิ่งจะยิ้ม
สันติ ชูธรรม (สุวัฒน์ ดิลก)
สำนักพิมพ์เพื่อนชีวิต (ครั้งที่3 ,2533)
ISBN - 974 85680 7 5

สำหรับเรื่องนี้สหายกุนเชียงนั่งคิดอยู่นานเกี่ยวกับเรื่องย่อที่จะเอามาลงบ๊อก
ว่าจะเอาเรื่องย่อซึ่งคัดจากวิทยานิพนธ์ ป.โท ของ ทวีศักดิ์ ปิ่นทอง ที่มีอยู่แล้วภายในเล่ม
หรือจะย่อเอาเอง ฉบับอ่านแล้วงง ของสหายกุนเชียงดี และแล้วก็ตัดสินใจว่า
เอาฉบับอ่านแล้วงง ดีกว่า เพราะเรื่องย่อ ฉบับของ ทวีศักดิ์ ยาวไป (ขี้เกียจพิมพ์อ่ะ) *-*

เรื่องย่อมีอยู่ว่า....

กึ่งกับหวังเป็นพี่น้องกัน หวังผู้พี่ศึกษากฎหมายอยู่ที่ธรรมศาสตร์
ส่วนกึ่งผู้น้องศึกษาช่างกลอยู่โรงเรียนอาชีวะ ทั้งสองเป็นพี่น้องที่ไม่ค่อยลงรอยกัน
เนื่องจากนิสัยที่ต่างกัน กึ่งเป็นพวกหัวรุนแรงไม่ชอบการดูถูกหรือถูกกดขี่
จึงมีเรื่องชกต่อยอยู่เป็นประจำ ส่วนหวังเป็นพวกไม่สนใจเรื่องอื่น
นอกจากหน้าที่ของตัวเองเพียงอย่างเดียว
แต่ถึงกระนั้นทั้งสองก็เป็นพี่น้องที่รักใคร่กลมเกลียวกันดี (หรือเปล่า)
ด้วยเหตุนี้ พ่อจึงรักหวังมากกว่ากึ่ง...

พ่อมีอาชีพเป็นทนายความ ซึ่งเป็นศิษย์เก่าของธรรมศาสตร์
และเคยติดคุกเรื่องคดีการเมือง จากเหตุการณ์ นักศึกษาธรรมศาสตร์
ต่อสู้ให้ทหารคืนมหาวิทยาลัยให้เมื่อ ปี 2496
และจากปมในใจเรื่องการเมืองในอดีตนี้เอง
ทำให้พ่อของกึ่งและหวังเป็นคนที่ไม่เคยมีรอยยิ้ม
เพราะพ่อไม่พอใจที่บ้านเมืองตกอยู่ใต้อำนาจเผด็จการของนักการเมืองมาตลอด

จุดเริ่มต้นของเรื่องอยู่ที่กึ่งเริ่มสนใจเรื่องการเมืองจากการบอกเล่าของพ่อ
ส่วนหวังเฉื่อยฉาต่อการเมือง มุ่งหวังแต่เรียนให้จบเพียงอย่างเดียว

จนถึงเหตุการณ์ 14 ตุลา 2516 กึ่งได้นำเพื่อนๆ อาชีวะ
เข้าร่วมกับพวกนิสิตนักศึกษาในเหตุการณ์นองเลือด 14 ตุลา สงครามประชาชน
ต่อสู้กับเหล่าทหาร จนปลอบเพื่อนคนหนึ่งของกึ่งเสียชีวิตในเหตุการณ์นั้น
ส่วนกึ่งได้เสียขาไปข้างหนึ่งจากการเข้าไปช่วยปลอบ
และเพื่อนๆกึ่งอีกหลายคนได้บาดเจ็บล้มตายไปจากการการประกอบวีรกรรมต่างๆ
อาทิ ปาระเบิดขวดใส่รถถัง ขับรถเมล์ชนรถถัง
เอาตัวเป็นกำแพงล้อมรอบแกนนำนักศึกษาหญิงไม่ให้ถูกยิง เป็นต้น

และในวันเดียวกันนั้นเอง พ่อกับหวังพี่ชายของกึ่ง มีปากเสียงทะเลาะกันอย่างรุนแรง
จนถึงขั้นลงไม้ลงมือกัน เนื่องจากพ่อไม่เห็นด้วยที่หวังทำตัวขี้ขลาดเป็นเต่าหัวหดอยู่บ้าน
โดยปล่อยให้เพื่อนๆที่ธรรมศาสตร์ต่อสู้อยู่กับเผด็จการทหารอย่างเอาเป็นเอาตาย

พ่อเริ่มมีรอยยิ้มอีกครั้ง หลังจากที่ทราบว่าประชาชนเป็นฝ่ายชนะสงคราม
เมื่อผู้นำเผด็จการหนีออกไปต่างประเทศ พ่อจึงพอใจในตัวกึ่งมาก...
และจากเหตุหารณ์นี้เองเช่นกัน หวังก็ได้กลายเป็นคนใหม่ หวังเดินทางสู่ชนบท
ร่วมกับเพื่อนๆนิสิตนักศึกษา ออกเผยแพร่ความรู้เกี่ยวกับประชาธิปไตย ไปสู่ถิ่นทุรกันดาร
ถึงแม้จะถูกขัดขวาง และเกือบถูกลอบฆ่า จากผู้กลุ่มมีอิทธิพลในท้องถิ่น
หลายต่อหลายครั้งก็ตาม....

เมื่อสำเร็จการศึกษากึ่งและเพื่อนๆ ได้แยกย้ายกันออกไปทำงาน
กึ่งทำงานอยู่ในอู่ซ่อมรถแห่งหนึ่ง และในตอนนี้เอง กลุ่มเลือดอาชีวะ ก็ได้ก่อตั้งขึ้น
จุดประสงค์ก็เป็นไปเพื่อการโค่นล้มศูนย์กลางนิสิตนักศึกษาที่พวกตนเคยเข้าร่วมด้วย
โดยมีนายทุน และผู้ใหญ่ในบ้านเมือง คอยให้การสนับสนุน ยุยง อยู่เบื้องหลัง
เพื่อนของกึ่งหลายคนก็ได้เข้าร่วมด้วย โดยแต่ละคนได้รับเบี้ยเลี้ยงอย่างงาม
ยานพาหนะ และอาวุธปืน โดยที่กึ่งได้ปฎิเสธที่จะเข้าร่วมไป จากการชักชวนของเพื่อน

และพ่อของกึ่งเริ่มไม่ยอมยิ้มอีกครั้ง หลังจากที่เหตุการณ์บ้านเมือง
เริ่มดำเนินไปสู่ทิศทางที่เลวลงอีกครั้ง....

นิยายเล่มนี้ เป็นอีกเรื่องที่สหายกุนเชียงชอบมากๆ
เป็นเหมือนตำราประวัติศสตร์ขนาดย่อ ในรูปแบบนิยาย
ภายในเรื่องมีการแสดงทรรศนะต่างๆนาๆเกี่ยวกับปัญหารอบตัว
ปัญหาสังคม ปัญหาการเมือง และปัญหาของระบบราชการ ในยุคนั้น
(ซึ่งไม่แตกต่างอะไรกับยุคนี้เลย) เอาไว้อย่างมากมาย
อันเป็นสาระความรู้ที่น่าศึกษาเป็นอย่างยิ่ง รวมไปถึงบอกเล่าภาพเหตุการณ์
ทั้งก่อนและหลัง 14 ตุลา ได้อย่างมีจินตภาพอีกด้วย...

อ่านแล้วได้หลายอารมณ์...
มีทั้งน้ำตาไหล มีทั้งอารมณ์ฮึกเฮิม
สุดยอดมากๆครับ เอาไป 5ดาวเลย

ปิดท้าย ขออนุญาติ ปลุกอุดมการณ์ และเติมความฮึกเฮิมด้วย
ภาพการเดินขบวน 14 ตุลา ที่ถนนราชดำเนิน (รูปจากในเล่ม)

Create Date : 06 มีนาคม 2553

Last Update : 6 มีนาคม 2553 1:05:14 น.

1 comments

Counter : 1840 Pageviews.

ชอบมากมาย ด้วยค่ะ

โดย: natrada IP: 203.114.107.122 วันที่: 1 มิถุนายน 2555 เวลา:14:58:58 น.